Morgunblaðið - 17.12.1944, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudag'ur 17. des. 1944
„Það er nú ekki svo margt,
sem þarf að segja þjer, Tamea.
Það þarf aðeins að skýra þjer
í stuttu máli frá siðum okkar,
sem frábrugðnastir eru þeim,
er þú átt að venjast. Þú hljópst
til dæmis illilega á þig áðan1’.
„Nei!“
,,Jú! Þú varst mjög ókurteis
við ungfrú Morrison“.
„Þú átt við Danna?"
,.Já ,
„En það var aðeins sannleik
urinn, sem jeg sagði“.
,.Oft má satt kyrt liggja. Þú
heldur, að ungfrú Morrison sje
ástfgngin af Danna?“
„Jeg veit, að hún er það“.
,,En hann. veit það ekki, og
öll heimsins auðæfi myndu
ekki geta komið henni til þess
að viðurkenna það íyrir hon-
um“.
„Sú er vitlaus! Hversvegna
ekki?“
„Það er siður hjer“, sagði
hann.
„Jeg má þá ekki segja Danna,
að jeg elski hann?“
„Ekki nema hann segi þjer
fyrst, að hann elski þig“. Hún
hló lágt og fyrirlitlega. — „Hef
ir hann þá sagt þjer það?“
„Með augum sínum — já“.
f „Það er ekki nóg. Það getur
aðeins hafa verið aðdáun, en
ekki ást, sem þú sást í augum
hans. Þú verður að vera þögul,
þar til hann segir þjer það með
berum orðum. Ella óvirðir þú
sjálfa þig“.
Þau voru nú komin inn í borð
stofuna. Maisie og Danni komu
á eftir þeim, bæði steinþegj-
andi.
Þegar þau voru setst, rauf
Tamea þögnina.
„Jeg hefi víst hagað mjer
heimskulega og illa áðan“, sagði
hún, og sár iðrunarsvipur var
á andliti hennar. „Jeg hefi
móðgað þig, Maisie, og í þínum
augum, hlýt jeg að vera æru-
laus kona, Danni. Mjer þykir
svo innilega fyrir þessu. Viljið
þið fyrirgefa mjer, bæði tvö?“
„Veslingurinn litli!“ sagði
Maisie og hló, og Mel til mik-
illar undrunar var ósvikinn
glettnisglampi í augum hennar.
Hún reis á fætur og gekk yfir
að stól Tameu og kysti hana á
kinnina. „Auðvitað fyrirgefum
við þjer. Ekki gast þú vitað það,
Tamea, að við Danni værum
heitbundin. Það hefir sennilega
enginn sagt þjer frá því. Danni
minn — sagðir þú Tameu ekki
frá trúlofun okkar?“
„Auðvitað ekki“, byrjaði
hann, bæði undrandi og reiður.
En Mel var fljótur að grípa
fram í fyrir honum.
„Haltu þjer saman“, hvíslaði
hann. „Ætlarðu að eyðileggja
alt saman?“
Maisie settist aftur. Hún var
rjóð í kinnum og augu hennar
leiftruðu. Mel vissi, að með.
þessu höfðu þau lítjllækkað
í’ameu meira en orð fái lýst. —
En Tamea virtist ekki harma
það. Hún skemti sjer við að
hori'a forvitnislega á Danna,
eins og hún sæi hann nú í
fyrsta sinn.
„Nú held jeg, að við ættum
öll að hressa okkur á hvítvíni“,
sagði Mel. Þegar pau höfðu
skálað, sneri hann sjer að
Maisie og sagði stríðnislega:
I „Heyrðu, Maisie — þú fyrirgef
; ur, að jeg þúa þig, en mjer
finsl jeg hafa þekt þig frá því
að þú fæddist-------hvað hafið
þið Danni annars verið trúlof-
uð lengi?“
Danni gaut augunum illilega
til hans. Maisie brosti blíðlega.
„Ja, svei mjer, ef jeg man
það, Mark. Danni, ástin min,
hvenær baðst þú mín í fyrsta
sinn?“
„Maisie, þú ert hræðileg“,
svaraði Daníel.
„Sagði Danni þjer, að hann
elskaði þig, Maisie?“ spurði
Tamea nú.
j „Jeg held að hann hafi aldrei
sagt það með berum orðum,
Tamea —“.
j „Ó! Hann hefir þá sagt það
með augunum?“
I „Hversvegná spyrðu að því,
Tamea?“
„Jeg spyr til þess að fá svar“.
Maisie ypti öxlum. „Jeg býst
I við því, já“.
| Tamea leit á Mel, og var fyr-
irlitning í augnaráðinu. Hún á-
varpaði hann á frönsku. „Það
,Iítur út fyrir, að hegðunarregl-
ur^ hjer sjeu eins brotnar af
landsmönnum sjálfum og fá-
vísum útlendingum. — — Nú
líður mjer aftur vel. Þetta er
prýðileg súpa!“
Tamea sá að Maisie hafði
ekki skilið hana. Og það var
rjett, því að þótt Maisie hefði
lært frönsku í mentaskóla tal-
aði Tamea alt of hratt til þess
að hún gæti fylgt henni eftir.
„Jeg vona að þú verðir mjög
hamingjusöm“, sagði Tamea við
Maisie, sem þakkaði henni fyr
ír með hrifandi brosi. Við Mel
sagði hún: ',,Jeg veit svo sem
vel, að hún verður það ekki!
Þetta er annars fjeleg sam-
kunda! Þessi kona hugsar ekki
um annað, en ná frá mjer mann
inum, sem jeg elska. En hún hef
ir ekkert að gera á móti mjer,
því að hún hefir ekki hugrekki
og dyrfsku til þess að taka sjálf
það sem hana langar í“.
„Nei, því miður hefir hún
það ekki, Tamea. En skeð get-
ur, að hún kunni að sýna undra
verða dirfsku seinna meir“.
Tamea yppti öxlum. „Jeg er
óhrædd. Það, sem jeg þrái, tek
jeg, og það, sem jeg einu sinni
hefi náð í — hygg jeg að jeg
geti haldið“.
„Jæja. Jeg held að við ættum
að snúa talinu að öðru“, sagði
Mel. „Og ef þú getur ekki
j fylgst með samtali okkar,
skaltu þegja“.
| í stað þess að svara honum,
sneri Tamea sjer að Danna. —
„Þessum stóra vini þínum
Igeðjast ekki að mjer“.
„Auðvitað, Tamea. Öllum
hlýtur að geðjast vel að þjer“,
sagði Maisie, sem vildi um
, fram alt vera vingjarnleg við
hana.
„Nei, Maisie. Mel er fljótur
að hugsa, og hann talar eins
' fljótt og hann hugsar. Og hann
hugsar skýrt. — Jeg vildi gjarn
í an eiga hann fyrir vin. Jeg
kæri mig ekki um heimska
menn. — Mel er heiðarlegur og
hreinskilinn. Jeg held að hann
muni berjast dyggilega — en
það geri jeg einnig“.
„Já, það mætti segja mjer
það", sagði Mel. „Voru þeifr
ekki ægilega herskáir, forfeður
þínir á Riva?“
„Móðir mín var dóttir kon-
ungsins, sem var af konungum
kominn. Og á Riva verður kon-
ungurinn að vera góður her-
maður".
„Eiga konur á Riva fleiri en
einn mann?“ spurði Danni, sem
til þessa hafði setið steinþegj-
andi.
„Jeg veit ekki við hvað þú
átt, Daníel Pritchard", ansaði
Tamea.
„Jeg á við, hvort konum þar
leyfist að eiga fleiri en einn
eiginmann. Og velja" þær sjálf
ar menn sína? — Hjer eru það
venjulega karlmennirnir, sem
velja eiginkonur sínar“, flýtti
hann sjer að bæta við.
flHKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiimiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM^
I Bíll 1
| Húsgögn |
s Vil kaupa góðan 4—5 E
H manna bíl, ekki eldra mod ý
= el en 1934. Gæti smíðað 1
| vönduð húsgögn strax eft s
= ir nýár upp í einhvern i
= hluta verðsins. — Tilboð i
Í merkt „Bíll. Húsgögn“ §§
= sendist afgr. blaðsins fyr- i
ir mánudagskvöld. M
'inimirmii5TniiiniHB«maww«B3*iHiiiiimiiimj*
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnim
| Vil kaupa (
| vel með farið eintak af i
II bók frú Curie fyrir hátt E \
i verð. Uppl. í síma 3827. =
j§ Á sama stað er til sölu =
Í gott útvarpstæki og
rafmagnsofn.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui
Tekið á móti flutningi
til Vestmannaeyja
á þriðjudag.'-
Jgirlllllf5
til Snæfellsneshafna og Flateyj-
ar. — Vörumóttaka árdegis á
morgun (mánudag).
Rómverskt æfintýr
Eftir Naorni Mitchison.
9.
ingju sofnaði jeg aftur, og þegar jeg vaknaði svo aftur,
var kominn morgunn og jeg sá hlutina í alt öðru ljósi.
Rjettarhöldin áttu ekki að byrja fyrr en að aflíðandi há-
degi. Við lögðum af stað til borgarinnar, þegar farið
var að verða heitt og fólk var farið að halda sig innan-
húss. Við fórum ekki allir saman, heldur um hin ýmsu
borgarhlið, aðeins tveir eða þrír í hóp, og reyndum að
sýnast eins friðsamlegir og' mögulegt var. Fyrst þótti mjer
það gaman, en þegar jeg sá dómhúsið og dómarana standa
þar úti fyrir og tala saman, áður en þeir fóru inn, þá fór
mjer að líða ilia. Giamund sá þetta og sagði mjer að bíða
hjá hestunum, þar sem jeg var vopnlaus og gat þar að
auki ekki notað hægri hendina. Dómendur söfnuðust sam-
an og gengu inn fylktu liði, rólegir og virðulegir eins og.
þeir höfðu gert öldum saman í Rómaveldi. Gotarnir fóru
inn, ásamt öðrum áhorfendum, en jeg beið í skugga súl-
unnar, sem stóð á miðju torginu. Þar beið jeg meðan
skuggarnir lengdust. Þetta var snoturt torg með hvítum
marmara kringum dyr húsanna og glugga og mátti sjá
trje iðjagræn yfir garðana umhverfis húsin. Dúfur flugu
um og tíndu kornið, sem fjell úr fóðurpokum hestanna
okkar. Alt var kyrt, og úti var steikjandi hiti. Hestarnir
voru ókyrrir og njeru höfðunum við framfæturna. Mjer
vár talsvert ilt í handleggnum.
Alt í einu var kyrðin rofin. Hestarnir spertu eyrun og
tóku að ókyrrast. Fólk hljóp æpandi til og frá, því datt
ekki í hug að sýna mótþróa, og jeg skammaðist mín þess
vegna. Það var aðeins kastað nokkrum steinum, þegar
Gotarnir komu hlaupandi til hesta sinna með gamla
frændan hlekkjaðan með sjer. Jeg sá, að þeir voru líka
með nokkra fanga, og úonaði að enginn hefði verið drep-
inn. En hjer var enginn tími til að spyrja neins, við
stukkum á bak og hleyptum á sprett, og dundu strætin
undan hófum hestanna.

>ör Börsson
er

Blómabúðin GARÐUR!
Skreyttar jólakörfur
og
skreyttir Kertastjakar, Rafmagnsluktir,
skreyttár Kertaluktir og allskonar
jólaskreytingar.
GERIÐ PANTANIR YÐAR FYRIR 19. þ. m.
Blómabúðin GARÐUR I
Garðastræti 2. — Sími 1899.
>M\t, i\.r riiGiv' MtILih