Morgunblaðið - 29.11.1945, Blaðsíða 11

Fimtudagur 29. nóv. 1945
MORGUNBLAÐIÐ
13
- Aiþj. velfv.
Framhald af bls. 8
I Frakklandi ritaði amerískur
hermaður í blað hersins, Stars
and Stripes, á.þessa leið: „Jeg er
að verða alt of helvíti feitur.
Hversvegna er verið að fita okk
ur eins og svín, þegar miljónir
manna hjer á meginlandi Evrópu
svelta? — í öllum bænum sendið
því fólki hjer, sem líður skort,
meira af matvælum, en okkur
hermönnum minna!“
- Áróður
Framh. af hls. 2.
frjálslegt stjórnarfar og þing á
undan öðrum vestrænum þjóð-
um. Og víst er um það, áð fáir
núlifandi íslendingarmunugeta
hugsað sjer að lifa án samskon
ar frelsis og lýðræðis, sem þró-
ast hefir með hinum vestrænu
þjóðum. íslendingum er það
ekki síður runnið í blóð og merg
heldur en þ'essum miklu þjóð-
um sjálfum.
Sameiginleg ást á lýðræði,
manndóm og frelsi er sú taug,
sem tengir íslendinga menningu
hinna vestrænu þjóða.
- Gísli Jóhannesson
Framh. af bls. 6.
ingi, og eftir sig mun hann hafa
látið nokkurt safn ljóða. Loks
skrifaði hann prýðilega óbund-
ið mál og flutti það vel, ef því
var að skifta.
Það er öllum kunnugum ljóst,
að hjer er efnismaður hniginn
í val, sem hefði getað skilað
góðu og nýtu dagsverki, ef hon-
um hefði enst aldur til. En nú
verður að taka því, sem er, og
er þó dýrmætt, að minningin
um hann lifir góð og óspilt, þótt
mestur harmur sje nú kveðinn
að ástvinum hans, foreldrum og
systkinum. Hjá þeim, og
frændum og vinum öðrum,
verður jafnan bjart yfir lífs-
ferli hans.
G.
— Gierlöff
Framh. af bJs. 6.
leysi bæjarbúa. Þá vill þeim
það happ til, að skipaður er nýr
ljensherra, Christoffer Volken-
dorff, einbeittur maður og ráð-
snjall. Ljet hann það vera eitt
sitt fyrsta verk að taka í lurg-
inn á Hansamönnum og er
viðureign þeirra lýst í síðari
hluta leiksins. Norðmennirnir
reyndust hinir öruggustu þeg-
ar forginginn var fenginn og
biðu Hansamenn algerðan ósig-
ur í þetta sinn.
-----Það sem hjer er sagt
um leikrit þessi gefur aðeins
nokkra hugmynd um efni
þeirra. Hitt þarf ekki að taka
fram, að Chr Gierlöff verður
ekki skotaskuld úr því að færa
alt þetta í stílinn. En það yrði
of langt mál að ræða hjer ein-
stök atriði.
Mjer virðast bækur þessar
bera þess merki að þær sjeu
samdar á ófriðarárunum. Þær
eru að nokkru leyti áróðursrit
og hafa vafalaust haft mikil
áhrif á fjölda manna á ófriðar-
árunum.
Guðm. Hannesson.
Anna Sigurðardóttir
Stykkish ólmi
STAÐARSVEITARFJALL- ' smiður, báðir búsettir í Stykk-
GARÐURINN er lotulangur og ishólmi, Þóra, ekkja Ólafs Guð
svipmikill. — Grasbreiðan að mundssonar kaupmanns, Þórð-
neðan íðagræn, ýrð vötnum ur úrsmíðameistari, bæði búsett
hjer og þar, er eins og útflúr- | á ísafirði, Oddgeir verslunar-
aður möttulfaldur. Utarlega í maður, Torfi, verslunarstjóri og
þessum faldi, þar sem dregur Erlendur, húsgagnasmiður, all-
að krika fjallgarðsins, er bær-' ir búsettir í Reykjavík.
Minning Ingibjarg-
ar PJehirsdéiiur
Persía
inn Kálfárvellir.
Um 1860 settu þar bú Sig-
Þegar störf þjóðfjelagsins
kölluðu á börnin að heiman,
urður Jónsson og Oddfríður sátu þau ein eftir gömlu hjón-
Jónsdóttir. Þau voru í blóma ' in og nutu í ríkum mæli ávaxta
aldurs, verkhvöt og fylgin sjer af erfiði langs dags. Anna fekk
og varð þeim því skjótt greitt | þá ósk sína uppfvlta að mega
undir fæti. Börn eignuðust þau hjúkra bónda sínum til hinstu
þrjú: Sæmund, er fulltíða gerð , stundar. Tvö ár urðu á milli
ist bóndi á Elliða. Vigdísi, er, þeirra hjóna. Henni dapraðist
síðar varð húsmóðir í Glaum- sýn og flug, en. hún tók því
bæ og Önnu, er andaðist 18.
þ. m. 83 ára gömul og borin
er til moldar í Stykkishólmi
í dag.
Sigurður bóndi á Kálfár-
völlum fjell frá á besta aldri
með sama æðruleysinu og áð-
ur, þegar horft hafði á bratt-
ann hjá henni.
í dag kveðja hana vinir henn
ar og ættingjar og þakka henni
samfylgdina. Jeg vil vera í
L. K.
meðan börn hans voru öll í þeim hópi, því margt átti jeg
æsku. Nokkru síðar giftist Odd | henni gott upp að unna. Þegar
fríður Jóni Árnasyni, síðar jeg lít yfir kynni okkar, óska
borgara í Ólafsvík. Var Anna jeg þess* að allar mæður þessa
með þeim um hríð, en 15 ára lands ættu slíku að mæta hjá
gömul fluttist hún að Mið-! börnum sínum sem hún.
hrauni í Miklaholtshreppi til
Þórðar Hreggviðssonar og Þóru
Þórðardóttur konu hans. Þar
var hún í 10 ár, uns hún festi
ráð sitt. Hjá þeim Miðhrauns-
hjónum ólst upp systursonur
bónda, Jóhann Erlendsson. —
Anna og hann feldu hugi sam-
an og áttust 1886. Þau settust
í fyrstu að í Stykkishólmi, en
voru þar stutt. Fluttu þau þá
suður yfir fjall og bjuggu í
Litlu-Þúfu (1888—1891) og í
Dal (1892—1900), en þaðan
fóru þau til Ólafsvíkur og
voru þar í átta ár. Eftir það
settust þau aftur að í Stykkis-
hólmi og bjuggu þar æ síðan.
Róður þeirra hjón var oft
erfiður, þýtt bæði væri þau
samhent og vinnusöm. Börnin
urðu sjö, sem upp komust. —
Þegar á það er Jitið, hvernig
þá var búið að alþýðu manna,
er auðsætt, að það hefur kost-
að eigi lítið átak að koma slík-
um hóp vel til manns.
í þessu
FiskHjelagið sam-
þykkir áiykfun um
kynnisferðir fiski-
manna
Á FUND^ Fiskiþingsins í
gær, voru eftirfarandi mál tek-
in fyrir:
1. Fiskveiðarjettindi íslend-
inga við Grænland. Álit laga-
og fjelagsmálanefndar. Málinu
var frestað.
2. Kynnisferðir útgerðar- og
fiskimanna. Álit laga- og fje-
lagsmálanefndar. Svohljóðandi
álytkun samþykt:
„Fiskiþingið felur fjelags-
stjórninni að vinna að því, að
komið verði á skipulagsbundn-
um kynnisferðum útgerðar-
manna og fiskimanna til þeirra
öllu' landa, þar sem fiskveiðar og
reyndi eigi minna á húsfreyj-j framleiðsla sjávarafurða eru á
una en húsbóndann, enda sýndi hverjum tíma reknar með mest
umstangi
Anna það glögglega, að hún var
vanda sínum vel vaxin. At-
gervi hennar allt var með ágæt
um og bar þess ljóst vitni, að
hún hafði hlotið þær fylgjur
í arf frá ættumönnum sínum,
er víða var vitnað til á Nes-
inu. Þótt dugnaður og elja væri
áberandi í fari hennar, ætla
jeg að ljúflyndi og mildi hafi
reynst henni ðýrmætasta ætt-
arfylgjan.
Anna var orðin roskin, þegar
jeg kyntist henni náið. Yngstu
synir hennar urðu fjelagar mín
ir og vinir. Mjer duldist aldrei,
að flestir mundu hafa kosið sjer
hana að móður, því slík var
ástúð hennar, umhyggja og
fórnfýsi. Vinarþel hennar til
gests og gangandi var óbrigð-
| ult, og þeir voru margir, sem
I nutu hennar sem veitanda, þótt
j eigi væri ætíð af stóru að taka.
I Anna átti heillum að fagna
um dagana. Barnalán hennar
var mikið. í dag standa þau
sjö yfir moldum hennar. Sig-
urður, sjómaður, Þorleifur skó
Með línum þessum langar mig
til að minnast hinnar mætu og
góðu aldurhnignu konu, sem lát
in er fyrir skömmu og til mold
ar borin þann 21 þ. m.
Kona þessi er Ingibjörg Pjet-
ursdóttir frá Höfða í Stykkis-
hólmi.
Fyrir nokkrum árum síðan
fluttist hún hingað suður til
Reykjavíkur, til sonar síns hr.
Pjeturs Leifssonar og konu hans
frú Steinunnar Bjartmarz,
Freyjugötu 35 og á því heimili
Ijest hún, þá komin hátt á ní-
ræðis aldur.
Allir þeir, er eitthvað kjmt-
ust þessari samviskusömu og
góðu konu hljóta að bera til
hennar einlægan þakkarhuga.
Jeg minnist ótal stunda er jeg
átti á því heimili, sem barn og
síðan sem unglingur og get jeg
ekki hugsað mjer meiri um-
hyggju og alúð mjer vanda-
lausrar konu, en hennar. Hún
var vinur barnanna, enda elsk-
uð af þeim. Ekki þekkti jeg
neinn þann er hennar heimili
gisti, lengur eða skemur að ei
• gæti hann með góðri samvisku
sagt: „áð þar sæti gestrisnin á
guðastóli".
Hjálpfýsi hennar var jöfn við
háa sem lága og aldrei í mann-
I greiningarálit farið. Væri leit-
að til hennar í bágindum eða
hún aðeins vissi um einhveín,
sem bágt átti, var hún boðin og
búin. til að rjetta fram sína,
fórn- og hjálpfúsu hönd, því að
hennar þrá var að bæta og
græða, sem fléstra mein.
Móðurhjarta hennar var rúm-
gott, — þar var hátt til lofts og
vítt til veggja, ef svo mætti að
orði komast.
Trúkona var hún mikil og
hygg jeg að slíkar konur sem
hún, þurfi ekki að~ kvíða mót-
tökunum handan við huluna
miklu, þegar lúin líkami þeirra
legst til hinstu hvíldar.
Hún átti aðeins þenna eina
son, Pjetur Leifsson, Ijósmynd-
ara og honum unni hún eins og
móðir frekast getur unnað barni
sínu.
Ingibjörg bar bjargfasta
tryggð til vina sinna og bar
jafnan skjöld fyrir þann sem á
var hallað.
Jeg vil svo enda þessar fáu
línur mínar með innilegri hjart
ans þökk til þessarar látnu
merkis konu og óska og bið
henni til handa allrar blessun-
ar á hinu nýja sviði er hún nú
byggir.
Blessuð veri minning hennar.
Reinhold Richter.
Framhald af 1. aíðn
anna í Teheran í dag. — Hvað
verða kynni stefna herja
bandamanna í landinu, ef borg
arastríð brytist út, og stjórnin
yrði í hættu, er hlutur, sem nú
er brotið mikinn heilann um í
London,-— Hvað breskum her-
sveitum viðvíkur, hafa Bretar
skuldbundið sig til þess að
blanda sjer ekki í innanríkis-
mál í Persíu.
Máske sem lögreglusveiíir.
I London er það ekki talið
ómögulegt, að Bretar tæki að
sjer einhverskonar lögreglu-
störf eftir beiðni Persastjórnar,
en þó eru færri á þeirri skoð-
un en hinni, að Bretar sitji
alveg um kyrrt í þessum deil-
um. — Stjórnmálaviðhorfið
hefir ekki breyttst á undan-
förnum sólarhring, og er ekki
búist við neinu nýju í þeim
málum, fyrr en Rússar hafa
svarað brjefi því, sem breski
sendiherrann í Moskva sendi
þeim um Persíumálin.
Ekki er á neinn hátt búist
við að óeirðir og fjandskapur
í Persíu þurfi að breiðast út,
ekki síst þar sem vitað er, að
lengi hefir verið heldur lítil
vinátta með stjórninni og höfð-
ingjum í norðurfvlkjunum. Að-
alhættan er sú, að Moskva hefir
hvað eftir annað lýst yfir því
í blöðum og útvarpi, að þeir
styðji hreyfingu uppreisnar-
manna í Azerbeidjan. Bretar
hafa hinsvegar samkvæmt eig-
in yfirlýsingum fyilstu samúð
með Teheranstjórninni.-
Það var talin í Teheran í dag,
að framsókn uppreisnarmann-
anna væri ekki hörð. Stjórnin
í Teheran hefir sent skriðdreka
og herlið norðaustur fj'rir borg
ina.
um myndarbrag“.
3. Mat sjávarafurða. Frmsm.
Helgi Benediktsson. Vísað til
laga- og fjelagsmálanefndar.
4. Vjelgæslurjettindi. Frsm.
Helgi Benediktsson. Málinu
frestað.
5. Samstarf f jelagssamtaka
útvegsins. Frsm. Helgi Bene-
diktsson. Laagði hann fram svo
hljóðandi tillögu, sem var sam-
þykt:
„Fiskiþingið óskar eftir, að
stjórn Fiskifjelags íslands hafi
forgöngu um að koma á sem
mestu og bestu samstarfi milli
Fiskifjelagsins annars vegar og I IrWíI
fjelagssamtaka útvegsmanna,
syo sem Landssambandi ísl. út-
vegsmanna, Sölumiðstöð hrað-
frystihúsanna og hliðstæðra
stofnana og telur æskilegt, að
þesir aðilar haldi sameiginlega
fundi þegar ástæða er til, til
úrlausnar sameiginlegra vanda
mála“.
6. Fiskimannaskólar. Frmsm.
fiskimálastjóri. Vísað til laga-
og fjelagsmálanefndar.
hætt að sýna
rr
LEIKFJELAG REYKJAVIK-
UR hefur nú sýnt hið vinsæla
leikrit Uppstigning, eftir H. H.
fyrir fullu húsi í átta skifti. •—
í kvöld er 9. sýning þess.
Af óviðráðanlegum ástæðum
verður sýningum á leiknum
hætt eftir um það bil 10 daga.
Verður því ekki hægt að hafa
nema örfáar sýningar í viðbót
að sinni.
fe 40 piðnluieg-
undir úhprungnar
hjer í görðum íyr-
ir frostin
ÁÐUR en frosin byrjuðu um
síðustu helgi voru taldar hjer
í görðum um 40 plöntutegund-
ir, útsprungnar. Er það sjald-
gæft mjög svo áliðið vetrar, sem
nú er.
Ingólfur Davíðsson gekk s,l.
sunnudag frá Ásvallagötu um
Sólvallakirkjugarðinn, Háskóla
lóðin og Hljómskálagarð til að
svipast um eftir plöntum. Sá
hann rúmJega 40 plöntuteg-
undir með útsprungnum blóm-
um.
Algengustu plöntutegundirn-
ar voru túnfífill, vallarsefgras,
sóley, krossgras, morgunfrú og
bellis, dagstjarna kvöldstjarna,
ljónsmunnur og levkoj.
Um helmingur plantnanna
voru innlendar, en hitt erlend-
ar skrautplöntur, sem sáð liéfir
verið 1 görðum.
Leiðrjetting. í frjett, er birtist
í blaðinu í gær og var frá .fundi
sjálfstæðisfjelaganna í Hafnar-
firði s.l. föstudagskvöld, var. eft-
irfarandi misritað: bygt hefði ver
ið ráðhús og kvikmyndahús, sjó-
sundlaug hefði verið reist, þrátt
fyrir andstöðu Alþýðuflokksins í
fyrstu, er kostað hafði um V/z
miljón króna. En á að vera: bygt
hefði verið ráðhús og kvikmynda
hús, er kostað hefði lVz miljón
króna. Sjósundlaug 0. s. frv.