Morgunblaðið - 23.03.1946, Blaðsíða 8

SORÖUNBLAÐIÐ
Laugardagur 23. marz 1946

I
U
:i
i.:|
X
*.K‘
2) anó (eiL ur
verður í samkomuhúsinu Röðli í kvöld ug heíst kl. 10 -j>
Aðgöngumiðar seldir á staðnum. Hljómsveit hússins %
leikur. — Símar: 5327 og 6305.
,*M»*í***K**WKKK**«**M**?*t**«M*K**t**t**t*4t**IH****HI**t**?4***?****tH«**?**4**M*H****,*»H»M*4*«***H*w*
í I F. E. H.
Dansleikur
% verður í köld kl. 10 í Sjálfstæðishúsinu í Hafn-
| arfirði. — Gömlu og nýju dansarnir.
NEFNDIN.
F. I. A.
Dansleikur
í Samkomusal Mjólkurstöðvarinnar í kvöld,
klukkan 10.
Aðgöngumiðar seldir í anddyri hússins í dag
I frá kl. 5—7.
Arnolci Byvoet:
Holland á hernámstímanum
Fyrirlestur með skuggamyndum n.k. sunnudag, 24.
t, þ. m. kl. 1,30 e. h. í Nýja Bíó.
Fyrirlesturinn verður fluttur á dönsku.
Aðgöngumiðar seldir hjá Bókaverslun Sigfúsar
Eymundssonar í dag og við innganginn frá kl. 1 e.
h. á morgun.
| Allur ágóðinn rennur til nauðstaddra hol-
lenskra barna.
2. kynnikvöld
Guðspekifjelags íslands verður annað kvöld
hefst kl. 9. Gretar Fells flytur erindi er nefnist:
„Hulduhvammur^
Aðgangur er ókeypis og allir velkomnir.
<ix»<»«><»<»<»<»»-»»»«x»<»«:«3x3x»»<»»<»»»»»<»«<»»»»»»»<»»»»»»»<Kx»»<l
‘ Briefsefnamöppur í
með fóðruðum umslögum, gott og ódýrt úrval.
Páskaborðrenningar með servíettum,
Reiknistokkar, mjög vandaðir,
Teiknipappír í rúllum,
Watermans lindarpennar, gott úrval.
Sænskar - danskar - enskar - íslenskar bækur.
BÓKABÚÐIN í Austurstræti 14.
Haraldur Viggó Björnsson
BEST AÐ AUGLÝSA I MORGUNBLAÐINU
H. VIGGÓ BJÖRNSSON,
bankastjóri í Vestmannaeyj-
um, andaðist að heimili sínu í
Eyjum þ. 14. mars s. 1., eftir
langa og stranga sjúkdóms-
legu. Frá því að íslandsbanki
setti upp útibú í Eyjum stjórn
aði hann því útibúi bankans
með stakri kostgæfni. En
starfsmaður íslandsbanka
varð hann í júlí 1904, þegar
banki þessi var nýstofnaður
og síðan Útvegsbankans ó-
slitið alt til dauðadags.
Viggó Björnsson var fædd-
ur hjer í Reykjavík þ. 30.
október 1889. Hann var son-
ur merkishjónanna Björns
Jenssonar, yfirkennara og
konu hans Lonise f. Svendsen.
Þegar hann var í fyrsta bekk
Latínuskólans andaðist faðir
hans, Björn Jensson. Þótti þá
tyísýnt hvort efni móður hans
myndi hrökkva til þess að
kosta hann við nám. — Bauðst
honum þá ritarastarf við
hinn nýstofnaöa banka. Þó að
hann væri ungur, ekki nema
14 ára, varð hann fljótt lið-
tækur starfsmaður, ekki síst
vegna þess hve öll reglusemi
og nákvæmni var honum í
blóð borin.
Árið 1918, var honum falin
forstaða útibúsins á ísafirði.
En þar var hann ekki nema
til næsta árs. Því að haustið
1919 stofnaði bankinn nýtt
útibú j 'Vestmannaeyjum. Var
Viggó heitnum falin forstaða
þess. Var það einmitt á af-
mælisdegi hans, þ. 30. okt.,
sem útibú þetta tók til starfa.
.Stjórn þess hafði hann síðan
á hendi til dauðadags.
í Vestmannaeyjum vann
hann merkasta þáttinn af æfi
starfi sínu. Starfsemi bankans
reisti hann þar af grunni, með
hagsýni fyrir bankans hönd
og rjettsýni gagnvart við-
skiftamönnunum. Þó að hann
hefði lengst af æfinni setið
á skrifstofustólnum kom það
strax í ljós, þegar til Eyja kom
að hann hafði hina glegstu
yfirsýn yfir atvinnumál og
beitti áhrifum sínum til
stuðnings hverju því fram-
faramáli, sem þar kom á dag-
skrá. Oft var fjármagnið tak-
markað, sem hann hafði yfir
að ráða, samanborið við láns
þörf hinna framtakssömu
Vestmannaeyinga. En fyrir |
bankastjóranum vakti það sí-
felt, að lánsfje því, er hann
hafði yfir að ráða yrði miðlað
milli manna með hinni fylstu
sanngirni, og þá jafrtan fyrst
cg fremst til þeirra fyrir-
tækja og framkvæmda sem mið
uðu að umbótum og framför-
um í atvinnurekstri manna.
Þegar samtaka var þörf til
þess að hrinda umbótamáli af J
stað, beitti hann sjer fyrir
þeim fjelagsskap, af miklum
áhuga og lægni, svo sem t. d.
er efnt var til samlags meðal
útvegsmanna um bætta hag-
nýting lifrar og sölu á lýsinu.
Hann ljet sjer ekki nægja að
sitja innan við sitt banka-
stjóraborð og segja já eða nei
við þá, sem til hans leituðu.
Hann gerðist forgöngumaður
í atvinnulífinu, í því skyni að
tryggja það sem best að það
bankastjóri
MIINIIMINGARORÐ
fje, sem honum var trúað fyr
ir, kæmi að sem bestum not-
um. En það varaðist hann að
hafa sjálfur nokkra hagsmuni
sína tengda frekar við eitt fyr-
irtæki en annað. Hann hugs-
aði fyrst og fremst um hag
heildarinnar.
Viggó heit. var um skeið í
bæjarstjórn Vestmannaeyja. —
Formaður í fjelagi útvegs-
bænda var hann lengi, og
vann þar mikið. Hann var og
einn af forgöngumönnum Björg f
unarfjelags Vestmannaeyja, og
átti lengi sæti í stjórn þess. — I
Hann var og einn aðalforgöngu- j
maður að stofnun Odc'fellow- j
stúku í Eyjum og einn sterkasti.
stuðningsmaður þess fjelags- j
skapar þar.' Vararæðismaður
Breta var hann frá 1931.
Þegar Viggó Björnsson var
ungur maður hjer í Reykja-
vík, fanst þeim sem þektu
hann, að hann væri einn
þeirra Reykvíkinga, sem
aidrei myndi una sjer annars
staðar en einmitt hjer. Hann
væri svo samgróinn bænum!
og bæjarlífinu. Bæjarlífið var.
að vísu ekki fjölskrúðugt í þá j
daga. En hann var einmitt!
rneðal þeirra, sem eyddi deyfð j
inni og drunganum, þegar
cinangrunin og skammdegis-j
myrkrið ætlaði alt að kæfa.1
Þegar unga fólkið kom saman
til að skemta sjer, þá var
ckemtunin best trygð með
því, að kvartettinn Fóstbræð-
ur, væri þar nærstaddur, Pjet
ur heit. Halldó>-sson og Jón bróð
ir hans, Eina>- Viðar og Viggó
Björnsson. Þeir höfðu þekst
og verið saman frá barnæsku.
Þeir höfðu allir þá söng
,,kúltúr“, sem nauðsynleg er
til þess að fága alla meðferð
á hverju sönglagi. Þeir voru
allir frá heimilum, sem áttu
rikan þátt í menningarlífi
bæjarins.
Fyrst varð Viggó Björnsson
að slíta þann fjelagsskap,
vegna þess að störf kölluðu á
hann annars staðar. Nokkru
síðar hvarf Einar. Og nú er
Jón Halldórsson einn lifandi
þeirra fjögurra söngvina, er
mestan fögnuð vöktu meðal
reykvískra áheyrenda fyrir
30—35 árum.
En þó manni sýndist banka-
stjórinn úr Vestmannaeyjum
altaf vera hálft í hvoru að
koma heim til sín, er hann
kom til Reykjavíkur, var
hann ekki síður heima, þar
sem störfin biðu hans dag-
lega í 26 ár. Þar undi hann
sjer vel á ágætu heimili. Þar
giftist hann þ. 2. sept. 1922
eftirlifandi konu sinni, Rann
veigu Vilhjálmsdóttur. — Var
hjónaband þeirra hið ástúð-
legasta. Þau eignuðust ekki
börn, en sonur hennar af
fyrra hjónabandi, Gísli Gísla-
son ólst upp á heimili þeirra.
Hann er nú kaupmaður í
Eyjum.
H, Viggó Björnsson var
fjölmentaður maður þó að
honum gæfist lítið tækifæri
til skólamentunar. Mesta
stund lagði hann á þau fræði
er snertu bankastarf hans.
Hann var ágætur málamað-
ur, las og talaði bæði ensku
og frönsku, auk Norðurlanda-
málanna. Var hann víðlesinn
mjög.
H. Viggó Björnsson eignað
ist vini hvar sem hann fór.
Hann var framúrskarandi
reglumaður við öll störf, víð-
sýnn og vandaður í orði og
gerðum, gætinn og stiltur.
Hann var hógvær gleðimaður
í vinahópi, hlýr í viðmóti, en
fastur á sínu máli, þegar hann
hafði tekið ákvörðun sína.
Sæti hans í Útvegsbankan-
um verður vandfylt. Og Vest-
mannaeyingar eiga hjer á bak
að sjá einum einlægasta og
besta framfaramanni, er þar
hefir starfað. V. St.
Framh. af bls. 6.
í bækur, sem eru ekki annað
en töflur og talnaregistur. Þeim
finst slíkur lestur vera þurr og
leiðinlegur. En margfalt líetra
er að leita sjer fróðleiks í slík
rit, en grautarlega samdar frá-
sagnir, þar sem öllu ægir sam-
an, aðalatriðum og aukaatrið-
um. Þeir, sem vilja fá að kynn-
ast staðreyndum um lífið í
Reykjavík í dag fá í engri bók
meiri fróðleik en í Árbókum
Reykjavíkur eftir dr. Björn
Björnsson hagfræðing bæjar-
ins.
*
Framtakssamir bókúatgef-
endur ættu að tatka það mál til
athugunar, hvort þeir teldu
sjer ekki fært að verja veru^
legri fjárhæð til þess að samin
,yrði vönduð lýsing á Reykja-
vík eins og hún var á því herr-
ans ári 1944, þegar hún varð
höfuðstaður hins íslenska lýð-
veldis.
Þá kæmi það í ljós, að eng-
inn maður er svo kunnugur
bænum, þó hann hafi dvalið
hjer langa ævi, að hann lærði
ekki mikið af slíkri lýsingu. Og
þeim mun meira, sem menn
vita um Reykjavík og þeim
mun betur. sem þeir þekkja
bæinn, þeim mun vænna myndi
þeim þykja um hina vönduðu
lýsingu.
í leiðinni mætti gefa út stutt-
an leiðarvísi á ýmsum tungu-
málum fyrir útlendinga, sem
hjer bera að garði og staðnæm-
gst 1 klst., 1 dag, viku eðá
mánuð.