Morgunblaðið - 21.03.1948, Blaðsíða 7

Sunnudagur 21. mars 1948
MORGVNBLAÐIÐ
7
R

Þjónusta kommúnista.
KJAViKURBRJEF
laugardagur
s j ksíj nirw
* ^ ***,' S&t
20. mars
ÞJÓÐVILJINN heldur áfram
í líf og blóð að tala um komm-
únista serr. þjóðlega framfara-
menn, fylgjendur nýsköpunar
í atvinnuvegum íslendinga. Sú
var tíðin, að svo hlálega vildi
til, að þeir fengu að vera með
í þeim átökum, sem gerð voru,
til þess að rjetta við atvinnu-
vegi okkar íslendinga. Það voru
Framsóknarmennirnir, sem
gáfu kommúnistum þann leik.
Framsókn snerist öfug gegn
þeirri nýsköpun, sem nauðsyn-
leg var eftir ófriðinn, og fram-
kvæmanleg fyrir fjárgróða
styr j aldaráranna.
En saga kommúnistanna sem
framfaramanna varð stutt, sem
við var að búast. Undir eins
og erfiðleikar hófust fyrir fram
leiðslu og efnahag þjóðarinnar,
kom það í ljós, að áhugamál
hins fjarstýrða flokks, voru,
einsog gefur að skilja, alt önn-
ur, en þau, að verða atvinnu-
vegum landsmanna og hinu ný-
stofnaða lýðveidi að liði. í ut-
anríkismálujn vildu þeir láta
eitt sjónarmið ráða. Og ekkert
annað. Ef kommúnistar hjer
vita ekki með vissu hvað er
vilji húsbænda þeirra í austr-
inu, þá geta þeir sjer tíl um
það. Hagsmunir og sjálfstæði
íslendinga meta kommúnistar
einskis samanborið víð þjón-
ustuna við hið erlenda vald.
I þessu eiga þeir sammerkt
við aðrar deildir flokks síns
hvarvetna um lönd. í hvert
sinn sem Moskvastjórnin fjölg-
ar leppríkjum sínum og rænir
þjóðir frelsi kyrja hinir ís-
ler.sku kommúnistar, sem
kommúnistar annara landa,
sínn einróma halelújasöng. Og
koma þannig upp um síg hverj-
um þeir þjóna
Eiga ekki samleið með
merkilegt, en vert er þó að
taka eftir vegna þess hve tákn-
rænt það er.
Hinn góðkunni leikari og leik
stjóri Lárus Pálsson kom þar
uppí ræðustól með greinarkorn
til upplestrar eftir hið látna
góðskáld Norðmanna, Nordahl
Grieg. Upplestur þessi átti að
verða málstað kommúnistanna
til stuðnings. Því Grieg heitinn
var, sem kunnugt er, fylgjandi
stefnu kommúnismans á meðan
margir voru á þeirri skoðun að
kommúnistar framfylgdu frelsi
í heiminum og væru hlynntir
sjálfstæði smábióða. Grieg var
skáld freisishi'gsjónanna, sem
Arnulf Overland er.
væri í þeim fyrsta, þegar kom-' Sagan kennir, að níeð nöiTæniirh nefhá 'kómmúnista stjórnmála-
inn er sá þriðji.
kynstofni höfum við Islending-
Jeg rek hjer ekki eftirleik- j ar verið merkisberar persónu-
inn sem Lárus Pálsson Ijek að frelsis þess, síðan þjóð okkar
þessu sinni, er hann hljóp til varð til.
ekkju skáldsins og bað hana að
vitna gegn heiðri manns síns,
Lýðræðið í hinni núverandi
mynd, með vestrænum þjóðum,
flokk. Rjettara er að skoða þá1
sem trúarflokk eða öllu heldur
ofsatrúarflokk, sem hefur
ofurást á þessari ofbeldisstefnu.
Kommúnistar halda því fram,
að þeir hafi höndlað hinn ó-
sem hvílir í týndri gröf í þýskri j hefur smátt og smátt skapast í j skeikula sannleika um framþró-
æskunni
UNDANFARNA viku hafa
kommúnistarnir hjer farið
hverja hrakförina af annari.
Eftir hina bágbornu frammi-
stöðu þeirra á fundi stúdent-
anna í Sjálfstæðíshúsinu á
sunnudaginn var. vonuðust þeir
eftir, að fá einhverja viðrjett-
ingu, á fundi, sem þeir sjálfir
boðuðu til á mánudag. Þar var
fundarsókn ekki takmörkuð við
akademiska borgara. Þar gátu
allir komið sem vildu, bæði hin-
ír afvegleiddu fylgísmenn of-
beldisins meðal æskulýðsíns, og
hinir, sem aðhyllast frelsi og
sjálfstæði einstaklinga og þjóða.
Reykvísk æska, sem sótti
fund þenra, tók ræðumönnum
kommúnista illa Svo þingmað-
urinn Lúðvík Jósefsson, sem
mun þó vera ýmsu vanur, lýsti
því beinlínis yfir úr ræðustóli,
að hann kynni ekki við unga
fólkið lengur. Það væri sjer svo
andstætt.
Umkvarianir þessa erind-
reka hins austræna einræðis
báru ekki vott um hugrekki nje
karlmensku og því síður um
þolinmæði. En vanstillingin er
skiljanleg í þeirri andránni,
sem hinir íslensku kommúnist-
ar sjá, að svik þeirra við lýð-
ræði og málstað þjóðarinnar eru
opinber orðin og þeir eru ger-
samleea að tapa sambandinu
við fólkið í landinu og verða
áhrifalausar málpípur hins aust
ræna valds.
Á leiksviðinu.
LÍTIÐ atvik kom fyrir á
fundi stúdentanna á sunnudag-
inn, sem í sjálfu sj<;r var ó-
Breytt viðhorf.
KUNNLEIKINN á athöfnum
og fyriræílun'im kommúnist-
anna bæði þeicra sem sitja að
völdum í Rússlandi og í stjórn-
um hinna undirokúðu leppríkja
fyrir austan járntjaldið er orð-
inn nokkuð mikið annar, en á
þeim dögum, er hið látna góð-
skáld orkti frelsisljóð sín.
Þá hafðí einræðisstjórnin í
Moskva ekki svift um 100 milj.
manna frelsi á 2—3 árum, eins
og nú er komið á daginn. Á
þeim árum höfðu kommúnistar
ekki komið eins augljóslega
fram sem auðmjúkir þjónar
þegar um hagsmuni einræðis-
stjórnarinnar i Moskva er að
ræða. Þeir hrfðu ekki borið
lygafregnir í rússnesk ein-
ræðisblöð, til þess að vinna
þjóð sinni tjón, einsog átt hefir
sjer stað síðustu vikur. Þá var
það ekki komið á daginn og
var meðal margra manna talið
alveg óhugsandi, að kommúnist
ar á Norðurlöndum ynnu leynt
og ljóst gegn hagsmunum og
fjárhagslegri velferð þjóða
sinna en einkum gegn hags-
munum verkafólksins, með því
að torvelda allan rekstur at-
vinnuveganna
Þá höfðu ekki allir lýðræðis-
sinnaðir flokkar á Norðurlönd-
um ssmeinast sem einn flokk-
ur, eða einn maður, í barátt-
unni gegn hinum fjarstýrða
skemdarverkaflokki kommún-
ista. Þá höfðu ekki fundist á-
þreifanlegar sannanir fyrir því
að þessi vesæli svikaflokkur
sem allir frjálshuga menn fyr-
irlíta með rjettu. sæti á svik-
ráðum við frelsi og sjálfstæði
smáþjóðanna.
Fór þáttavilt.
ALT þetta e*- nú komið í ljós.
Samt sem óður heldur leikstjór-
inn Lárus Pálsson, að það sje
sæmandi að upptroða með grein
eftir hið fallna stórskáld Norð-
manna, Nordahl Grieg, sem
hann hefir skrifað á annari
pólitískri öld en þeirri sem nú
er runnin yfi>’ þjóð hans. Og
hinn íslenski leikari, og vinur
hins dána manns heldur, að
hann geti fullyrt, að Nordahl
Grieg, hinn fölskvalausi frelsis-
vinur einsog hann var myndi
nú hafa skipað sier í ílokk með
opinberum og yfirlýstum land-
ráðamönnum sem vinna leynt
og Ijóst gegn þióð hans. Lárus
Pálsson skilur ekki, að með
þessu er hann að svívirða dáinn
mann, og troða mannorð hans
niður í landráðasvaðið. Frelsis-
unnandi msður getur ekki í dag
verið kommúnisti
vSvona framkomu frá hendi
leikstjóra, má afsaka á aðeins
einn hátt. Að hann sje svo rugl-
aður í stjórnmálum að hann
komi fram á leiksviðið í skökk-
um þætti, hafi haldið að hann
mold. j margar aldir fyrir þróun frels-
ishugsjóna og þroska ábyrgðar-
Með eða móti. tilfinningar. Hjer er um að
" ræða stjórnskipun, sem tryggir
EN víxlspor leikarans. sem ! þag; ag stefna og vilji meiri-
vissi ekki skil á þáttaskiítum ’ hluta þjóðanna komi í Ijós við
stjórnmálanna geiur orðið lær almennar, frjálsar k osningar. Og
dómsríkt fyrir íleirj en hann ! ag þjóðunum sje síðan stjórnað,
sem fvlgt hafa kommúnistum eftir beirri stefnu cem meiri-
að málum að undanförnu og hiutinn kýs sjer.’ En breyti
notað sjer af því, að þeir gætu ; stjórnir lýðræðislandanna ekki
siglt beggja skauta ’
því að tryggja sjer
kommúnista með daðri við of- . kjósendanna um stefnu svo þeir
beldið, en velvild onnara j vilji annað en stjórnin, þá er
flokka, vegna hæjjieika sinna. i kjósendunum tryggour rjettur-
Nú vakm þessir menn upp ; inn til þess að skipta um stjórn,
við vondan draum. er þeir sjá | samkvæmt vilja sír,um. — Þar
og finna, að enginn vitiborinn i sem kommúnistar ráða er vilji
maður getur verið hvorttveggja j almennings að engu hafður,
í senn, vinur þjóðar sinnar og | rjetturinn til að láta skoðanir
kommúnisti samtímis.
Eftir að kommúnistar standa
un mannkynsins. Að menn geti
ekki öðlast fullkomnari visku en
þá, sem útgengið hefur úr munni
eða penna lærifeðranna Marx,
Lenins og Stalins.
Engin miskun.
ÞAR, sem kommúnistar hafa
völdin vaka þeir yfir því, að all
ur landslj'ðurinn verði uppalinn
b.yr. með eftir vilja meirihluta kjósend- í þessari trú, en engar „villu-
stuðning anna> eiiegar breyti meirihluti kennir,gar“ um frelsi og jafn-
rjetti fái að ná eyrum þjóðar-
innar.
Til þess að vera sannur og
rjetttrúaður kommúnisti þurfa
menn að trúa í blindni á foringja
flokksins, að allt, sem þeir segi,
sje hin æðsta speki, og allt, sem
afhjúpaðir um gervallan heim
sem flugumenn ofbeldisstjórn-
ar, niósnarar, svikprar gegn
landvörnum og skipulagðir
skemdaverkamenn gegn fjár-
hag og atvinnuvegum þjóða
sinna. er vilja frelsi og sjálf-
stæði lýðræðisþjóða feigt og
fótumtroðið, verða allir full-
tíða menn að velja sjer stöðu:
Með eða móti svikurunum.
cvnu ci4*
þeir géri, sje hið fullkomnasta
sínar í ljósi, er útþurkaður úr i rjettlæti. En þeir menn innan
lífi hinna undirokuðu. j þjóðfjelagsins, sem eru ekki
j sama sinnis og foringjarnir,
menn, sem leyfa sjer að hafa
idlit.
FORINGJAR kommúnista-
flokksins hjer á landj finna vel
að fylgi þeirra minkar ört. Þeg
ar þetta berst í tal við þá, er
viðk' wði margra þeirra á þessa
leið:
Við kærum okkur ekkert um
þessa áhangendur, sem hafa
fylgt okkur á undanförnum ár-
um Þeir mega skilja við okk-
ur, ef þeir vilja. Við viljum
harðsvíraðan flokk. sem hlýðir
fyrirskipunum okkar skilyrðis-
laust.
Hinn ístenski kommúnista-
flokkur, eða flokksdeild, er sem
sje komin á það stig, að kæra
sig ekki lengur um að láta at-
kvæðatöluna. flokksfylgið ráða j
úrslitum í málefnum þjóðar
Kjarn^ lýðræðis.
MEÐ lýðræðisþjóðum er ekki
aðeins rjettur meirihlutans
tryggður til þess að ráða stjórn
landanna, heldur er minnihlut-
anum jafnframt trygður rjettur
til að hafa alla möguleika opna,
til þess að vinna sjer fylgi meðal
kjósendanna. Jafnframt er íhlut
un minnihlutans tryggð um allt
löggjafarstarfið.
Lýðræðinu verður þó ekki
Iýst eingöngu, sem vissri tegund
stjórnskipunar. Því fylgir rótgró
in ákveðin lífsskoðun. Virðing
fyrir einstaklingunum, hinu per
sónulega frelsi þeirra, og mann-
aðrar skoðanir, þeir eru í aug-
um kommúnista ekki aðeins
hættulegir fyrir þjóðfjelagið,
heldur eru þeir afbrotamenn,
sem valdhafarnir verða að refsa,
annað hvort með því að hneppa.
þá í þrælóm, svipta þá öllum
þeim Ieifum af mannrjettindum,
sem til eru í kommúnistisku
þjóðfjelagi, ellegar þeim er
styttur aldur án allrar rannsókn
ar dóms og laga.
Siðfræði öll er ofureinföld í
augum kommúnista. Því þar
gildir það boðorð, eitt, að til-
gangurinn helgi miðalið. En til-
gangurinn er allstaðar einn og
hinn sami. Að útbreiða ofbeldi
gildi hvers einstaks þegns í
þjóðf jelaginu. Meðal lýðræðis-1 kommúnismans, útrýma almenn
þjóða er skoðanafrelsið sú lyfti- um rnanrjettindum, öllum og
stöng framfara, og þróunar, öllu, sem er, eða kann að verða
sem menn með engu móti geta í vegi fyrir skefjalausri út-
án verið. Samfara því, fer al-
mennt tillit til skoðana andstæð
inganna, og viðleitnin til að
samræma það, sem best er hjá
hverjum einstaklingi eða floliki,
svo upp af þeirri sanngirni og
víðsýni skapist þjóðfjelag, sem
sífellt verður landsmönnum
betra og hentugra til lífsþæg-
inda og frama. í slíku þjóðfje-
efbeldisins.
lagi er allt ofbeldi fordæmt, sem
innar. Nú er rennt vonaraueum j ávöxtur afturhalds og forherð-
til ofbeldisins. og stuðnings! ingar óbótamanna. En rjettur
beirra manm, innlendra sem , cinstaklinganna til sjálfstæðis
útlendra. er meta einstaklings- j °S frelsis, er það lífsafl, sem
frelsið. lýðræðið að engu. I Þjóðirnar byggja á tilveru sína,
Þessi stefna komm' nista, j og framfarir.
þessi kjarni í kenningum þeirra,!
er farinn að koma fram í blaði i ViIIutrúarmenn
þeirra.
Fyrir nokkrum dögum er sagt
var í Þjóðviljanum frá óförum j FYRIR ofstækisfullum komm
kommúnista á einum af fundum j únistum, er lýðræðið framandi
þeim, sem haldnir hafa verið, j hugtak. Að vísu reyna þeir með
er komist þannig að orði. Að, öllu móti, að fegra málstað sinn,
handaupprjettingar sjeu „hjóm! með því að klína lýðræðisnafni
og hjegómi“, þegar um atkvæða 1 á ofbeldisstefnu sína. En þeir
greiðslur sje að ræða. — Öllu, eru svarnir óvinir lýðræðis, og
skýrar verður naumast kveðið; persónufrelsisins, sem er undir-
að orði um það, að upp frá! staða þess.
þessu, ætli hinir íslensku komm- j Svo fjarskyldur er hugsunar-
únistar sjer ekki að mæta ber-. háttur kommúnista öilu lýðræði,
hentir, þar sem útkljáð verður að það er blátt áfram undar-
um málefni þjóðarinnar. j Iegt að menn, með slíkt hugar-
far geti fæðst og uppalist með
íslenskri þjóð. En skýringin
. kann að vera sú, að með hinum
1111111' germanska kynstofni vex upp
LÝÐRÆÐISHUGSJÓNIN er fólk, sem kærir sig ekki um at-
íslendingum svo I'.jartfólgin, og, hafnafrelsi en vill framar öðru
meðal flestra okkar talin svo ; lifa sem leiðitamur lýður, er ein-
sjálísagður hlutur, að okkur, hver einvaldur stiórnar í einu og
hættir til að gleyma því, að öllu, eins og komið hefur fram í
nokkuð annað stjórnarfar sje til,; Þýskalandi.
en það sem saibræmist henni. I í raun rjettri er það skakt að
í hinum vestræna
breiðslu hins kommúnistiska
valds.
Trúflokkur kommúnistanna
er í engu Jandi fjölmennur. En
hann hefir náð völdum yfir 200
miljóna þjóð. Og með aðstoð
föðurlandssvikara í hverju landi
af öðru, hefir þessi ofsatrúar-
flokkur náð völdum yfir um
100 miljónum manna í ná-
grannalöndum Rússlands.
Nátgast óðum.
EN einsog allir vita, er of-
beldisstjórn altaf í aðalatriðum
eins, hvort hún er kend við
rauða litinn, hinn svarta, eða
brúna. Aðferðirnar, ofsóknirn-
ar gegn frelsj einstaklinga og
I þjóða, í öllum einræðislöndun-
um er me,ð svipuðum hætti.
Heimurinn hefir kynst þessu
síðustu. áratugina. Og nú er ógn
þessa siðleysis og ofbeldis óð-
um að færast yfir heiminn á
nýjan leik. og nálgast nú í
skyggilega Norðurlöndin.
Þess vegna hrynur fylgið nú
af kommúnistum um öll Norð-
urlönd. Jafnvel svo ört, að heil
ar flokksdeildir segja sig úr
ílokknum í einu, eins og átt
heíir sjer stað í Danmörku upp
á siðkastið. En allir lýðræðis-
flokkarnir taka höndum sam-
an, til þess að sporna gegn
þeirri hættu meðan tími er til,
sem af því stafar, að hafa inn-
an v.iebanda þjóðfjelagsins
flokk manna, er vinnur aði.javí,
af eliu og slægð, að efla
kommúnismans í heiminup^, tpg
leggja frelsi og sjálfstæði smá-
þjóða að velli.