Morgunblaðið - 20.04.1949, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 20.04.1949, Blaðsíða 14
14 MORGV 1SBLAÐIÐ Miðvikudagur 20- april 1949. XWJIIHIIIMHI iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiinniiiiMiHiJniiiisiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiumiiiiiiiiii'tt* Myndir hins n Eítir Helen Reilly jimniiHimiiiiiiuiiimmHii {miiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiuiiiiiiiiniiHiiHiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiniHiiHiiiiiiiiiiiHiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiin iliiiiiiiiiiiiHiniinitiiiiniiiniiiiiiiiiiiiii John tók hönd hennar, og horfði á hana rannsakandi augnaráði. ,.Hvernig líður þjer, G-abriella, Jeg frjetti, að þú hefðir ekki verið frísk“, og svo bætti hann við og lækkaði róm inn: „Jeg vildi óska að jeg hefði verið hjer í New York. jþegar Mark dó. Jeg hefði ef til vill getað orðið til einhverr- ar hjálpar11. Hjarta Gabriellu sló örar. ,,Mark framdi ekki sjálfs- morð1. Hún varð að segja það:. Tjó fann hún, að þessi endur-- leknu orð hennar höfðu ekki hin minnstu áhrif á Julie og Phil Bond. Hún heyrði að Phil stundi iMð. „Phil hefur sagt mjer álit þitt á þessu“, sagði John. „Mjer þætti gaman, ef )>u vildir segja mjer nákvaem- )ega frá því. Eigum við að l:oma inn í hina stofuna?“. „John. Það er afmælisáagur Phil ....“, hrópaði Julie. í Gabriella ásakaði Julie ekki. )>að hlaut að vera þreytandi að heyra sömu söguna upp aft ur og aftur, og það sögu, sem enginn lagði trúnað á. „Við verðum ekki lengi“, sagði John- Hún fann, hvernig fólkið leit á hana meðaumkunaraug- um, þegar hún gekk í gegn um stofuna við hlið hans. „Gabriella", kallaði einhver. Tony Van Ness, eiginmaður fíusan, hár og grannur og að- laðandi í útliti, stóð upp og gekk^ í veg fyrir þau. Gabriella heilsaði honum undrandi á svip. Hvað var hann að gera hjer í New York? Hann átti að vera að vinna við forsíðumynd á tímarit í Green fild. Strax og Tony fjekk borg að fyrir myndir sínar, eyddi hann mestum hluta pening- anna í að borga skuldir fyrir fjárhættuspilin. Þó að vín- nautn væri ekki ein af hans veiku hliðum, var þó auðsjeð að nú hafði hann fengið sjer vel neðan í því. „Jeg sá ekki, fægar þú komst inn“, sagði hann. Svo snjeri hann sjer að John Muir. „Hún hefur forð- ast okkur kunningjana eins og heitan eldinn. Það hefur verið ómögulegt að ná í hana“. Gabriella brosti- Það var alveg nýtt að Tony væri far- inn að sækjast sjerstaklega eftir fjelagsskap hennar. Hann vissi ósköp vel að henni var lítið um hann gefið og sam- bandi þeirra mátti vel líkja við vopnahlje. „Jeg viss ekki, að þú værir í New York“, sagði hún. „Susan sagði mjer í morg un að þú værir að teikna for- síðumynd fyrir „Sheperdes‘ú „Búinn með hana, dufan mín. Fáðu þjer sæti hjá mjer og jeg skal sækja glas handa þjer“. Hann tók undir hand- legg hennar. „Ekki núna, Tony“, sagði hún og losaði hönd hans af handlegg sjer. „Hægan, Tony Van Ness“, jfsagði John glettnislega. „Röðin kemur seinna að þjer“. Gabriella sat á legubekkn- um fyrir framan arininn í bóka herbergi Phils og endurtók sögu sína, enn einu sinni. Um leið og hún talaðí, var hún að hugsa um, hve mönn um væri auðvelt að skapa sjer ýmislega hugaróra. Jeg þóttist einii sinni vera viss um það, að jeg elskaði þennan mann, og núna á jeg enga slíka til- finningu gagnvart honum, hugsaði hún. Hún þagnaði þegar hún hafði lokið frásögn sinni og beið. Fvrir henni var John Muir ekki persóna, heldur dyr, sem hún knúði á í örvænting- ar fullri tilraun, sem mundi verða sú síðasta. Hún var þeg- ar bún að knýja á margar dyr. en þær höfðu lokast upp í opið geðið á henni. Hún hafði ekki búist við því, að hitta John Muir- Ef hún hefði vitað, að hann mundi vera hjer, mundi hún ekki hafa komið. Nú var hann orðinn hennar síðasta von. Um leið og John talaði, vissi hún að hann lagði trúnað á orð hennar og henni fannst hlýleikastraumur fara um' sig alla. „Bara að eg hefði verið í New York um kvöldið : .. . jeg fjekk ekki skeytið fyrr en jeg var kominn aftur til San Paulo“, sagði hann. Hann tók blað og blýant upp úr vasa sínum. „Jæja -----“. Hann skrifaði niður dag- setningarnar, lýsingu á kringlu leita manninum, og hún sagði honum, hvað hafði þegar verið gert til að hafa upp á honum. Hún sagði honum að hún hefði verið látin sjá allt starfs- fólkið á skrifstofu Marks, hún hafði farið yfir myndasafnið á lögreglustöðinni og það hafði verið sett auglýsing í blöðin og beðið um upplýsingar um manninn, sem hafði komið til Marks þann tuttugasta og þriðja júní, klukkan tvö eftir hádegi. „Hvernig var bifreiðin, sem hann ók í, frá „Devonshire“, spurði John. Gabriella hristi höfuðið. ..Lögreglumennirnir spurðu mig líka um hana. Jeg sá ekki númerið á henni- Jeg veit ekki, hvaða tegund bifreiðin var, nema hún var ekki ný. Þakið var grátt og hún var löng og lág ....“. ..Það skiptir svo sem ekki miklu máli“, sagði John. „Var nokkur annar í bifreiðinni?1'. Gabriella horfði á reykjar- hringina úr sígarettu sinni og reyndi að einbeita huganum. Heit síðdegissól, mollulegt loft, kringluleiti maðurinn gekk yfir gangstjettina. Hún hafði sjeð á vangann á honum, þeg- ar hann var sestur upp í bif- reiðina. Sá hún í annað andlit við hliðina á honum? .... Það var að rifjast upp fyrir henni Hún leit snögglega upp- „Jú. Það var kona. Hún sat við stýrið. Hún hlýtur að hafa ek ið bifreiðinni í burt“. Hún fjekk ákafan hjartslátt og leit á John- Hann leit ekki á hana. Hann horfði fram hjá henni. Legu- bekkurinn stóð við arininn og það var lítið ljós í herberginu. Þau sáu það bæði samtímis- Hún í speglinum fyrir ofan ar- ininn. Einhver hafði opnað þut'ðina lítið eitt, en þau höfðu lokað henn á eftir s.ier, þegar þau komu inn. John stóð á fætur og stikaði hljóðlega yfir gólfábreiðuna. En áður en hann var korpinn að hurðinni, var hún fallin að stöfunum. Hann opnaðj aftur. leit fram og lokaði og kom aftur að arn- inum. Hann lagði annan hand- legginn upp á arinhilluna og leit sigri hrósandi á Gabriellu. ..Hver var það “, spurði hún með öndina í hálsinum. Henni datt í hug Tony Van Ness- Hann hafði ætlað að hindra að hún færi hingað inn með John. Og kuldalegt augnaráð Joönnu Midaleton, þegar hún gekk í gegn um stofuna. Henni varð rórra, þegar John s\-araði rólega: „Hvað .... ó. það hefur verið einhver þjón- ustustúlkan. En við getum ekki talað saman hjerna. Fólk- ið fer að undrast um okkur. Hvert ferðu, þegar þú ferð hjeðan?“. Hún sagðist ekki þurfa að gera neitt sjerstakt. „Þú þekk- ir Blake Evans, er það ekki?“, sagði John. „Hann var að tala um þig við kvöldverðarborðið áðan ....“. Blake Evans var gamall skólabróðir hennar og hann hafði oft boðið Susan út áður fyrr. Gabriella hló. „Já, Blake er gamall kunningi minn. Við vorum saman í skóla í Green- field. Hann er trúlofaður Cla- ire, bróðurdóttur Marks. Er Blake hjerna? Jeg sá hann ekki. Hann er ágætur náungi og Claire verður sjálfsagt blíð og góð eiginkona .... enda þótt móðir hennar sje svona, eins og hýn er. Nei, þegar jeg fer hjeðan fer jeg beint heim“. „Ágætt“, sagði John. „Jeg kem til þín seinna í kvöld, og þá getum við talað betur sam- an“. Hann tók um hendur Gabriellu og dró hana upp af legubekknum. „Ef jeg væri í þínum sporum“, sagði hann, „mundi jeg þegja fyrst um sinn um þennan kvenmann, sem var í bifreiðinni með kringluleita manninum“. Gabriella varð aftur gripin grunsemd. Gat það verið, að einhver hefði hlerað af því hann langaði til að heyra það sem hún mundi segja John? Auðvitað gat það verið. Hver sem var gat hafa læðst yfir ánddyríð frá dagstofunni og að bókaherberginu svo að lítið bæri á- En hvers vegna skyldi nokkurn langa til að heyra það sem hún sagði? Hún hafði sagt þetta allt svo margoft áður. Hún leit á John, en hann virtist annars hugar. „Já, sagði hún. „Jeg segi það engum“. Síðan fóru þau aftur inn í dag- stofuna. Kliður, hlátrar, glösum lyft. Stofan var enn full af fólki. Tony Van Ness var farinn. Gabriella vonaði að hann hefði farið heim. Joanna Middleton og Claire voru að fara. Phil var að kveðja þær frammi í anddyrinu, og þar stóð einnig' fólk. sem var að koma. Brenda Holmes var þar á meðal. '• ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 1 Vtuútbúnaður ■ ■ ■ ■ ■ m j á beltisdráttarvjelar j ■ tJtvegum hydrauliskan ýtuútbúnað j frá Englandi á Sl ■ eftirtaldar geriðir og stærðir heltisdráttarvjela: ■ \ ■! [ INTERNATIONAL: TD6 — TD9 — TD14 — TDÍ8. j | CATERPILLAR: D2 — D4 — D6 — D7 — D8. \ \ ALLIS CHALMERS: M—WM.—HD7—HD10—HD14- » ■ CLETRAC: ADH — BDH — ODH — FDH. i FOWLER: FD. : ■ ■'. Afgreiðslutími: 6—8 vikur. Verðin eru hagstæð. Einkaumboðsmenn fyrir W. E. Bray & Company Ltd. Isleworth — England. p. p or^nmóóoH & Co. Umboðs- og heildverslup, Hamarshúsinu — Sími 7385. AUGLt SING E R GULLS IGILDI Röskur og ábyggilegur SENDISVEINN óskast. v at a s Ri Hringbraut. j : I Hdseti óskast ! á togbát. Upplýsingar í síma 7956. Sprautumálum og bónum bíla fljótt og vel. d^ííamáínincjaverhótœ&iÁ Skúlatúni 6. Kaupum hreinar : ■ Ijereftstuskur. ■ ■ ■ ■ ■ I Morgunblaðið | «iúi4iHH44:tiaaBBBsaaaaa«B»a«BaaD« «■■■•■-«•»e««»«00«a»4RiniaL8Jl

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.