Morgunblaðið - 20.04.1949, Síða 14

14
MORGV 1SBLAÐIÐ
Miðvikudagur 20- april 1949.
XWJIIHIIIMHI
iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiinniiiiMiHiJniiiisiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiumiiiiiiiiii'tt*
Myndir hins
n
Eítir Helen Reilly
jimniiHimiiiiiiuiiimmHii {miiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiuiiiiiiiiniiHiiHiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiniHiiHiiiiiiiiiiiHiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiin
iliiiiiiiiiiiiHiniinitiiiiniiiniiiiiiiiiiiiii
John tók hönd hennar, og
horfði á hana rannsakandi
augnaráði. ,.Hvernig líður þjer,
G-abriella, Jeg frjetti, að þú
hefðir ekki verið frísk“, og svo
bætti hann við og lækkaði róm
inn: „Jeg vildi óska að jeg
hefði verið hjer í New York.
jþegar Mark dó. Jeg hefði ef
til vill getað orðið til einhverr-
ar hjálpar11.
Hjarta Gabriellu sló örar.
,,Mark framdi ekki sjálfs-
morð1. Hún varð að segja það:.
Tjó fann hún, að þessi endur--
leknu orð hennar höfðu ekki
hin minnstu áhrif á Julie og
Phil Bond. Hún heyrði að Phil
stundi iMð. „Phil hefur sagt
mjer álit þitt á þessu“, sagði
John. „Mjer þætti gaman, ef
)>u vildir segja mjer nákvaem-
)ega frá því. Eigum við að
l:oma inn í hina stofuna?“.
„John. Það er afmælisáagur
Phil ....“, hrópaði Julie. í
Gabriella ásakaði Julie ekki.
)>að hlaut að vera þreytandi
að heyra sömu söguna upp aft
ur og aftur, og það sögu, sem
enginn lagði trúnað á. „Við
verðum ekki lengi“, sagði
John- Hún fann, hvernig fólkið
leit á hana meðaumkunaraug-
um, þegar hún gekk í gegn um
stofuna við hlið hans.
„Gabriella", kallaði einhver.
Tony Van Ness, eiginmaður
fíusan, hár og grannur og að-
laðandi í útliti, stóð upp og
gekk^ í veg fyrir þau.
Gabriella heilsaði honum
undrandi á svip. Hvað var
hann að gera hjer í New York?
Hann átti að vera að vinna við
forsíðumynd á tímarit í Green
fild. Strax og Tony fjekk borg
að fyrir myndir sínar, eyddi
hann mestum hluta pening-
anna í að borga skuldir fyrir
fjárhættuspilin. Þó að vín-
nautn væri ekki ein af hans
veiku hliðum, var þó auðsjeð
að nú hafði hann fengið sjer
vel neðan í því. „Jeg sá ekki,
fægar þú komst inn“, sagði
hann. Svo snjeri hann sjer að
John Muir. „Hún hefur forð-
ast okkur kunningjana eins og
heitan eldinn. Það hefur verið
ómögulegt að ná í hana“.
Gabriella brosti- Það var
alveg nýtt að Tony væri far-
inn að sækjast sjerstaklega
eftir fjelagsskap hennar. Hann
vissi ósköp vel að henni var
lítið um hann gefið og sam-
bandi þeirra mátti vel líkja við
vopnahlje. „Jeg viss ekki, að
þú værir í New York“, sagði
hún. „Susan sagði mjer í morg
un að þú værir að teikna for-
síðumynd fyrir „Sheperdes‘ú
„Búinn með hana, dufan
mín. Fáðu þjer sæti hjá mjer
og jeg skal sækja glas handa
þjer“. Hann tók undir hand-
legg hennar.
„Ekki núna, Tony“, sagði
hún og losaði hönd hans af
handlegg sjer.
„Hægan, Tony Van Ness“,
jfsagði John glettnislega. „Röðin
kemur seinna að þjer“.
Gabriella sat á legubekkn-
um fyrir framan arininn í bóka
herbergi Phils og endurtók
sögu sína, enn einu sinni.
Um leið og hún talaðí, var
hún að hugsa um, hve mönn
um væri auðvelt að skapa sjer
ýmislega hugaróra. Jeg þóttist
einii sinni vera viss um það,
að jeg elskaði þennan mann,
og núna á jeg enga slíka til-
finningu gagnvart honum,
hugsaði hún.
Hún þagnaði þegar hún
hafði lokið frásögn sinni og
beið. Fvrir henni var John
Muir ekki persóna, heldur dyr,
sem hún knúði á í örvænting-
ar fullri tilraun, sem mundi
verða sú síðasta. Hún var þeg-
ar bún að knýja á margar
dyr. en þær höfðu lokast upp
í opið geðið á henni. Hún hafði
ekki búist við því, að hitta
John Muir- Ef hún hefði vitað,
að hann mundi vera hjer,
mundi hún ekki hafa komið.
Nú var hann orðinn hennar
síðasta von.
Um leið og John talaði,
vissi hún að hann lagði trúnað
á orð hennar og henni fannst
hlýleikastraumur fara um' sig
alla. „Bara að eg hefði verið
í New York um kvöldið : .. .
jeg fjekk ekki skeytið fyrr en
jeg var kominn aftur til San
Paulo“, sagði hann. Hann tók
blað og blýant upp úr vasa
sínum. „Jæja -----“.
Hann skrifaði niður dag-
setningarnar, lýsingu á kringlu
leita manninum, og hún sagði
honum, hvað hafði þegar verið
gert til að hafa upp á honum.
Hún sagði honum að hún
hefði verið látin sjá allt starfs-
fólkið á skrifstofu Marks, hún
hafði farið yfir myndasafnið á
lögreglustöðinni og það hafði
verið sett auglýsing í blöðin
og beðið um upplýsingar um
manninn, sem hafði komið til
Marks þann tuttugasta og
þriðja júní, klukkan tvö eftir
hádegi.
„Hvernig var bifreiðin, sem
hann ók í, frá „Devonshire“,
spurði John.
Gabriella hristi höfuðið.
..Lögreglumennirnir spurðu
mig líka um hana. Jeg sá ekki
númerið á henni- Jeg veit ekki,
hvaða tegund bifreiðin var,
nema hún var ekki ný. Þakið
var grátt og hún var löng og
lág ....“.
..Það skiptir svo sem ekki
miklu máli“, sagði John. „Var
nokkur annar í bifreiðinni?1'.
Gabriella horfði á reykjar-
hringina úr sígarettu sinni og
reyndi að einbeita huganum.
Heit síðdegissól, mollulegt loft,
kringluleiti maðurinn gekk
yfir gangstjettina. Hún hafði
sjeð á vangann á honum, þeg-
ar hann var sestur upp í bif-
reiðina. Sá hún í annað andlit
við hliðina á honum? .... Það
var að rifjast upp fyrir henni
Hún leit snögglega upp- „Jú.
Það var kona. Hún sat við
stýrið. Hún hlýtur að hafa ek
ið bifreiðinni í burt“.
Hún fjekk ákafan hjartslátt
og leit á John-
Hann leit ekki á hana. Hann
horfði fram hjá henni. Legu-
bekkurinn stóð við arininn og
það var lítið ljós í herberginu.
Þau sáu það bæði samtímis-
Hún í speglinum fyrir ofan ar-
ininn. Einhver hafði opnað
þut'ðina lítið eitt, en þau höfðu
lokað henn á eftir s.ier, þegar
þau komu inn.
John stóð á fætur og stikaði
hljóðlega yfir gólfábreiðuna.
En áður en hann var korpinn
að hurðinni, var hún fallin að
stöfunum.
Hann opnaðj aftur. leit fram
og lokaði og kom aftur að arn-
inum. Hann lagði annan hand-
legginn upp á arinhilluna og
leit sigri hrósandi á Gabriellu.
..Hver var það “, spurði hún
með öndina í hálsinum. Henni
datt í hug Tony Van Ness-
Hann hafði ætlað að hindra að
hún færi hingað inn með John.
Og kuldalegt augnaráð Joönnu
Midaleton, þegar hún gekk í
gegn um stofuna.
Henni varð rórra, þegar John
s\-araði rólega: „Hvað .... ó.
það hefur verið einhver þjón-
ustustúlkan. En við getum
ekki talað saman hjerna. Fólk-
ið fer að undrast um okkur.
Hvert ferðu, þegar þú ferð
hjeðan?“.
Hún sagðist ekki þurfa að
gera neitt sjerstakt. „Þú þekk-
ir Blake Evans, er það ekki?“,
sagði John. „Hann var að tala
um þig við kvöldverðarborðið
áðan ....“.
Blake Evans var gamall
skólabróðir hennar og hann
hafði oft boðið Susan út áður
fyrr. Gabriella hló. „Já, Blake
er gamall kunningi minn. Við
vorum saman í skóla í Green-
field. Hann er trúlofaður Cla-
ire, bróðurdóttur Marks. Er
Blake hjerna? Jeg sá hann
ekki. Hann er ágætur náungi
og Claire verður sjálfsagt blíð
og góð eiginkona .... enda
þótt móðir hennar sje svona,
eins og hýn er. Nei, þegar jeg
fer hjeðan fer jeg beint heim“.
„Ágætt“, sagði John. „Jeg
kem til þín seinna í kvöld, og
þá getum við talað betur sam-
an“. Hann tók um hendur
Gabriellu og dró hana upp af
legubekknum. „Ef jeg væri í
þínum sporum“, sagði hann,
„mundi jeg þegja fyrst um
sinn um þennan kvenmann,
sem var í bifreiðinni með
kringluleita manninum“.
Gabriella varð aftur gripin
grunsemd. Gat það verið, að
einhver hefði hlerað af því
hann langaði til að heyra það
sem hún mundi segja John?
Auðvitað gat það verið. Hver
sem var gat hafa læðst yfir
ánddyríð frá dagstofunni og
að bókaherberginu svo að lítið
bæri á- En hvers vegna skyldi
nokkurn langa til að heyra
það sem hún sagði? Hún hafði
sagt þetta allt svo margoft
áður.
Hún leit á John, en hann
virtist annars hugar. „Já, sagði
hún. „Jeg segi það engum“.
Síðan fóru þau aftur inn í dag-
stofuna.
Kliður, hlátrar, glösum lyft.
Stofan var enn full af fólki.
Tony Van Ness var farinn.
Gabriella vonaði að hann
hefði farið heim. Joanna
Middleton og Claire voru að
fara. Phil var að kveðja þær
frammi í anddyrinu, og þar
stóð einnig' fólk. sem var að
koma. Brenda Holmes var þar
á meðal.
'• ■
■ ■
■ ■
■ ■
1 Vtuútbúnaður
■ ■
■ ■
■ m
j á beltisdráttarvjelar j
■
tJtvegum hydrauliskan ýtuútbúnað j frá Englandi á Sl
■ eftirtaldar geriðir og stærðir heltisdráttarvjela:
■ \ ■!
[ INTERNATIONAL: TD6 — TD9 — TD14 — TDÍ8. j
| CATERPILLAR: D2 — D4 — D6 — D7 — D8. \
\ ALLIS CHALMERS: M—WM.—HD7—HD10—HD14- »
■ CLETRAC: ADH — BDH — ODH — FDH.
i FOWLER: FD. :
■ ■'.
Afgreiðslutími: 6—8 vikur. Verðin eru hagstæð.
Einkaumboðsmenn fyrir W. E. Bray & Company Ltd.
Isleworth — England.
p. p
or^nmóóoH
& Co.
Umboðs- og heildverslup,
Hamarshúsinu — Sími 7385.
AUGLt SING E R GULLS IGILDI
Röskur og ábyggilegur
SENDISVEINN
óskast.
v at a s
Ri
Hringbraut.

j :
I Hdseti óskast !
á togbát. Upplýsingar í síma 7956.
Sprautumálum og bónum
bíla fljótt og vel.
d^ííamáínincjaverhótœ&iÁ
Skúlatúni 6.
Kaupum hreinar
: ■
Ijereftstuskur.
■ ■
■ ■
■
I Morgunblaðið |
«iúi4iHH44:tiaaBBBsaaaaa«B»a«BaaD« «■■■•■-«•»e««»«00«a»4RiniaL8Jl