Morgunblaðið - 09.10.1949, Blaðsíða 14

w
MORGUISBLAKIB
Sunnudagur 9. október 1949
facijihaldssapn 109
Kira Anmnova
Eftir Ayn Rand
Bjartur og bolinn hans
ÍRSKT ÆVINTÝRI
í liílu kompunni biðu Leo
og afgreiðslumaðurinn í ljós-
inu frá gamalli lukt- Mennirn-
ir sögðu ekkert. Leo benti á
nokkra poka og kassa og menn-
irnir báru þá 1 skyndi út á
sleðann. Stór feltíur var breidd
ur yfir og fimm mínútum síðar
var kjallarakompan orðin
tórn-
„Hvernig gekk?“, sagði Kira
kviðafull, þegar Leo kom heim.
„Farðu að hátta“, sagði hann,
„og hættu að hugsa um starfs-
mennina hjá G.P.U.“.
„Hvað gerðirðu?“.
„Við erum búnir að koma
öllu í lag. Við komum því öllu
burtu og á þessu heilaga augna
bliki er það allt á leiðinni út
úr hinni rauðu Leningrad. Við
áttum von á annarri sendingu
frá Syerov á morgun, en við
erum búnir að vara hann við.
I nánustu framtíð rekum við
aðeins litla, saklausa matvöru-
verslun .... þangað til Syerov
er búinn að ganga frá hnútun-
um“.
„Leo, jeg ...
„Byrjaðu ekki að tala um
þetta aftur. Jeg hef sagt þjer
það í eitt skipt fyrir öll, að jeg
fer ekki burt úr borginni. Það
væri bæði heimskulegt og stór-
hættulegt. Auk þess þurfum
við ekkert að óttast. Syerov
hefur allt of mikil áhrif í G.
P.U. til þess að ....“.
„Leo, þú þekkir ekki Andrei
Taganov“.
„Nei, það geri jeg ekki, en
hinsvegar finnst mjer að þú
þekkir hann ef til vill helst
úm of“.
„Hann lætur ekki gabba sig,
Leoií.
„Getur verið. En þeir geta
fen^ið hann til að halda kjafti“.
„Ef þú ert ekki hræddur
U
„Auðvitað er jeg ekki
hræddur“.
En hann var fölari en venju-
lega og hún sá að hann var
skjájfhentur, þegar hann
hneppti frá sjer frakkanum.
„Leo, hlustaðu á mig“, sagði
hún biðjandi. „Lofaðu mjer
U
„Hættu“, sagði Leo.
XII.
Yfirmaður fiármáladeildar
G.P.U. kallaði Andrei inn á
skrifstofu sína.
Skrifstofan var í beim hluta
bækistöðva G.P.U . þar sem ó-
kunnugir komu aldrei. og starfs
fólkið aðeins mjög sjaldan. —
Þeir, sem komu bangað voru
ta.ugaóst.vrkir o<? fullir lotning-
ar nn töluðu í hálfum hlióðum.
Yfirmaðurinn sat við skrif-
borð sitt. Hann var í hermanna
jakka. þröngum buxum, háum
stígvjelum og með skamm-
by_ssu við hlið sjer. Hár hans
var stuttkliopt og það var ó-
mögulegt að sjá það á andliti
hans. hvað hann var gamall.
Þegar hann brosti, skein í
stuttar tennur og breiðan,
brúnleitan góm. Það var að-
eins vegna bess að það komu
hrukkur í kinnarnar og það
skein í tannkjötið, að hægt var
að sjá að hann var að brosa.
„Andrei Taganov“, sagði
hann, „jeg hef heyrt að þú
sjert að rannsaka mál, sem
raunverulega tilheyrir fjár-
máladeildinni“.
„Já“, sagði Andrei.
„Hvaða heimild hafðir þú til
þess?“.
„Flokksskírteini mitt“, sagði
Andrei.
Yfirmaðurinn ljet skína í
tannholdið og spurði:
„Hvernig stóð á því að þú
byrjaðir þessa rannsókn?“.
„Óyggjandi sannanir“.
„Gegn floksmeðlim?“.
,,Ja .
..Hvers vegna fólstu okkur
ekki rannsóknina?“.
„Jeg vildi geta lagt málið
fvrir vkkur að rannsókninni
lokinni".
„Geturðu það þá?“.
,.Já“.
„Þú ætlar þá að leggja bað
fvrir yfirmann þinnar deild-
ar?“.
„Já“.
Yfirmaður fiármáladeildar-
innar brosti aftur.
. Teg til að þú látir
þetta mál falla niður“.
,.Ef þetta er skipun“, sagði
Androi. ..há verð jeg-að minna
á bnð að bú ert ekki vfirboð-
ari minn. Ef betta er ráðlegg-
ing þá þarfnast jeg hennar
ekki“.
Yfirmaðurinn horfði lengi á
hann.
„Strangur agi og trúmenska
gagnvart flokknum eru lofs-
verðir eiginleikar. fielaei Tag-
anov. En eins og fjelagi Lenin
sagði. bá verður kommúnist-
-jA kunna að hacra sier eftir
kröfum raunveruleikans. Hef-
lir V>/i biicr.QprS
afleiðingar geta orðið af því,
sem bú ætlar að gera?“.
„Já“.
„Finnst þjer það ráðlegt. að
koma upp um hnevkslunarmál.
sem snertir floksmeðlim ....
eins oe nú standa sakir“.
..Því ætti þessi umræddi
flokksmeðlimur að hafa hugs-
að fvrir sjálfur".
„Er þjer kunnugt um. hvaða
áhuga .... jeg hef fyrir þess-
um umrædda flokksmeðlim?“.
„Já“.
„Hefur sú vitneskja engin
áhrif á áform þitt?“.
„Nei“.
„Hefur þjer nokkurn tímann
dottið í hug, að jeg gæti orðið
þjer til gagns?“.
„Aldrei“.
„Heldurðu þá ekki að sú
hugmynd sje umhugsunar-
verð?“.
„Nei“.
„Hvað hefur þú lengi haft
þessa stöðu þína, fjelagi Tag-
anov?“.
„Tvö ár og þrjá mánuði“.
„Og alltaf með sömu laun-
um?“.
„Já“.
„Fyndist þjer þá ekki æski-
legt að hækka í tign?“.
„Nei“.
„Þú trúir þá ekki á aðstoð
og samvinnu við flokksbræður
þína?“.
„Ekki út fyrir anda flokks-
ins“.
„Þú ert einlægur flokks-
maður?“.
„Já“.
„Setur flokkinn ofar öllu?“.
„Já“.
„Hvað hefurðu oft sjeð
hreinsunarnefndina að verki?“.
„Þrisvar sinnum“.
„Veistu að ný hreinsun er í
aðsigi?“.
„Já“.
„Og þú ætlar að leggja skýrsl
urnar um þetta mál sem þú
ert að vinna að fyrir .... yfir-
mann þinn?“.
„Já“.
,,Hvenær?“.
„Klukkan fjögur í dag‘.
Yfirmaðurinn leit á arm-
bandsúr sitt.
„Gott og vel. Eftir hálfan
annan klukkutíma1.
„Var það nokkuð fleira, sem
þú vildir spyrja mig um?“.
„Nei, það er ekkert fleira“.
Nokkrum dögum síðar kall-
aði yfirmaður Andreis hann
inn í skrifstofu sína. Hann var
hár og grannur með Ijósan
hökutopp og gullspangargler-
augu á þunnu, bognu nefinu.
Hann var í dýrum föutm, Ijós-
brúnum, sömu tegundar og út-
lendir ferðamenn sáust í, hend
ur hans voru varla annað en
beinin. Að öllu samanlögðu
liktist hann einna helst mis-
heppnuðum skólakennara.
„Sestu niður“, sagði yfir-
maðurinn, stóð á fætur og lok-
aði hurðinni.
~^«iiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiihihhhhhhhmmmiimmiii<
5 herbergja hæð
i 130 ferm. í nýju húsi i Hlíð- i
| unum til leigu 1. janúar. Fyrir- 1
| framgreiðsla nauðsynleg. Til- f
i boð sendist afgr. Mbl. fyrir 12. :
i þ.m. merkt: „33“.
813 77 |
Vönduð píanóharmonikka |
til sölu. Get aftur tekið I
hverskonar viðgerðir og i
lagfæringar á smáum og j
stórum harmonikkum.
Harmonikkuverkstæði \
Jóhannesar Jóhannessonar ;
Mánagötu lís. — Sími ;
81377. 5
iiiiaiiiiiiitHitfiHiiitiiiiiiiMiiiiiiimtiiiiiiimii.iiiiiiiiit
fet-fbrl.í)
2ETÖ v átnr
5 f
! Auglýscndur athugið! |
| að ísafold og Vörður er ;
1 vinsælasta og fjölbreytt- {
= asta blaðið í sveitum f
1 landsins Kemur út einu i
f sinni í viku — 16 síður. f
■HimitiiiiiniHiniiiniiiMMiHitMitMiiiKiMiiiKHiiMnK
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson f
hæstarjettarlögmenn, |
Oddfellowhúsið. Sími 1171. f
Allskonar lögfræðistörf. =
vifa<aiMiititiiii««imiiiiitmimi tvHHiiMHiiiiHiHiiiitifi* ■
PÚSNÍNGASANDUR \
frá Hvaleyri.
f Skeljasandur. rauðmöl f
og steypusandur.
Sími: 9199 og 9091. f j
; Guðmundur Magnússon. i
dUUiiiuimmiimiiiimmiiiiHiiiiiiiHiuiiiiiHHiHMiiiHi
0.
Svo er bolinn leiddur fram á torgið stóra fyrir neðan
ballarsvalirnar og voða mikill mannfjöldi er samankominn
cg öll helstu stórmenni ríkisins til að vera viðstaddir athöfn-
ina. Þar er líka Bjartur og grætur.
Slátrarinn stendur yfir bolanum með brugðinn brand og
ætlar að fara að skera á háls hans. Bjartur fær aðeins að
kveðja vin sinn. Hann gengur að honum, tekur höndunum
um hálsinn á honum og horfir inn í augun á honum. Ó, ó,
elsku boli minn, segir Bjartur fæ jeg nú aldrei að sjá þig
og vera með þjer.
En þá kemur glampi í augun á bolanum og hann segir:
Vertu ekki að -vola,
sú vonda þess skal gjalda.
Stökktu á bak á bola
og berðu þjer að halda.
Og Bjartur ljet ekki segja sjer þetta tvisvar. Hann hljóp
til eins og örskot og hafnaði á miðjum bógnum á boia og
með það sama stökk boli níu mílur í loft upp og kom niður
níu mílur í burtu, en Bjartur hafði þá runnið fram á háls
hans, og hjelt sjer fast við hornin. Þetta eru engin ósann-
indi, því að mörg hundruð manns sáu þetta og horfðu á
það með eigin augum. — Yfir alla mannþyrpinguna stökk
boli og í leiðinni sló hann halaskúfnum beint framan í andlit
drottningarinnar og hún var steindauð.
Bjartur og boli hjeldu nú leiðar sinnar, eitthvert sem eng-
inn vissi, dag og nótt og nótt og dag yfir holt og hæðir og'
fjöll og flæði. Þeir fóru eftir þjóðveginum og þeir fóru eftir
fjárgötum og loksins námu þeir staðar.
„Hvað nú?“ spurði Bjartur.
„Nú“, sagði bolinn, „skulum við hvíla okkur stundarbil,
Bjartur. Stingdu hönd þinni inn í vinstra eyra mitt og taktu
þar borðdúk og þegar þú breiðir hann út á jörðina verður
hann þakinn allskonar ilmandi rjettum, svo að jafnvel
kóngar og keisarar myndu fá vatn í munninn, ef þeir sæju
það.“
'Á

Lýðurinn í Aþenu sýndi dag nokk
urn mikla óþolinmæði á opinberri
samkomu, og hrópaði að ræðuskör-
ungnum Demoþenesi og neitaði að
hlusta á n&nn.
Hann sagði, að hann hefði aðeins
stutta sögu að segja þeim, og byrj-
aði. „Unglingur nokkur leigði sjer
eitt sinn asna, til þess að fara að
heiman frá sjer til Megara. Þetta
var að sumarlagi og sólskinið mjög
heitt. Um hádegið iangaði bæði ungl
inginn og eiganda asnans til að sitja
í skugga skeppnunnar, og ýttu þeir
hvor öðrum til hliðar í sifellu. Eig-
andina hjelt þvi fram, að hann
hefði leigt aðeins asnann, en ekki
skugganri. Unglingurinn hjelt þvi
fram, að þar sem hann hefði tekið
asnann á leigu, tilheyrði honum allt,
sem asnans vairi“.
Er Demosþcnes hafði sagt þetta.
sneri hann sjer við, og ljet sem hann
væri í þann veginn að fara.
En lýðurinn, sem var orðinn for
vitinn, vildi ekki leyfa honum að
hætta og heimtaði að hann hjeldi
áfram sögunni. Þá sneri hann sjer
aftur við og sagði: „Hvernig stendur
á því, að þið krefjist þess,. að heyra
sögu um skuggann af asna, en viljið
ekki hlusta á mikilvæg málefru?"
Honum var leyft að flytja ræðuna.
sem hann hafði ætlað sjer, og sagan
um skugga asnans gleymdist þann
daginn.
★
haldið fyrir spurnum um þig og jeg
veit, að þú ert að fara til Kobe“.
★
Þegar ameríska tónskáldið George
Gershwin dó, samdi maður nokkur
sorgarlag til minningar um hann.
Hann fór til Oscars Levant og bað
hann að hlusta á lagið. Eftir langa
mæðu veitti Levant honum áheyrn.
Maðurinn ljek lagið og sneri sjer
síðan eftirvæntingarfullur að Levant
og beið eftir hrósi. „Jeg held, að
það hefði verið betra“, sagði Levant,
„að þjer hefðuð oáið, og Gershwin
samið lagið“.
ilHIHIIHIIHIimilllHIIHIIIIIIIHIIIIHIIIIIIIIIIHIIIIIHHIIII
| lið kaupum I
Silfurgripi,
Listmuni,
Brotasilfur,
Gull.
I tlon Sípuntlsson
5kort9ripaverzlun
Laugaveg 8.
'IIHHHHHIIIIHIIHIIHIIHHIIHIIHHIIHinilHHHIHIIIIHHU
Gæfa fylgir
Það er sagt, að Japanir beri engu
meira traust til samlanda' sinna en
til annara íbúa heimsins yfirleitt.
Tveir kaupmenr. í Tokyo hittust
eitt sinn: „Ilvert ertu að fara?“
spurði annar. Vinur hans hikaði, en
sagði svo: „Til Kobe“. ,.Ó, Jygarinn
þinn“, sagði sá fyrri gramur. „Þú
segir mjer að þú sjert að fara til
Iíobe, til ’ þess að jeg haldi að þú
sjert að fara til Osaka, en jeg hefi
trúlofunar
hringunum
frá
SMGURÞÓR
Hafnarstrœd 4,
Beykjavík.
Margan gerSir.
tendir gega póstkröfu hverl í land
aem er.
— SmdiS nákva mx mál —