Morgunblaðið - 28.10.1949, Blaðsíða 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 28. okt. 1949.
Framhaldssagan 1?5

Eftir Ayn fíand
HKunuiu •ímmiiiiiiiiiii
«- „En það skipti þig engu
máli?“
„Nei“.
„Ef Syerov hefði eklci kom-
ið í dag, mundir þú samt hafa
farið með henni?“
„Já, en þá átti jeg enn eftir
þann vanda að segja þjer það,
og hann hjálpaði mjer með það.
Þess vegna varð jeg feginn. Nú
getum við kvatt hvort annað,
án nokkurra geðshræringa".
„Leo .... hlustaðu nú vel á
það, sem-. jeg ségi .... það er
mjög, mjög mikilsvert atriði.
Þú verður að gera mjer þann
síðasta greiða að svara mjer
satt ög íireinskilnislega einni
spurníngú': Ef þú fengir allt í
einu á einhvern hátt vitneskju
um að jeg elska þig, og hefi
elskað þig og verið þjer trúr
öll þessi ár .... múndir þú þá
samt fara með henni?“
,»Já“.
■HBfmar' . —vBtaBKu,
„Og ef þú .... yrðir neydd-
ur til að vera áfram hjá mjer?
Ef þú fengir að vita eitthvað,
sem .... mundi binda þig svo
við mig, að þú gætir ekki yf-
ir^efið mig .... mundirðu þá
reyna að halda áfram lífinu
hjerna?“
„Ef jeg væri tilneyddur ....
jff, þnð er ómöguegt að svara
því. Það gæti líka hugsast að
jeg veldi sömu leið og hinn
elskhuginn þinn. Það getur
verið nokkuð gott ráð“.
„Já, jeg skil þig“.
„En hversvegna spyrðu um
það? Hvað gæti það v.erið, sem
byndi mig við þig?“
* Hún leit í augu hans, og hún
hafði aldrei talað ein$ rólega
eins og þegar hún svaraði hon-
um.
„Ekkert, Leo“.
Hann settist" aftur, spennti
greipar og teygði úr handleggj
unum.
„Jæja, þá er þessu lokið. Jeg
verð að segja það, að þú tekur
þessu mjög skynsamlega. Jeg
hefi verið að búa mig undir als
konar, með ópum og .gráti. En
endirinn varð eins og hann átti
að vera.....Jeg fer eftir þrjá
dgga. Jeg get flutt hjeðan
strax. ef þú vilt það“.
„Nei, jeg vil heldur fara. —
Stras í kvöd“.
„Hversvegna endilega í
kvöld?“
„Jeg vil það helst. Jeg get
vel sofið hjá Lydíu nokkrar
nætur“.
„Jeg á ekki mikið eftir af
peningunum, en það sem eftir
er, verður þú að .... “.
„Nei“.
„Já, en. . . .“
„Við skulum ekki tala meira
úm það. Jeg tek fötin mín með
mjer. Jeg þarf ekkert annað“.
Hún sneri bakinu í hann á
meðan hún tíndi ofan í litla
ferðatösku.
„Ætlarðu ekki að segja
neitt“, sagði hann alt í einu. —
„Lanear þig ekki til að segja
neitt við mig?“
„Aðeins eitt, Leo: Jeg stóð
ein á móti hundrað og fimmtíu
miljónum manna og jeg beið
ósigur“.
Þegar hún var að fara, stóð
hann upp og sagði:
„Kira, þú elskaðir mig einu
sinni? Var þá‘ð "ékki?“
„Þó að einn maður deyi, er
ekki þar með sagt að maður
hætti að elska hana, er það?“
„Áttu við Taganov eða mig?“
„Skiptir það nokkru máli,
Leo?“
„Nei. Má jeg halda á tösk-
unni fyrir þig?“
„Nei, þakka þjer fyrir. Hún
er ekkert þung“.
Hann tók um hönd hennar og
beygði sig niður til að kyssa
»hana en hún hristi höfuðið.
j „Vertu sæl, Kira“, sagði
ihann.
Hún gekk niður á götuna. »—
Hún hallaðist dálítið út á
jvinstri hlið, því að hún hjelt
á töskunni í Iiægri liendinni. —
Bjarminn af ljóskerunum var
eins og daufir ljósblettir með
reglubundnu millibili í ískaldri
frostþokunni.
Hún rjetti úr sjer og gekk
hægt af stað. Það brakaði í
snjónum undir fótum hennar.
Fjölskylda hennar tók á
móti henni undrandi og skelfd.
I Kira sagði þeim rólega hvernig
komið væri.
Fn hvað er orðið af ....“,
hrópaði Galína Petrovna, en
, Kira greip fram í fyrir henni.
I „Við erum bara orðin leið
hvort á öðru“.
„Vesalings litla stúlkan mín.
Jeg ....“.
„Hafðu engar áhyggjur af
Imjer, mamma..........Lydía ef
jþjer finnst það ekki óþægilegt,
þá langar mig að biðja þig um
j að fá að sofa inni hjá þjer. Jeg
gat ekki fengið leigt herbergi
fyrir nokkrar vikur“.
„Auðvitað, Kira. Mjer þyk-
ir bara gaman að þú sjert
hjerna, Þó ekki sie nema fyrir
alt, sem þú ert búin að gera
fyrir okkur. Fn af hverju ert
j þú að tala um nokkrar vikur?
jHvert ætlarðu að fara?“
j „Til úílanda". Rödd hennar
J var o',,'tæki'-,full o? hefði get-
j að verið rödd brjálaðs manns.
■ Nærta morgun sendi borgari
Kira Ar unova umsókn sína um
vegabrief til útlanda. Það
líða margar vikur áður en hún
fengi svar. I
„Þetta er algerleea tilgangs-]
laust, Kira“, saeði Galína
Petroi na kiökrandi. ,,í fyrsta
lasi fæi ‘ : ■ldr-'i vegabrjef. Þú
getur ekki borið from neina
gil '• ðu fyrir því að þú
ætlir tiI Úlanda, o? þjóðfjelags
leg iV-rtíð föður þíns. ...'. Og
þó að þú fengir veeabrjef? Það
tekur ekkert land á móti Rússa
og satt að segia er ekki hægt
að álasa þeim það. Og ef þú svo
fengir dv. ii .rleyfi, hvað ætlar
bú þá sð taka bíer fyrir hend-
ur? Hefirðu huesað um það?“
,.Nci“, .:. ði Kira.
..Peninga áttu enga. Þú kant
ekkert. Á hverju ætlarðu að
lifa?“
„Jeg veit það ekki“.
..Hvernie heldurðu að fari
fyrir þjer?“
,.Míer er alveg sama“.
„En hvers v.egna gerir þú
þetta þá?“
vil korna«t hieðan“.
„En þú vcrður alein einhvers
staðar úti í heimi“
„Jeg vil komast hjeðan“.
..... vinalaus og alslaus. —
Ekkert takmark, engin framtíð
og engin....“
„Jeg vil komast hjeðan“.
Kvöldið sem Leo ætlaði að
leggja af stað, kom hann til að
kveðja- Lydía lofaði þeim að
vera einum inni x svefnher-
bergi hennar.
„Jeg gat ekki farið, Kira,
eftir að við höfðum skilið
svona. Mig langaði til að
j kveðja þig .... en þú vilt
kannske heldur....“.
„Nei, mjer þykir vænt um
að þú skyldir koma“, sagði
hún.
„Jeg vildi líka biðja þig fyr
irgefningar á sumu af því, sem
. jeg sagði. Jeg hafði engan rjett
til að ásaka þig. Viltu segja að
þú hafir fyrirgefið mjer?“.
i „Við skulum ekki tala um
það, Leo. Jeg þarf ekki að fyrir-
* gefa neitt“.
I „Jeg ætlaði líka að segja
þjer, að .... að.........Nei, jeg
ætlaðj ekki að segja neitt. En
.... en við eigum svo margar
sameiginlegar endurminningar.
.... Er það ekki?“
„Jú, Leo“.
„Það væri miklu betra fyrir
þig að losna við mig fyrir fult
og alt“.
„Þú skalt ekki hafa neinar
áhyggjur af mjer, Leo“.
„Jeg kem ábyggilega aftur
til Petrograd og þá hittumst
við. Við hittumst aftur eftir
nokkur ár og tíminn getur haft
mikið í för með sjer. — Finst
þjer það ekki?“
„Jú, Leo“.
„Þá lítum við ábyggilega
ekki eins alvarlega á þetta. Það
verður skrítið að hugsa til
baka. Við sjáumst aftur, Kira.
Jeg kem aftur".
| „Ef þú lifir .... og ef þú
manst eftir því“.
Það var eins og hún hefði
sparkað í lífvana dýr á þjóð-
veginum og ennþá mætti greina
dauðateygjurnfer.
„Kira, segðu þetta ekki....“.
En hún vissi að það voru
bara dauðateyejurnar og sagði:
„Nei, jeg- skal gera það“.
Hann kysti hana, og hún end-
urgalt koss hans með ástúð og
j mildi. Svo fór hann.
I Hún varð að bíða í margar
' vikur.
| Á kvöldin kom Alexander
í Dimistrievich heim úr vinnu
| sinni. Hann hristi snjóinn af
! skóhlífunum sínum frammi í
: gangýnum og þurkaði þær vand
lega með klút, sem hann geymdi
frammi á ganginum einmitt til
þess. Skóhlífarnar voru nýjar
og höfðu verið dýrar.
Þegar hann þurfti ekki að
fara á neinn fund, sat hann úti
í skoti með ofnhlíf úr trje og
límdi á hana mvndir af eld-
spýtnastokkum. Hann safnaði
gömlum stokkum, losaði sjálf-
ur myndirnar af þeim og
geymdi þær í læstum kassa. Á
• l■llllltlllll■llllllllll■lllll■lll•ll•M•l■lll■■••ll•l■■•lli■|ll■■ll>
RAGN4R JÓNSSON, I
Lœstariett'irlögmaSur,
Laugavegi 8, simi 7752.
Lögfræðistörf og eignaumsýsla. !
Bjartur og bolinn hans
ÍRSKT ÆVINTÝRI
16.
— Lofið þið mjer að reyna, hver veit, nema skórinn sje
mátulegur mjer.
Þá fóru allir viðstaddir að skellihlæja og einhver kallaði
til hans:
— Snautaðu burt, ræfillinn þinn. Hjer hefur þú ekkeri;
að gera. Svo ætluðu þeir að hrinda honum og draga haníi
burt.
En kóngsdóttirin heyrði til þeirra og gaf nú út fyrir-
skipun um, að þessi flakkaradrengur, sem var raunar eng-
inn annar en Bjartur, fengi að reyna skóinn, en mikið va ’
hlegið.
En þá heyrðu þeir allt í einu, að kóngsdóttirin hrópaði
upp hátt:
—• Skórinn er mátulegur!
Og það var satt, skórinn var mátulegur. Svo nákvæn »
lega hæfði hann, að auðsjeð var, að hann hafði verið snif •
inn fyrir Bjart.
Þá steig kóngsdóttirin fram fyrir allt fólkið og sagði, a/i
hún skyldi engum öðrum manni giftast en Bjarti.
Svo játaði Bjartur líka, að það hefði verið hann, sc: i
drap drekann með hausana tólf.
Það var ákveðið að efna þegar í stað til brúðkaups, og
þegar Bjartur hafði íklæðst litskrúðugum skrautbúninr ,
með allskonar gullnum borðum og með kórónu á höfði, þ i
voru allir sammála um að þar væri hið hæfasta konunc -
efni.
Brúðkaupsveislan stóð yfir í níu daga og níu nætur c g
í lok hennar ákvað gamli konungurinn að taka sjer hv i
og fá ungu hjónunum öll völd í ríkinu. Svo ríktu þai í
friði í fjölda mörg herrans ár og Bjartur er ailtaf tah: >n
einhver besti konungur, sem þar hefur ríkt.
SÖGULOK

iiiiiiiiiliiliiiiitimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimimiiiiiii
PtLSAB
Kristinn Kristjánsson
Leiísgótu 30, simi 5644.
'immiiimiimiimmiimimimimmimiiiimiimimmi
••'innt* • i * 1 • «/ , •
— Konan mín er ekki alveg
húin að átta sig á sveitalífinu
, cnnþá.
★
Ráðvendni.
j Maður nokkur utan af landi var
eð reyna að fullvissa Londonarbúa
um ráðvendnina, sem væri ríkjandi
í bænum, sem hann kæmi frá. Hann
sagði:
„Kona, sem jeg þekki, hengdi einu
smni demantshálsmenið sitt á garðs-
hhð og skildi það eftir þar i tvo
tíma. Þegar hún kom aftur, var
það þar ennþá.“
„Háls:nenið?“ sagði Londonarbú-
inn hrifinn.
..Nei, hliðið,“ svaraði hinn.
★
Hann: ,,Þú skilur auðvitað, vina
mín, að við verðum að halda trú-
lofun okkar leyndri vegna viðskipta-
aðstæðnanna."
Hún: ,,Já, ástin. Jeg skal segja
ölluxn það.“
★
fTr stil í bamaskólnnum. — Gras-
ekkja er kona dáins náttúrulækn-
ingafjelagsmanns. —
★
Julia: „Segðu nú sannleikann.
Geðjast ykkur karlmönnunum eins
vel að máluðum konum eins og að
bmum?“
James: „Hvaða hinum?“
Húsbóndinn (við vin sinn,
hann hefur komið með Iieim til
Lvöldverðar án þess að frúin vissi}í
„Jæja, Pjetur, gamli miim. V i
fá þjer dálítið af þessu kjöti eða —-
er — eða (litast um og sjer að þai
ei ekkert annað á borðinu) — e. a
ekki?“
★
Hann: „Fólk segir að þú haíir
gifst mjer vegna peninganna.“
Hún: „Jeg varð að tiltaka eir-
hverja ástæðu.“
★
Flestar konur myndu leeknast a?
afbrýðissemi í eitt skipti fyrir öi,,
ei þær aðeins vildu horfa lengi o ;
óhlutdrægnislaust á manninn sin' .
TorgsaSan
Njálsgötu og Barónsstíg og homi
Hofsvallagötu og Ásvallagötu
selur allskonar blóm og græn-
meti. — Tómatar, 1. flokkur, 12
kr. pr. kg., 2. tlokkur 9,50. llós-
ir 3,50 og 2,50 stykkið, Nellikk-
ur og allskoaar blómabúnt á
5—7 kr. buntið.
llin ii ii iiiiiiiiMmiiiiiiiiiiiit 1111111111111111111111111111111
IIiniiiiiiiii11111111111111111llll■■l■■lllllll•■l■lllll■l■l|l■••l
PCSNINGASANDUK ý
frá Hvaleyri.
Skeljasandur, rauðamöl
og steypusandur.
Sími: 9199 og 9091.
Gu&mundur Magnússon. s
iiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinia
rranr ***“—• •ftiiiipw
MINNIN G ARPLÖTUR 1
“ leiði.
Skiltagerðin,
Skólavöxðustíg 8._______________ l
Einar Asmundissoiii
hœstar jettarlögmaöur
Skrifetofa i
Tjarnargötu 10 — Sími 5407. ,