Morgunblaðið - 10.02.1950, Blaðsíða 10

10
MORGV NBLAÐIÐ
Föstudagur 10 febrúar 1950
FramhaSdssagan 33
TIONS-FOLKID
Eítir Margaret Ferguson
þá að te-ið sje enn heitt“.
Sherida fór með brjefin, en
sá ekkert af fnlkinu Simon
stóð á fætur.
„Jæja, jeg verð að fara. Ef
þú sefur ekki vel, þá veistu að
þú mátt taka eina svefnpillu
í viðbót, tvær eða þrjár nætur
að minnsta kosti“.
„Kæri Simon“, hún brosti og
bandaði frá sjer sígarettu-
reyknum með hendinni. „Þið
læknarnir eru alltaf svo sann-
færðir um að það sje ekkert
til í heiminum, sem ekki sje
hægt að lækna með svefnmeð-
ulum. Jæja, jeg vildi óska að
svo væri. Jeg sje þig á morg-
un“.
Það brakaði í gírstönginni,
þegar har.n setti bílinn af
stað. Það var eitthvað að Leah.
Hún hafði áhyggjur af ein-
hverju og hann var, gramur
sjálfum sjer, vegna þess að
hann vissi ekki hvað það var.
Að minnsta kosti ekki ennþá,
en kannske seinna....
16. KAFLI.
Það mátti líkja vorkom-
unni á Cornwall við lampa-
kveik, sem illa gekk að koma
upp ljósinu á, þangað til loks-
ins að logínn er orðinn stöð-
ugur. Stundum rigndi dögum
saman og klettarnir urðu dökk
ir og grasið rénnvott. Og aðra
daga var allt landið hjúpað
þjettri, ískaldri þoku.
Einn slíkan dag lentu Logan
og Catherina í þokunni uppi á
heiðlöndunum, Um morguninn
hafði himininn verið heiður og
tær þegar þau lögðu af stað í
bílnum. Þau skildu hann eftir
á veginum og gengu upp á eina
hæðina. Hún var grasi gróin
neðst en þegar ofar dró tóku
við stórgerðir hnullungar og
möl á milli.
Það var blæjalogn og vor-
lpftið strauk blíðlega um vanga
þeirra. Þessi hæð var hærri en
hæðirnar í kring og þegar þau
voru komin upp á toppinn, var
útsýnið ví+t og fagurt. Ávalir
ásar og hæðir skiptust á alla
leið niður að ánni og á árbakk
anum uxu kræklóttir bróm
berjarunnar, eins og þjett kög
ur. Neðst ? dalnum bevgði áin
inn í lítinn beykiskóg, þar
voru trjen hávaxin og spengi-
leg og á greinunum sátu litlir
fuglar og sungu söngva sína
fullum rómi.
Þau sátu í skjóli undir stór-
um steini efst á hæðinni, borð
uðu brauðsneiðamar og reyktu
sígarettur. Þegar þau höfðu
hvílt sig góða stund og notið
útsýnisins, og bjuggust loks til
heimferðar. sáu þau að þiettur
þokubakki færðist hægt í átt-
ína til þeirra, og skreið niðu.r
dalina tvo, sem lágu út að
ströndinni.
..Hver fjárinn", sagði Logan
„Nú komum við of seint í te-ið
og Leah var einmitt búin að
bióða einhverjum gestum. Við
skulum koma af stað“.
Þau komu niður að bílnum
rjett í sömu mund og þokan
náði honum, og fyllti loftið
vætu, svo a.ð úðinn settist í hár
Catherinu. Bæði voru þau þaul
kunnug veginum, en vissu líka
bæði að kunnugleiki var engin
trygging fyrir því að eitthvað
gæti komið fyrir á þessari leið.
Þokan og heiðlöndin höfðu sjer
stakt lag á því að koma fram
hefndum á fólki, sem ekki um-
gekkst þau með nægilegri var-
kárni og virðuleika.
Bíllinn rann hægt af stað
niður brattann. Catherina fylgd
ist með vegarbrúninni á vinstri
hönd, en Logan horfði til skipt-
is á vegarkantinn sín megin og
veginn framundan. Stundum
ljetti þokunni snöggvast, en
mest af var hún svo þjett að
þau sáu varla spönn fram fyrir
bílinn.
Allt í einu kvað við hár
hvellur. Bíllinn rann næstum
fram af snarbröttum vegkant-
inum á hægri hönd, en nam
staðar.
„Jeg var líka hræddur um
að hjólbarðinn mundi ekki
duga“, sagði Logan í uppgjaf-
artón. „Við missum af te-boð-
inu hjá Leah. Þú skalt sitja
kyrr í bílnum á meðan jeg
kippi þessu í lag“.
„Já, sama er mjer. Jeg kann
vel við mig hjerna“, sagði Cat-
herina og kveikti sjer í sígar-
ettu. „Það er bæði skuggalegt
og leyndardómsfullt hjer í
þoku. Jeg er ákveðin í því að
reyna að mála mynd af Corn
wall í þoku, og mjer skal tak
ast það. Sjáðu ljósrákina þarna
á klettinum. Þetta gæti verið
rússneskt leiksvið úr ,,Mac-
bet,h“. Á jeg ekki að hjálpa
þjer?“.
„Nei, nei. Vefðu teppinu um
þig ef þjer er kalt“.
Hún sat inni í bílnum á með
an hann skipti um hjól undir
bílnum og henni leið betur en
henni hafði liðið lengi. Hún
varð gagntekin þægilegri ör
yggiskennd, þarna þar sem
þau voru næstum innilokuð
tvö ein í þokunni. Bastions var
horfið í fjarska. Það var eins
vel hægt að tela sjer trú um
að Bastions væri alls ekki til
„Jæja, þá er þetta búið“,
sagði Logán um leið og hann
settist upp í bílinn aftur og
fjekk sjer sígarettu. „Er þjer
kalt?“.
„Nei, ekki vitund. Sjáðu það
er að ljetta til þarna. — Mjer
finnst alltaf gaman, þegar sjer
aftur í bláan himin eftir þjetta
þoku. Það er eins og endur-
skin af einhverju innra með
manni“.
„Mjer er nákvæmlega sama
um bláan himin eða listrænar
hugmyndir þínar, Catherina",
sagði Logan næstum hrana-
lega. „Jeg kom hingað til þess
að tala alvarlega við þig, og
það hefur tekið mig allan þenn-
an tíma að telja kjark í sjálfan
mig, en það skal verða sagt
.... og sennilega í síðasta
skiptið. Viltu giftast mjer ...
og hvenær?“.
Það hafði slokknað í sígar
ettunni hennar, en hún hafði
ekki tekið eftir því, og hjelt
áfram að sjúga hana, en fleygði
henni svo burt. Hún leit und
an, svo að hann sá ekki fram-
an í hana, en hann sá að hún
varð föl yfirlitum. Hann lagði
hönd sína á hönd hennar.
,,Catherina“, sagði hann.
„Það er eitt, sem þú verður að
skilja. Mjer þykir vænt um
Leah. Jeg ber virðingu fyrir
henni og jeg dái hana. En það
er hreint ekki ætlun mín að
láta hana ráða gerðum mínum
fyrir mig. Ef hún getur ekki
tekið þjer, eins og þú ert og
eins og jeg vil hafa þig, þá hika
jeg ekki við að yfirgefa Bast-
ions fyrir fullt og allt. — Jeg
elska þig. En jeg verð að fá
að vita vissu mína. Ef þú segir
nei. býst jeg við að jeg fari eitt
hvað burt, en jeg segi það ekki
til að hafa áhrif á ákvarðanir
þínar. Jeg get bara ekki þolað
þetta ástand lengur, og jeg
held að þú þolir það ekki held-
,.Nei“, sagði hún lágt „Það
er satt, Logan. En ertu viss um
að þú viljir hætta á. ... “.
„Hætta á hvað?“.
„Að giftast mjer, eins og jeg
er .... eða eins og jeg get átt
eftir að verða. Jeg skil vel
sjónarmið Leah“.
„En mjer er sama um sjónar
mið Leah, vegna þess að það
vill svo til að jeg á líka mín
eigin sjónarmið. Catherina,
hvað heldur þú að geti komið
fyrir, þó að þú vitir ekki ná
kvæmlega af hvaða fólki þú
ert komin? Geturðu ekki hugs-
að þjer sjálfa þig sem sjálf-
stæðan einstakling? En jeg
skal kenna þjer það, þó svo að
það taki mig alla ævina. Jeg
segi þjer það fyrirfram, svo að
þú vitir á hverju þú mátt eiga
von“.
Um leið og hann var búinn
að ljúka setningunni, fann
hann að hún mundi láta undan
Hann fann það líka á hönd
hennar, sem hann hjelt um.
Hún hefði beðið þess, að hann
tæki einhverja ákveðna af
stöðu og hann hafði verið slík-
ur heimskingi að láta það drag
ast vikum saman. Hún fór allt
í einu að hlæja og þegar hann
leit undrandi á hana, sagði
hún:
„Mjer datt í hug, hvað þetta
er líkt þjer, Logan. Við höfum
verið saman svo marga góð-
viðrisdaga, og horft saman á
fagurt og rómantískt sólarlag.
en þú bíður, þangað til okkur
tekst að lenda í þjettri og ís
kaldri þoku efst uppi á gróð-
urlausu hæðardragi, og þá
finnst þjer rjetta augnablikið
til að taka ákvarðanir“_
„Þú sagðir að þú kynnir vel
við þig í þoku, og jeg vonaði
að þú værir komin í mátulega
gott skap. Þú ert líka oft skrít-
in. Þú hrífst ekki endilega af
sólarlagi og stjörnuskini, eins
og flestir aðrir“. Hann lagði
handlegginn þjett um herðar
hennar og þrýsti henni að sjer.
„En nú hættum við allri vit-
leysu. Við segjum öllu fólkinu
frá því, sem við höfum ákveð-
ið, um leið og við komum
heim“.
„Beint inn í te-boðið hjá
Leah? Jæja, þá það“, bætti hún
við, þegar hann leit á hana með
hnyklaðar brúnir. „Jeg- ætla
ekki að þrátfa við þig framar,
Logan og heldur ekki við
sjálfa mig. Og það er líka orðið
Svartar hanafjaðrir
Eftir AMELIE GODIN
8.
Nú skildi Friðrik, að fyrst gamla konan'hafði ekki skrokv-
að að honum einu, þá myndi hitt líka vera satt. Hann stakk
:>ví brauðskorpunni og spjöldunum í vasa sinn og gekk
glaður áleiðis út úr skóginum. Hann varð að vísu að ganga
berfættur á hörðum og sárum skógarreinunum, því að ræn-
ingjarnir höt'ðu tekið allt af honum nema skyrtuna og bux-
urnar. Það gerði annars ekki svo mikið til, því að hann
hafði oft vanist öðru eins og því meðan hann var í hernað-
inum.
Hann hafði gengið rúmlega í klukkutíma, þegar hann sá
skóginn opnast og fyrir framan hann lá breið .sljetta, en
þar var háreist höll beint fyrir framan hann. Allt umhverfis
höllina var þykkur veggur, sem aðeins eitt opið hlið var
sjáanlegt á.
Friðrik stóð nokkur augnablik hikandi fyrir framan hlið-
ið. Hann horfði inn í haliargarðinn, sem var lagður með
silfurhvítum steinum. Hann sá, að það var rjett, sem gamla
konan hafði sagt honum, að þarna blasti beint við honum
gripahús með sjö dyrum á, sem allar voru opnar, í einu
afhúsinu voru hestar, í öðru hundar, svo voru þarna kýr
og geitur. Öll þessi dýr gáfu frá sjer margskonar hljóð, svo
að þar var óstöðvandi seimur af hneggi, bauli, gelti og
jarmi og skepnurnar voru á stöðugri hreyfingu fram og
aftur í húsunum og til skiptis að stinga hausunum út.
Friðrik sinnti þessu engu, en hann horfði stöðugt á mið-
dyrnar, því að inni í því húsi sá hann að var margs konar
fiðurfje, bæði hænsni, gæsir, kalkúnar, dúfur og fleira.
Á þröskuldinum stóðu þrír hrafnsvartir hanar hver við
hliðina á öðrum og voru reigingslegir eins og lífvarðar-
sveitarmenn. Þetta var allt eins og gamla konan hafði sagt
Friðrik. Hann leit í kringum sig og hlustaði. Enginn maður
var sjáanlegur og ekkert hljóð utan lætin í skepnunum.
Þá stökk hann að hönunum, lyfti þeim upp hverjum á
fætur öðrum með föstu taki og kippti einni stjelfjöður úr
Orðsending
TIL FJELAGSMANNA KRON
Annað skemti- og fræðslukvöld fjelagsins verður í Flug-
vallarhótelinu, laugardaginn 11. febrúar og hefst
klukkan 9 síðdegis.
Skemmtiatriði:
Upplestur: Þórbergur Þórðarson,
Fræðsluerindi: Baldvin Þ. Kristjánsson.
Dans (gömlu dansarnir).
Jónas Guðmundsson og frú stjórna.
Ferðir frá Ferðaskrifstofu ríkisins klukkan 8,45 og 9,15.
Aðgöngumiðar í bókabúðinni í Alþýðuhúsinu, bús-
áhaldabúðinni, Bankastræti 2 og á skrifstofunni,
— Skólavörðustíg 12.
K R O N .
Jokkasaumar
Stúlka vön jakkasaum, óskast.
Upplýsingar í síma 5028.
4
11 l
MJOLKUROSTUB
frá Mjólkursamlagi Borgfirðinga
ávallt fyrirliggjandi.
JJ^ert ^JCriótjánóóon, &> CJo. h.fl.