Morgunblaðið - 03.11.1951, Blaðsíða 8

8
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 3. nóv. 1951

ýtg.; H.£.„ Árvakur, Reykjavík.
Frámkv.stj.: Sigfús ! Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánssoh (ábyrgðarm.)
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 16.00 á mánuði, innanlands.
í lausasölu 75 aura eintakið. 1 króna með Lesbók.
Revya BEáa stjðrnoiBcr
„NEI,i»ETTA E
vekar gej’silcgnað ái&Qi'2@gidla
Frjá!s vcrsiun - Öflug framleiðsla
HIN ,.Bláa stjarna“ Fjalakattarins
hefir nú um nokkurt áraskeið runn-
i5 árlega upp á hausthimni skemmt-
analifs Reykvikinga. Að þessu sinni
sást hún hjer fyrst fimmtudagskvold
ið var. öllum þeim, sem fengu
tækifæri til að kynnast henni, en
það voru nákvæmlega eins margir
og me.ð nok'kru móti geta rúmast í
Sjálfstæðishúsinu, luku upp einum
munni um, að hún væri til hinnar
bestu skemmtunar.
Höfundarnir eru sem fvrr „þri-
stirnið“ Alfreð Andrésson, Haraldur
Sigurðsson, og Tómas Guðmundsson.
En þeir hafa auðsjáanlega verið
allnákvæmir að tina til alla þá at-
burði, í bæjar- og þfóðlifinu, sem
geta vakið kimni og kátinu, sje þeim
beitt á þann hátt sem höfundum þess
um er lagið.
Hjer verður að sjálfsögðu ekki geið
[ nein tilraun til að telja upp „brand-
sem leiftruðu um hið 'litla
I RÆÐU SINNI um verslunar- móta svip viðskiptalífsins að
og viðskiptamálin á landsfundi nýju. Almenningur á þess nú
Sjálfstæðisflokksins í gær, vakti kost að velja og hafna. Fólk
Björn Ólafsson víðskiptamála- er ekki lengur neytt til þess að
réðherra athygli á eftirfarandi taka, hvað sem að því er rjett,
ummælum í stefnuskrá Sjálf- Afleiðing þessa er sú, að þeir
stæðismanna fyrir síðustu alþing- aðilar, sem verslunina annast eru
iskosningar: „Mikilvægur þáttur knúðir til þess að vanda inn-
i því að koma á jafnvægi í þjóð- kaup sín meira en áður meðan
arbúskapnum, er að gera versl- biðröðin stóð við dyr verslan-
unina frjálsa, og verður að gera anna og viðskiptavinirnir voru
það sem fyrst, þótt það geti ekki ofurseldir ^amkeppnislausum geð
orðið til fulls, fyrr en fullkomið þótta innflytjenda.
jafnvægi er fengið, enda mun f Því ber engan veginn að neita,1 arana'
svartur markaður og margskon- að efnahagssamvinna íslendinga leiksvið, svo þeir dundu yfir áheyr-
ar óheilbrigði í verslunarháttum við Bandaríkin og þjóðir Vest- endur eins og jel í útsýnningi eða
ekki hverfa fyrr en þessu marki ur-Evrópu hefur átt ríkan þátt skæðadrifa.
er náð.“ | í að gera þessar umbætur í versl- par var tiitint bæði smátt og stórt.
í stefnuskrá Sjálfstæðis- uninni mögulegar, enda var J upphafi eru þeir Alfreð, Brynjólf
manna sagði ennfremur um þessi greinilega á það bent í ræðu við- ur og Haraldur Á., þrir landkynn-
xnál: „Auka verður hið bráðasta skiptamálaráðherra. En ástæðu- ingarmenn, sem brugðu sjer i opin-
innflutning nauðsyrdegustu laust er að ætla, að slík efna- ^ berum erindum til Spánar. Siðan er
neysluvara, sem í senn mundu hagsaðstoð geti um alla fram- sboíið inn svolitlum milliþætti um
bæta hag almennings og draga tíð tryggt Islendingum skaplegt áhrif visindanna í hjónabandinu og
úr verðbólgunni, endá er þá hægt verslunarástand. Það væri mjög smávegi« misskilning er af því
með öllu að afnema skömmt- heimskulegt, ef þjóðin æli með sp;nnst. Þótti sumum allgóður sá
un á slíkum neysluvörum“. [ sjer slíkar vonir. Innkaup þess- leikur, öðrum langtum bestur en
Þetta var stefna Sjálfstæðis- ’ arar þjóðar og eyðsla hlýtur hinum ofgóður ef hægt er að taka
flokksins, sú sem hann lagði fyr- fyrst og fremst að miðast við þannig tij 0rða um gamansemina.
ir kjósendur fyrir siðustu al- Það sem hún aflar, framleiðslu prh. Hulda Emils leikur þar kven-
þingiskosningar, í verslunarmál- hennar og gjaldeyrisöflun á hlutverkið
um þjóðarinnar jhverjum tíma. Við Íslendingar | gíðan berst leikurinn á heimaslóð-
Stðan hefurflokkunnn unn- erum haðan innflutmngi a margs . hjerna heim á hafnarbakkann,
íð Latíaust að þvi að bæta ur konar nauðsynjum en flestar , ... „• „ „„
.... r ...... -v i þar sem himr ,.þr,r storu , ejns og
þvx astandi, sem nkti í þess- aðrar þjoðir. 1 • ,__-
5... | /r . , •*■ , 'sagt er i heimspolitjkmni, koma
um malum haustið 1949. Voru Oruggasta leiðm til þess , B • •,, H ,
, . , . _ m , ■ , . , . fi'am Alfreð, Brynio'lfur og Haralcl-
skortur, svartur markaður og að tryggja verslunarfrelsi og
margs konar óheilbrigði í við- vörugnægð er þessvegna sú, að
skiptaháttum settu þá svip á eHa útflutningsframleiðslu okk-
verslunina. j ar, auka gjaldeyristekjurnar. Vax
Frumorsök þessa ófremdar á- andi innlendur iðnaður og auk-1 [áua "Á 'r-j/
stands var misvægið í alln efna- ln matvælaframleiðsla hlytur
hagsstarfsemi þjóðarinnar. Við- einnig að eiga verulegan þátt í
skiptamálaráðherra benti í ræðu að spara okkur innkaup nauð-
synja frá útlöndum.
ur, eins og þeir sjóst á meðfj'lgjandi
mj'nd, föngulegir og sprækir. Þar
gerist sitt af hvoru. Þar hefir Alfreð
eða hásetarnir tveir Ermonrekur
sinni á það að umbætur í versl-
uninni voru óhugsandi nema því
aðeins að aukið jafnvægi skap-
aðist í efnahagslífi þjóðarinnar í
heiid.
Sjálfstæðisflokkinn brast ekki
þrek til þess að benda þjóðinni
á þessa staðreynd. Þessvegna
lagði hann fram tillögur um við-
reisn efnahagslífsins með rjettri
skráningu íslensks gjaldmiðils.
Þessi ráðstöfun var ekki vinsæl
í upphafi. En hún var óhjákvæmi
leg. Fyrst og fremst vegna þess,
að án hennar var útflutnings-
framleiðsla þjóðarinnar dauða-
dæmd. Allur atvinnurekstur og
son komist yfir óskastein og þótti
þeim, sem vonlegt var, sú gersemi
j öllu betri en annað grjót, svo sem
eins og Ey-steinn. Þeir „segja stein-
Það sem mestu máli skipt- inum“ að uppfylla óskir sinar eftir
ir fyrir íslensku þjóðina nú því sem andinn inngefur þeim. —
er þess vegna að leggja allt Bregst hann vel við, eins og óska-
kapp á framleiðsluna, bæði, steina er vandi.
til útflutnings og innanlands-
neyslu. Ef við ekki gerurn'
það, eða látum atvinnuvegi
okltar kyrkjast í nýju verð-
En þá gera vonir manna meira en
rætast þegar sá náungi kemur lil
skjalanna, sem hefir þá gáfu og
hæflleika að láta hvern hlut sem
hann snertir á, fá nýja náttúru og
Verða að hljóðfæri. Spilar „flæking-
ur“ sá á allt sem hönd á festir, með
hæfilegum undirleik hljómsveitarinn
ar, svo sem á venjulegt stöðvunar-
merki lögreglunnar, kústskaft, stórt
Sporin hræða. íslenska þjóðin og vænt. Hann gerir gúmmístígvjel
bólgufióði, þá hlýtur verslun-
arfrelsið að fjúka út í veður
og vind. Haftaskipulagið,
skömmtunin og svarti markað
urinn munu þá skjóta upp
kollinum fyrr en varir.
framleiðsla hlaut að stöðvast ef ' hefur fengið nóg af slíku ástandi. [ að fyrirtaks lúðri og endar með því
hallarekstrinum yrði haldið á- | Hun ,vi11 viðhalda skaplegu versl að leika á það, sem ótrúlegra er, tn
fram enn uin skeið. Afleiðing! tmarástandi í landi sínu, eiga hj er hefir verið talið.
þess hlaut einnig að verða fjár-|kost nauðsynja og möguleika til | Margt gerist þarna annað á hafn-
þrot ríkisins, sem síðastliðin þrjú Þess að ra®a Því, við hverja hún 1 arbakkanum. Margt ber þar fyrir
ár hafði rekið búskap sinn með verslar- Hún veit einnig að hið auga. Þar fer um hinn óhamingju-
stórfelldum greiðsluhalla. Ifrjálsa val hennar er öruggasta sami kapteinn, sem rataði i þá ógaifu
Bæði Ólafur Thors, formaður Hyggingin gegn hverskonar ag eiga konu í skipi sínu sem einn
Sjálfstæðisflokksins og Björn sPjllin&u í verslunar- og við- ákveðinn dag átti afmæli. Og þar
Ólafsson viðskiptamálaráðherra ' skiptaháttum. Sá sem okrar verð kemur fjósakonan sem fór út í lönd
hafa leitt rök að því í landafund- ur undir í hinni frjálsu sam-
arræðum sínum, að gengisbreyt-' kePPni- Fólkið vill ekki skipta
ir.gin hafi náð tilgangi sínum. Ef vlð hann- Það beinir viðskiptum
sínum þangað, sem vöruverðið
er hagstæðast.
athugaðar eru þær bryetingar,
sem hafa orðið á viðskiptamál-
unum síðan hún var framkvæmd,
kemur þetta í ljós:
Innflutningnrinn hefnr ver-
ið stóraukinn og almenning-
ur á nú kost flestra algeng-
ustn nauðsynjavara. Skömmt-
uninni hefur verið afljett og
neytendum þar með sparað
margskonar óhagræði. Enda
þótt hækkað verðlag á erlend-
um mörkuðum hafi aukið dýr-
tíðina insianlands, hjer eins og
í mörgum öðrum löndum,
hafa þó hinir nýju viðskipta-
hæítir skapað almenningi
margvíslega bætta aðstöðu og
fært verslunina ti! skaplegra
horfs.
Frjáls samkeppni er tekin að
og er komin aftur heim. En fei-Sa-
sögu sina segir hún í einkar hug-
næmu ijóði. „Kapteininn" Brynjólf
ber þar að, og hefja þau viðræður
Efísabefoghertoginn
í Washington
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
barist fyrir því, að skapa þjóð-
inni hagkvæmari verslun.
Honum hefur tekist það. Hann
mun halda áfram baráttunni
fyrir því að viðhalda því, sem
áunnist hefur og ljetta óeðli- j
legum hömlum og höftum af WASHINGTON, 2. nóv.: — Eiisa-
athafnalífi þjóðarinnar. heth prinsessa og maður hennar,
Til þess er að lokum ástæða > sem að úndanförnu hafa vérið -á
að leggja álierslu á þau um- ferðalagi í Ameríku, luku í dag
mæli viðskiptamálaráðherra í tyeggiaitbtgaiþeip^sdiatil Washingj
Iok ræðu lians, að stofnun iðn-' ton, þar sép þau dvölju i þoði Tru-
aðarbanka sje íslenskum iðn- mans forsfja.
aði mikiívægt hagsmunamál. j I skiinaéa.rjbófjnu sem.ljin.uip kon-
Sjáifstæðisflokkurinn hefur ungleg,u gestum var haldið, skiptust
sýr.t á því fuflan skilníng cieð • prjnsessan og Truman forseú á.gjöf-
Þvi að hafa forystu um það j um. Gestirnir haida í kvöld fiugleiðis
Hinir „þrír stóru“, Brynjólfur, Haraldur og Alfreð.
og vinskaparmál í bundnu máli, er
túlkar tilfinningar þeirra, með skáld
legum hætti, sem vera ber. En söng
lag frk. Soffiu Karlsdóttur, er kemui
fram í gerfi fjósakonunnar, verður
sem fyrr meðal þeirra leikatriða,
sem minnisstæðust verða úr revý-
unni.
Þarna dansa þær Sigriður Ár-
mann og Sif Þórs með þeim ljett-
lei'k sem fyrsta flokks dansmeyjar
einar geta sýnt. Og þarna syngur
Árni Jónsson af mi&illi list. Þegar1
dregur að leákslokum syngur Brýn-
jólfur kvæði um hina gömlu Reykja-
vík, sem alltaf er að breyt.ast, og
hvernig þá var „allt með öðrum
svip“ en nú.
Jeg minnist ekki að Akademia
Björns Ólafssonar og Kristjáns Al-
bertsonar hafi verið nefnd á nafn,
þarna í 1. útgáfu revýunnar.
En vel á minnst. Pveykvikingum
eða landsfólkinu yfirleitt hafir láðst
að stinga upp á nothæfu íslensku
nafni á ,,revýu“. Eða sikyldu þeir
Akademiumenn telja að „j-evýa“ sje
nothæft nafn i íslenskr; tungu, enda
þótt það sje ekki. af grískum upp-
runa? V. St.
Velvakondi skrifar:
ÚR DAGLEGA LÍHMV
mál á Alþingi,
1 til Kanada. — NTB Reuter,
Fólk getur ekki gifst
vegna ranglátrar
löggjafar
ÞAÐ er sitthvað áhyggjuefnið.
Nú tala allir um rangláta
skattalöggjöf, menn telja skatta
'ranglega á sig lagða. Mörgum
þykir of mikið tekið af lágtekj-
um. Aðrir leggja aðaláhersluna
á, hvert óefni skattamálum hjóna
hafi verið stýrt í, svo að fólk
hliðri sjer hjá giftingu vegna
ranglátrar skattalöggjafar. Ár-
angurinn er svo m. a. sá, að hjer
á landi fæðast fleiri óskírgetin
börn en í nokkru landi öðru, og
er metið jafnvel bætt ár eftir ár.
Af henni hlýst allt
liið illa.
ÞAÐ er á það bent, að meira
að segja ellistyrkurinn sje
skattlagður, og margt annað er
tínt til. Almenningur hendir
varla reiður á því öllu, en flest-
ir telja sig hafa rekist á ein-
hverja annmarka skattalöggjaf-
arinnar, hún hafi komið þeim
sjálfum í koll, enda sje henni
ekki bót mælandi.
Sannleikurinn er líka sá, að
þessi vesalings löggjöf minnir
helst á ruslakistu. Menn verða að
finna óánægju sinni einhvern
stað, menn verða að geta skelt
skuldinni á eitthvað annað en
vona stjórn. Það er of einhæft.
Og þar sem skattalöggjöfin er
hornreka, sem fáa á formælend-
urna, þá þykir heldur bera vel
í veiði að demba í hennar reikn-
ing öllum skrambanum.
Megurð þurfalinga
úr sögunni.
EINU sinni var það fátækralög-
gjöfin, sem öll mein mátti
rekja til. Þá voru sveitarlimir
seldir lægstbjóðanda, en minna
skeytl um hóldafar þeirra og
atiæti. Þegar fyrirvinha heimilis-
ins hrökk upp af eða entist ekki
gæfa tíl að sjá því farbörða, var
aljLt leyst upp og króarnir og
konan fóru á tvist og bast.
Sú kemur tíð ...
er hvergi fuilkomnari fje-
j.l lagsmálalöggjöf um Norður-
lönd en hjer. Ófeiti verður okk-
ur því ekki framar að aldurtila.
— Það verður gaman að vakna
þann morgun, sem skattalöggjöf-
in verður misfellulaus og girni-
leg eins og nýr bankaseðill. —
Vafalaust fyrr en varir, því að
alltaf vinnum við á, jafnvel ó-
ánægjan getur verið heilbrigð,
og þá er hún aflvaki þróunar og
þroska.
I
Kaesong-sýkin í
símaklefanum.
NOKKRAR línur koma hjer
frá „símanotanda". „Það er
góðra gjalda vert, þegar korhið
er upp símum fyrir almenning
eins og þeim, scm er í pylsu-
sölunni við Austurstræti. Þessi
sími er á ágætum stað, enda nýt-
ur hann feiknarhylli.
Getur jafnvel að líta biðraðir
kringum hann, svo mikil er eft-
irsóknin. Jeg hefi oft stórfurðað
mig á, hve sumt fólk getur hang-
ið lengi í síma þessum, sem vafa-
laust er ætlað að koma sem flest-
um að notum. Það er aðallega
ungt fólk, sem virðist þylja alla
ævisögu sína inn í símtólið. Þess-
ar málalengingar minna helst á
viðræðurnar í Kaesong. En slík
ógnarmælgi á ekki heima í al-
menningssíma.
Símnotandi“.
Lækkun ráðhcrraiauna
EGAR Churchili gamli fór að
tína til ráðherra í stjórn
sína, sem eru um 70 talsins, þá
tilkynníi hann, að þeir yrðu að
sætta sig við miklu lægri laun
en fyrirrennarar þeirra. Nemur
lækkunin hvorkí meira nje
minna en fimmtungi. Gamii mað-
urinn iækkaði þó sín óigin laun
mikiu .meira. > ■
, En þfttta höfL honum ekki þótt
n.óg i.læ^kun i yáðherrahum, rr»eiít
þefúr nú. með öllu afþakkað laun
fjfotofMed ' iaíaöm i
■ Tarna vav nokkuð, ,sem kemar
okkur spánskt fyrir!