Morgunblaðið - 03.11.1951, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐltí
Laugardajjur 3. nóv. 1951
Framhaldssagan 38'
iiiiitiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiHiiiiiiiiiiiiiiiMiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimim'MtKiiitftfii
JEG ESA ALBERT RAND?
;titfiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiii
EFTIR SAMUEL V. TAYLOR
<.niiiim«
„Þú segir okkur hvar hann er herbergið þeirra. Viltu koma með
„Þið finnið hann ekki nema jeg mjcr? Á jeg að sýna þjer það?
X.cmi með ykkur“. j Hún á þar heilmikið af dóti.
„Við hættum ekki á neitt. Þú seg- Svartan silkináttkjól í skápnum.
ir okkur það“. IÁ jeg að koma með þjer þangað?
„Jæja, lykillinn er á skrifstof-1 Já, sláðu mig bara í rot. Þú get-
urni. Hafið þið komið þangað?" [ ur ekki gert neitt annað. Hann
„Nei“. | stakk upp á því að hún kæmi
„Skrifstofurnar eru tvær, fremri með og þau skildu þig eftir.
«g inrnri. 1 innri skrifstofunni er lit- Manstu þegar þið fóruð á veiðar
ið borð með ritvjel á. Undir hægri saman? Tókstu nokkurn tíman
framfætinum á borðinu er rifa í gólf eftir því hvernig hann horfði
inu. Lykillinn er í rifunni". I á þig? Hann hefði gert út af við
„Þú ert ekkert blávatn“, sagði Riv þig fyrir mörgum árum ef hann
•crs. — 1 hefði haft hugrekki til þess. Þú
„Jæja, nú eruð þið búrir að fá getur slegið mig í rot ef þjer
■Jjað, sem þið viljið. Nú gctið pið liður betur á eftir. Þú hefur mig.
liieypt mjer út“.
1 Þú getut tekið verðlaunin. En
„Við erum ekki búnir að fá það hann fjekk skuldabrjefin og kon-
cnnþá“, sagði Pease. „Og jeg ætla una þína“.
að vona það þín vegna að þú haf- j Hann greip um báðar axlir
ir sagt rjett frá. Hvaða númer mjer og hristi mig. „Jeg gæti
er á geymsluhólfinu?" j lamið þig í tvennt“. Hann ýtti
„Fimm hundruð sextíu og mjer á undan sjer fram í frysti-
þrír“. j klefann og skellti hurðinni á eft-
„Fimm hundruð sextiu og ir mjer.
■þrír. Þú verður hjá honum, Bob j Jeg taldi upp að fimmtíu og tók
á meðan jeg fer og athuga þetta“, svo í hurðarhúninn. Hann var
„Kannske ætti jeg að koma með fastur. Hann hafði verið festur
þjer“, sagði Rivers. j að utan.
Þeir horfðu hver á annan.! Jeg slökkti á frystivjelinni.
Hvorugur vildi láta hinn sækja Ekki svo að skilja að það mundi
lykilinn. j hlýna nokkuð að ráði á meðan
„Hvernig eigum við að ráða jeg mundi haldast þarna á lífi.
fram úr þessu?" sagði Pease. Jeg reyndi aftur við húninn, en
„Við getum ekki skilið hann eftir hann bifaðist ekki.
einan hjer og jeg vil ekki að hann j Þá tók jeg eftir kjötsöginni
komi með. Heyrðu, Bob, Lil get- sem hjekk á nagla á veggnum.
ur komið með mjer. Við hringj- Það var þung og stór slátrara-
um til þín ef lykillinn er þar“. sög og jeg rjeðst á dyrnar með
„Já“, sagði stóri maðurinn. henni, mjer mundi að minnsta
„Þið Lil farið“. Hann lyfti mjer kosti vera heitt á meðan.
upp. „Það er óþarfi að drepa J Mjer tókst að saga í gegnum
þig úr kulda á meðan við bíð- innra borðið á hurðinni og þar
[ komst jeg í einangrunina. Jeg
reif hana út og sagaði ytra borð-
ið. Þegar jeg var búinn að koma
gatinu í gegn, teygði jeg hand-
legginn út og reyndi að opna
lásinn. Rivers hafði sett hengi-
iás á hurðina og tekið með sjer
lykilinn. Þá var ekki annað að
gera en saga nógu stórt gat til
um
Hann fór með mig inn í setu-
stofuna. Jeg ljet mig fallast nið-
ur á legubekkinn og naut þess
að komast í hlýjuna. Jeg skalf
enn frá hvirfli til ilja og mig
verkjaði í rifbeinin þar sem hann
hafði sparkað í mig. Við heyrð-
um að bíllinn ók út úr bílskúrn-
um. Rivers tók flösku út úr horn-
skápnum og hellti wisky í glas
handa mjer.
„Þetta er ’ meira umstangið",1
sagði hann. i
„Maður gerir allt fyrir pening-
ana“, sagði jeg.
„Það er skrítið", sagði hann.
„Líttu nú á mig og Jim, heiðar- ‘
legir og ábyggilegir menn ....
kannske ekki nein fyrirmynd en
eins góðir og hver annar, Svo ‘
býðst manni tækifæri sem þetta, !
og hvað verður þá að okkur?“
„Þú færð að minnsta kosti
verðlaunin", sagði jeg.
Hann gretti sig. „Hvað þá?“
„Þú skalt fá þjer wisky-glas
þess að jeg kæmist í gegnum
það.
Jeg var kominn hálfur út um
gatið á hurðinni, þegar síminn
hringdi. Jeg fór fram í stofuna
og tók upp tólið.
„Bob?“ Það var Pease.
„Já, Jim“.
„Lykillinn er ekki hjer“.
„Jello-ávaxtabúðingar eru ljúf
fengir .... sex mismunandi teg-
undir“.
„Hvað er þetta?“
Jeg lagði niður símatólið og
hraðaði mjer út.
17. KAFLI.
Það var laugardagsmorgun.
Jeg var svo stirður þegar jeg
vaknaði að jeg gat varla hreift
mig. Jeg lá í rúminu þangað til
klukkan var hálf ellefu. Þá fór
jeg á fætur, lagaði handa mjer
kaffi. Þegar jeg hafði drukkið
það, ákvað jeg með sjálfum mjer
að jeg væri ekki særður til
dauða.
Jeg hafði sofið í íbúð Mary.
Jeg þvoði mjer og klæddi mig.
Jeg leit út um stofugluggann áð-
ur en jeg fór niður í búðina á
horninu til að kaupa dagblað
fyrir síðustu fimm sentin sem
jeg átti. Svo fór jeg aftur upp
í íbúðina, tók til morgunverð,
steikti síðasta eggið og las íjett-
irnar.
Frásögn af Rand-málinu, var
nú komin neðst á fremstu síðu.
Þar stóð ekkert annað en upp-
tugga af því sem hafði staðið
daginn áður. Á þriðju síðu var
sagt frá slagsmálum sem höfðu
átt sjer stað í skrifstofubygg-
ingu við Mission Street. Lögregl-
an hafði tekið fastan James
Pease, Robert Rivers og konu
hans Lillian, fyrir óspektir.
Slagsmálin virtust eftir því sem
stóð í blaðinu stafa af ástarmál-
um. Pease hafði verið lagður inn
á sjúkrahús. Konan hans hafði
lýst því yfir að hún mundi fyr-
ARNALESBOK
Ævintýri IVtikka I:
Töfraspegillinn talandi
Eítii Andrew Gladwyn
21.
Þeir Mikki og kóngurinn horfðu yfir öxl yfirþjónsins og sáu
fyrst“, sagði jeg. „Þú þarfnast andlit hans í speglinum. Andlitið virtist varpa frá sjer ógeðslegum
þess“.
„Jeg drekk ekki áfengi. Hef
það bara fyrir gesti. Hvað áttu
við?“
„Jim Pease er búinn að ná í
lykilinn", sagði jeg.
„Hann og Lil“, sagði hann.
„Hún fór með honum“.
„Hann er með lykilínn", sagði
jeg. „Hann leitaði á mjer. Jeg
var með hann í vestisvasanum.
Heldurðu að jeg hafi skilið hann
eftir á skrifstofunni, eða hvað?“
Hann greip með annarri hend-
inni um jakkakragann og lyfti
xnjer á fætur. Hin hendin var
kreppt, reiðubúin til að slá.
„Já, sláðu mig í rot“, sagði
jeg. „Þú færð ekki skuldabrjef-
in fyrir það“.
„Hvern fjandann ertu að fara“,
sagði hann. „Út með það“.
„Þau eru farin saman .... fyr-
bjarma og í dráttum þess mátti lesa kænsku, fals og græðgi. Og
meðan þeir horfðu á myndina, tóku varir hennar að bærast og
mælti þessi orð af vörum:
Lengi hef jeg leikið á yður
lymskur græði á sviknum eiðum
stöðugt er í starfi siður
að stela kóngsins silfurskeiðum.
Maðurinn missti þurrkuna niður á gólf, svo mjög hrökk hann
við af undrun.
— Hver sagði þetta? Yðar hátign? veinaði hann. Það er ekki satt.
Það er ekki satt. — Það er....
— Nú er nóg komið! hrópaði kóngurinn. — Snautaðu niður.
Níundi yfirþjónninn slagaði burt, út úr herberginu. Hann var
yfirbugaður maður.
— Þetta er skálkur og þorpari, hrópaði kóngurinn. Ef jeg hefði
vitað það með vissu, hefði jeg verið búinn að reka hann fyrir
löngu.
— En heyrðu, hátign, sagði Mikki. — Hvers vegna ekki að láta
fara fram próf á öllum í höllinni? Láta hvern einasta mann horfa
í spegilinn og fá vitnisburð hans. Það þarf ekki annað en að hengja
hann upp í myndlistarsalnum og láta alla koma þangað og ganga
ir fullt og allt“, sagði hann. undir prófið. Þannig gætirðu fundið það út, hverjir eru góðir og '■
„Sjerðu það ekki, heimskinginn ( hverjir erú vondir. *
þinn. Hann hefur haldið við kon- J — Rjett segirðu, Mikki minn, sagði kóngurinn. — Við skulum
Un* ^eruröu “ r bara gera það strax og þannig er hægt að leysa úr öllum vanda-
sjeð herbergið? i ,,
TT ,, , , .„(( malum minum.
„Hvaða herbergi?“ |
„Herbergið sem þau fóru með ' var aftur nau 1 Hrærek emkaritara og honum var sagt fra
mig í í gær. Hvernig heldurðu °-tu fyrirkomulaginu. Nokkrum mínútum síðar var spegillinn flutt- !
*ð hann hafi fundið herbergi ur yfir í myndlistarsalinn og bjarteygður þjónustusveinn var lát- .
\anda mjer svona fljótt? Það er inn halda hcnum á lcfti. . i
Viðskiptaskráin 1952
Söfnun á efni í næstu útgáiu Viðskiptaskrár-
innar er nú hafin.
Ný verslunar- og atvinnufyrirtæki eru beðin að gefa
sig fram sem fyrst. Ennfremur eldri fyiirtæki, er kynnu
að vilja breyta einhverju því, sem uxn þau hefur ver-
ið birt.
Viðskiptaskráin er stærsta og fullkomnasta kaup-
sýslu- og adressu-bókin, sem út er gefin á landinu, og
er nauðsynleg handbók hverjum þeim, sem einhvers-
konar kaupsýslu hefir með höndum.
LátiS yður ekki vanta í Viðskiptaskrána.
Auglýsingar, sem birtast eiga í Viðskiptaskránni
þurfa að afhendast sem fyrst.
Auk þess sem Viðskiptasjyáin er notuð um allt lánd,
hefir hún verið send víðsvegar ura heira.
Utanáskrift: STEINDÓRSPKENl’ H.F.,
Sítnar: 1174, 7016 — Tjarnargöta 4 — Keykjavík.
Frd Steindóri
Austurferðir okkar verða frá 1. aóv. þannig:
Frá Reykjavik alla
daga kl. 10,30.
Frá Stskkscyri kl. 4,43
— Eyrarbakka kl. 5.
— Selfossi kt. 5,30.
— Hveragerði kl. 6,
Aukaferðir um helgar óbreyttar.
LAUGARDAGA;
Frá Reykjavík kl. 3. — Frá Stokkseyri kl. 1,15.
SUNNUDAGA
Frá Reykjavík kl. 2,30. — Frá Stokkseyri kl. 1,15.
Kvöldferð til Selfoss kl. 7,30 síðd.
Frá Selfossi kl. 9 síðd.
Bifrelðastöð Stelndórs
Sími 1585
ÁÆTLUI\IABFJ[RB!R
frá Kaupfjelagi Amesinga
FRA OG MEÐ 1. NOVEMBER 1951
STOKKSEYRI
EYRARBAKKI
SELFOSS
HVERAGERÐI
REYKJAVIK
Frá Stokkseyri kl. 9,45 f. h.
Frá Eyrarbakka kl. 10. f. h.
Frá Selfossi kl. 10,30 f. h. og kl. 3,30 e. h.
Frá Hveragerði kl. 11 f. h. og kl. 4 e. h.
Frá Reykjavík kl. 9 f. h. og kl. 5,30 e. h.
FLJOTAR FERÐIR
TRAUSTK OG GOÐIR BILAR
Afgreiðsla í Reykjavík hjá Frimanni, Hafnarhúsinu. —
Afgreiðsla austan fjalls i útibúura vtram, og á Selfossi
í Ferðaskrifstofu K. Á.
up^e (a g
eóinff
Ol/