Morgunblaðið - 10.11.1951, Page 14

14
*t ORGV N ULAÐltí
Laugardagur 10. nóv. 1951. ]
Framhaldssagan 44
JEG EBA ALBERT RAND?
iiniiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiHil
EFTIR SAMÚEL V. TAYLOR
Ban<3 greip ura handlegg iiennar.
„Og mjer líka“.
Hún lyfti höfðinu. „Slepptu mér.
Jeg giltist honum. Jeg hefi búið með
honum. Og jeg ætla að kveðja
liann“.
19. KAFLI.
Rand .glotti. Það var skritið að sjá
svipbrigðin á andliti hans, sem var
var alveg eins og andlit mitt. Mjer
fannst jeg sá sjálfan mig eins og
•aðrir sáu mig.
„Jæja, kysstu hann þá að skilnaði,
en vertu fljót“.
Þau fóru öll út. Cora leit á mig.
Það voru tár i augunum á henni.
„Þjer virðist líða illa“, sagði jeg.
„Það hlýtur að vera erfitt að lifa við
J>etta“.
„Ohick, jeg ..... jeg veit ekki,
hvað jeg á að segja".
„Jeg þakka fyrir viðkynninguna,
frú Greham".
„Það hefði getað verið öðruvísi,
ef við gætum byrjað á nýjan
leik....
„Við getum byrjað á nýjan leik
handan við dauðann“.
„Chick, þú ert besti maðurinn, sem
jeg hefi nokkurn tímann kynnst. Og
jeg varð að leika þig svona. Þii mátt
•ekki halda að mjer hafi verið það
Ijúft. En þegar maður er byrjaður
}>á getur maður ekki snúið við“.
„Jeg veit ekki hvort nýi eiginmað-
■urinn á eftir að reynast þjer vel“.
„Hann?“ Hún glotti. „Honum er
xiær að snerta mig ekki. Jeg fer burt
strax og þessu er lokið“.
„Verður þessu nokkurntimann
lokið?"
Það brá fyrir ótta i augum henn-
ar. Öttinn hafði fylgt eftir öllum
sem höfðu verið í stofunni, þótt und
arlegt mætti virðast, þá hafði jeg
verið þeirra rólegastur.
„Cora, jeg hugsa að þú eigir skilið
að fá þessa peninga, þegar þú loksins
færð þá. Þeir verða að minnsta kosti
ncgu dýrt keyptir“.
„Já, þú segir satt, Chick“.
Rand stakk liöfðinu í gætíina. —
Jeg gat aldrei vanist þvi að sjá and-
litið á mjer birtast þannig allt i
einu. „Við skulum fara. Heyrirðu
það. Við verðum að fara“. — Hann
•hvarf aítur.
„Jeg sje þig liklega ekki aftur“,
sagði Cora.
„Verlu sæl. Og gangi þig vel
„Ó, Chick, segðu þetta ekki.....“.
Rödd hennar brást o,g hún fór að
gráta. Jeg steig yfir stóra hundinn
og lagði handlegginn yfir öxlina á
henni. Hún hallaði sjer upp ,að mjer
■og grjet. Hún grjet svo að hún
hristist frá hvirfli til ilja.
Ef til vill átti jeg að nota tæki-
færið og gefa henni einn vænan
utan undir. En á þessu augnabliki
.gat jeg ekki verið henni reiður. Hún
va r veiklynd. Þegar liana langaði
til að eignast eitthvað, þá varð hún
að fá það, hvað sem það kostaði. Jeg
minntist loðkápunnar. Hún hafði
gert sitt besta til að vera góð eigin-
lona. Og þó að hennar besta væri
reyndar ekki mikið, þá gat hún ekki
að því gert. Ef tekið var tillit til
aðstæðna hennar, þá liafði hún gert
vel. Og þó það væri henni þvert
um geð, þá þótti henni vænt urn
roig. Það var einmitt það sem .gerði
henni erfitt. Það mundi hún hafa
’viljað sist af öllu.
Jeg klappaði á öxlina á henni og
lofaði henni að skæla.
Bill og konan hans komu irtn þeg-
ar bilamir voru farnir. Konan fór
að hátta. Bill Meadowes beið dálitla
stund, en læddist svo fram i eldhús-
ið og kom aftur með glösin. Hann
tók flöskuna fram undan bókunum,
hcllti jafnt í glös handa okkur báð-
um. Jeg velti þvi fyrir mjer, hvort
hann mundi drekka nógu mikið til
að verða opinskár. En það var ekki
roikið eftir í flöskunni.
.„Hver er þessi Randj’" spurði jeg.
„Hann er þú“.
; „Hver er jeg þá?“
Hann brosti. „Veistu það ekki?“
; „Hættu þessum útúrsnúningum".
„Áttu við hvaða samband er á
inilli lrans cg Coru oe Bustcr og Et-
helene? Þau unnu öll saman við
matsöluvagn og kynntust þannig.
Seinna eignuðust þau eigin matsölu-
vagn og höfðu ýmis smá viðskipti
þess á milli og á þvi græddist þeim
peningur. Og þá fóru þau út i stærri
„viðskipti".
„Þau hljóta að hafa lent i klandri
með þ-.ð fyrr cða síðar".
„Þú metur ekki Rand að verðleik-
um“, sagði Bill og hellti i glasið sitt
það sem eftir var i flöskunni. „Þeg-
ar hann gerir eitthvað, þá gerir
hann það vel. Hann telur ekkert
eftir sjer, þegar þvi er að skipta. Ekk
ert er nógu smávægilegt til þess að
honum yfirsjáist það“.
„Þú virðist þekkja hann vel,
Bill“.
„Jeg og konan rrin unnum við
matsöluvagninn. Það var áður en
jeg fór að aJa hunda. Jeg hafði ekki
sjeð þau i mörg ár, þegfer Rand náði
sambandi við mig eftir striðið. Hann
þurfti á aðstoð að halda. Þetta er
timafrekt. Því máttu trúa. Það er
hreint ótrúlegt hvað það er i mörg
horn að líta í svona tilfellum".
„Jeg skil samt ekki. hvernig þau
fóru að ákveða þetta allt fyrir svona
löngu siðan".
Bill hvolfdi flöskunni og reyndi
að ná úr henni nokkrum dropum.
„Einhver sagði að ef maður hefði
flösku i húsinu, gæti maður fengið
einn dropa á dag i þrjátiu daga. Jeg
ætti að reyna bað“. Hann setti flösk-
una á bak við hlifina fyrir framan
arininn og dró þaðan fram aðra.
„Þau ákváðu þetta ekki allt strax",
sagði liann og tók tappann úr flösk-
unni. „Þcð kom smátt og smátt. —
Þegar Buster rakst á þig þá var búið
að setja hann i harinn. Rand var ein-
hversstaðar i felum til að losna und-
■an herþjónustu. Buster datt strax í
hug að það mundi vera hægt að
notast eitthvað við þig, svo að Cora
bauð þjer til kvöldverðar. Þau vissu
ekki þá, livað þau ættu að gera“.
„Það leið mánuður eða meira áð-
ur en Rand kom og þá var hann á
hraðri ferð. Hann sá strax að þarna
var gott tækifæri. Það eina sem að
var, var, að þú varst búinn að fá
skilriki i hernum. Rand sá fram á
það að þið munduð þurfa að hafa
sama nafn i hernum. Hann varð ætt
jarðarvinur og gekk í herinn undir
þinu nafni“.
„Hann hafði strax eitthvað á tak-
teinunum, en svo var hann sendur
hingað og þangað og það fór allt i
vaskinn. Þú varst lika sendur út i
buskann. Jeg veit ekki vel hvað á-
formið var. Rand talaði aldrei um
það. Maður talar aldrei um það
sem fer i vaskinn“.
„Þegar þú varst farinn til Evrópu
þá sýndi Rand fyrst, hváð i honum
bjó. I staðinn fyrir að gerast lið-
hlaupi, þá hjelt hann áfram í her-
þjónustunni og beið eftlr betra tæki-
! færi. Hann hafði hitt þessa AIicu
Alexander, dóttur bankagj.sldkerans
svo að hann kom sjer í mjúkinn hjá
henni. Þegar honum gafst timi til
þess, skrapp hann til Los Angeles
til að halda henni við efnið. Hann
var í liðsforingjabúningi með borða
og stjörnur og hjet þá sinu eigin
nafni, ef hans eigið nafn er þá Rand.
Heimsóknirnar áttu að vera með
hinni mestu leynd. Hann var i leyni
þjónustunni. Hún mátti ekki einu
sinni.skrifa honum. Hann mátti ekki
fá brjef. Eftir stríðið fjekk hann svo
stöðu í bankanum. Og þá náði hann
sambandi við mig. Þetta var allt
mjög einfalt. Hann varð bara að
biða þangað til tækifærið kæmi upp
í hendurnar á honum. Jeg man ekki
' hvað oft við vorum öll reiðubúin, en
þá kom alltaf eitthvað smávegis
fyrir. Rand vissi alltaf hvenær lion-
I um var óhætt. Þetta var heldur eng
inn smáupphæð. Við mundum bíða
í tíu ár, ef þess þyrfti“.
„Cora sagðist eiga frænda í 1,0$
Angeles ...... Herb. Cotter“, sagði jeg.
„Var það Rand?“
„Já. Ilún o,g Buster þurftu að
skreppa við og við til Los Angeles“.
„En hvaðan komu svo Curly og
DoIly?“
„Curly og Dolly? Talaðir þú ekki
/við þa.u. Curly kynntist Rand i hern
um. Svo rakst hann á hann einu
sinni í Los Angeles, þegar hann
vann í bankanum undir öðru nafni.
ARNALESBÓK
jXlorguzThlaðsins 1
Ævinfýri HiEika I:
Töfraspegillinn talandi
Eftii Andrew Gladwyn
27.
Þegar hertoginn nálgaðist spegilinn, setti hann upp einglirni.
Svo hneigði hann sig fyrir kónginum, ranghvolfdi augunum til
Mikka. Að þessu loknu horfði hann í spegilinn fullur sjálfstrausts. ■
En rödd spegilsins sagði:
Ó, hvað jeg fyrirlít fólkið allt
fávísa skrílinn þann.
Mitt hjarta er frosið, hart og kalt,
hata jeg sannleikann.
Þegar röddin þagnaði, 'nvarf brosið um leið af vörum hertogans
og hann skakklappaðist út úr salnum. Á flóttanum missti hann
einglirnið niður í gólfið. Glerið brotnaði og hírðfólkið hló, því að
engum var hlýtt til hertogans.
— Jæja, svo hann er líka ónytjungur, sagði Mikki við kónginn.
— Já, hann er slæmur, svaraði kóngurinn.
— Hann fer undir dálkinn „vondur“, hrópaði kóngur til Hræreks
ritara. Og svo var nafn hertogans þegar í stað fært undir dálkinn
„vondur". Það var töluverður hópur manna, sem hafði verið skrif-
aður undir þann dálk.
— Jæja, hver er næstur?
Næst kom hin fagra herbergisþerna drottningar. Spegillinn Ijóstr-
aði því upp um hana, að hún væri helsta kjaftakindin við hirðina.
Því næst kom dyravörðurinn. Ilann var svo hlægilegur útlits, langur
en stuttfættur með geysistór rauð eyru, svo að Mikki gat ekki að
sjer gert að skella upp úr, þegar maðurinn horfði í spegilinn.
Þrátt fyrir útlitið var hann heiðarlegur maðuT, ágætlega skapi
farinn. Hann var settur í dálkinn fyrir „góða“.
Meðal þeirra, sem á eftir fylgdu var gjaldkerinn, sem eins og
fjármálaráðherrann vár óheiðarlegur. Honum þótti gaman að elta
kjúklinga nágrannans aðeins vegna þess, að honum fannst egg vond
á bragðið.
NÝTT NÝTT
Náttföt á telpur
Náttkjólar á telpur
Undirkjólar á telpur
Telpubuxiir
I. FLOKKS ENSKAR PRJÓNASILKIVÖRUR.
LÍTIÐ í GLUGGANA,
Laugaveg 26.
Sími: 5186.
STYRIMANNASKOLINN hcldur
DANSÆFIIMGIJ
í skólanum í kvöld klukkan 9.
Aðgöngumiðar vL3 innganginn — Ölvun bönnuð
NEFNDIN
«
3
VETR ARG ARÐURIN N
VETRABGARÐURINN
DANSLEIKUR
I VETRARGARÐINUM í KVÖLD KL. 9.
Miðapantanir í síma 6710, frá kl. 3—£ og eftir kl. 8.
Hljómsveit Baldurs Krisijánssonar.
S. F. H.
Ahalfundur
Fiskifjelagsdeildar ííeykjavíkur,
verður haldinn í Fiskifjelagshúsinu þriðjudaginn 13.
þ. mán. kl. 9 síðdegis.
DAGSKRÁ: Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN.
Aakaiundi
Sölumiðstöðvar Hraðfrystihúsanna er frestað,
og hefst hann klukkan 14 á mánudag 12. nóv.
í Breiðfirðingabúð.
AÐVÖRUN
lil kuupenda
Morgnnklaðsins
Athugið að hætt verður án frckari aðvörunar að senda
blaðið til þeirra, sem ekki greiða það skilvíslega. Kaup-
endur utan Reykjavíkur, sem fá blaðtð sent frá afgrciðslu
þess hjer, verða að grciða það fyrirfram. — Reikninga
verður að greiða strax við framvísun og póstkröfur innan
14 daga frá komudegi.