Morgunblaðið - 22.12.1951, Blaðsíða 14

MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 22. des. 1951.
Framhaldssagan 29 ...........................................................1.«...».....™
Herbergið á annari hæð
Skaldsaga eftir MILDRID DAVIS
„Þér verðið ágæt brúðarmey“,
sagði hann og fleygði frakkanum
yfir stól.
Hún deplaði augunum og leit
niður á kjólinn. Um leið munaði
minnstu að hún missti jafnvæg-
íð. Kjólfaldurinn var orðinn gegn
ósa og önnur ermin hafgði lent
ofan í rjómaskál. Hún reyndi
að dusta burt blettinn en breiddi
í stað þess úr honum. Þá gafst
hún alveg upp og lyngdi aftur
augunum.
Swendsen hellti wiskylögg í
glas og fór fram í matargeymsl-
una. Þar fann hann stóran hum-
ar og disk með smurðu brauði.
Hann drakk út úr glasinu, setti
það frá sér í eina hilluna og tók
tvær ölflöskur undir handlegg-
inn. Svo lokaði hann matar-
geymslunni og settist við borðið.
Hann tók humarinn með fingrun
um og beit í hann.
„Má bjóða yður‘“, spurði hann
kurteislega eins og hann áttaði
sig skyndilega.
Hilda geispaði en svaraði ekki.
Hún bar tómt glasið við birt-
una og reyndi áð loka öðru aug-
anu, en í stað þess lokuðust þau
bæði. „Tómt“, sagði hún og
reyndi að standa á fætur. Hún
hélt höfðinu eins og það lægi
bók oían á því og snéri sér að
borðinu og leit yfir það. Hönd
hennar rakst á flösku, en Swend-
sen greip hana áður en hún datt
á gólfið.
„Kannske get ég hjálpað“ sagði
hann. „Vínbirgðirnar entust þá
ef til vill svdlítið lengur.“
Hilda brosti sigri hrósandi þeg
ar hún hafði fundið koníaks-
flöskuna og skvetti því sem eftir
var í henni í glas sitt. Swendsen
tók flöskuna af henni og setti
hana í örugga fjarlægð. Hún hélt
glasinu á hnjánum og starði á
einhvern blett miðja vegu milli
hennar og veggjarins.
Hann borðaði humarinn og
horfði á hana. Hún var öll af sér
gengin nema hárið. Það lá í föst-
um skorðum. Hún rann hvað eftir
annað niður í sætinu en reisti sig
alltaf up aftur. „Kannske væri
betra að ég bindi yður við stól-
inn“, sagði hann.
Hún lagði glasið varlega frá
sér á borðið en gaf honum engan
gaum. Svo stóð hún hægt á fæt-
ur. Hún beið dálitla stund eins
og til að sannfæra sig um að það
hefði heppnast. Svo þreifaði hún
eftir glasinu en tók annað glas í
stað þess. Svo gekk hún reikulum
skrefum í stóran boga fram að
dyrunum. Hún ýtti á dyrnar með
fætinum en það varð til þess að
hurðin skelltist beint framan í
hana.
Swendsen flýtti sér að koma
henni til aðstoðar. Hún hélt hend-
inni um nefið en annars var ekki
á henni að sjá að hún hefði meitt
sig. Hann tók varlega um axlir
henni og leiddi hana aftur að
stólnum. „Við skulum setja eitt-
hvað kalt við það“, sagði hann.
Hún kom auga á glasið sem
hann hélt á og þreif það af hon-
um svo að enn skvettist yfir kjól-
inn. Hún ýtti honum frá sér og
lagði aftur af stað.
„Yður langar ekkert til að sjá
allt þetta fólk núna“, sagði hann.
„Þér skuluð hvíla yður svolítið
fyrst“.
Hún gaf honum engan gaum en
gekk aftur fram að dyrunum.
Þegar hún kom að þeim, nam hún
staðar og ýtti varlega við þeim
með einum fingri. Ekkert skeði.
Hún gægðist í gegn um rifuna
eins og hún byggist við að hurð-
in slægist við hana aftur. Loks
ákvað hún að hætta ekki á það,
snéri við og að bakdyratröppun-
um.
Reikult fótatak hennar fjar-
lægðist upp stigann. Swendsen
lauk við humarinn og snéri sér
að brauðinu.
Ómur af röddum barst inn í
eldhúsið. Einhver hljóp við fót og
jm-&uananá
dálitla stund, ýtti hann diskinum
frá sér og nuddaði vangann hugs
andi á svip. Það var heitt í eld-
húsinu. Hann tók vasaklút og
þurrkaði sér um ennið.
Loks stóð hann upp og gekk
fram að glugganum. Allt í einu
nam hann staðar.
Skelfingaróp kvað við svo und-
ir tók í húsinu.
12. kafli.
Seinna sama dag.
Hljóðið hafði komið einhvers
staðar að ofan og á eftir komu
þungir dynkir, eins og eitthvað
dytti niður tröppur. Og svo varð
allt hljótt.
Swendsen stökk að borðstofu-
dyrunum. Um leið og hann opn-
aði dyrnar heyrði hann raddir,
spyrjandi og hrópandi hver upp
í aðra. Hann renndi augunum
rannsakandi yfir gestina. Snöggv-
ast leit hann í áttina að tröppun-
um en hann sá ekkert. Þá snéri
hann við fram í eldhúsið og opn-
aði djnrnar sem lágu að baktröpp
unum.
Fyrst sá hann ekkert fyrir
^ myrkrinu. Stiginn hvarf upp í
myrkrið fyrir ofan. En svo sá
hann móta fyrir einhverju fyrir
neðan.
| Það var manneskja, scm grúfði
andlitið niður í gólfið og fæturn-
ir lágu uppi á .fyrsta þrepinu.
Swendsen beygði sig niður og
studdi hendina við hjartastað.
i Gangurinn var að fyllast af
fólki. Spyrjandi augu litu á
Swendsen. „Hvað hefur komið
fyrir? Má ég sjá? Hvað skeði?“
I „Hvar er Schoenemann lækn-
ir“? spurði Swendsen og reis upp.
| „Hvað skeði....“, spurði ein-
hver méð ákafa að baki honum.
Hann snéri sér við. Það var frú
Corwith. Hún hafði rutt sér braut
. í gegn um þröngina. Hún var föl-
I ari en Swendsen hafði nokkurn
tímann séð hana áður. „Lofið mér
J að sjá....“. Orðin dóu á vörum
j hennar þegar Swendsen flutti sig
til hliðar.
„Það er erigin hætta. Hún er
bara í yfirliði“ sagði hann.
Hann sá hvernig henni létti og
daufur roði kom fram í kinnar
henni. Hún lét fallast á hnén og
greip um aðra höndina. „Dora“,
sagði hún blíðlega og nuddaði
úlnliðinn. „Dora“.
Ein kvennanna reyndi að sjá
betur og ýtti við Swendsen. „Far-
ið með hana inn í Stofuna. Stand-
ið ekki þarna eins og glópur“.
Bílstjórinn greip um handlegg
hennar og ýtti henni frá.
Hún starði undrandi á hann,
eins og hún sæi hann nú fyrst.
„Hv.., hvað....“.
„Við látum lækninn líta á hana
fyrst“, sagði hann stuttur í spuna.
Loks kom Francis. Hann þreif-
aði á unnustu sinni til að vita
hvort hún væri beinbrotin. Morg
unsloppurinn hafði opnast að
sást í hvítan undirkjólinn. Hann
dró sloppmn saman en rétti ekki
úr sér. „Ég held að hún hafi að-
eins fallið í yfirlið", sagði hann
eftir góða stund og stóð upp.
Hann leit hálflokuðum augunum
yfir hópinn sem stóð allt í kring
um þau eins og hann væri að
leita að einhverju. Honum leið
auðsjáanlega ekki vel.
Will ruddi sér í gegnum hóp-
inn. Hann stakk handleggjunum
undir axlir Doru og hné og lyfti
henni upp. Einhver hafði staðið
á faldinum á sloppnum svo að
hann rifnaði. Will leit á Francis
undarlegu augnaráði. Það var
næstum eins og hann væri sigri
hrósandi. Svo ruddi hann sér aft-
ur braut í gegn um borðstofuna
og inn í setustofuna. Hann lagði
frá sér byrði sína á legubekkinn
fyrir framan arininn.
Winnie kom með vatnsglas og
ammoniak-flösku og rétti Will.
„Ég fann ekkert annað en þetta“.
Will tók við flöskunni, skrúf-
aði af henni tappann og hélt
henni fyrir vitum Doru. Hún
hreyfði til höfuðið,
Bílstjórinn hlustaði á skvaldrið
í fólkinu sem stóð allt í kring.
Allir virtust hafa eitthvað að
segja.
„Hvílíkt brúðkaup! Það á ekki
af þessari fjölskyldu að ganga“.
„Svo Dora fær þá ekki Francis
í þetta skipti heldur“.
Hann snéri sér við til að sjá
hver hafði sagt síðustu setning-
una, en hann gat ekki séð það.
„Kannske ættum við að fara.
Það verður sjálfsagt engin gifting
hér eftir.“
c—ypr '"**"'*W iw " p ^
ARNALESBOjf
\jUlcwiít2blaðsins 1
Ævinfýri Mikka 131.
Veikgeðja risinn
Eftir Andrew Gladwin
4.
lýsa að allt landið hér í grennd er eign Ribbalda risa og
það ei fyrirskip,*n hans, að menn stanzi hér.
— Hver er eiginleg .... byrjaði Mikki.
— Ekki taka fram í fyrir mér, sagði gamli maðurinn. Það
er mjög ruddalegt. — Já, svo éeg komi að spurningu númer
þrjú, um krókódílinn..Því er svo háttað, að það hefði
verið ósköp bjánalegt að hengja spjald yfir ána þar sem
stæði „Varið yður á hundinum“. Er það ekki?
— Jú, líklega, svaraði Mikki.
— Já, það passar. Þessvegna setti ég á skiltið: Varið yður
á krókódílnum. Það á miklu betur við.
— En er þá enginn krókódíll hérna?
— Ha! Enginn kródíll, sagði gamli maðurinn og brosti út
að eyrum. — Jú, auðvitað er krókódíll hér. Þú heldur þó
ekki að ég hafi farið að skrifa það á spjaldið, ef það væri,
svo enginn krókódíill neinsstaðar nærri. Þá myndu allir sjá,!
bætti hann við dapurlega, að ég segði alls ekki satt.
| — Nei, ég á ekki við það að þú sért að skrökva neinu að
mér, flýtti Mikki sér að segja. — Ég átti aðeins við, að ég
hélt.....
i — Já, þú hélzt vitlaust. Það er staðreynd. Það er nefnilega
krókódíll hérna. Risinn lét flytja einn krókdíl, alla leið frá
Honga-Ponga. Það var geysilega dýrt að flytja hann alla
þá leið. Já, blátt áfram ofsálega dýrt.
■ — Er ‘krókódíllinfi htettúlegur? spurði drengurinn.
%er komið
HIÐ EINA HEIMA -PERMANENT, SEM NOTAÐ ER
AF MEIRA EN 20 MILJÓN AMERÍSKRA KVENNA
EINS AUÐVELT I NOTKUN OG VINDA
UPP HÁR YÐAR.
Nú getið þér ejálfar sett
f yður heima þá fallegustu
hárliðun, sem völ er á.
Reynið Toni í dag og sann-
færist um, hve fljótt og auð-
veldlega þér sjálfar getið sett
f yður þá eðlilegustu liði,
sem þér hafið nokkurntíman
fengið.
Toni liðar hvaða hár sem
er, ef það á annað borð telcur
hárliðun, og gefur því miúka
og fallega liði, sem endast
mjög veL
Meðal hárliðunartími er
hálf önnur klukkustund.
Fylgið aðeins leiðbeining-
unum, og hár yðar getið þér
liðað eins og þér óskið.
Munið að feiðja um Toni.
Permanent með 42 plast-
spólum kostar kr. 43.65.
Permanent, án spóla kost-
ar kr. 2Ö.5Ö.
Liðið hdr yðar sjdlí með
•
og það verður sem sjdlíliðað
Best-friend
Hárþurkurnar komnar
HENTUGAR FYRIR TONI
NYTSÖM JÓLAGJÖF
Verð kr. 357,50
HEKLE H.F.
SKÓLAVÖRÐUSTÍG 3 — SÍMI 1275 I
Þýzku
ryksugurnar
KOMNAR — 4 mismunandi gerðir.
Verð kr.: 790,00 — 850,00 — 980,00 — 1690,00.
Hekla h.f.
SKÖLAVÖRÐUSTÍG 3