Morgunblaðið - 29.01.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
I’riðjudagur 29. janúar 1953
Framhaldssagan 5 ..
llllllllllllllllll■lllmlllllmllllllm■mllllllllllllll■llllllllllllll ii iii >n 111111 iii m iii imi'-
EKKI í AINIIMAÐ SIIMIM
i iiiiMiiiMiiiiiitmiiimtmiiiiiimiimmmmmii
Skdldsaga eítix GEORGE NEWTON
iiiiiiiiimmimii
Mac nam staðar áður en hann
liom nálægt henni. Stundum var
það hreinasta kvalræði að halda
sér í hæfilegri fjarlægð frá Alice.
Og stundum var ennþá verra að
vera í návist hennar. Til allrar
hamingju hafði honum tekist að
halda leyndri ást sinni til henn-
ar.
„Dell Blackmann er farin að
vinna á afgreiðslunni hjá okkur“,
sagði hann við hana. „Hún sagð-
ist hafa rekist af hendingu á þig,
fyrir mánuði eða svo.“ Hann var
alvarlegur á svipinn.
„Ég vona að henni eigi eftir að
‘farnast vel“, sagði hún. Nélin
gekk fram og aftur í handklæð-
inu, sem hún var að merkja A.
H. T. Alice H. Taylor. „Mac, fékk
hún að hafa barnið hjá sér.“
„Ég veit ekkert. Fólk segir mér
aldrei neitt“.
„Jú víst segir fólk þér allt. Ég
geri það og einmitt vegna þess
að þú segist aldrei vita neitt.“
„Sjáðu hérna, Normann“, hróp
aði faðir hennar og hélt uppi hálf
gerðum hnút. „Sjáðu, er þetta
ekki rétt“.
Þegar Alice hafði lokið við að
sauma stafinn, var Mac farinn
heim í gamla bílskrjóðnum sín-
um. Alice fór upp til að leggja
frá sér handklæðið í gestaher-
bergið, sem nú var notað fyrir
gjafirnar sem hún hafði íengið
í tilefni trúlofunarinnar. Flestar
þeirra voru frá fólki sem hún
þekkti ekki .... frændfólki
Barrys í Virginía og frænkum
hans á Bermuda.
Hún skoðaði gjafirnar enn einu
sinni, silfurgafflana, hrærivélina
kristalsskálarnar og borðdúkana.
Abstrakt málverkið var frá syst-
5ur Barry. Alice gat ekki sagt að
hún hefði beinlínis ánægju af því,
en Barry vildi hafa hús sitt búið
nýtízku húsgögnum. Hann mundi
vilja láta þetta málverk hanga
•í stofunni. Hún skildi Barry. Það
gerði ekkert til þó hún skildi ekki
málarann, sagði hún við sjálfa
sig. Hún snéri við og ætlaði að
, fara út en rakst á föður sinn í
dyrunum.
„Þú ert alltaf að skoða gjafirn-
ar“, sagði hann í föðurlegum tón.
„Þig hlýtur að hafa langað í slíka
muni lengi, og aldrei hef ði ég get-
að veitt þér neitt slíkt“.
„Bráðum verð ég fokreið við
þig“, sagði hún.
„Ég vildi óska að ég gæti búið
þig almennilega út fyrir gifting-
una“. Hann stundi við. „Móðir
þin mundi aldrei hafa látið þig
giftast án þess að vera vel útbú-
:lin.“ Hann þurrkaði af gleraugun-
um. »Ég man að hún átti hálft
dúsín af öllu sem þurfti til að
stofna heimili“.
■ „Taylor-fólkinu stendur ná-
kvæmlega á sama, pabbi,, sagði
hún. „Og Barry varð ekki ástfang
inn af mér vegna þess að ég væri
betur búin en allar aðrar. Og þú
veit að okkur mun ekki vanhaga
um neitt“. 1
í' „Þetta er annar heimur, sem
þú átt eftir að flytja inn í“, sagði
. faðir hennar. „Þú skilur það bara
ekki ennþá“.
„Mér væri ekki nokkur leið að
Umgangast þennan kvenmann
daglega“, sagði Hayden læknir
við dóttur sína. Það var komið
fram í miðjan nóvember. Hann
var að tala um þá síðustu af hópi
tilvonandi ráðskvenna. Það var
ekki úr miklu að velja og faðir
Alice gat ekki hugsað sér að láta
' sér lynda nokkra þeirra. Stund-
um langaði Alice til að kalla yfir
sig: „í guðanna bænum, reyndu .
að vera ákveðinn. Einhver þeirra
hlýtur að duga“.
En um leið og hún hafði hugs-
;. að þannig, fylltist hún samvizku-
jí biti. Henni fannst hún óréttlát.
Hvernig var hægt að fara fram á
j, það að hann tæki ákvörðun, þeg-
I? ar hrukkurnar í andliti hans virt
lotinn í baki eins og hann gengi
undir þungri byrði. Þetta var
erfiður tími fyrir föður hennar.
Það var líka erfitt fyrir Barry.
Hann vildi ákveða giftingardag-
inn. Hann vildi géta pantað hótel
herbergin í Havana en þar ætl-
uðu þáu að eyða hveitibrauðsdög
unum. Það var engin furða þótt
hann hefði ekki þolinmæði til að
sitja við bréfaskriftir. Eða
hringja, þegar Alice gat aðeins
sagt: „Um leið og pabbi ákveður
sig, þá getum við byrjað undir-
búninginn".
En faðir hennar skildi þetta
ekki. „Hefur þú ekki heyrt frá
honum ennþá?“ spurði hann með
undrunarhreim þegar Alice kom
inn. „Og Jjú sem skrifar á hverj-
um degi. Ég skil þetta ekki“.
Smátt og smátt hætti hún að
bera upp afsakanir fyrir Barry
En alltaf sárnaði henni þegar póst
urinn kom, en ekki var neitt bréf
til hennar. Hún lét þó lítið á því
bera. Þó sagði hún við Mac eitt
kvöldið þegar hann var að hjálpa
henni að þvo upp diskana: „Það
eru margir kostir við það að gift-
ast stúlkunni úr næsta húsi“.
„Horfðu ekki á mig. Ég á ekki
nágranna í minna en mílu fjarð-
lægð“, sagði Mac glaðlega, en
vissi þó hvað hún átti við. Hann
var farinn að þekkja öll geð-
brigði Alice, en hann lét ekki á
tilfinningum sínum bera. Hann
skildi sitt hlutverk. Hann var
henni eins og kær bróðir sem
hún mátti treysta.
„Ef til vill ætti að banna fólki
að verða ástfangið, sem ekki býr
í sama fylki“, sagði Alice. „Þegar
slíkar fjarlæðir eru fellur svo
mikil byrði á póstinn og lands-
símann“.
Ég gæti myrt Barry Taylor,
hugsaði Mac með sjálfum sér.
„Ég ætti að skammast mín“,
sagði Alice. „Aðrar stúlkur hafa
orðið að fresta giftingunni um
fleiri ár og hafa verið aðskildar
frá unnustanum í miklu lengri
tíma. Ég ætti að kunna að meta
það hve ég hef verið heppinn.
Margar aðrar stúlkur hafa engar
slíkar framtíðarvonir sem ég“
Eins og Dell Blackmahn, hugs-
aði Mac með sjálfum sér, en sagði
ekkert. Skyldi hún vera að hugáa
um hana. Ég gæti sagt þér að
Barry fór aftur til hennar um
kvöldið sem þið hittuð hana hjá
Luigi. En Mac gerði ekki slíkt.
Honum hefði verið sönn ánægja
að segja Barry til syndanna, en
hann gat ekki baktalað hann.
Auk þess sagði ekki ekki það sem
honum hafði verið sagt í trún-
aði.
Alice fannst tíminn lengi að
líða. Það voru sextíu sekúndur í
mínútunni, sextíu mínútur í
klukkutímanum og tuttugu og
fjórir klukkutímar i sólarhringn
um. Vikan leið án þess að hún
heyrði nokkuð frá Barry.
Enda þótt Alice kvartaði aldrei
leyndist föður hennar þó ekki hve
hún þjáðist. Og hann þjáðist með
henni, eins og honum var það
mögulegt.
Þegar Mac kom ekki til að heim
sækja þau eyddu þau saman
kvöldunum tvö ein. En illir vætt-
ir leyndust í skuggunum í stof-
unni.
„Hvað heldur Barry eiginlega
að hann sé“ spurði Hayden lækn
ir kvöld eitt.
Það var varla hægt að svara
slíkri spurningu. Hún gat ekki
lengur borið fram afsakanir fyrir
framkomu Barry. Áður hafði hún
getað bægt burtu öllum grunn-
semdum og allri tórtryggni föð-
ur síns. Nú gat hún ekki annað
en verið honum sammála.
„Eitthvað er að. Eitthvað hlýt-
ur að hafa komið fyrir hann“,
sagði Havden læknir. Hann gat
ekki skilið að nokkuð væri hon-
um að kenna. „Fólkið hans ætti
að láta þig vita. En úr því það
gerir það ekki, þá finnst mér þú
gætir sent honum skeyti, Alice“.
„Ég get hringt", sagði Alice
ákveðin. „Ef eitthvað hefur kom
ið fyrir Barry, þá....“
Þjónustustúlka svaraði í sím-
ann. „Barry er farinn til Atlanta
og verður þar yfir helgina", sagði
hún. „Viljið þér tala við frú
Taylor? Eða kannske herra
Taylor?“
“'V' ■ --- ^ %
ARNALESBOK
'in$
Ævíntýri Mikka III.
Veikgeðfa risinn
Eftir Andrew Gladwin
30.
— Vertu þolinmóður og vongóður, hvíslaði Gimbill. —
Við skulum með einhverju móti reyna að bjarga þér úr
prísundinni.
Mikki notaði síðasta tækifærið til að horfa bæði reiðilega
og með fyrirlitningu árisann. Svo gekk hann þögull út úr
herberginu í fylgd Gimbils og Togga.
Þegar þeir komu fram á ganginn nam hann staðar.
— Heyrið þið, kunningjar, sagði Mikki. Ég þarf að tala
við ykkur undir sex augu. Svo hélt hann áfram. — Þið vitið
það ósköp vel, að allt sem risinn sagði um mig er aðeins bull
og vitleysa. Ég er enginn njósnari. Ég stóð hér lengur við
en ég ætlaði, aðeins til að hjálpa ykkur að koma þessari
hugmynd í framkvæmd og sjáið þið, hvernig það hefur.
gengið. Það er ekki hægt að segja, að hann sé mjög veik-'
geðja lengur þessi risi ykkar.
— Voða er leiðinlegt, hvað þetta fór út í öfgar, hvíslaði
Toggi. — En við megum ekki brjóta bann risans, eða getum
við það?
— Nei, það nær ekki nokkurri átt, sagði Gimbill.
— Jæja, svona ætlið þið að yfirgefa mig. Og þið sem lof-
uðuð að koma til hjálpar, ef vandræði hlytust af þessu.
— Já, víst lofuðum við því, svaraði Toggi. — En komdu
nú samt með okkur niður í svarthohð. Við verðum að hlýða
fyrirskipun risans. En svo þegar þú hefur legið um stund í
svartholinu, þá skulum við koma og reyna að frelsa þíg
?aðan. Við verðum að geta sagt risanum, að við höfUm sett
úg í fangelsið, annars lendum við í himlm' versta háska og
.................'......

Höfum miklar birgðir af allskonar varahlutum fyrir
Austin bifreiðar, m a. fjaðrir, stýrisenda, bremsuparta,
spindilbolta o. fl. Eigendur Austin-bifreiða ættu að láta
okkur vita sem fyrst hvað þá vantar fyrir vorið, svo
tryggt sé að fullnægt verði þörfum þeirra.
Nýkomið fyrir allar gerðir bifreiða: Afturlugtir, fram-
lugtir, parklugtir, ljósasamlokur 12 volt, rafgeyma-sam-
bönd og klemmur, innsogsbarka, gúmmíþéttilistar, úti-
speglar, suðubætur o. m. fl.
Heildsölubirgðir O. Johnsoa & Kaaber h.f.
Uppboð
Fimmtudaginn 31. þ. m., kl. 1,30 e. h. verður haldið
nauðungaruppboð í uppboðssal borgarfógetaembættisins
í Amarhvoli eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík o. fl.
Verða m. a. seld alls konar dagstofu og borðstofuhúsgögn,
skrifstofuhúsgögn, saumavélar, útvarpstæki, rafmagns-
eldavélar, borvélar, plasticvélar, málverk, fatnaður,
sokkaviðgerðarvél o. m. fl.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetínn í Reykjavik,
.........................................
•■••■•••••.................................
m
Slípað gler í spegfa
m
6/8 mm., speglar og hillur, hvítt ópalgler, 10 mm., rúðu- .»
gler 2ja, 3ja, 4ra, 5 og 6 mm. -
GLERIÐJAN S. F. 5
Skólavörðustig 46 — Súni 1386
j IWafreiðslumaður eða kona
j óskast að stóru möturíeyti út á landi. Ibúð fyrir hendi. :»
• Umsóknir leggist á afgr. Mbl. fyrir n.k. föstudag merktar ;
; „Matreiðsla — 870“. ;
■ . ■
•MM •MMMM»MM*MM9 ■ ,*# ■ M f> ••MF ••MM • •fM ■ •••• ■.•••■•■ ■,■■ ■■ ■ ■ •••• ■ ■ ■ • •
■■■■■>■•<■•■•••■■■•■■••■• •>!••* *o>rt ••■•■■■■•■■••••■■■■•■■•■••■■•■■■••■••■■■••■