Morgunblaðið - 12.02.1952, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 12. febrúar 1952
lawre nce
EFTIR
Hl LD U
I. dag
bjóðum við yður
Samkvæmiskjóla
Framhaldssagan 4
„En herra East“. Gamli maður-
inn setti upp undrunar og skelf-
ingarsvip. Daufur roði hljóp fram
í föla vanga hans, svo að húðin
varð ljósrauð. Hann bar aðra hend
ina upp að gagnauga sér eins og
hann kenndi til. „Herra East, ág
skil ekki .... Þér hafið þegar
tekið stöðunni og lofað að hjálpa
mér. Ég hef bréfið frá yður . .. .“
„Hvers vegna hafið þér ráðið
mig?“ spurði Mark.
„Kæri ungi maður .... þér skjót
ið mér skeik í bringu“. Hann tók
upp vasaklútinn og þurrkaði sér
um ennið. „Þér eruð svo skjót-
ráður. Ég sannfæri yður um að
það er ekkert grunsamlegt við
þetta. Mig vantaði bara vingjarn-
legan aðstoðarmann við skriftim-
ar .... auðvitað ágætt að hann
væri greindur og vel að sér. Ég
tók það allt skýrt fram í bréfinu
sem ég sendi yður. Ég hef safnað
saman minnisblöðunum sem ég hef
skrifað á athugasemdir mínar úr
ýmsum rannsóknaríeröum ....
með það fyrir augum að gefa út
bók um fornleifafræði .... sumar
athugasemdirnar eru bara hrip-
aðar niður á bréfmiða og ég þarf
að láta vélrita þetta allt fyrir
mig. Er þetta ekki nógu ljóst allt
saman?“
„Nei“, sagði Mark. „Eruð þér
hræddur um að einhver liggi á
hleri? Ég veit að einhver var
frammi í anddyrinu fyrir augna-
bliki síðan en sá fór burt þegar
við fórum að tala um málverkið.
Ég veit ekki hver það var því ég
sá hann ekki. En yður er óhætt
að tala núna“.
„Tala?“
„Já. Og þér getið byrjað á því
að útskýra það fy:ir mér hvers
vegna maður ræður til sín einka-
leynilögreglumann, þegar hann
þarf á vélritunarstúlku að halda?“
Stoneman rétti úr sér í stóln-
um og rak upp stór augu. „Leyni-
lögreglumann“, sagði hann með
uppgerðar undrunarhreim; „Þetta
getur ekki staðið heima. Ég skrif
aði yður í fullu trausti og út-
skýrði allt fyrir yður og þér tók-
uð boðinu. Þér sögðust geta tekið
þetta að yður eða fyrirtæki yðar.
Ég.skil ekki hvað þér eru að fara,
herra East“.
,Það er ég sem ekki skil. herra
Stoneman", sagði Markl „Ég hef
þegar sagt yður. Wood-skrifstof-
urnar hafa aðeins einn mann í
þjónustu sinni og það er ég. Og
það er satt, allt sem ég sagði um
sjálfan mig. Ég kann tvö tungu-
mál auk ensku og ég hef séð
egypzkar múmíur. Og nú langar
mig bara til að vita hvers vagna
þér rikrifuðuð mér“.
„Ég hlýt að hafa haldið að
Wood-skrifstofurnar væru venju
legar ráðningarskrifstofur .... já
jú, nú man ég það. Ég man að
ég blaðaði í geng um símabækurn
ac yfir New York. Ég var að leita
að símánúmeri kunningja míns
og þá rakst ég á nafn yðar á sömu
síðu. Vinur minn hét nefnilega
líka Wood. Það var skömmu áður
en ég fór hingað. Og mér datt í
hug þegar ég kom auga á nafnið
að ég skyldi muna eftir því ef
ég þyrfti á aðstoðarmanni að
halda. Og þess vegna kom ég mér
í samband við yður“. Hann var
orðinn móður. „Þér verðið að trúa
mér“, sagði hann blátt áfram.
„Ég er hræddur um að ég ætti
erfitt með að trúa manni sem
segði mér slíka r.ögu“.
Mark gat ekki varist brcsi.
„Datt yður ekki í hug að spyrj-
asþfyrjr .urp, fyr.irtækið, fyrst?“. .
.,Nei--J. nei. eg éé éklti íýo vkí-l
aldarvanur. En þetta eru ekki
nema hversdagsleg mistök, sem
alltaf geta komið fyrir, herra
East. Ef ég væri í yðar sporum,
þá mundi ég láta bæta við leyni-
lögreglumaður fyrir aftan nafnið
í símaskránni. Þér hafið það ekki
einu sinni á bréfhausnum. Ég veit
það .. ég hef bréfin yðar hérna“.
Hann stakk hendinni í brjóstvas-
ann. Við það rann ermin upp á
handlegginn svo að sást í hefti-
plástur og umbúðir um úlnliðinn.
Hann dró bréfin úr umslaginu.
„Þarna sjáið þér. Það stendur
ekkert hér um leynilögreglu“.
„Ég fæ viðskiptavini mína í
gegn um lögfræðinga" sagði Mark
„Þeir þekkja. mig“.
„Einmitt". Stoneman hikaði
áður en hann hélt áfram. „Jæja,
ég verð að viðurkenna að ég
skammast mín fyrir mistökin.
Þarna hafið þér orðið að leggja
á yður erfitt ferðalag í kulda og
myrkri og aðeins vegna hugsun-
arleysis gamals manns".
„Ég sagði það ekki“.
„Hvað eigið þér við?“
„Ég á við að ferðalagið hafi
ekki verið til einskis. Mér þykir
gaman að sjá þennan landshluta
aftur. Ég hef stundað veiðar hér
í nágrenninu áður fyrr .. Er
yður mjög umhugað um að ég
verði kyrr?“
„Já, vissulega herra East. Ég
veit að þér eruð einmitt maður-
inn, sem ée þarf á að halda. En
ef þér hafið aðra viðskintavini
... ef það eru önnur störf sem
kalla....“
„Nei .. hvað þarf þetta að taka
langan tíma?“
„Aðeins nokkrar vikur. Ég er
viss um að við getum lokið því af
á nokkrum vikum. Ef til vill
fyrir jól, ef þér tollið svo lengi í
vistinni“. Hann brosti við. „Ég er
hræddur um að þér hafið fengið
lélegt álit á mér við fyrstu lcynni.
Þér vitið heldur ekke>-t um mig“.
„Þar skjátlast vður“, sagði
Mark glaðlega. „Þér hafið ef til
vill ekki leitað yður upplýsinga
um mig, en ég fékk að vita ýmis-
legt um yður. Þér hafið kennt
fornaldarsögu í ýmsum háskól-
um, þér hafið verið umsjónarmað
ur á tveim forngripasöfnum .. í
Indiana og Delevare .. og þér
hafið fengist við íornleifarann-
sóknir upp á eigin spýtur .. en
hafið haft lítið fé. Fyrir nokkr-
um árum hurfuð þér af sjónar-
sviðinu“.
„Ja, hérna“, sagði Stoneman.
„Þér vitið sannarlega lengra en
nefið nær. En nú verðið þér að
hætta að prafast fyrir um lifnað-
arháttu fólks og taka yður frí. j
Þér verðið bá kvrr, eða^ hvað?“
„Já“, sagði Mark. „Ég verð
kyrr“. j
Stoneman hafði hardleikið bréf
in allan tímann á meðan þeir töl- j
uðu saman. Nú stakk hann þeim
aftur í vasann og þurrkaði sér í
framan með vasaklútnum. Það
var engu líkara en hann væri
gráti nær.
„Hvenær eigum við að hefjast
handa’“ sagði Mark. Hvað get ég
tekið mér fyrir hendur í dag?“
„Ég tek það ekki í mál, að þér
byrjið strax að vinna", sagði
Stoneman. „Þér eruð nýkominn
.. úr erfiðu ferðalagi. f dag eigið
* fjsér að hvíla yður. Gera hvað sem
yður sýnist. Auk þess er líka
sunnudagur í dag. Op bér verðið
að heilsa unp á fólkið. Laura ..
saeði ég yður að hún er dálítið
miður sín þessa dagana. En þér
berið nýian og hressandi blæ inn
á heimilið.“
„Er eiginmaður hennar ekki
heima?“, spurði Mark sakleysis-
lega.
„Jim? Jú auðvitað. Ég var bara
að hugsa um tilbreytinguna ..
sjá nýtt andlit og ný sjónarmið.
Jim er ágætur .. og vel á minnst
.. mér þætti vænt um að Jim fái
ekki að vita um þessi mistök
mín.“
„Þér eigið við að hann fái ekki
ARNALESBOIf
Juov£utmaöSins *
ÆVINTÝRI MIKKA IV.
Gíraidi
Eítir Andrew Gladwin
7.
gekk varlega nær búrinu, þetta var sú mikla stund, sem
hann hafði beðið eftir. Og þá sá hann þá furðulegustu
skepnu, sem hann hafði á ævinni séð.
— Ó ....! veinaði hann. Er þetta Gíraldi!
Lýsing prófessorsins á þessari skepnu hafði ekki verið
fullkomin þó sönn væri. Mikki tók strax eftir ýmsu sem
prófessornum hafði sézt yfir. Það voru undarlegir blettir
á ljósbleikum skrokk dýrsins og sver hárgöndull, kolsvart-
ur, stóð beint upp úr hausnum og það voru hvítir blettir
á báðum afturfótunum. í fáum orðum sagt þá hafði Gírald-
inn til að bera svo mörg einkenni ótal dýra, að það var
alveg ótrúlegt. Mikki vissi ekki almennilega, hvort hann
átti heldur að hata hann eða.láta sér líka vel við hann. Pró-
fessorinn stóð við hlið hans og Mikka heyrðist ekki betur
en að hann skríkti af ánægju.
— Hann er mitt stolt og gleði, útskýrði prófessorinn og
ljómaði út að eyrum af breiðu brosi.
Gíraldinn rölti fram og aftur í búrinu með reiðilegum
hreyfingum. Grá útþanin augu hans störðu álasandi á gest-
ina og báðir halar hans voru á sífelldri hreyfingu upp og
niður.
— Hvílíkt dýr! sagði Mikki og réði nú ekki við sig lengur
og rak upp hverja hlátursrokuna eftir aðra. Hann hló og hló
þar til að tárin komu fram í augu hans og hann verkj-
aði í magann.
Prófgssor Árbákki hió líka með honum.
— Finbst
Eftirmiðdagskjóla
Verð undir kr. 350,00
Þetta tækifæri býðst úúm
í dag
Heildsölubirgðir: O. Johnson & Kaaber h.f.
Steinhús í Vestnrbænum |
Kjallari hæð og rishæð á hitaveitusvæðinu til sölu. ■
I húsinu eru tvær 3ja herbergja íbúðir og ein 2ja her- ;
bergja íbúð með tilheyrandi. Verzlunárpláss ásamt vöru- >
geymslu, og einni stofu, eldhúsi og salerni er í viðbygg- »
ingu. Verzlunin er í fullum gangi og getur vörulager ;
fylgt. íbúðirnar seljast sérstaklega ef óskað er. Getur Z
allt orðið laust 20. maí n. k. Verð er sérstaklega hag- »
kvæmt ef um peningaútborgun að fullu er að ræða.
NÝJA FASTEIGNASALAN =
Hafnarstræti 19 — Sími 1518 og kl. 7,30—8,30 e. h. 81546
heldur fund í fundarsal L. í. Ú. í Hafnarhvoli kl. 9 í
kvöld stundvíslega.
; Við óskum eftir, að þeir útvegsmenn, sem ekki hafa
■
j gengið í samlagið,-mæti á fundinum, með það fyrir augum
■ að ganga í það.
STJÓRNIN
í
iziiiiiiiiiiiiiiiiiisraiiica'tsaisciiBnBeirsfrirriiiiiiMiitf giriEiBiifii
I ■ ■ M11111«II«IIJIMHIIIIftIJMJUJJLIIIUlllIJMJ■JL«IJJJUULIJLV J,