Morgunblaðið - 08.11.1952, Síða 10

\ 10
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 8. nóv. 1952
i Blökkusöngkoaa sem
' heiur áhuga á siliari
Rælf viS Marle Brysnt og Mike McKenzie
(Jtvarpið
HEÐAN fóru síðastliðinn haft, nema e. t. v. má
þriðjuilag Marie Bryant og skilja Broadway!
Mike McKenzie, djassleikarar |
og söngvarar, sem komið MIKE MCKENZIE FRÁ
hafa fram á hljómleikum ENGLANDI
Djassklúbbsins og vakið Mike McKenaie, sem er mjög
geysimikla athygli. Höfðu hörundsdökkur, er fæddur í
Framhald áf bls. 5
koma á hljÓmleikum hennar.
Auk þess annast hljóðfæraleikar-
ar úr hljómsveitinni vikulega al-
þýðutónleika í útvarp og all-
marga aðra tónleika, sem stjórn-
undan- ! er af reglulegum stjórnendum
hljómsveitarinnar. Loks leggur
hún útvarpinu til hljóðfæraleik-
ara til aðstoðar við fiutning ýmiss
konar útvarpsefnis. Síðan hljóm-
sveitin hóf starfsemi • sína hefur
sá tónlistarflutningur, sem út-
Magnús Sigmundsson
• ac ii <
i iio wmditsi
þau aðeins stutta viðdvöl hér Brezku Guineu í S-Ameríku og varpið sjálft beitir sér fyrir auk-
á landi, og hítti tíðindamaður fluttist fyrir þremur árum til izt talsvert, og einkum stórbatn-
blaðsirs þau að máli fyrir Englands. Hann er þekktur fyrir að að gæðum.
skömmu. söng sinn, píanóleik og útsetn- j — Þú telur þá að útvarpið hafi
ingar sínar í Englandi og hefur haft hagnað af þátttöku sinni í
MARIE FRÁ jverið nefndur „Nat King Cole“ i rekstri hljómsveitarinnar?
BANDARIKJUNUM jEnglands. | — Já, það tel ég hiklaust. En
Marie Bryant er blámennskr- Hvernig lízt þér á ís- þó má segja nokkuð svipað um
• ar ættar, mjög ljós á hörund og 'enzka djazzieikara? * það fé, sem útvarpiö hefur lagt
frámunalega aðlaðandi stúlka, 1 — Alveg prýðilega, sagði til hennar og þær íjárhæðir, sem
er fædd í New Orleans. Hún McKenzie. — Þeir eiga mikla j varig er t.d. til skógræktar, að
dansar munaðsblíðan dans og Lamtið fyrii sér. Fríó Guð-; þess getur orðið nokkuð langt 5ð
syngur af mikilli list og er án ruundar Einarssonar, sem aðstoð- biða ag þær slcili fullum arði. Hér
efa sú allra bezta djasssöngkona, f®1 okkur Mane a mikla fram- er verig að byggja upp 'rá rótum
sem heyrzt hefur í hér. ,tið fynr ser og er Guðmundur menningarstarfSemi,
— Hver er starfsferill þinn? ,einhver sa bezti trommuleikari,
— Það er sitt af hverju, sem |Sem eS hefi fyrir hitt.
fyrir mig hefur komið, sagði gj;xUR ÚT LOG
Marie og brosti. Upphaflega
lagði ég stund á dans, en svo
sem hér
eins og annars staðar hlýtur fyrst
að ná fuilum þroska á löngum
tíma.
— Hvert er aðalstarf þitt?
_ — Eiginlega er aðalstarf mitt TÓNLISTARÞROSKI
komst ég að raun um, að það að setja út lög> en ég hef bæði pÓLKSINS AÐALTAKMARKIÐ
er ekki framavænlegt, að geta jsungig inn a plötur og haldið Það er raunar ekki nóg, að
aðeins boðið upp á eina tegund 'hljómleika í Festival Hall í hljómsveitin sjálf sé í lagi, held-
af skemmtun, svo ég byrjaði að London, Empire Theatre í Liver- ur þarf almenningur líka að
syngja. Reyndar var það_ Louis 'pool> j Manchester, Leeds og kunna að meta starf hennar. En
Armstrong, sem kenndi mér það. jfleiri borgum í Englandi. sá þroski sem til þess þarf, mun
Ég hef sungið með hljómsveit j gg hefi komið fram í BBC í skapast á sínum tíma, hér eins
Duke Ellingtons í 4 ár og einnig dagskrá er nefnist ,,The French og annars staðar, og þá fyrst er
með hljómsveitum Louis Arm- Overseas Service", og einnig markinu nóð með íslenzkri syn-
strongs og Count Baisies. Var , leikið í „Piano Playtime“. fóníuhljómsveit.
fyrsta negrakonan, sern ráðinn _ Hvaða tónskáld hefirðu! Leiðin að þessu marki er ekki
var sem danskennari við kvik-' mest dálæti á? ; auðrötuð, og er það því sérstakt
myndaver í Hollywood, og æfði j _ Roger & Hart eru beztir að lán að okkur skuli hafa heppn-
ég ýmsar stjörnur, t. d. Betty mínum dómi. Einnig þykir mér ast að íá hingað jafn ágætan for-
Grable, Ava Gardner, Vera Ell-|garnan að logum eftir Gerswhin. ysturr.ann og norska hljómsveit-
en, Joan Gaulfield og Debbie Rn eg lærði sigilda tónlist í tón- arstjórann Olav Kielland, sem
Reynolds fyrir töku myndarinn-1 listarslíola og þykir mér Strauss þegar er hér að góðu kunnur, ('g
ar „Singing in the rain“. Ég hef vera skemrhtilegur. i mun starfa hér næstu ár., en auk
hans munu hljómsveitarstjórarn-
IIEFUR STOFNAÐ j ir Dl. Urbancic og Robert A.
KVARTETT ' Ottóson stjórna hljómsveitinni
Hverjar eru framtíðarfyrir- eins og áður.
ætlanir þínar? |
Nýlega stofnaði ég kvartett UNGLINGUR Á GELGJU-
dansa fyrir kvik-
líka samið
myndir.
Já, og svo var ég í söngleikj-
unum „Jump for joy“ og „Begg-
ers Holyday“, cftir Ellington.
Tvisvar hef ég komið fram í
kvikmyndum. í annarri söng ég er leikur og syngur og nefnist SKEIÐI
eitt lag, en í hinni lék ég smá
gamanhlutverk ó móti Frank
Sinatra. Þá hef ég sungið inn á
hann „The Southerniers“. Hef ég — Hvernig lízt þér svo á fram-
bæði æft hann og set út lögin tíðina í tónlistarlífi okkar?
sem þeir syngja. Hefur kvartett- | — Það má segja, að tónlistin
plötur m. a. hjá K-Note í Ame- lnn nú þegar gert samning við sé hér enn á gelgjuskeiði. Hér
. ríku og Parlaphone í London.
LANGAR AÐ SETJA Á STOFN
DANSSKÓLA
M ' — Einhverjar sérstakar fyrir-
ætlanir á prjónunum?
— Já, það hefur alltaf veríð
minn stóri draumur að setja á
stofn dansskóla í Hollywood, en
sá hængur er á því máli, að
maðurinn minn, sem er Indverji,
getur ekki fengið landvist í
Bandaríkjunum eins og stendur.
Á meðan verið er að koma því
í lag, mun ég ferðast um Evrópu
og halda hljómleika. Hef ég
■ fengið tilboð um að syngja í
París.
— Hafið þið Mike sungið og
■ leikið lengi saman?
— Nei, aðeins i um það bil
6 mánuði. En það er framúr-
skarandi gott að vinna með hon-
. um og hann útsetur lögin, sem
við leikum og syngjum.
HEFUR ÁST Á SILFRI
— Hefurðu ekki einhver á-
hugamál?
— Jú, ég hef óslökkvandi ást
á silfri. Þessi armbönd, sem ég
er með hafa mér verið gefin af
stjörnum, sem ég hef æft, og eru
þau mér svo kær, að ég tek þau
helzt ekki af mér, ekki einu
sinni þegar ég' fer í kerlaugina.
Og hafa þau verið á handieggj-
um mínum í a. m. k. 6 ár.
ÍSLENZKIR
DJASSLEIKARAR GÓÐIR
— Hvert er álit þitt á íslenzk-
um djassleikurum?
— Þeir eru mjög góðir, og eiga
* mikla framtíð fyrir sér. Þeir eru
J frjálslyndir og leika annað held-
úr en hinn hefðbundna djass
. (traditional jazz), sem er það
-eina, sem heyrist í Englandi. ís^
Uending.ar eru þeir beztu áheyr-
'jendur, Sgm ég þef nokkurntíína

Pailaphone í London og verður hefur verið mikið umrót og raun
fyrsta platan tekin upp 21. nóv. ar mjög stórkostlegar framfarir
Þá er ég sjálfur að vinna að orðið á síðustu árum. Ef ungl-
plötusafni fyrir Parlaphone í ingur á vaxtarskeiði er sæmilega
London. af gugj gerður er ekki ástæða
" Hefurðu samið tónverk til þess að óttast um framtíð
sjállur? . bans. Þess vegna ætti ekki að
Já, ég hef samið nokkur lög vera ástæða til þess, að ala ugg
og m. a. samdi ég tónlistina fyr- i brjósti um framtið tónlistar-
ir kvikmynd, sem nýlega var innar hér á landi.
tekin í London, en hún hr..--\' Eins og ég gat um áðan í sam-
„Hot ice“. bandi við útvarpið, hefur mikill
| og vaxandi tónlistaráhugi vaknað
r, * , , ’ hér á landi síðustu tvo áratug-
« rað/f-/eg 63 anaegJu'egt ina. Það er ekki útvarpið eitt,
að fa tækifæri til þess að sjá og sem hefur skapað hann. Þár
Maiie Biynant og Mike kemur einnig mjög til álita starf-
McKenzie. Það væri gaman að semi Tónlistarfélagsins, bæði
fa meira af siíku til þess að rekstur Tónlistarskólans og i
hressa upp á skemmtanalíf bæj- hljómleikahald félagsins. Einnig t
arins. Abj. t hafa tónlistarfélög úti um land |
--------------- - I unnið gott starf. Eins og nú horf-
j ir er útlit fyrir mjög vaxandi
I ffí PC Wt ÍÍS 9 ***‘ starfsemi hér á tónlistarsviðinu
LCl!!y2jillEv|(SÍl ‘yfirleitt, og efast ég ckki um,'
Framhala af bls. 7 j £ð almenningur muni ekki láta 1
og Landssmiðjunnar í Reykjavík a sér standa að rétta þvi listar-
um það, að Landsmiðjan skuli s^aríi örvandi hönd, segir Jrjn
framleiða þessa dreifara og selja Lórarinsson að lokum.
þá til bænda.
Verð þeirra vagna, sem af-
greiddir verða næsta vor, er
ákveðið kr. 11.900.00, með felg-
um og hjólbörðum. Gert er ráð j Framhald af bls. 2
fyrir, að nokkrir vagnar geti orð- þess sem fundarstjóri þakkaði
ið til sölu í april—maí í vor, og honum sérstaklega.
| Á erindið hlýddu fulltrúar og
fjöldi gesta og var íundarsalur-
inn fulískipaður.
Að loknu erindi Péturs Thor-
steinsonar var fur.di írestað til
— Aðalfundur L.Í.Ú.
hafa þegar fáeinar pantanir ver-
ið lagðar inn.
MIKIL AFKÖST
Hafa forráðamenn Landssmiðj-
unnar einkum hugsað sér, að kl. 5, en þá byrjuðu nefndir að '
dreifarar þessir verði notaðir við skila álitum sínum og 'iillögum.
hin stærri bú og ennfremur, að Umræður stóðu um tillögur þess-
bændur og smærri bú kaupi ar fram til kl. 7 og ákveðið var
dreifara i sameiningu. — Að lok- að fundur hæfist að nýju kl. 9 í
um má geta þess, að einn mað- gærkvöldi. .i
ur getur ekið hálfs árs áburði 1 dag á fundur að hefjast kl.
undan tíu kúm á einum degi með 2,30 og er ætlunin að Ijúka hon-
hinum' nýja dreifará. . um síðari hluta dágs. ’ !_j'j. }
Minningarorð ;
Fæddur 14. nóv. 1891
Dáinn 28. maí 1952
MÉR er ljúft að minnast Magnús
ar heitins á Vindheimum og með
þeirri ósk að einhver megi læra
af þeirri mynd er ég mun reyna
að draga hér fram af hinni stuttu
en góðu kynningu okkar. Æfi-
sögu Magnúsar rek ég ekki nema
að litlu leyti, því til þess skortir
mig þekkingu.
Magnús Sigmundsson var fædd
ur að írafelli í Skagafirði en
fluttist ungur með ofreldrum
sínum að Vindheimum í Tungu
sveit og hefur ætíð dvalið þar
síðan. Foreldrar hans voru Sig-
mundur Andrésson og Monika
Indriðadóttir.
Snemma hneigðist Magnús til
landbúnaðarstarfa, encla þjónaði
hann landbúnaðinum og málum
hans af alhug til æfiloka.
Árið 1924 kvæntist hann eftir-
lifandi konu sinni Önnu Jó-
hannesdóttur og eignuðust þau
þrjú mannvænleg börn sem öll
eru uppkomin og heita Ragnheið-
ur, Sigurlaug og Sigmundur, sem
er um tvítugt og yngstur þeirra
barna og tekur nú við óðali föður
síns ásamt móður sinni.
Magnús yrkti jörð sína hröðum
skreíum og er túnið á Vindheim-
um í tölu hinna stærri og bezt
læktuðu túna í hreppnum, einnig
eru girðingar all-miklar og góð-
ar. Útíhús sæmileg og öll um-
gengni hin snyrtileg'asta, allt í
föstum sniðum og hver lilutur ó
sínum stað svo að einstakt mátti
telja. Það atvikaðist svo eitt sinn
að ég skrapp í smáverk með
Magnúsi og' er það einn sá bezti
samstarfsmaður og husbóndi sem
ég hefi kynnst, og lærði ég margt
af því að starfa með honum og
af hans prúðmannlegu fram-
komu.
Magnús var meira en meðal-
maður á hæð og samsvaraði sér
vel, hreinlegur í andliti^ svip-
hreinn og hýr í viðmóti. Stefnu-
fastur í skoðunum sínum, vinfast
ur og sérstaklega vorðheldinn.
Góður nágranni ivar hann og
miðlaði ávallt málum ef um mis-
klíð var að ræða. Magnús vann
ávallt verk sín með rólegu hug-
arfari og skynsemi, enda var hon-
um trúað fyrir ýmsum störfum
sveitar sinnar og þótti það rúm
vel skipað. Félagslyndur maður
var Magnús og var á yngri árum
einn þeirra áhugasömustu í störf
um og félagssamtökum ungra
manna í Lýtingsstaðahreppi.
Sjö úrum áður en hann and-
aðist íékk hann leyfi til að láta
gera hjá sér heimagrafreit, sem
var vígður á jarðarfarardegi
hans.
Sumarið 1951 færði Magnús
það í tal við einn kunnmgja sinn
að hlaða upp gröfina sina, en
hinn kvaðst ekki sjá neitt feigð-
armark á honum og eyddi talinu.
Svo eftir andlát Magnúsar
gjörðu aðstandendur og vinir
hans honum hlaðna gröf úr steini
í hans heimagrafreit og hvílir
hann nú í þeirri mold er fætur
hans höfðu troðið um svo margra
ára skeið, og þar sem flest
bernskuórin og æskuárin hafa lið
ið, þar er hugurinn hjartfólgn-
astur og þar sem hinir erfiðu
stundir eru sigraðar og hinir
ljúfu dagar eru lifðir, þar er sælt
að meiga dvelja í friði og ró
hinnar eilífu hvildar.
Guð blessi minningu hans.
Nágranni.
í FRAMHALDI af hinni hlýju
minningarkveðju sem hér ,fer á
undan írá nágranna Magnúsar
vinar míns á Vindheimum, vil
ég bæta við nokkrum línum.
Faðir Magnúsar á Vindheim-
um var eins og áður er getið,
Sigmundur bóndi á Vindheim-
um, en faðir hans vár Andrés
bóndi á Syðra-Langholti í Hruna
mannahreppi, Magnússonar
bónda og alþm. á Syðra-Lang-
holti Andréssonar. Sigmundur
var því albróðir séra Magnúsar
Andréssonar prófasts á Gils-
bakka og þeirra systkina. Magnús
á Vindheimum var þannig bræðr
ungur Péturs Magnússonar ráð-
herra, Magnúsar Andréssonar
framkvstj. í Reykjavík og Andrés
ar Eyjólfssonar alþm. í Síðumúla,
svo nokkrir séu nefndir.
Móðir Magnúsar á Vindheim-
um var Monika Indriðadóttir frá
írafelli. Þessari ágætu konu
auðnaðist að ’tryggja sveitinni
sinni og Skagafirði starfskrafta
hins gjörfulega sunnlenska bónda
sonar, til æfiloka. Faðir Moniku
var Indriði oddviti á Irafelli síð-
ast í Gilhaga Árnasonar bónda
á Ölduhrygg Guðmundssonar
bónda á Vindheimum Tómasson-
ar í Sölvanesi. Var Guðmundur
á Vindheimum föðurbróðir Þor-
grims skólaráö'smanns á Bessa-
stöðum föður Gríms Thomsens
skálds og bónda á Bessastöðum.
Er þetta gömul skag'firsk bænda-
ætt og kjarriafólk. Af þessu er
ljóst að Magnús á Víndheimum
var af góðu bergi brotinn í báð-
ar ættir. Ilonum kippti í kyn
beggja foreldra sinna, en al-
mennt var talið að hann líktist
þó rneira móður sinni.
Foreldrar Magnúsar reistu bú
á írafelli, föðurleyfð hennar vor-
ið 1889 og þar fæddist Magnús
eins og áður er getið. Vorið 1901
fluttust þau að Vindheimum og
keyptu þá jörð skömmu síðar.
Magnús var því-á tíunda ári er
hann fluttist að Vindheimum, og
þar dvaldi hann síðan alla æfi
að undanteknum 2 vetrum er
hann var við nám ó bændaskól-
anum á Hólum. Lauk liann burt-
fararprófi þaðan með góðum
vitnisburði^ Eftir það var hann
heima og vann með alkunnum
dugnaði að búi foreldra sinna.
Vorið 1920 brugðu foreldrar hans
búi á Vindheimum. Tók Magnús
þá við jörðinni og búsforráðum,
en foreldrar hans dvöldu hjá
honum. Það kom þegar í ljós að
Magnús var dugmikill og for-
sjáll búmaður. Hann bjó ávalt
góðu búi og var í tölu bestu
bænda sveitar sinnar, að vísu
bjó hann ekki einn því hans
góða kona Anna Jóhannesdóttir
frá Neðranesi var þar enginn
eftirbátur.
Magnús var greindur maður,
<~’a’'hugull o«' tillögu góður, hóf-
látur og hlédrægur, traustur
íuuour og trölltryggur. Hann
p-.-t +i”iusts manna og
yar í stuttu máli ágætur dreng-
ur sem seint mun líða vinum hans
úr minni.
Heimili hans og sveitarfélag
hafa beðið mikið afhroð við frá-
fall hans og heimilið þó mest.
Vinir Vindhcimaheimilisins og
þeir eru margir, vona að nú komi
aftur Sigmundur á Vindheima er
taki upp merki föður sins og afa
og haldi ófram starfi þcirra að
breyta Vindheimum i stórbýli.
J. Sig.

Framhald af bls. 8.
tjaldstaðinn, og drápu þá. í mikl-
um flýti hittu þeir allt lauslegt
og tóku með sér. En þó hafa þeir
vafalaust eitthvað skilið eftir, að
áliti Holands, og þar á meðal öx--
ina, sem fannst á þessum sömu
slóðum. Af þessu má sjá, að
málið er komið á nýtt stig, óg
ekki að viía, hver endalok þess
vcrða.
A IÍEZT AÐ AUGLYSA ±
T I MOHGUPíBLAÐim "