Morgunblaðið - 04.12.1952, Síða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 4. des. 1952
ADELAIDE
Skáldsaga eítir MARGERY SHARP
!>} ■ HÍMt.Íl tM‘
Framhaídssagan 78
Öllum kom saman um að halda
áfram sýningum þegar stríðið
braust út. Þau prísuðu sig sæl
fyrir það að starfsliðið, nefnilega
brúðurnar, myndu aldrei vera
kallað í herinn, þurfti aldrei að
fá sumarleyfi og hægt var að
setja á þá nýja útlimi á nokkrum
klukkutímum. En Lambertshjón
in fara auðvitað burt úr borginni,
bætti Dodo við.
„Það held ég ekki“, sagði Ade-
llaide.
Dodo stundi við. Hún hafði ætl-
að sér að tala um það sem sjálf-
sagðan hlut að þau færu.
I „Mér þykir það leitt, Adelaide
Íræiika, en þið verðið að fara“.
„Við sjáum til, vina mín“.
^ Þegar Adelaide svaraði svo
mildri röddu, vissi Dodo að hún
irar svo ákveðin, að það þýddi
skki að tala frekar um það.
„Á, við skulum sjá til“, sagði
lún.
3.
Dodo og Hoffmann fóru bæði
loftvarnaliðið og eyddu öllum
'rlstundum sínum á varðstöðinni
Chester Street. Dodo komst úr
«úmi sínu og I símann á fjórum
Vnínútum, nákvæmlega reiknað.
Þ>au bjuggu til svört gluggatjöld
jíyrir leikhúsið úr gömlum tjöld-
um.
Eftir fall Dunkirk og þegar loft
árásirnar voru orðnar daglegur
viðburður í London, komst fyrst
Íkriður á fóikið. Flestar íbúðirn-
r í Britannia Mews tæmdust og
fólkið fluttist út í sveit. Adelaide
sat þó fast við sinn keip og neit-
aði að fara úr borginni. Hún bar
þvi við að þeir sem eftir væru,
hefðu gott af því að gleyma raun
Jveruleikanum þarna augnabliks-
|stund, sem þeir sátu í leikhúsinu.
^Adelaide og Gilbert neituðu
fraeira að segja að leita skjóls í
floftvarnabyrgið undir kránni, en
jvoru kyrr í rúmum sínum jafnvel
i verstu árásunum. „Maður er
ekki að spígspora um að gamni
sínu á náttkjólnum á okkar aldri“
sagði Adelaide. Dodo var því
þakklát að foreldrar hennar
höfðu ekki þennan sama hugs-
unarhátt. Alice og Freddy voru
komin til Somerset. Bakersfólk-
ið í Somerset tók þeim tveim
höndum og þau höfðu lofað að
reyna að útvega Ellen og Treff
samastað einhvers staðar nálægt.
jAlice var mjög ánægð með þessa
ílausn máisins, en það skvff^ði þó
|á ánægju’la, að hún þurfti að
vita af Dodo í Britannia Mews.
Hún kcm þa^pað og grátbað Dodo
*að koma með þeim. Dodo brosti
bara og lofaði að taka strax næstu
lest, ef hún yrði minnstu vitund
hrædd.
Dag nekkurn þe«ar Dodo kom
frá varðst"ðmni kom hún með
öndina i hálsinum til f:ænku
sinrar o" sagði:
„Adelaide, fræ,'ka, er þsð satt
sem ég hevri að bú hafir sagt
þeim á stcðinni, að e^ainn s”æfi
í he'bergjunum yfir leikhúsinu?"
Tá“
ii'- d •
„Og væri þér sama bótt þú
se'gir m“-. hvers vegna þú hefur
gert það?“
„Ég sé, að þú hefu- sof;ð illa
í nótt“, sa"ði Ade’aide fuT um-
hyggju. „Ég sa^ði þeim guð":tað
að enginn svæfi hérna, veena þess
að víð Gi'bert kærum okkU’’ ekki
um að fó'k sé að stof*m sér í
hættu við að bjar'*a okkur“.
„Mér datt þa.ð í hu?. Þ',tta
verður rðeins til bess að bæta
áhyggjur um á Hoffmanr. og mig.
Auðvitað ve^ður einhver að
bjarga ykkur“.
Adelaife stundi við. „1l'rér
ínrst hnra að t fqlk, á ,_ok’&r ■
•ldrí.‘...“. ' ’
„Já, ég veit .... eigi ekki að
striplast um á náttfötunum",
sagði Dodo. „Gallinn er sá að þú
reiknar alltaf með því að þið hljót
ið að láta lífið á stundinni. Þú
gleymir því að þið gætuð lokast
inni og meiðst ....“.
„Jú, ég veit það. Og ég veit
líka að jafnvel lítil meiðsli eða
áfall, væri nóg til að ríða
j Gilbert að fullu“.
„Þeim mun meiri ástæða er til
; þess að taka hann burt. Allar
j skynsamar manneskjur forða sér
’ burt úr borginni ....“.
I Og orðum hennar til staðfest-
■ ingar, opnaðist hurðin og inn
sveif kona í minkapels og með
skartgripaskrín undir hendinni.
5. |
Adelaide og Dodo þekktu hana
báðar, þótt ekki væri nema í sjón.
Þær vissu að hún hét Cylemen og
átti heima á númer 1 í Britannia
Mews. Hún hafði látið mála og
gera upp íbúðina alla fyrir komu
sína og var vægast sagt skraut-
gjörn kona.
„Þið eruð þó ekki að fara“,
sagði hún um leið og hún kom
inn. „Get ég ekki skilið lykilinn
minn eítir hjá ykkur. Það er
vatnsfata uppi á lofti hjá mér og
sandfata niðri og ef þið fáið lyk-
ilinn, þá er óþarfi að brjótast inn.
Viljið þið taka hann?“
Frænkurnar virtu hana báðar
fyrir sér.
I „Mér þætti gaman að vita hvað
þér eigið eiginiega við ‘, sagði
Adelaide.
, „Hún á við, að það geti kveikn-
að í“, sagði Dodo.
Adelaide lyfti brúnum. „Eigið
þér við að þér viljið skilja eftir
lykilinn til þess að frænka mín
geti farið og slökkt hann fyrir
yður?“
„Já, er hún ekki í loftvarna-
liðinu?" spurði Cylemen og snéri
sér spyrjandi að Dodo. ,JÉg hélt
að loftvarnarliðið væri til þess“.
„Jú, það er vafalaust rétt“,
sagði Dodo.
Cylemen renndi kringlóttum
augunum á þær til skiptis. „Ég
mundi vera sjálf kyrr hér, ef ég
gæti gert nokkurt gagn“, sagði
hún. „Ég mundi auðvitað helzt
kjósa það. En taugarnar mínar
eru bara farnar að bila“.
„Þér lítið hraustlega út“, sagði
Adelaide kuldalega.
Cylemen glaðnaði við.
„Það er einmitt svo skrítið með
mig“, sagði hún. „Ég er hraust-
leg í útliti, en ég er ekki hraust.
Læknirinn minn segir að ef ég
fari ekki tafarlaust þá verði ég
sjúklingur og aðeins vil uafaia
fyrir aðra ....“.
„Hann hefir vafalaust haft rétt
að mæla“, sagði Adelaide.
Cylemen varð enn glaðlegri á
svipinn.
„Ég vissi að þú mundir skilja
þeua" sagði hun þakklát. „Og
má ég þá ekki skiija eftir lykil-
inn minn. Ég á r.efnilega svo
marga fallega muni sem mér er
annt um. Eg viidi bara óska að
ég hefði tíma til að -sýna ykkur
þá. En auðvitað kem óg aftur
strax og taugarnar mínar eru
kornnar í samt lag. Ég verð að
flýta mér núna, vegna þess að
kunningi minn ætlar að sækja
mig í bílnum sírum og hann á
sama sem ekkert benzín eftir. Ég
s,vai segja nonum nvað þið eruð
báðar elskulegar konur og ein-
hvern tímann skal ég bjóða ykk-
ur heim ....“.
Og með þessum orðum skildi
hún við þær og hvarf ú,t um hlið-
ið. Frænkurnar litu hvor á aðra.
„Og gallinn er sá ‘, sagði Dodo,
„að ef það kemur upp eldur í
íbúðinni hennar, þá er ég hvort
eð er skyidug tii að reyna að
slökkva".
„En eins og þú segir, þá fer
allt skynsamt fólk burt úr borg-
inni“, sagði Adelaide og brosti
hæðnislega.
Dodo var ekki í skapi til að
ræða það frekar.
Starfið hlóðst æ meira á Dodo.
Bartolomew og Hoffmann fóru
ekki í herinn, en ljósameistarinn
fór hins vegar og fleiri af rtarfs-
liðinu. Dodo og Adelaide skiptust
á um að sitja.við miðasöluna en
Adelaide var orðin gömul og
þreyttist fljótt. Dodo tók að sér
allar hreingerningar og hún
keypti í matinn vegna þess að
Adelaide gat ekki sætt sig við að
lU
Hrói hötlu*
snýr aftuv
eftir John O. Eiicssod
69.
benti á hin rifnu klæði, sem pílagrímurinn var í. Ný föt frá
hvirfli til ilja og 13 pence þar að auki. Gengurðu inn á það?
Það glaðnaði mjög yfir hinum „gamla“ pílagrími. Ný klæði
og 13 pence þar að auki, skrækti hann. Fyrir þessa þóknun
skal ég hengja hverja sál í Nottingham, yðar náð.
— Þú tekur ekki svo lítið upp í þig, gamli skröggur, sagði
sýslumaðurinn. Vertu nú ekki svona kampakátur, gamli. Það
er ekki nema einn, sem þú átt að hengja. En segðu mér eitt.
Heidurðu ekki, að Hrói höttur og menn hans muni hefna
sín á þér?
— Alítur þú, að ég ætti að vera hræddur við Hróa hött?
Hvernig er það annars með þer.nan Hróa hött? Verða allir
dauðhræddir þegar þeir hevra nafn hans nefnt? Á ékki að
hengja þorparann á miðju torginu? Og menn þínir munu
áreioanlega vernda mig. Þar að auki kemst tæplega köttur
inn í Nottingham, þar sem öll hliðin eru vandlega xæst.
— Já, en hvernig heldurðu að fari fyrir þér, þegar þú
hefur ekki okkar vernd lengur?
— Ég mun sjá um mig, herra, sagði pílagrímurinn og var
mjög upp með sér. Hrói höttur hlytur að hugsa sig tvasvar
um áður en hann snertir hár á höfði gamals manns.
— Ja, ég trúi honum til alls þegar um svona mál er að
ræða, sagði sýslumaðurinn. Og ég ber enga ábyrgð á þér.
En ég kalla það gott ef þú kemst undan Hróa og mönnum
hans. Nú skaltu koma inn í eldhúsið og fá einhvern matar-
bita.
— Þakka, þakka umlaði í pílagrímnum, og svo haltraðist
hann á eítir sýslumanninum. Það er annars undarlegt, að
þér-skuluð; hafa svopa mikil not fyrir eins gamlan mann og
hiig sagði Hróí. ' ' 5
FINNLANDSVINAFELAGÍÐ SUOMI:
; ' ■ • - ' i • ■. * ' ' • ■•••-
m •
KVÖLDVÖKU
heldur félagið í tilefni af 35 ára fullveldisafmæli Finn-
lands í Tjarnarqafé, föstudaginn 5. des ld. 9 siðd.
Skemmtiatriði:
1. Avarp: Eiríkur Leifsson, aðalræðismaður.
2. Kvikmyndasýning (Finnland í dag).
3. Ferðaþáttur frá Lapplandi: Guðm. Einarsson, Miðdal.
4. Upplestur: Brynjólfur Jóhannesson, leikari.
5. Dans.
Aðgöngumiðar fyrir félagsmenn og gesti eru seldir í
Bókaverzlun Lárusar Blöndal og við innganginn.
Mýir sksmmtikrafiar
óskast upp úr áramótum. — Margt kemur til
greina, t. d. gamanvísur, eftirhermur, kímnissögur,
söngur, sjónhverfingar. — Tilboð merkt „Skemmti-
kraftar — 411“, sendist blaðinu fyrir laugardag.
Araerískar vörur
Seljum í dag:
Telpuútiföt, mjög smekkleg
Barnasamfestingar, fóðraðir
GEYMSR M/F
Fatadeildin
KiíseigfJn iíií'. 47 IUýbýbeg
í Kópavogi er til sölu, vegna brottflutnings eiganda. —
Húsið er ca. 90 fermetrar að stærð, eínlyft, og í ágætu
ástandi. Húsihu fylgir 1500 fermetra leigulóð og stendur
það við viðkomustað strætisvagna.
Frekari upplýsingar gefur
FASTEIGNA- & VERÐBEÉFASALAN
(Lárus Jóhannesson, hrl.)
Suðurgötu 4 — Símar 4314, 3294
Vélstjórafélag íslands
Aðaifuiidaia*
fclagsins verður haldinn föstudag 5. des. kl. 20 í fund-
arsal Slysavarnafélagsins, Grófin 1.
Fundarefni: Aðalfundarstörf o. fl.
STJÓítNIN
TVO TIL ÞRJU
skrifstofuherbergi
óskast í Miðbænum (lítil íbúð getur komið til
greina), strax eða um áramót.
A. HENCKELL — Sími 81267.
SONGFOLK OSKAST
í kirkjukór Kópavogssóknar.
Upplýsingar gefur Guðmundur Matthíasson,
Digranesvegi 2, sími 80480.