Morgunblaðið - 30.12.1952, Side 7

f Þriðjudagur 30. des. 1952
MORGUNBL.4ÐIB
sf hlutunuju. Ákveðið er þó
að farið skuli til jólamessu á mið-
nsetti.
KíRKJUFERD TIE SAALBACII
Næsta kirkja er í smáþorpi,
sem Saalbach heitir, niðri í daln-
um, um klukkutíma gang frá
Mitteregg. Kirkjuferðin er fögur
«g eftirminnilég. Við förum í
þetta skipti fótgangandi og ligg
ur leiðin fyrst í stað niður í möti
en lengst af með fram lygnri á,
sem rennur eftir dalbotninum á
aðra hönd, en með jaðar af itur-
vöxnum fjallafurum á hina.
Tunglskin er og stjörnubjart.
Eg held, að ég hafi hvergi séð
aðra eins úandi stjörhumergð á
lofíinu. Það er eins og sjálfur
himinbláminn hafi mengazt af
hinu sindrandi stjörnugliti og tek
ið á sig hálf gagnsæja mjóikur-
kennda hulu.
CLEDILEG JÓL ! —
GLEÐILEG JÓL!
Og í þessu mikla snæríki AIp-
anna, sem í kvöid er sveipað blá
fölu mánaskini, ríkir fullkomin
kyrrð og friður. Marrið í snjón-
um undan fótum okkar er hið
eina hljóð, sem verður tíl þess að
rjúfa þessa helgiþögn, auk þess
sem öðru hvoru klingir við bjöllu
hljómar frá hestasleðum, er aka
fram hjá okkur með messufóik á
'leið til Saalbaeh. Mér finnst loft-
ið allt óma af „gleðílegum jólum“
við hvern slíkan bjölluhljóm, og
brátt stöndum við mitt í fjöl-
menr.um hópi kirkjugesta á torg-
inu í Saalbach og hlíðum á há-
tíðahringingu kirkjuklUkknanna
sem kalla til messugerðar.
Kirkjan er þegar fullskipuð, er
við komumst inn, svo að.okkur
reynist full erfitt að finna nokk-
•urt autt rúm, höfnum að lokum
uppi á lofti við hlið organistans
og söngflokksins.
Kirkjufólkið er harla sundur-
leitt: þorpsbúar og dalafólk,
knálegt og þróttmikið að sjá og
einnig fjöldi af ferðafólki, flestu
skíðaklæddu, sem komið er hing-
að um langa végu til að verja
jólaleyfinu í hinu heilnæma há-
fjallalofti og hafast nú við í fjalla
selj.um, á víð og dreif um hlíðar
og hæðir nágrennisins.
KAÞÓLSK JÓLAMESSA
Hér rikir kaþólskur siður, svo
að meginhluti messugerðarinnar
fer fram á latínu. Jólaguðspjall-
ið les þó klerkur á móðurfnáli
sínu: ,,Og það bar til um þessar
mundir“ o. s. frv. — og ég kenni
þegar dálítils heimabragðs að
jólamessunni.
í mcSsulok er almerin altáris-
ganga. Konur hylja höfuð sín að
sið kaþólskra með fíngerðum
sVörtum blúndublæjum, venju-
legum höttum eða höfuðklútum
eða jafnvel skíðahettum — al 11
éítir efnum og ástæðum, — áður
en þær neyta hins heilaga
sakramentis.
Ekkert leifir af líkamshitan-
um um það bil, er messunni lýk-
ur, þ. e. kirkjan er lélega upp-
hituð en frostkalt úti fyrir. En
gangan heim á leið bætir þar
brátt um, og því fremur/sem nú
eigum við á brattan að sækja.
SAALBACII —
FEKBAIVÍANNAÞOUP
Þessi kirkjuferð er upphafið að
nánari kynnum okkar af Saal-
bachþorpinu. Það er eitt af hin-
um mörgu smáþorpum þarna
uppi í fjöllunum, sem eiga til-
veru sína að mikiu leyti undir
ferðamönnum, sem þangað sækja
og í nágrennið. (Hinir eiginlegu
íbuar þess eru um 2—300 en með
hinum aðvífandi ferðamönnum
og dvalargestum skipta. þeir
stundum þúsundum). Kaup-
mennska stendur þar með mikl-
um b.óma. Skíðavörum alls koa-
ar, skrautlegum Alpa-kiútum og
öðrum minjagripum, ostum og
aldinum er hempað framan í við-
skiptaviniaa. Þarna eru eún.ig
eitt eða tvö ,,luxus“ hótel og önn-
ur hógværari gistihús og greiða-
staðir, að ógleymdum ölkiám .og'
veitingastofum, þar sem reykt
er, drukkið og dansað. Ausiur-
ríkismenn hafa sig þar lítt í
frami, draga s;g g.emlega j
hlé fyrir aðskotalýð þeim, sem
sótt héfir þá heim.
NÝSTÁRLEGTJÓLÆTRÉ
Jóladagurinn á Mitteregg er
hátíð'.egur haidinn í mat og
drykk og í ijósaskiptunum eru
ijós tendruð á jólatré og jóla-
sálmar sungnir — með nokkuð
óvenjulegum hætti þó. Við klíf-
um í fyrstu allgóðan spöl upp
fyrir selið og nemum staðar í
þröngu gili, þar sem fullerfitt er
að fóta sig sökum hálku og
brátta. Öðru megin í gilinu tsend-
ur stórt grenitré, sem heimilis-
mennirnir á Miíteregg hafa fest
á kerti — með hvaða hætti er
mér næsta erfitt að skilja — og
nú eru Ijósin kveikt méð löngum
kyndlum, sem þeir teygja allt
upp í efstu greinar trésins. Kerta
Ijósin blakta í ofurhægum and7
vara kvöldsins. Vesturloftið allt
logar í gullnum roða kvöldsólar-
innar, sem er rétt nýgengin til
viðar.Og svo er raustin upphafin:
Heims um ból (Stille Nacht,
heilige Nacht) og síðan einn vin-
sæiasti jólasáimur Frakka með
laginu „Nú bjika við sólarlag
sædjúpin köld“. Nokkuð svo vel
við eigandi, hugsa ég með mér.
nema hvað ég gæti gjarnan
breytt ,,sædjúpunum“ í „snæ-
djúp“, úr því að ekki sér hér á
blessaðan sjóinn. Það er bæði
ánægjulegt óg nýstárlegt að
horfa á þetta jólatré, sem stendur
þarr.a föstum fótum uppi í fjalla-
gili.
FJÖLGAR í HEIMILI
Á annan í jólum fjölgar svo að
ufn munar í heimili á Mitteregg.
Á milli 20 og 30 Austurríkis-
menn og koriur ber að garði og
biðjast gistingar til nokkurra
daga. Gestakoma þessi keraur
okkur reyndar ekki á óvárt og
eru ráðstafanir gerðar samkvæmt
því. Um 10 af okkur kórfélögum
bíiast til bróttflutnings frá
Mitteregg og halda ásamt helm-
ingi hinna austurrísku í annað
sel, örskammt frá. Hinn helming
ÍJtsýhi úr svéóiskálagluggamim á Mitteregg.
sínum, brellan, sem nokkrir
þokkapiltar höfðu staðið fyrir til
að gera kvöldið eftirminnilegt eii
sem allur lýðurinn, að undantek-
inni þessari aumingja stúlklí,:
einhverra hluta vegna, hafðl
kömizt fyrir furðu fljótt og herit
óspart gaman að óförum upphafs
mannanna. Fór betur, að blessuð
stúlkan hafði, þegar allt kom til
ahs, taugar í meðalgóðu lagi —
eila hefði gamanið getað gránað-
IIUGSAD TÍL HÉIMFERBAR
Að morgr.i er Nýjársdagur,
iokadagur jólaleyfisins í Alpa--
fjöllum. Við gör.gurn öll til ár-
degismessu í Saalbacli kl. 1(>
(margir þó rneð stírur í augum)
og verjum því, sem eftir er dags
ins til undirbúnings okkar aftur-
hvarfs til Frankaríkis. Vandræði
að geta ekki verið hér ofturlítið
lengur. Aðeins einn eða tveir dag
ar til viðbóíar og þeir gætu tal--
izt miðlungs snjallir skíðamerjn.
— staðhæfa þeir bjartsýnustu af
sannfæringarmóði — og víst er
u.m það, að mikið hefuir áunnizt,
hvað snertir áræði og leikni i
skíðaíþróttinni, og — það sem
mest er um vert og ef til vill
undraverðast í senn, að ekkert
okkar hefir biðið tjón á Hfi né
limum, þrátt fyrir margar bylt-
ur og illar.
SÍÐASTA KVGLDIЗMINNISt-
STÆTT FITUR MEYJARRÁNI.
Síðasta kvöldið verður að vissu
leyti hið minnissíseðasta í aliri
Saaíbach — Ferðafr.áni
urinn slær sér til rólegiieita, þar
sem hann er niðurkominn,
Þann tíma, sem við enn fáum
að njóta þarna uþpi í fjöllunum
er skipzt á daglegum heimsókn-
um á milli seljanna, til söng-
æfinga og hvers kyns gleðskap-
ar að lokinni daglangri útivist.
Hálf kynlegt þykir mér og
koliótt, ef svo mætti að orði
kveða, að í þessum frönsku og
þýzkumælandi hópi er yfirieitt
taiazt við á ensku, hálf bjagaðri
þó. Annars er haldið uppi af lofs-
veroum áhuga gagnkvæmri kynn
inarstarfsemi á frönskum og aust
urrískum söngvum dönsum og
leikjum.
KLERKURINN KENNIR
TYROL-ÐANSA
Langmesta hrifningu meðal
okkar aðkomufóiksins vekja
Tj'roldansarnir og söngvarnir
einnig. Ung og lagleg kennslu-
kona neðan frá Saalbach þenur
lítið og snoturt dragspil fyrir
dansinum, og er það skemmtileg
tilbreyting eítir glymskratta-
gaul þeirra frönsku, sem stund-
um hefir verið með þeim ódæm-
um, að full rammt þótti að kveða
Auk þess hefir áðurnefnd
kennslukor.a meðferðis sítar, sem
hún leikur á af mikilli list og
,Harry Lime' lagið, svo að á'neyr-
endum liggur ^við sefjun, svipað
því, er þeim var enn óráðinn
leyndardómurinn mikli: hver
væri „þriðji maðurinn“.
Dansmeistari þeirra Tyrol-
manna er enginn annar en sálu-
sorgariinn sjálfur úr þorpi einu
úr grenndinni. Hann kann sann-
arlega afi glefijast með glöðum,
klerkurinn sá, og furðu léttur er
hann upp á fótinn, þegar að því
er gáð, að honum er meira en
meðal vel í skinn kornið.
EFTIRMINNU.EG ÁRAMÓT
Svo líður að áramótum. Haft
hefir verið í heitingum! að
þeirra skuli minnzt vel og eftir-
minnilega. í því skyni hcfir ver-
ið safnað í sióð, að vísu ekki
mjög gildan, til kaupa á ölföng-
um og sætabrauði Borðskálinn er
ruddur og búinn fjöðrutn og fán-
skrauti. Kvenþióðin klæðist pils
um til hátíðabrigða og setja upp
skræpulitar kollur, aem goldnar
tiafa verið dýrmaetum mörkum
aþorp og kirkjustaðiír.
scm „souvenir“ frá Saalbach. Það
bregður jafnvel fyrir nyionsokk-
um og háhæluðum skóm á ung- ,
frúnum, sem bezt tolla í tízkunni.
Síðan hefst gieðskapurinn, sem
nær hámarki sínu á miðnætti, er
nýja árinu er heilsað. Bál hefir j
verið kynt fyrir dýrum úti og
einnig hefir verið stofnað til
skíðasýningar, all ævintýralegr- ,
ar. Um 10 snjallir skíðagarpar |
hafa klifið upp á hinn hæsta tind
fyrir ofan Mitteregg-selið o;
koma nú brUnandi með leiftur-
hraða niður á við, fram hjá okk-
ur, þar sem við stöndum á hlað
inu og hverfa sjónum okkar :
hlíðars’akkanum fyrir neðan.
Þeir bera allir ljós í annarr
hendi og líkist það einna helzl
margföldu stjörnúhrapi á nætur-
himni, er þeir geisast níður frr
brúninni, hver á eftir öðrum eins
og „örskot veginn mæli“.
GLEDILEGT ÁR! GUTES JAHR
BONNE NOUVELLE ANNÉE!
Við stöndum á áramótum. Þao
snarkar og brestur glaðlega i
bálinu, sem sleginn hefir verifi
um hringur og svo er skipzt á
áramótaóskum: Gutes Jáhr.
Bonne nouvelle année! Gleðileg'.
nýtt ár! kveður við á báða bóga
og það er tekizt í hendur, faðm-
azt og kysstst eins og hver hfofi
þekkt annan alla ævi. Hví skyld-
um við ekki vera kát og ókvíðin
ef þess er kostur, þó að ailt sé
á huidu með, hvernig hin vonda
veröld muni leika okkur á því
herrans ári, sem fer í hönd. Sið-
an er gengið í stofu. glösum lyft
og tekið til við dansinn á ný —
„tjútt og „búgí-vúgi“, polka,
ræla og valsa.
SKELFILEGT!!!
En — hvað var þetta? Það er
eins og allir haí'i verið negldir
við gólfið á einu augabragði.
Ámátlegt vein berst ofan af loft
inu, stiginn er tekinn í einu
stökki og í dyrunum birtist
stúlkuveslingur, angistin uppmál
uð, sem fær um síður stunið upp
með herkjubrögðum: „Það er
hengdur maður á loftinu“! Og •—
viti menn. Miskunnarlaus hláturs
öskur kveða við eins og fellibyl-
ur hafi dunið á húsinu. Hún hafði
þá eftir allt saman náð tilgangi
ferðinni. Mitteregg-íólk heíir sótt
heim nágrannaselið til kveðjm.
fundar. Fer þar allt fram í hóg-
værum i'sgnaði og bezta bróð-
erni.
Undir miðnætti er knúið dyra ög
úti fyrir standa þrír menn, miklir
vexti og klæddir úlpum, heldur
óhrjálegum, sem ná þeim alit ».
kné niður. Þetta eru annars urtgr
ir menn, franskir að þjóðerni og
lítt áreitnislegir, að því er sýpt
verður, svo að þeim er boðið vi
bæinn til þátttöku í kvöldgleð-
Stú’kan, sem var stolið! r .
inni. Virðist allt með felldu fyrst
í stað, þó að nokkuð þyki þeir
reyndar gera sig heimakomria.
Skiptir það engum togum, afi
þeim tekst, með furðulegum læSi
skap, að hverfa á brott, óséðir
með eina ungmeyna, jrtfrsfrarrit
þá sélegustu, úr okkar hópi. Verð
um við þessa ekki vör fyrr en við
heyrum, að kallað er á hjálp úti
fyrir og skálirin almyrkvaður i
sömu andránrii. Harla kynle'gt
; verður" okkur við slíka atburSi
I \ ■
oins og menn munu fara næm
um.
! *
LAGT TIL ATLÖGU —
ÚR HELJU HEIMT
j Mestu karlmennin, sem til sta'ft'
ar eru bregða við skjótt til gagri-
(aðgerða og eiga skömmu síðár
afturkvæmt, færandi með sér
Klöru hina glóhærðu, þá er btM
numin hafði verið óg segir sún
^ farir sínar ekki sléttar. Þykjunist
Framh. á bls. 12