Morgunblaðið - 17.07.1953, Blaðsíða 12

12
MORGUtX BLAÐIÐ
Föstudagur 17. júll 1953
— Aldarminning
Framhald af bls 11
aði hana þá rúma þrjá mánuði á
95 ára aldur. Með þessu var Jok-
ið löngum og giftudrjúgum
starfsdegi, þar sem unnið var í
kyrrþey að koma á legg myndar-
legum hópi barna.
Eins og ég gat um hér að fram-
an, komust átta börn þeirra upp.
Vil ég að endingu geta þeirra ;
aldursröð.
Sverrir er elztur, f. 1878. Hef
ég getið hans áður. Hann býr enn
á Kaldrananesi ásamt konu
sinni. Komust þrjú börn þeirra
til fullorðinsára.
Guðrún, f. 1880. Dvaldist hún
alla ævi með foreldrum sínum og
bróður á Kaldrananesi og gift
ist ekki. Lézt hún 1939.
Sunnefa, f. 1884. Hún varð eft
ir í Meðallandi, þegar foreldrar
hennar fluttust út í Mýrdal. Átti
hún Árna Jónsson frá Bakka-
koti í Meðallandi, og bjuggu þau
í Efri-Ey. Lézt Árni fyrir nokkr-
um árum. Þau eignuðust fimm
börn, og dvelst Sunnefa í skjóli
sona sinna, er búa í Efri-Ey.
Jón, f. 1886, rafvirkjameistari
í Reykjavík. Er hann kvæntur
Sigríði Jónsdóttur frá Giljum í
Mýrdal, og eiga þau einn upp-
kominn son.
Eiríkur, f. 1887, rafvirkjameist-
ari 1 Reykjavík. Kona hans er
Rannveig Jónsdóttir frá Þykkva-
bæjarklaustri í Álftaveri. Þau
eiga fjögur börn uppkomin.
Sveinbjörg, f. 1889. Hún gift-
ist Eiríki Jónssyni, bróður Árna,
manns Sunnefu. Áttu þau lengi
heima í Sandgerði, en síðast í
Norðurkoti á Miðnesi. Komust
tíu börn þeirra til fullorðinsára.
Eiríkur er látinn fyrir allmörg-
um árum, og býr Sveinbjörg nú
með börnum sínum í Keflavík.
Ormur, f. 1891, rafvirkjameist-
ari í Borgarnesi. Hann er kvænt-
ur Helgu Kristmundsdóttur frá
Vestmannaeyjum. Eiga þau tólf
börn, sem flest eru uppkomin.
Ólafur, f. 1893. Hann var
kvæntur Guðrúnu Jakobsdóttur
frá Skammadalshól I Mýrdal, en
missti hana eftir fárra ára sam-
búð. Eignuðust þau þrjú börn.
Lengst bjó Ólafur í Höfnum
suður, en nú býr hann hjá dótt-
ur sinni og tengdasyni í Kefla-
vík.
Ég hefði gjarnan kosið að segja
hér enn rækilegar frá þeim Guð-
rúnu og Ormi, því að þau eiga 1
vissulega skilið, að minning
þeirra geymist með niðjunum. En
hér á þessum stað verð ég að
láta nægja það, sem ég hef þeg-
ar sagt, enda var það ekki heldur
í anda þeirra heiðurshjóna að
láta mikið yfir sér eða auglýsa
verk sín.
J. A. J.
Sigríður Sigurðardóttir
frá Neðranesi - Minning
HÚN VAR FÆDD að Dýrastöð-
um í Norðurárdal 29. sept. 1877,
dóttir hjónanna Sigurðar bónda
Þorsteinssonar og konu hans, Þór-
dísar Þorbjarnardóttur frá Helga
vatni. Þorsteinn Sigurðsson afi
hennar bjó á Glitsstöðum og
höfðu þeir kynsmenn búið um
Borgarfjörð um skeið, en ætt
þeirra var runnin úr Dölum
vestra. Sigurður á Dýrsstöðum
dó ungur, en Þórdís lifði til hárr-
ar elli og bjó síðar með seinni
manni sínum, Þorsteini Eiríks-
syni, langa hríð í Neðranesi í Staf
holtstungum. Dvaldizt Sigurður
þar með þeim og löngum siðar.
Á unga aldri gekk Sigríður á
hússtjórnarskóla. Einnig lærði
hún fatasaum. Varð hún vel mennt
uð í þeim greinum og umfram það,
er venja var þar í sveitum. Varð
hún því eftirsótt til slíkra starfa
um héraðið. Lagði hún því fyrir
sig saumaskap og var líka títt
fengin til þess að standa fyrir
veizlum. Hafði hún víðtæk kynni
um héraðið og fór víða til starfa,
en átti jafnan heimili í Neðra-
nesi. —
Sigríður var dugmikil og sköru
leg í störfum, úrræðagóð, forsjál
og fylgin sér. Þeim er nú farið
að fækka, sem nutu starfa henn-
ar heima í Borgarfirði á mann-
dómsárunum. En enn eru þó ýms-
stóran og tryggan hóp kunningja
og vina. En oft fer það svo, að
störf sem unnfn hafa verið af al-
þýðu manna fyrr á tímum, er
starfsskilyrði voru erfiðari og
hættir allir fátækilegri en nú er
orðið, njóti sín ekki sem skyldi,
er borin eru saman við samkynja
störf nú. Þannig eru vetrarferðir
Sigríðar til starfa sinna um sveit-
ir Borgarfjarðar, áður en sam-
göngur gerðust þar greiðar, efni
í ærna sögu, sem starfssystur
hennar nú á tímum ekki hafa af
að segja. Og fyrirhyggja hennar
- V.-Þýzkaland
Framh. af bls. 7
kosningar, að fylgi þeirra hefur
stöðugt dvínáð eða bráðnað nið-
ur eins og ísmoli í funa. Það er
ólíklegt að dyr þinghússins
standi framar opnar þeirra þing-
mönnum.
Engu er hægt að spá um end-
anleg úrslit kosninganna, nema
því að það verður annaðhvort,
kristilegi flokkurinn eða sósíal- ■
demókratar sem halda um stjórn
artaumana næstu fjögur árin. j
dpa.
Alltaf er það
LILLU-súkkulaði,
asem líkar bezt.
- Úr daglega lífinu
Framhald af bls. 8.
PETER TOWNSEND — „sem
gæddur er óvenjulegum stjórn
endahæfileikum, ákvörðunarhæfni
og hugrekki og er reiðubúinn að
hætta sínu eigin lífi...eins og
segir í skjalinu er fylgdi heiðurs
peningnum, er hann fékk fyrir
afrek unnin í flughernum — er
maður sem ung stúlka eins og
Margrét prinsessa getur verið
stolt af að elska, og sem tigin
fjölskyida gæti verið sæmd af að
eiga fyrir tengdason. Og stað-
reynd er að bæði prinsessunni
drottningarmóðurinni og drottn-
ingunni þykir vænt um Peter
Townsend hefur verið kvæntur.
Hann fékk skilnað fyrir ári síð
an, og sannaðist á konu hans að
hafa verið honum ótrú. Townsend
var því dæmdur foreldrarétturinn
fyrir tveimur sonum þeirra hjóna
— og sannar það kannski bezt hjá
hvorum aðiljanum orsök skilnað-
arins lá. En samt er það þetta
atriði sem brezka ríkisstjórnin og
brezka kirkjan telja svo þýðingar
mikið, að þau heimila ekki hjú-
skap Townsend og prinsessunnar.
Og því verður prinsessan nú að
ferðast „ein“ um Afríku, meðan
Peter Townsend pakkar niður
pjönkum sínum og býr sig til
Belgíufarar. Sá ástarleikur, sem
til varð að baki múra konungs-
hallarinnar brezku er „sprunginn
út“ — í stórum blaðafyrirsögnum
og skiptu almenningsáliti.
(Þýtt og endursagt). — A. St.
ir er þau muna. Hún átti líka og úrræði þar sem aðdrættir voru
ónógir og af skyndingu þurfti úr
að bæta, hlutu þar þjálfun, sem
nú er fátíðari orðin í þeirn verka-
hring.
Eftir lát móður sinnar fluttist
Sigríður hingað til bæjarins. —
Starfaði hún hér lengst af að
saumum. Einnig stundaði hún hér
ráðskonustörf. Síðustu árin dvald
izt hún á Elliheimilinu Grund, nú
að síðustu við mjög hnignandi
heilsu.
'Sigríður andaðist 11. þ.m. úr
heilablóðfalli. Eigur sínar ánafn-
aði hún Elliheimilinu. — Útför
'hennar fer fram í dag frá Foss-
vogskirkju. R. J.
ísland minnir mig helzt
á Dolivíu og Wyoming
Varaforsefi Alþjóða iandfræðifélagsins á ferð hér
Krossnefur
á Raufarhöfn
RAUFARHÖFN 13. júlí; — Um
síðastliðin mánaðamót sá ég hér
á Raufarhöfn 4 smáfugla sem ég
kannaðist ekki við, þeir voru
græn-gulleitir á lit á stærð við
steindepil. Þeir voru gæfir en
flugu ofan í skurð þegar ég fór
að færa mig nær þeim. Álengdar
sýndist mér þetta vera hænu-
ungar, vegna litarins, en við at-
hugun sá ég að svo var ekki.
Hafði ég orð á því við menn sem
ég mætti hvort þetta gætu verið
þrastar ungar.
En eftir lýsingu í Morgunblað-
inu sé ég að þetta hafa verið
Krossnefjar, þó ég veitti ekki
nefinu á þeim sérstaka athygli.
— Einar
ÞEIM útlendingum, sem leggja
leið sína til Islands fer stöðugt
fjölgandi. Við búum ekki lengur
einangruð frá öðrum þjóðum en
erum komin í miðja hringiðu
heimsins.
Einn þeirra erlendu manna,
sem lagt hafa leið sína hingað til
lands er fyrrum forseti og nú-
verandi varaforseti Alþjóða
Landfræðifélagsins (Internation-
al Geographical Union), George
B. Cressey, próf. í landafræði
við Syracuse háskólann í Banda-
ríkjunum. Fréttamaður blaðsins
skrapp til hans á Hótel Borg s.l.
þriðjudag og var prófessor
Cressey þá nýkominn frá Gull-
fossi og Geysi, hafði fengið ágæt-
is veður í þeirri ferð.
61. LANDIÐ, SEM HANN
HEIMSÆKIR
— Hafið þér verið lengi á ís-
landi?
— Nei, ég er búinn að vera hér
aðeins í þrjá daga.
— Er það ekki rétt, að þetta
sé 61. landið, sem þér heim-
sækið?
— Jú, þau eru nú orðin svo
mörg löndin, sem ég hef heim-
sótt.
— Hvernig kemur yður landið
fyrir?
— Alveg prýðilega. Mér finnst
það einhvern veginn svo svipað
Boliviu og Wyoming. Fjöllin hér
og í Boliviu, finnst mér svo
svipuð. Fegurð þeirra, hæð og
snjóhettan efst á þeim er alveg
töfrandi.
Og ég get sagt, að ferð mín
til íslands er einn mesti viðburð-
ur ævi minnar.
— Voru nokkrar sérstakar
ástæður fyrir komu yðar til ís-
lands?
‘ — Nei, ég hef verið á fundum
í Evrópu, og var á heimleið en
langaði til að kynnast íslandi.
Vænti ég þess að fá tækifæri til
að koma hingað aftur með konu
og börn. og sjá þá staði, sem
mér auðnaðist ekki að heim-
sækja nú.
SVISS FEGURSTA LAND
HEIMSINS
— Hvað teljið þér fegursta
landið, sem þér hafið heimsótt?
— Það er nú erfitt að svara
því. Fyrst verður maður að gera
sér grein fyrir því, hvað maður
kallar fagurt. Þó má e.t.v. segja
að fegursta land heimsins sé
Svissland með yndislegu fjöllin
sín. Einnig þykir mér eyðimerk-
ur Mongoliu fagrar. Og ekki vil
ég draga úr því, að fegurð ís-
lands er mjög sérstað. Hún er
frábrugðin fegurð Sviss og Hol-
lands.
STÚLKURNAR FALLEGAR
Á ÍSLANDI
— Hvað viljið þér segja mér
um þjóðina. Hvað finnst yður
sérstakt við hana miðað við aðr-
ar þjóðir.
— Fram til þess, að ég kom til
( íslands fundust mér finnsku
1 stúlkurnar fallegustu stúlkur í
heimi. Nú finnst mér erfitt að
dæma á milli, því mér þykja
stúlkurnar hérna svo ljómandi
fallegar.
— Er nokkuð sérstakt, sem þér
vilduð segja lesendum frá.
— Það, sem ég hef lagt höfuð-
áherzlu á í ferð minni hér, er
athugun á vandamálum landbún-
aðarins og þróun hans. Því að ég
og margir aðrir landfræðingar
athuga nú frjósemi landa og
hvernig jarðvegurinn er hagnýtt
ur og hvaða kostum hann er bú-
inn. Næstum hver þjóð hefur nú
fullræktað land sitt. íslendingar
geta ræktað miklu meira. íbúar
heimsins eru orðnir um 2,4
billjónir og þeim fjölgar um 25
milljónir á ári eða um 60 þús.
á klukkustund. Það er því brýn
nauðsyn, að nýta allt ræktanlegt
land sem bezt. Við þurfum að
fá meiri mat af hverjum hektara
og meiri mjólk úr hverri kú.
Útflutningur íslendinga er fá-
breyttur. Þeir verða að gefa land
búnaðinum meiri gaum. Og einn-
ig þarf að vinna að því, að fleiri
ferðamenn leggi leið sína um
landið.
— Þér minntust á ferðamenn.
Hvað segið þér um hótelin okk-
ar og kostnaðinn?
— Þessu get ég svarað þannig,
að ísland er eitt hreinasta land,
sem ég hef heimsótt. Allt er svo
hreint, hótelin og hvaða smábúð,
sem maður fer inn í. Kostnaðuf-
inn er vissulega mikill. En ekk-
ert meiri en annars staðar, síður
en svo. Og hvað er ekki dýrt hér
í heimi?
Og nú hefur hinn víðförli, ljúf-
mannlegi vinur okkar ekki fleira
að segja. Hann fór heim á leið
í gærdag. S. P.
— Afhafnamenn
Framhald af bls. 9.
ar á þeim hið fyrsta. Það þarf
að lengja bryggjuna um minnst
100 metra frarri og mynda síðan
höfn með annarri bryggju, sem
myndaði nítíu gráðu horn við
enda framlengingarinnar. Að því
búnu þyrfti að dýpka það mik-
ið fyrir innan, að bátar gætu leg-
ið þar og athafnað sig í hvaða
veðri sem er.
Þegar slík skilyrði væru sköp-
uð losnuðu sjómenn á staðnum
við þau óþægindi og erfiðleika
að leggja bátum sínum við legu-
færi í vondum veðrum, en það
hafa þeir þurft að gera til þessa.
Við slítum samtali okkar. Garð-
ar heldur úr höfn um sjöleytið
og stefnir skipi sínu í norðurátt.
Meðal skipverjanna er sjö ára
gamall sonur hans, sem ætlar að
taka þátt í glímu hinna eldri við
„silfur hafsins" í sumar. Við ósk-
um Garðari og áhöfn hans góðs
gengis og mikils afla fyrir norð-
an í sumar. G. H. G.
M A R K tl S Eftir Ed Dodd <^«-5
1 1-cEL tXiTŒt;! PJN}<<
r MAVEN'T EATEN ANV-
T&, VV30SIS WiTH .... 'ÆAf* •
y cri v - :■ t , : V t A' -
i !) ~
Morgunblaðið verður erfiðari viðfangs með
er stærsta og fjölbreyttasta hverjum deginum, sem líður.
blað landsins. 2) — Annars hafa Indíánarnir
Þessi bölvaði farangur^ aldrei fyrr sýnt mér annað eins
tómlæti og í þetta skipti. Jæja,
en ég verð þrátt fyrir allt kom-
V
inn til minnar elskulegu Val-
borgar annað kvöld.
3) — Ég er eitthvað svo illa á
mig kominn. Ekki getur það þó
stafað af mataræðinu, því að ég
hef ekki borðað annað en vant er.
4) — Hver fjárinn er hlaupinn
í mjöðmina á mér?