Morgunblaðið - 17.07.1953, Blaðsíða 14

14
M O K Cr L /V III. A /»l li
Föstudagur 17. júlí 1953
JtLIA GREER
SKALDSAGA EFTIR DOROTHEU CORNWELL
Framhaldssagan 56
En til hliðar á bakkanum var
lokað hólf. Eg horfði á hann yfir
cixlina á Avery. Við vorum að
tala um uppsetningarnar hjá
málara, sem við þekktum báðir
og dást að þeim. Ég var nýbú-
inn að segja að ég vildi óska að
cg gæti tiieinkað mér svolítið
af hinum hreina stíl hans“.
Aftur gaut hann augunum til
Júlíu. „Eg leit aftur upp og þá
var hann kominn að borðinu okk
ar og horfði á mig. Hann spurði
n-úg með ákafa hvort ég væri
málari. Aður en mér vannst tími
til að svara lyfti hann lokinu á
hóltinu og ýtti ógeðslegu póst-
kortunum til hliðar og tók fram
npkkur léleg málverk. Ég hrós-
aði þeim auðvitað eins og ég gat
Eg keypti meira að segja Jpað
spm ég sá að honum þótti mest
til koma. Hann drakk vínglas
rneð okkur. Við Avery heimtuð-
um að hann settist hjá okkur og
hann talaði með miklum virðu-
leik um list. Málaralistina hafði
hann stundað í hjáverkum þegar
hann hafði verið ríkur“.
Mike þagnaði og rifjaði upp
fyrir sér orðaforðann, sem runn-
ið hafði upp úr manninum. —
Hann minntist þess hvernig hann
hafði tekið á póstkortunum eins
og þau væru einskis virði, ýtt
þeim til hliðar til að sýna okkur
listaverkin sín. Hann leit á Júl-
í'u. Andlit hennar var sviplaust.
Hún sat og horfði á neglurnar
á sér.
„Nú“, sagði hún og brosti til
trans.
„En skilur þú þetta ekki, Júl-
ía? Með sjálfum sér vissi mað-
urinn ósköp vel, að hann gat
ekki málað. En málaralistin gaf
ómurlegu lífi hans tilgang. Hann
gat lagst svo lágt að ganga um
og bjóða ógeðsleg póstkort til
sölu án þess að skammast sín og
verða boginn og niðurlútur. Án
listarinnar hefði augnaráð hans
orðið flóttalegt... ,um
Júlía brosti glaðlega til hans.
Hann fann að hún skildi ekki
hvað hann var að fara. Sagan af
manninum varð kjánaleg. Hann
hallaði sér aftur á bak á koddana
og lofaði henni að strjúka fingr-
unum um enni sér, þangað til
róin færðist yfir hann, sem hann
var orðinn svo kunnugur.
Skeytið kom tveim dögum síð-
ar, þegar Júlía og móðir hennar
voru úti. Hann lofaði guð fyrir
það að þær væru ekki heima. —
Þær höfðu farið saman í kirkju-
garðinn. Hann vissi vel áður en
hann opnaði skeytið hvað í því
stóð.
„Þú þarft ekki að bíða eftir
svari“, sagði hann og rétti sendl-
inum drykkjupeninga. En þá
datt honum annað í hug. Hann
foað drenginn að koma inn og
foíða á meðan hann skrifaði tvö
hraðskeyti. Annað til fyrirtækis-
ins í New York, þar sem hann
foað um lausn frá störfum af
þeim ástæðum, sem öllum voru
kunnugar. Annað til klæðskera
við Madison Avenue til að stað-
festa vissa pöntun.
Sendillinn brosti þegar hann
tók við eyðublöðunum. „Ég óska
yður til hamingju, herra Walton.
Það hlýtur að vera þægileg til-
finning, að vita nákvæmlega
hvað maður ætlar sér“.
„Það er það vægast sagt“,
sagði Mike. Svo kallaði hann aft-
ur í drenginn og bætti einum dal
við drykkjupeningana.
Þegar hann var kominn í húsið
aftur, hvarf hrifningin úr huga
hans. Nú var teningnum kastað,
gat hann sagt við sjálfan sig.
Með þessu hafði hann að, yis$U
leyti fengið aftur virðingu fyrir
sjálfum sér. Nú gat hann staðið
augliti til augiits við Júlíu og
svarað öllum andmælum hennar
með rósemi og staðfestu. Það
var gott að vita til þess. En þeg-
ar hún kom nokkru seinna heim
ásamt móður sinni, minntist
hann ekkert á skeytið. Ennþá
voru fimm dagar til stefnú. Það
var nóg að segja henni fréttirn-
ar sama daginn og hann yrði að
fara. Hann brosti að þessu niki
sínu. Það var auðséð að hann
vildi draga það á langinn eins og
hægt var.
Ennþá voru tveir dagar eftir.
Hann ók í bílnum út í kofann við
vatnið og lokaði gluggum og
læsti dyrum án þess að kveðja
Westerlundsfólkið. — Hedvig
muni auðvitað ekki fyrirgefa hon
um það, en hann vildi ekki þurfa
að tala við hana núna.
Næstá dag féll þátt snjódrífa
yfir Sherryville. Allan fyrri
hluta dagsin snjóaði á gluggana
í gráa húsinu við Concord-götu.
Veðrið gerði stofuna ennþá hlý-
legri, svo að hún varð eins og
heimur út af fyrir sig. Júlía lá
á legubekknum. Svartir lokkar
hennar féllu yfir púðann. Það
logaði glatt á arninum og loginn
varpaði birtu yfir fætur hennar.
Mike horfði á hana þar sem
hún lá. Hún hafði setið við að
sauma litla barnatreyju og önnur
ermin lá á teppinu.
I útvarpinu var verið að leika
Nocturne eftir Debussy. Hljóm-
arnir fylltu stofuna. Þannig á að
leika lög eftir Debussy, hugsaði
Mike. Með ákafa og tilfinningu.
Hann fann hvernig æðin sló hratt
í hálsi hans. Hann sá fyrir sér
nýja heima þar sem fólkið var
stærra en sjálft lífið, fólk, sem
átti fagra og sterka líkama og
fólk, sem elskaði af hreinu
hjarta.
Hljómleikunum var lokið. —
Hann gaut augunum til Júlíu.
Hún lá hreifingarlaus með
spenntar greipar. Allt í einu opn-
aði hún augun eins og hún fyndi
að hann horfði spyrjandi á hana.
„Of mikill hávaði“, sagði hún.
„Ég hef heyrt Debussy leikinn
betur“.
Hann mundi hvermg hljómlist
það var, sem átti við hana. Það
voru lög eftir Lieder, sem sner-
ust eingöngu um ástina á milli
karls og konu, rómantísk og
mjúk, án þess að til væri í henni
nokkur þungur undirstraumur.
Hann var ennþá að hugsa um
þetta þegar byrjað var að leika
synfóníu eftir Beethoven. En allt
í einu þögnuðu tónarnir og þul-
urinn kom. Að þessu sinni voru
það ekki meiningarlausar aug-
lýsingar, sem hrutu af vörum
hans inn í hljóðnemann. Orð
eins og „Pearl Harbour“ og „Jap
önsk árás“, fylltu stofuna. Þul-
urinn lofaði að segja nánar frá
þessu í smáatriðum seinna og aft
ur var byrjað á symfóníunni.
Mike stóð upp úr stólnum. —
„Drottinn minn dýri“, sagði
hann eins og við sjálfan sig. —
Hann gekk að útvarpinu og sneri
inn á aðrar stöðvar. Augnabliki
síðar náði hann í sama þulinn á
annarri bylgjulegnd. Annars var
ekki að heyra fleiri fréttir.
Mike sneri sér að Júlíu. Hún
sat á legubekknum og hélt fast
um litlu barnatreyjuna. Augu
hennar voru stór og starandi og
munnur hennar hálfopinn. Mike
stikaði stórum fram og aftur um
gólfið. Einu sinni gerði hann til-
raun til að segja eitthvað, en
röddin brást honum. En ennþá
snjóaði fyrir utan gluggann. —
Júlía gekk að glugganum og dró
þungu gluggatjöldin fyrir, til
þéss að útiloka enn betur ver-
öldina í kring.
Loks fékk hann málið, en rödd
hans var óstyrk. „Ég veit að það
er hræðilegt að segja það á þenn-
an hátt — en ég er feginn að
f^ÉARMMISBðK
BILINCH OG BYLGJURNAR ÞRJÁR
Spánskt ævintýri
4.
En þegar Bilinch sýndi þeim greinina, sem hann hafði
brotið af pálmatrénu, urðu þeir undrandi, því að ekki óx
pálmatré þar sem þeir áttu heima, og því hlaut eitthvað að
vera til í fullyrðingum Bilinchs.
| Þeir komu sér nú saman um að mæta hættunni á þann
^ bezta hátt, sem þeir gætu. Sá sterkasti af veiðimönnunum
tók sér því hvalspjót í hönd og hélt því viðbúnu í framstefni
bátsins.
Sjórinn var enn spegilsléttur, og báturinn skreið áfram á
íullri ferð. Vegna hættunnar, sem þeir áttu yfirvofandi, leið
sjómönnunum ekki sem bezt.
Allt í einu birtist stór hvít alda beint fyrir framan bátinn.
Og hún var svo þykk, að hún var einna líkust mjólk.
„Hvíta bylgjan", hrópaði Bilinch. „Hvíta bylgjan“, endur-
tóku hinir fiskimennirnir, og um leið reið aldan yfir bátinn.
Þeir beittu árunum til þess að taka af mesta ólagið, og
þannig gátu þeir bjargað bátnum frá því að farast í öldunni.
En enn voru þeir ekki sloppnir, því framundan skipinu reis
önnur enn stærri alda. Það var engu líkara en hún væri gerð
úr krystal, svo tær var hún.
„Aldan, sem er eins tær og tár“, hrópaði Billinch.
„Aldan, sem er eins tær og tár“, endurtóku þá hinir fiski-
mennirnir. Og aftur beittu þeir árunum til þess að farast
ekki í öldunni. Fiskimennina sveið hræðilega í augun þegar
aldan skall yfir bátinn. Það var engu líkara en hún gæfi fra
. I
IMokkra hásela
vantar á Blakknes á síldveiðar. Uppl. um boxð í bátnum
við Grandagarð.

Eldhúsvaskar
úr ryðfríu stáli með og án hliðarborða. Verð frá kr. 485.
^ÁletcjL Yl/]acjn,úóóoYi &Co. I
Hafnarstræti 19. — Sími 3184
3ja—5 herbergja íhúð
óskast nú þegar eða 1. okt. Tilboð merkt: „Góð hjálp
265“ sendist afgr. Mbl. fyrir 22. þ.m.
IBUÐ
m
Óska eftir að kaupa milliliðalaust 2-—3 herbergja íbúð
í Reykjavík. Til greina kæmi ófullgerð íbúð. Útborgun
eftir samkomulagi. Tilboðum sé skilað til blaðsins fyrir
hádegi n.k. þriðjudag merktum: „Milliliðalaust — 1930
— 261“.
■ »•4
STUDEBAKER CHAMPIOM
1947 TIL SÖLU
Bifreiðin er keyrð ca. 16 þúsund mílur. Hefir alltaf verið
í einkaeign og er í einkar góðu ásigkomulagi. Verðtilboð,
auðkennt: „Studebaker Champion — 254“ óskast afhent
afgreiðslu blaðsins fyrir hádegi á laugardag 18. þ.m.
Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er, eða
hafna öllum.
SALERNI compl.
Verð frá
kr. 895.00
SALERNIS-
KASSAR
lágtskolandi
úr postulíni
Verð kr. 530,00
SALERNIS-
SETUR
plast. Verð frá
kr. 175.00.
JU
cji n/ lacfYiaóóon
Hafnarstræti 19. — Sími 3184.
&Co.
i * * u im i k