Morgunblaðið - 30.07.1953, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 30. júlí 1953

1 JULIA GREER 1
P SKÁLDSAGA EFTIR DOROTHEU CORNWELL
Er^c
Framhaldssagan 67
varfeins og andlit hans fjarlægð-
ist. ?Hún sperrti skelfd augun og
lok$ sá hún greinilega aftur and-
iitsdrættina.
Þegar hann talaði voru orð
harís blíðleg. Stundum þagnaði
haijn og þá varð hún hrædd. Hún
flulti sig nær honum og fyllti
eyriu sín af hljóminum af rödd-
inni, sem hún þekkti svo vel.
ffau heyrðu skæran barnshlát-
ur. ÍHún leit niður garðstíginn og
sá jlerry litla koma til þeirra.
Augu hans ljómuðu í litla and-
litinu. Hann rétti út hendurnar
til að halda jafnvægi, en svo datt
haAn fram á hendurnar.
Hann ætlaði að fara að gráta,
en hætti við það og brosti í stað-
inn. Lítil stúlka kallaði á hann
í ákafa og hljóp niður stíginn,
svq að þilsin feyktust um fætur
hetnar. Hún greip um hönd
drengsins og lyfti honum upp.
Sv© gengu þau saman hlið við
hlfö. Andlit stúlkunnar breytt-
ist|á leiðinni, þangað til það var
orðið að blíðlegu konuandliti.
Állt fölnaði og fjarlægðist
nema andlit hennar, sem var fag-
urt í sakleysi sínu og loks fjar-
lægðist það líka. Varirnar hreyfð
us^ eins og hún segði: Mamma,
mámma.
„Nei, — nei,“ hrópaði hún, því
henni fannst hún þurfa að svara
andliti konunnar. En andlitið
hélt áfram að tala og augun
horfðu beint í augu hennar. Hún
hropaði aftur til að fá það til að
hverfa inn í skuggana og fá aft-
ur fram andlit litlu stúlkunnar.
Hún tók rós og velti blöðunum
á henni milli fingra sér. Silki-
mjúk blöðin höfðu róandi áhrif á
hana. En svo var eins og silkið
yrði hrjúft. Hún þvingaði sjálfa
sig til að líta niður og sá þá að
fiiígur hennar héldu utan um
rúmábreiðu. Hún lokaði augun-
um aftur til þess að láta myrkr-
ið fela sig og hugur hennar tók
aftur á rás um vel þekktar slóð-
ir.s —
Hún var í herbergi, sem þó var
elcki herbergi. Það var garður.
18. KAFLI
næstu grösum og um leið er allur
virðuleiki horfinn“.
Júlía þagði og hugsaði: Truda
er góð og sterk og heilbrigð. Hún
getur látið allt verða eðlilegt.
Hún er ekki eins bjartsýn og
Mike, en hún er alveg eins heil-
brigð og hann. Hún tekur ekki
hlutina eins hátíðlega og ég. Hún
hefur sjálf lifað sig upp yfir
taugaveiklun sína ef hún hefur
þá haft nokkra veiklun. Mike
og hún eiga vel saman vegna
þess að þau eru svo lík.
Henni líkaði ekki þessi niður-
staða, en þó hafði hún einhver ró
andi áhrif á hana. Jafnvel þeg-
ar sársaukinn gerði hugsanir
hennar ógreinilegar, fannst
henni hún aldrei mundi skilja
Trudu svona vel aftur. Trudu
iOg Mike. Hún sá fyrir sér andlit
þeirra beggja yfir rúminu þang-
að til þeim var ýtt til hliðar af
hvítklæddum mönnum.
Loks var henni lyft upp á borð
með hjólum. Hún fann að henni
var ekið eftir hvítum löngum
gang. Hvítar dyr opnuðust. Hún
fann sætan ilm alveg niður í
lungu, svo fannst henni rauð
sprengja springa svo að neistarn
ir flugu allt í kring. Hún sveif
niður í hyldýpi og naut þess að
láta fara vel um sig. Allt í einu
birtist andlit Trudu við hliðina á
henni.
Það er eitthvað sem ég verð að
segja henni, hugsaði Júlía. Eitt-
hvað sem snertir Mike og barn-
ið og mömmu.--------Nýr sársauki
yfirbugaði hana, en andlit Trudu
var kyrrt. Nú sá hún glampa á
tár í augum hennar. Júlía sá að
Truda beit fast í neðri vörina á
sér. ,
„Nú er þessu að verða lokið,
Júlía“, sagði Truda. „Þú verður
að vera sterk“.
Henni fannst nafn Mike berg-
mála við hvíta veggina. Hún
heyrði sína eigin rödd hrópa nafn
hans.
„Töng“, sagði rödd Scott lækn-
is. Hún reyndi að brosa til and-
litsins, sem beygði sig yfir hana.
Hún þekkti það ekki, því það
var hulið hvítri slæðu. Allt nema
gleraugun.
„Hann er nógu hávær“, sagði
,rödd Scotts. Nú var allt hljótt í
kring um hana og hún var þakk-
lát hvíldinni.
—o—
Þegar hún var að vakna til
meðvitundar, heyrði hún Mike
segja: „Þau segja að hann sé
fallegur drengur. Hann er að
minnsta kosti ekki þögull“.
Þegar hún vaknaði alveg
nokkru síðar, varð henni Ijóst,
að hana mundi hafa dreymt
þetta, því Mike var ekki þarna
og enginn nefndi hann.
„Ég sá hann í gegn um gler“,
sagði Truda og brosti til Júlíu.
„Er hann eins og hann á að
vera?“
„Já“, sagði Truda. „Fyrirmynd
ar barn, jafnvel á mælikvarða
Scotts. Á ég að biðja um hann
hingað inn?“
Þegar hjúkrunarkonan kom
inn, kveið Júlía fyrir því að líta
á böggulinn, sem hún hélt á.
Hjúkrunarkonan var alvarleg og
næstum ströng á svipinn. Hún
var með djúpa hrukku á milli
augnabrúnanna. Hrukkan varð
ennþá dýpri þegar hún leit á
töfluna og sá að barnið átti að fá
pela. Hún lagði böggulinn í
hægri handarkrika Júlíu og lyfti
teppinu frá andlitinu.
„Ætlið þér ekki að líta á son
yðar, frú Walton?“ sagði hún.
„Hann er myndarlegur".
Júlía leit niður á litla hrukk-
ótta andlitið, en fannst varla það
tilheyra sér. Mér fannst ég frek-
ar vera móðir hans, þegar ég
gekk með hann, hugsaði hún. Nú
finnst mér við varla vera nokk-
uð tengd. Hún vissi að Truda
beið á ganginum fyrir utan sam-
kvæmt reglum sjúkrahússins.
Með sjálfri sér óskaði hún þess
að hjúkrunarkonan færi með
barnið, svo að Truda gæti kom-
ið inn aftur.
Þegar barnið hafði verið tek-
ið og Truda var komin inn aft-
ur, varð vandræðaleg þögn á
milli þeirra. Loks herti hún upp
hugann. „Hann er auðvitað mjög
nýr á nálinni".
Truda fitlaði við efsta hnapp-
inn á kjólnum sínum án þess að
líta á Júlíu. „Blátt fer honum
kannske ekki sem bezt“.
Nóttin var svört en stundum
skar í gegn rauður ljósbjarmi
með sársaukanum. Á milli verkj-
anna tók Júlía á öllum sínum
kröftum. Henni fannst óralangt
síðan hvítir veggir sjúkrahússins
hefðu lokast utan um hana en
ekki gat hún þó látið ró koma
yfir sig. Henni fannst ennþá
mikilsvert að berjast við þennan
ótta með öllum sínum viljastyrk.
Loksins fann hún óljóst nál-
stungu, og síðan varð hún vör við
hendur sem undirbjuggu hana
undir fæðinguna. Það voru van-
ae hendur, sem kunnu sitt verk.
Myrkrið hvarf snöggvast og hún
sa Trudu standa í hálfrökkrinu
við hliðina á rúminu. Hún var
ipeð hendur spenntar fyrir aftan
bak.
.„Truda", sagði Júlía lágt.
Truda sneri sér að háa mjóa
riiminu. „Hvernig líður þér?“
ságði hún og bætti svo við: „Þú
þárft ekki að svara“.
Júlía spennti greipar ofan á á-
bfeiðunni. Aftur komu hríðar-
vðrkir og í þetta sinn stóðu þeir
lengi.
„Eins og er, finnst mér ég vera
dálítið hlægileg“, sagði hún.
Truda kinkaði kolli. „Mér var
e imitt að detta það í hug. Alla
o kar ævi er okkur kvenfólkinu
k nnt að vera virðulegar og kur-
tc sar, vera beinar í bakinu og
d iga magann inn. Svo lendum
v S í klónum á einhverjum karl-
nfanninum og fæðingin er á

SKOSMIÐURINN
SEM VARÐ STJÖRNUSPEKINGUR
— Ævintýri —
1
EINU SINNI var fátækur skósmiður, sem var kvongaður
hinu mesta kerlingarskassi. Var kerlingin mjög eyðslusöm
og eyddi hún hverjum eyri sem skósmiðurinn, maður henn-
ar vann sér inn, en hann var aftur á móti skaplítill og
nízkur.
Skósmiðurinn vann baki brotnu allan liðlangan daginn,
en kona hans drap aldrei hendi í kalt vatn, hún gekk um í
silkikjólum og fór á dansleiki og skemmtanir. Og enda þótt
þau væru barnlaus, eyddust eigur þeirra jafnóðum og þeirra
var aflað, og einn dag segir skósmiðurinn við konu sína.
— Heyrðu kona, þú verður að hætta að eyða svona gengd-
arlaust eigum okkar, því það endar með því, að við þurfum
að fá sveitastyrk. Að minnsta kosti gæti hún reynt að vinna
eitthvað fyrst hún þurfti svo mikla peninga fyrir sjálfa sig.
Konan varð öskuvond, og segir, að alltaf sé hann sama
lítilmennið og henni detti ekki í hug, hvorki að fara að vinna,
eða hætta að vera eyðslusöm. — Hann geti líka svo sem
fengið sér einhverja aðra atvinnu sem gefi meira af sér í
aðra hönd, heldur en skósmíði.
— Og hvaða atvinna ætti það svo sem að vera? spurði
skósmiðurinn, sem ekki kunni neitt annað en að smíða og
gera við skó.
— Þú þarft ekki annað en að gerast stjörnuspekingur,
sagði konan þá.
— Ég stjörnuspekingur! sagði skósmiðurinn, — það yrði
laglegur stjörnuspekingur úr mér, ég sem kann rétt að skrifa
nafnið mitt, eða veiztu e. t. v. ekki- að stjörnuspekingar eru
hámenntaðir menn, sem reikna út forlög manna eftir gangi
himintunglanna? Nei, kona, ég get ekki orðið stjörnuspek-
ingur.
Þessi bifreið: F I A T, model 1947
er til sölu
á Bílamarkaðnum, Brautarholti 22. — Bifreiðin hefur
alltaf verið í einkaeign sama manns, og er í mjög góðu
lagi og vel með farin.
Notið COLGATE tannkrem, er gefur ferskt bragð i
munoinn, breinar tennur og varnar tannskemmdum.
TANNLÆKNAR SEGJA
C0L6ATE TANNKREM
BEZTU VÖRNINA
GEGN TANN-
SKEMMDUM
Heildsölubirgðir H. Ólafsson & Bernhöft.
Touch & Giow 1
a
make up jj
Margir litir.
!
VERZL. ÁHÖLD I
Laugavegi 18. Sími 81880. ;
inr.avir ■*■■■■■■■■ ■■■■■■■«■•■
Hreinlætistæki \
nýkomin
Baðker — Handlaugar . jl
W. C. skálar.
A. Jóhannson & Smith h.f.
Bergstaðastræti 52 — Sími 4616. 3
Skrifstoiustúlkcs
■ "I
■ ■
a ■
• getur fengið atvinnu hjá stóru fyrírtæki. — Þarf að geta |
3 talað ensku. ,Vakta vipng, — Úmsækjendur leggi nöfn sín, “js
: ásamt upplýsingum á afgreið|lu blaðsins fyrir 31. þ. m., jj
• merkt: „Skrifstofustúl'ka“ —:468.
: 3
*•»***.•»«««■«■ ■ * * * •* »•*■»»»■■»»■»•»• «■■ • »■•■_«■■ • ■■»■■• •■■••■••■»••»«