Morgunblaðið - 26.11.1953, Side 14

14
MORGVISBLAÐIÐ
Fimmtudagur 26. nóv. 1953
LJÓNIÐ OC LAMBID
EFTIR E. PHILLIPS OPPENHEIM

Framhaldssagan 39
„Vitið þér hvað varcf af unga
manninum, sem gaf ungfrúnni
þessa töflu?“ spurði hann David.
„Hef ekki grun um það“, svar-
aði David, „en ég vona að ná
taki á honum seinna".
„Ég get ekki hugsað mér hvar
Jiann hefur náð í þetta“, sagði
læknirinn; „því þessar töflur
innihalda sjaldgæft eitur. Það er
ekki beinlínis hættulegt hraustu
íólki, en ég efast um að ungfrúin
vakni til meðvitundar í tuttugu
og fjóra tíma, og hún þarf að fá
sérstaka hjúkrun á meðan. Ég
sendi hjúkrunarkonu til hennar“.
„Þakka yður fyrir“, sagði
Ðavid.
„Ég veit ekki nema ég ætti að
skýra lögreglunni frá málinu",
hélt læknirinn áfram. „Getið þér
hugsað yður nokkra ástæðu til
þess' að einhverjum sé umhugað
um að ungfrúin skilji við þennan
heim í tuttugu og fjórar stund-
David hugsaði sig um.
„Ég gæti hugsað mér eina
ástæðu“.
„Jæja, mér virðist það hafa
verið tilgangurinn. Eftir því, sem
ég álít, er hún hraustbyggð, og
cg vona að þetta hafi engar alvar
legar afleiðingar".
„Það gleður mig, og geti ég
veitt yður nokkra frekari aðstoð,
er hún sjálfsögð. Newberry er
nafn mitt — Newberry lávarð-
«r“.
Læknirinn leit forvitnislega á
l;iann.
„Þakka yður fyrir“, sagði
hann. „Ég held ég geti lofað því,
að um klukkan níu annað kvöid,
muni ungfrúin verða orðin nokk-
Urn veginn jafngóð. En þetta eit-
ur, sem ungi maðurinn notaði, er
bannað að selja. Ef þér næðuð
honum, væri réttast að afhenda
hann lögreglunni“.
„Ef ég næ í hann“, svaraði
David þurlega, „þárf lögreglan
lítið við hann að fást“.
o—0—o
< Sophy var óvenju þögul á
áeimleiðinni. David tók um hönd
l|ennar.
„Láttu það koma, barnið gott“,
sagði hann.
\ „Ég er afbrýðisöm gagnvart
ungu, fallegu stúlkunni", játaði
hún. „Því dansaðir þú við hana?“
■ „Það gerði ég af skömmum
»iínum“, sagði hann. „Hún er
íósturdóttir bófaforingjans Þeir
, tyðja hverjir aðra þessir náung-
r. Faðir hennar var einu sinni
inn aðal maðurinn í hópnum.
lann situr í lífstíðarfangelsi, og
íðan hafa hinir séð um stúlk-
ma. Þeir sendu hana til að véla
| nig“-
„Hefur henni tekizt það?“
„Nei, en ég hefði sennilega átt
ið haga mér öðruvísi. Líklega
íefði hún gert sig ánægða með
ifurlítið daður, og ég er viss um
tð hún bjó yfir einhverju, sem
| nér kæmi vel að vita Reuben
: rissi það líka, þorparinn. Þess
[ egna blandaði hann eitrinu í
rykkinn".
j „Og hvað ætlar þú nú að gera,
^iegar þú veizt að þú ert leyndur
einhverju?11 spurði hún áhyggju-
full.
; „Halda áfram, býst ég við ....
iætti ég að koma inn?“ bætti hann
við, þegar bíllinn stanzaði. „Ætti
ég að koma með þér og fá minn
hluta af ávítum móður þinnar,"
„Nei, fyrir alla muni“, sagði
hún. „Mamma sefur, og engar
ávítur. Ég kemst inn bakdyra-
^negin. Fæ ég að sjá þig á morg-
|m?“
* „Ég er hræddur um ekki“,
•agði hann og röddin var alvar- I
leg, þó hann reyndi að láta ekki
á því bera.
Hann fann tvo handleggi um
háls sér, og heitar, mjúkar varir
hennar.
„Ó, David“, sagði hún lágt,
„get ég ekki — get ég ekki vélað
þig og látið þig hætta við þetta
hræðilega áform? Láttu lögregl-
una sjá um það. Legðu ekki líf
þitt í hættu. Hjarta mitt brestur
ef eitthvað kemur fyrir þig“.
Ofurlítil birta féll inn um bíl-
rúðurnar og hann sá tár blika í
bláum augum hennar Hún þrýsti
heitum kossi á varir honum.
„David?“
„Astin mín“, sagði hann, „ég
skal fara varlega. Þetta fer allt
vel, og ef það verður — vilt þú
þá —?“
Hún kyssti hann enn einu sinni
áður en hún fór út.
„Það hefur tekið mig langan
tíma að fá þig til að spyrja mig
þessa“, sagði hún og veifaði til
hans. „Auðvitað vil ég“.
XXVIII. kafli.
I morgunskímunni læddist
Reuben flóttalega austur á bóg-
inn. Tottie Green svaf í stól,
þegar hann læddist inn í dag-
stofuna í „Ljóninu og Lambinu“.
Reuben vakti hann með því að
hrissta hann til.
„Hvað er að, Reuben?“ tautaði
karl.
„Allt“, svaraði hinn með óbeit.
„Þú hefur sofið hér sitjandi alla
nóttina og næstum brennt þig
til ösku, loftið er kæfandi og hér
er allt á ringulreið. Undarlegir
lifnaðarhættir hjá manni, sem á
margar milljónir, verð ég að
segja. Þú endist ekki marga mán-
uði með þessu áframhaldi“.
Tottie Green settist upp.
„Það kemur þér nú ekki við,
piltur minn. Því lætur þú ekki
hina gera sín verk, ef þér finnst
allt í óreiðu? Þú þykist þó vera
aðstoðarforingi“.
Reuben færið til whiskyaug-
lýsingu, sem hékk á veggnum. Á
bak við hana var hnappur, sem
hann studdi á. Samstundis var
drepið á dyr. Maður með mittis-
svuntu 'kom inn.
„Opnaðu gluggann og taktu til
í stofunni“, skipaði Reuben stutt-
aralega.
„Vekja mig svona!“ muldraði
Tottie. „Komdu þér að þessu,
sem þú ætlar að segja“.
„Ég hef hitt Belle“, sagði
Reuben.
„Hver fjandinn leyfði þér
það?“ spurði fóstri hennar reiði-
lega. „Það er allt í lagi með
Belle, þar sem hún er“.
„Það er ég ekki viss um“, svar-
aði hinn illilega. „Ég er ekki viss
um, nema Belle þarfnist eftirlits,
ekki síður en hinlr“.
„Allt í lagi mi 5 Delle, fíflið
þitt“, sagði Tottie. „Ég efast ekki
um að hún hefur haft sitt fram.
Ég hef aldrei vitað neinn mann
geta staðist hana. l eir reyna
stundum — reyna að vera af-
undnir og ruddalegir, eða fara
undan í flæmingi, en áður en
varir hefur hún þá í vasa sínum
eins og mús í gildru. Þeir stand-
ast ekki Belle lengi“.
Ofurlítill krampadráttur af-
myndaði andlit Reubens allra
snöggvast.
„Belle er ekki í va.idræðum
með okkar líka“, viðurkenndi
hann. „Ef til vill hefur hún ekki
fengið að reyna sig við náunga,
ennþá, sem kunna tökin á henni“.
„Þú ímyndar þér þó ekki að
hún sé veik fyrir David?“ spurði
fóstri hennar með fyrirlitningu.
„Og mundu það, Reuben“, hélt
hann áfram, afskræmdur í fram-
an, „að ef þú, eða einhver ykkar,
reynir að komast yfir Belle, þá
vitið þið hvað það kostar. Ég veit
hvað ykkur líður, þið eruð græn-
ir af afbrýði gegn öllum, sem hún
lítur á. En hún er ek»ú af ykkar
sauahúsi. Hún er of góð handa
ykkur, get ég sagt þér. Ef nokkur
lifandi maður“, lauk hann máli
sínu og rödr'in \arð að lágu
IJppreisnin á Pintu
eftir Tojo
21
Þegar bjart var orðið, sáu mennirnir, að þeir voru komnir
æðilangt frá Pintu, þó gátu þeir greint hreyfingu þar um
borð. Veðrið var enn ágætt, þó benti ýmislegt til þess, að
það myndi ekki haldast lengi.
Skipsféiagarnir litu enn einu sinni til Pintu, en þá gaf
James skipun um að hefja róðurinn að nýju. Hann ráðlagði
sig síðan við Philip um stefnuna. Þeir höfðu lítið sem ekkert
við að styðjást, og var því mikil óvissa ríkjandi, hvort þeim
tækist að stefna á einhverja eyjuna á þessum slóðum.
Strax í upphafi ferðarinnar var sett á allströng matar-
skömmtun, og vatnið var mjög naumlega skammtað, því
að lítið höfðu þeir getað tekið með sér af því.
Þegar komið var undir kvöld, fór að hvessa verulega og
um miðnætti var komið ofsarok. Áttu skipverjar þá fullt í
fangi með að verja bátinn fyrir sjóum. Veðrið hélzt þó
ekki svona vont nema fram undir morgun, en í því hafði
eyðilagzt meginið af matvælunum eða hreint og beint skol-
azt fyrir borð.
Strax á öðrum degi fararinnar var ástandið orðið ískyggi-
lega slæmt um borð í skipsbátnum. Þennan sama dag var
allur matur þrotinn og engin eyja sjáanleg. — Mennirnir
höfðu nú orðið lítinn þrótt til að róa með hinum þungu ár-
um, og miðaði bátnum því lítt áfram.
Philip fór stöðugt hrakandi. Hann var orðinn rænulaus,
þar sem hann lá í bátnum. — Aðra nóttina, frá því er skips-
mennirnir yfirgáfu Pintu, hvessti nokkuð, þannig að þeir
gátu nú beitt seglum, og skreið báti|rinn þá vel og míoaði
geysiiega þá nótt og allan næsta dag. - ” ,
Mennirnir voru nú orðnir það illa á sig komnir, að þeir
gátu ekki beitt árunum lengur.
Lampar
Lampaskermar |
Munið hið fjölbreytta j
úrval af útlendu lömp-*
■
unum og skermum. Z
m
■
■
Skerroabúðin i
Laugavegi 15.
Sími 82635. Z
Jiyn
> --
ZEISS (tsæss) sjónaukar
6x30 Kr. 1275.00
8x30 Kr. 1375.00
7x50 Kr. 2200.00
Þetta eru heimsfrægir sjónaukar. — Scndast með póst- «
kröfu um land allt. — Pantið í tíma svo sjónaukinn ;
■
verði kominn til yðar fyrir jólin. Z
■
SportvÖruhús Reykjav'íkur (Sími 4053) :
Tvær nýjar bækur
Uppd öræium
dýrasögur, eftir Jóhannes Friðlaugsson, Fjalli og
Útilegubörnin
eftir Guðm. G. Hagalín.
Þessar ágætu unglingabækur
koma í bókabúðir í dag.
ÍHóla ú tcjdI
urmar
DRENE
Shampo, er eftir-
læti stjarnanna.
MAI oETTERLING jj
segir: ;l
5t
m
að nota það“. »j
geAq ja aMana :j
■
3a ge ‘iAcj JUÓj uin jjj
-ungæjse je JæAx“ ■
það freyðir vel og :j
■1
hinn góði ilmur. — :
Auk þess er auðvelt •!
DRENE
gerir hárið silkimjúkt
og gljáandi.
Kvenfólk, sem ber af notar
DRENE
/