Morgunblaðið - 13.12.1953, Blaðsíða 8

8
MORGUN BLAÐIÐ
Sunnudagur 13. des. 1953

Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Stiórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Lesbók: Árni Óla, sími 3043.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 ó mánuði innanlands.
I lausasölu 1 krónu eintakið.
UR DAGLEGA
ÚRSLIT alþingiskosninganna á
s. 1. sumri sýndu það greinilega,
að íslendingar vilja stefna í þá
átt í stjórnmálum sínum, að ein-
um stjórnmálaflokki verði falið
meirihlutavald á íslandi. Stærsti
flokkur þjóðarinnar, Sjálfstæðis-
flokkurinn, vann fjögur ný kjör-
dæmi og örfáum atkvæðum mun-
aði að hann ynni sex önnur og
þarmeð þingmeirihluta.
Um langan aldur hafa slíkar
breytingar ekki gerzt í kosning-
um hér á landi. Þjóðin var orðin
vön því, að sára litlar breytingar
yrðu við kosningar á skiptingu
kjördæma milli flokka.
En hver var ástæða þessarar
breytingar á s. 1. sumri?
Hún var fyrst og fremst sú, að
þjóðin er orðin leið á samstjórn-
arskipulaginu, enda þótt það hafi
verið óumflýjanlegt meðan eng-
inn einn flokkur hefur haft
meirihluta á löggjafarþinginu.
Almenningur vill hreinni og skír-
ari línur í stjórnmálaháttu sína.
Hann vill vita fyrir víst, hver
ber ábyrgð á hverju í því, sem
miður fer í framkvæmd stjórn-
valdsins, og hverjum beri að
þakka það, sem vel er unnið.
En eins og kunnugt er hafa
kosningar undanfarin ár snúist
meira og minna um klögumál
milli þeirra flokka, sem starfað
hafa saman, um það, hverjum
beri að þakka þetta og hitt af því,
sem stjórnir þeirra hafa vel gert
og hver beri ábyrgðina á víxl-
sporum, sem stigin hafa verið.
Úr þessu verður að lokum graut- j
ur, sem enginn botnar í. Afleið-
ingin verður svo vaxandi stjórn- j
málaleiði fólksins, myndun
stefnulausra smáflokka og alls
herjarglundroði.
Fjöldi fólks í mörgum kjör-
dæmum vildi koma í veg fyr-
ir að slíkt ástand kæmist í
algleyming. Þess vegna tók
það þann kost, að efla stærsta
og frjálsiyndasta stjórnmála-
flokk þjóðarinnar, sem starf-
að hefur af víðsýni og festu
að þjóðmálunum um langt
skeið. Við skulum gefa Sjálf-
stæðisflokknum tækifæri til
að stjóma einum, hugsaði
þetta fólk. Þá vitum við hver
úrræði hans eru, þegar hann
fær aðstöðu til þess að fram-
kvæma sína eigin stefnu. Og
þá getum við líka dæmt hann
af verkunum og dregið hann
einan til ábyrgðar fyrir þau,
fengið honum völdin áfram
eða svipt hann þeim, ef hann
hefur bmgðist trausti okkar.
Þessi hugsunarháttur er í senn
skynsamlegur, ábyrgur og lýð-
ræðislegur. Og það er áreiðan-
legt að fleira og fleira hugsandi
fólk í landinu mun tileinka sér
hann.
framkvæmt stefnu sína í með-
ferð hagrmunamála höfuðborg-
arbúa og staðið einn ábyrgur
gagnvart kjósendum við hverjar
kosningar.
Að sjálfsögðu hefur þessi bæj-
arstjórnarmeirihluti Sjálfstæðis-
manna ekki verið alvitur, þannig
að ckkert sé hægt að gagnrýna
i m.eðferð hans á málum bæjar-
búa. En fólkið hefur fundið að
hann stjórnaði af ábyrgðartil-
finningu, frjálslyndi og umbóta-
vilja. Það hefur séð, að undir
forystu Sjálfstæðismanna í
Reykjavík hafa fjölmörg merk-
ustu framfaramál bæjarbúa og
þjóðarinnar í heild verið borin
fram til sigurs, til hagsbóta fyrir
almenning.
Sjálfstæðismenn hafa heldur
ekki, þrátt fyrir meirihlutaað-
stöðu sína í bæjarstjórn, hikað
við að taka upp og framkvæma
gagnlegar hugmyndir, sem ábyrg-
ir menn í hópi andstæðinga
þeirra hafa borið fram.
Reynsla Reykvíkinga af meiri-
hlutastjórn Sjálfstæðisflokksins í
bæjarfélagi þeirra er þess vegna
mjög góð og bendir langt áleiðis
um það, hverskonar stjórnarfar
henti þeim og þjóðinni allri bezt
á komandi árum.
AÁ ÞEGÁR sögð hefur verið
saga; kvikmyndaleikara,
sem frægð hafa hlotið, hefur það
oftast verið saga um fátækan
mann eða konu, sem síðar varð
milljónamaeringur. Það gæti því
verið tilbreytni í því að kynnast
kvikmyndaleikkonu, sem alla tíð
hefur lifaðæins og prinsessa. Það
er leikkohan Elonora Rossi
Drago, sem fræg er orðin fyrir
leik sinn í kvikmyndinni Sensua-
iita.
* ★★★
★★ HÚISf á vel efnaða foreldra
í Genúa. Hún viðurkennir
fúslega að foreldrar sínir hafi
dekrað allt of mikið við sig. Ung-
Jt
itn/axm
ocý lló&Leit
LIFSNU ?
rangri. Næstu árin var hún ým-
1 ist tízkudama, málari eða hún
1 ók bifreiðum í kappaksturkeppni.
Hún bjó í einum af skýjakljúf-
ur sjóliðsforingi leiddi hana frá
hjónavígslualtarinu þegar hún
var aðeins 17 ára gömul, en hún
eirði ekki við hversdagsleg störf
húsmóðurinnar.
★★★
★★ TÓLF ára gömul talaði hún
3 tungumál, sýndi góða
málarahæfileika og tók virkan
þátt í íþróttum með góðum á-
uu andi ihriiar:
K
Á gTundvelll þessarar
reynslu mun frjálslyndasti og
víðsýnasti hluti Reykvíkinga
velja starfhæfa og dugandi
karla og konur á framboðs-
lista Sjálfstæðisflokksins, sem
nú stendur yfir prófkosning
um. Síðan munu kjósendur í
heild velja milli hans og
glundroða minnihluta flokk-
anna, sem aðeins geta komið
sér saman um uppnám og æs-
ingar fyrir kosningar, en ófær
ir eru um að mynda heilbrigða
ábyrga og framkvæmdasama
bæjarstjórn að þeim loknum.
,Rafvæðing"
kommúnisfa
Það er sérstök ástæða til þess
að hugleiða þetta í sambandi við
komandi bæjarstjórnarkosningar
hér í Reykjavík. Reykvíkingar
hafa borið gæfu til þess að kom-
ast hjá samstjórnarskipulaginu í
bæjarmálum sínum. Þeir hafa
ald^-ei treyst á samvinnu margra
andstæðra flokka um fram-
kvæmd mála sinna. Þess vegna
hafa þeir við hverjar bæjarstjóm
arkosningar fengið Sjálfstæðis-
flokknum hreinan meirihluta.
Hann hefur þess vegna getað
ÞAÐ ER gamalt máltæki, að sök
bíti sekan. Sannast það áþreif-
anlega á kommúnistum um þess-
ar mundir. Þeir hafa undanfarin
ár barizt með hnúum og hnefum
gegn stórvirkjunum við Sog og
Laxá. Nú þegar þessum glæsi-
legu mannvirkjum er lokið og
raforkan frá Sogi og Laxá er tek-
in að fullnægja þörfum fólksins
sjá þessir herrar afglöp sín í
björtu skini þeirra ljósa, sem hún
hefur glætt. Þeir vita líka að
almenningur í landinu þekkir
baráttu þeirra gegn hinum mik-
ilvægu raforkuframkvæmdum.
Og nú er það, sem kommún-
istar láta Einar Olgeirsson flytja
frumvarp, sem þeir segja að sé
um „rafvæðingu“ landsins!!
Þannig er reynt að breiða yfir
svikin og andstöðuna við virkj-
un írafoss og Laxár. Þetta
fimbulfamb formanns kommún-
istaflokksins á að draga athygli
almennings frá baráttu hans gegn
þeim stórvirkjunum, sem nýlegá
er lokið og veita nú orku og yl
til tugþúsunda íslendinga.
Nei. kommar góðir. Þetta her-
bragð dugir ekki. Svikin í raf-
orkumálunum eru löngu sönnuð
á ykkur.
Frá Sigga úr Kefla-
víkinni.
ÆRI VELVAKANDI. Þú
grípur alltaf vel á vanda-
málum líðandi stundar og þess-
vegna datt mér í hug að skrifa
þér nokkrar línur og vekja at-
! hygli réttra aðila á dálitlu vanda-
máli. Ég yar staddur fyrir nokkru
síðan út á Sandi á Snæfellsnesi
og þurfti að síma til Reykjavikur,
stöðin þar opnaði kl. 9 og ætlaði
ég að ná í skrifstofu í Reykjavík.
Fór ég strax á stöðina kl. 9 en
| var sagt að ekki væri hægt að
komast áfram, því nú væri smá-
stöðvartími, kl. 10 kom ég aftur,
en þá voru svo mörg hraðsamtöl
í Ólafsvík, að stöðvartíminn leið
án þess að ég næði nokkru sam-
tali, svo ég byrjaði aftur kl. 4
þegar stöðin var opin á ný, en
þá var smástöðvartími til kl. 6 og
mér var sagt að ég gæti ekki
fengið neitt samtal fyrr en kl. 7,
og þannig leið þessi dagur án þess
að ég fengi nokkurt samtal
5 hreppar um sömu
, línuna.
VAR mér tjáð af símnotanda
þar á staðnum að margir dag-
ar liðu svo oft að ekki væri hægt
að ná í símtöl sem þeim væru að
gagni, þrátt fyrir lipurð og ein-
stakan dugnað stöðvarstjóra, sem
vildi gera öllum til hæfis.
j Ég fór því að grennslast betur
eftir símaþjónustunni þarna úti
á Nesinu og var þá tjáð að ailt
útnesið, þ. e. 5 hreppar yrðu aö
nota einu og sömu línuna, en í
þessum hreppum eru um 1300
íbúar. Er nú hægt að una við slíkt
þegar símaþjónustunni fleygir
svo ört áfram, þetta er eins og á
fyrstu dögum hennar hér á landi.
Afleit símaþjónusta.
EG HEYRÐI einnig sagt, að
mikið væri búið að gera til
að vekja athygli símastjórnarinn-
ar á þessu vandamáli, en allt
kæmi fyrir ekki. Þessi sjávar-
þorp, eins og Ólafsvík og Hellis-
sandur yrðu að búa við svona af-
leita símaþjónustu. Ekki myndi
þetta þykjá gott í Sandgerði eða
annars staðar sem ég þekki til.
Vildi ég því að þú herra Vel-
( Vakandi, athugaðir þetta mál í
j þínum pistlum ef ske kynni að
einhver skriður kæmist á til úr-
bóta. Með fyrirfram þökk. —
Siggi úr Keflavíkinni.“
ViII fá ameríska skó.
VELVAKANDI GÓÐUR!
Hvernig skyldi standa á því,
að hér flóir allt í amerískum vör-
um, þörfum og óþörfum, nema
amerískum skóm — þeir sjást
ekki fremur en glóandi gull,
Samt er viðurkennt, að ameríslf-
ur skófatnaður er einstaklega
góður, í senn smekklegur og
hentugur. Ég lenti einu sinni í
fyrra í þeirri raun að þurfa að
standa upp á endann í næstum
því þrjá klukkutíma — í háhæl-
uðum skóm — en þeir voru
amerískir og ég get varla sagt að
ég fyndi itl þreytu, vegna þess,
hve þægilegir skórnir voru.
Óhætt er að staðhæfa, að ís-
lenzkur iðnaður stendur hinum
ameríska jafnfætis á mörgum
sviðum — og verður stöðugt full-
komnari, en í skóiðnaðinum
standa Ameríkumenn óneitan-
lega meðal hinna fremstu. t lang-
an tíma hefir verið næstum ó-
mögulegt að fá hér góða og þægi-
lega hversdagsskó. Vildu ekki skó
kaupmenn taka þessa athuga-
semd til greina? — Lóa.
Fuglarnir á
Heljardalsvatni.
NÁGRANNAR tveir, Gautur og
Þorgautur, bjuggu í fyrnd-
inni á bæjum þeim, sem við þá
eru kenndir í Stíflu í Fljótum.
Var í þeim fremur nágrannaríg-
ur. Eitt sinn hittust þeir uppi á
dal þeim, sem er uppi í fjallinu
milli bæjanna og heitir Heljar-
dalur. Var Þorgautur þar að
veiða silung. Þóttist hann eiga
vatnið, sem er á dalnum, en Gaut
ur kom með net og þóttist einnig
eiga veiðirétt í vatninu. Hér út af
fóru þeir í ágreining og áfiog,
sem lyktaði með því, að þeir fóru
báðir í vatnið og urðu að fuglum
tveim. Fuglar þessir eru enn á
vatninu, og segjast nokkrir hafa
séð þá. Þeir eru sagðir grá-
mórauðir á lit, álíka stórir og
hákarlaskúmar, hausdigrir og
loðnir um hausinn og til að sjá
eins og þeir hafi krampa. Þeir
sjást helzt í þoku eða á undan
iilviðrum og sjaldan eða aldrei
sér þá nema einn í einu. Silungur
allur hvarf úr vatninu við viður-
eign þeirra nágranna og hefur
aldrei síðan sézt í því nokkur lif-
andi branda. Lík þeirra rak upp
norðanvert við vatnið, og sést
dys þeirra að sögn kunnugra
manna enn í dag. Þess má geta,
að enn er óvissa nokkur um landa
merki milli jarðanna.
Góð samvizka
er betri en
hundraff vitni.
Elonora í Sensúalita.
um Genúa og nágranni hennar
(var kvikmyndaleikstjórinn Gio-
vanni Paolucci. Þau hittust fyrst
í lyftunni og hann beindi huga
hennar til kvikmynda — og
henni fannst það hljóta að vera
jafn skemmtilegt að leika í kvik-
myndum og að aka kappakstur-
bilum. Og hún þurfti ekki nema
að nefna nafn sitt til þess að
fá hlutverk í næstu kvikmynd,
sem gerð var.
★★★
★★ ÆTLUN hennar var aldrei
að gera nafn sitt frægt í
sambandi við kvikmyndir. Það
var aðeins tómstundagaman.
Kappaksturinn fannst henni
miklu skemmtilegri og áður en
langt um leið fór hún til Spán-
ar og mundi þá varla eftir að
hún hafði leikið í kvikmynd-
um.
Örlögin leiddu hana aftur til
altaris kvikmyndanna. Hún
kynntist kvikmyndastjóranum
Serafin og hann leiddi hana fram
fyrir kvikmyndatökuvélina. Og
nú þegar hún býr ásamt 6 ára
dóttur sinni í Róm, meðan maður
hennar dvelzt í Argentínu, hefur
hún ákveðið að helga sig kvilt-
mundunum — og að taka það
áform sitt alvarlega.
★★★
★★ FYRSTA stórhlutverk
hennar var í kvikmyndinni
Sensuatlita, kvikmynd, sem vak-
ið hefur mikla athygli og Para-
mount félagið tryggði sér rétt
til að senda hana um allan heim.
Viðfangsefnið er ekki óalgengt en
verður að skoðast sem eftirlæt-
isverkefni ítalskra kvikmynda-
tökumanna: Tveir menn á ólík-
um aldri elska sömu konuna.
Venjulega hefur þeim leik lokið
með því að annar maðurinn hef-
ur dáið, en nú lætur hún lífið
ásamt þeim er hún elskar. —
Sagan er sögð á mjög áhrifarík-
an hátt.
★★★
★★ ÞAÐ er og eftirtektarvert
að sagan gerizt í Podaln-
um — á þeim sömu slóðum og
flóðin miklu urðu í fyrra. Svæði
þetta hefur alltaf verið vett-
vangur mikilla atburða og oft
raunalegra. Þarna hefur fólkið
barizt fyrir lífinu — fólkið er
skapmikið en hjartahlýtt og lífs-
glatt.
★★★
★★ ELONORA Rossi Drago er
ung stúlka, sem kemur til
búgarðs eins og biður- um at-
vinnu— en erindið er þó í raun
og veru að krækja sér í annan
bróðurinn á bænum og tryggja
lífsafkomu sína. Hún mun vart
eftir þessa kvikmynd komast hjá
því að fara til Hollywood, en
erindrekar kvikmyndafélaganna
þar hafa áður leitað eftir ítölsk-
um kvikmyndaleikkonum, ítur-
vöxnum og blóðheitum.