Morgunblaðið - 13.12.1953, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Surnudagur 13. des. 1953

SRCM rORSYTRNNH
- RÍKI MAÐURINN -
Eftir Jotín Galsworthy — Magnú’s Magnússon íslenzkaði
Pramhaldssagan 4
Swithin Forsyte, hár og sam-
anrgkinn, með bringu eins og á
flóðhesti, kom spígsporandi til
þeirra.
„Jseja, hvernig gengur það?“
spurði hann.
Allir bræðurnir voru mjög við-
kvæmir fyrir því, að ekki væri
gert of lítið úr lasleika sínum.
„Við vorum einmitt að tala um
það“, sagði James, „að þér gengi
hægt að megrast“.
Ljósu augun í Swithin stækk-
uðu, hann laut áfram, eins og
heyrnarsljóir menn að jafnaði
gera,.til þess að heyra, hvað þeir
sögðu.
„Magrari? Ég er einmitt eins
og ég á að vera, en er ekki eins
og saumnál, eins og þið eruð“.
Anna frænka renndi augunum
til þeirra. Augnarráðið var alvar-
legt og umhyggjusamt. Bræð-
urnir þrír athuguðu hana í
laumi. Þeim duldist ekki, að hún
var orðin hrörleg, en dásamleg
kona var hún. Bráðum var hún
áttatíu og fjögra, og gæti þó hæg-
lega lifað tíu ár enn og þó hafði
hún aldrei verið hraustbyggð. —
Swithin og James, tvíburarnir,
voru aðeins sjötíu og fjögra, og
Nicholas barn að aldri, tæplega
sjötugur.
Heilsan var þeim dýrmætari
en allt annað, sem þeir áttu á
þessari jörðu.
„Eiginlega líður mér vel“,
hélt James áfram, „það eru bara
taugarnar, sem eru í bölvuðu ó-
lagi. Mér verður svo mikið um
allt. Ég neyðist líklega til þess
að vera með til Bath“.
„Bath!“ hrópaði Nicholas. „Ég
hef nú reynt Harrogate, og það
kom að engu gagni. Það er sjáv-
arloftið, sem ég þarf — og þá
jafnast enginn staður á við Yar-
mouth. Þar get ég sofið —“
„Lifrin í mér er í megnasta ó-
lagi“, tók Swithin fram í. „Mér
líður svo illa hérna", hann þreif-
aði á hægri hliðinni.
„Of lítil hreyfing", tautaði
James. „Annars finn ég nú líka
til þarna“.
Swithin varð blóðrauður í
framan eins og kalkúnhani.
„Hreyfing“, sagði hann. „Ég
hef nú nóg af henni. Ég nota til
dæmis aldrei lyftuna í klúbbn-
um“.
„Mér var nú ókunnugt um
það“, flýtti James sér að segja.
„Ég veit yfirleitt aldrei neitt um
neinn. Það er enginn, sem segir
mér neitt“.
Swithin leit fast á hann og
spurði:
„Hvaða ráða leitar þú við
þessu?“
Það birti yfir James.
„Ég tek inn blöndu af —“
„Góðan daginn frændi. Hvern-
ig líður þér?“ June litla stóð
fyrir framan hann, lítil og grönn,
og rétti honum hendina.
Það þyngdi aftur yfir James.
„Hvernig hefur þú það?“
spurði hann og leit þungbúinn
niður á hana. „Jæja, þú ætlar
þá að fara til Wales á morgun
til þess að heimsækja frænkur
unnusta þíns. Það rignir nú þar,
gæti ég trúað. Þetta hérna er
skítti“, hann benti á krukkuna.
„En það, sem húii móðir þín
fékk í brúðargjöf frá mér, var
ósvikið“.
June rétti öllum frændum sín-
um hendina og sneri sér svo að
Önnu frænku. Gamla konan leit
ástúðlega á hana og kyssti hana
titrandi á kinnina.
„Jæja, June litla, þú ætlar að
verða híeilan mánuo að héimán".
Unga stúlkan hélt áfram göngu
sinni um salinn. Anna frænka
fylgdi henni eftir með augunum.
„Já“, hugsaði hún. „Það hefur
komið fjöldi til þess að sam-
fagna henni. Hún ætlar að verða
mjög hamingjusöm".
Svo hvarflaði hugur hennar til
föður June, Jalyons unga, scm
hljóp frá konu sinni og barni
með útlenda kvenmanninum.
Þvílíkt hörmulegt last fyrir föð-
ur hans og þau öll. Eins og þetta
var þá efnilegur piltur, Það var
þó lán í óláni, að þetta vakti ekki
opinbert hneyksli, því að kona
Jó sótti hann ekki að lögum. En
það var nú langt síðan þetta var.
Og svo átti Jó þessa útlendu
konu, sem árum síðar, þegar móð
ir Jó var dáin, og eignaðist með
henni tvö börn eða svo hafði
henni verið sagt. Og síðan hafði
Anna frænka aldrei séð hann,
aldrei fengið að kyssa eftirlætið
sitt, stolt ættarinnar. Þessar hugs
anir ýfðu gamlar sorgir upp í
hjarta hennar. Henni vöknaði
um augu. Hún þurrkaði tárin
burtu með vasaklútnum sínum.
„Jæja, hvernig líður þér, Anna
frænka?" var sagt fyrir aftan
hana.
„Það var Svames Forsyte,
snoðrakaður, sléttur og skafinn.
„Hvernig lízt þér á þessa trú-
lofun?“
Anna frænka leit hreykin á
hann. Hann var nú elztur af
systkinabörnum hennar, eftir að
Jolyon hafði sagt skilið við ætt-
ingja sína, og var nú eftirlæti
hennar. Hún treysti því, að hann
mundi varðveita ættareinkennin.
„Mjög gott fyrir unga mann-
inn“, svaraði hún. „Hann er líka
viðfeldinn maður, en ég efast um,
að hann sé sá rétti handa June“.
Svames snart við brúnina á
gylltum kertastjaka.
„Hún mun hafa lag á því að
tengja hann“, svaraði hann, vætti
fingurinn í lúunni og strauk hon-
um yfir gylltar kúlurnar. „Þetta
er ósvikin, gömul gylling. Svona
handbragð sézt ekki nú. Hann
mundi fara fyrir hátt verð á
uppboði hjá Jobson“. Hann tal-
aði hressilega, eins og sá gerir,
sem veit að hann fjörgar og
gleður. Annars var hann sjaldan
alúðlegur. „Ég vildi gjarnan eiga
hann“, bætti hann við.
„Já, þú hefur nú svo gott vit
á þesskonar“„ svaraði Anna
frænka. „En hvernig líður Irenu
minni?“
Brosið hvarf af andliti Svames.
„Þökk fyrir, henni líður bæri-
lega“, svaraði hann. „Hún kvart-
ar bara undan því, að hún geti
ekki sofið, en hún sefur þó tals-
vert meira en ég“. Hann leit til
konu sinnar, sem var að tala við
Basinney fram við dyrnar.
Anna frænka stundi.
.„Það væri máski fullt eins gott,
að þær June væru minna saman.
Hún June mín er svo ákveðin í
skoðunum sínum?“
Svames vaknaði, og roðinn
færðist yfir sléttar kinnarnar.
„Ég skil ekki, hvað hún getur
dáðst að hjá þessum oflátungi“,
en þegar hann varð þess var, að
þau voru ekki lengur ein, þagn- i
aði hann og fór aftur að skoða
kertastjakann.
„Það er sagt, að Jolson hafi I
keypt eitt húsið enn“, sagði faðir i
hans, sem stóð skammt frá hon- ;
um. „Hann hlýtur að hafa nóg af j
skildingunum, svo mikið, að j
hann veit ekki hvað hann á að
gera með þá. Á Montpelher
Square, rétt hjá húsi Svames. En
mér er ekkert sagt — Irena segir
mér aldrei neitt“.
„Agætur staður, tæpra tveggja
mínútna gangur frá mér“, gall
Swithin við. „Og frá mér, er ég
aðeins átta mínútur að aka til
klúbbsins“.
Forsytana skipti það mjög
miklu, hvar húsin þeirra voru og
það var ekkert einkennilegt við
það, því að lega þeirra sýndi,
hvers þeir voru umkomnir.
Faðir þeirra, sem var af bænd-
um kominn, fluttist frá Dorset-
shure til Lundúna á fyrstu árum
nítjándu aldar. Upprunalega var
hann múrari, en varð svo bygg-
ingameistari og byggði fjölda
húsa. Á síðustu árum ævi sinnar
fluttist hann til Lundúna, og hélt
áfram að byggja þar til dauðans.
Hann var grafinn að Hightgate.
Hann lét eftir sig þrjátíu þúsund
pund, sem skiptust milli tíu
„Ef þú þarft endilega að leggja leið þína út í heiminn, þá
geturðu hundskazt við að fara einn,“ sögðu bræður hans og
ráku um leið upp skellihlátur.
Síðan lögðu bræðurnir tveir af stað. Og nokkru seinna
fór Ösku-Axel einnig í burtu frá kotinu til þess að leita sér
að konu.
Hann kom inn í stóran og dimman skóg. Lengi dags gekk
hann um skóginn, og var loks orðinn svo villtur, að hann
rataði ekki aftur út úr honum. Þar, sem hann var í öngum
sínum og yfirkominn af harmi, rakst hann allt í einu á
gamlan mann.
„Af hverju ert þú svona illa á þig kominn?“ spurði gamli
maðurinn.
Þá sagði Ösku-Axel honum alla söguna um hina vondu
bræður sína, sem ekki vildu lofa honum að fara með sér.
„Þú skalt ekki hafa áhyggjur út af því,“ sagði þá gamli
maðurinn. „Farðu eftir þessari götu, og þá mætir þú froski
nokkrum, sem spyr þig hvort þú viljir koma með sér heim
til sín. Og það skaltu þiggja,“ bætti gamli maðurinn við.
Og svo fór Ösku-Axel eftir götunni, sem maðurinn hafði
vísað honum á. Eftir að hann hafði gengið nokkurn spöl
eftir henni, mætti hann froskinum.
„Góðan dag,“ sagði froskurinn.
„Góðan dag, froskur sæll,’“ sagði þá pilturinn.
Síðan fóru þeir að rabba saman, og þá spurði froskurinn
piltinn, hvort hann vildi koma með sér heim. Jú, það vildi
Stórkostlegt úrval
af skófatnaði:
háir hælar
fleighælar (háir —■ lágir)
lágir hælar
kvart hælar
Telpuskór
Drengjaskór (svartir, brúnir, reimaðir og með spennu)
Barnaskór (lakkaðir — leðurskór í mörgum litum)
Inniskór, kven- og karla úr leðri og vefnaði
Karlm.-bomsur (gabardine — gúmmí)
Kven-bomsur (svartar — gráar)
Barna-bomsur (gráar — rauðar — brúnar — bláar)
Barna-gúmmístígvél (margar gerðir og litir)
Lítið í gluggana.
Allt mjög smekklegur skófatnaður.
óuerzÍunm ^JJector
Laugaveg 11 (Smiðjustigsmegin)
Nýkomnir
Þýzkir „Eisfinku kæliskápar
Nokkrum stykkjum óráðstafað. — Komið og skoðið Z
sýnishornin áður cn þér festið kaup annars staðar.
Raflampagerðin
Suðurgötu 3 — Sími 1926
1. bindi af :!
9
Endurminningtim
sr. Halldórs Jónssonar frá RcynivöIIum, :!
kemur í bókabúðir á morgun.
3
Útgefendur. i
3
• ••■■■■■■■■■•■■■■■ ■■> ■■'■■■■■■■■!