Morgunblaðið - 21.01.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUTSBL AfílÐ
Fimmtudagur 21. janúar 1954
--“ ■— “ --------“"Tl
SÆGM FORSYTHNNÆ
- RÍKI MAÐURINN -
Eítir John Galsworthy — Magnús Magnússon íslenzkaði
Framhaldssagan 32
„Fáið þér yður koníak, Bosinn-
cy“, sagði Soames.
Bosinney drakk eitt glas, svo
stóðu allir upp.
„Viljið þið fá vagn?“ spurði
■Soames.
„Nei, þökk fyrir“, svaraði
June. „Bilson, viljið þér rétta
mér loðkápuna mína“.
t>En hvað kvöldið er fagurt“,
sagði Irena úti við gluggann.
„Það verður stirndur himinn“.
„Skemmtið ykkur vel bæði“,
bætti Soames við.
„Kæra þökk fyrir“, svaraði
June úti í dyrunum. „Komdu nú,
Phil“.
„Já, nú kem ég“.
„Góða skemmun“, sagði Soam-
•es hæðnislega.
Irena stóð í dyrunum og horfði
á eftir þeim.
„Góða nótt“, kallaði Bosinney.
„Góða nótt“, svaraði hún blíð-
lega.
June dró Bosinney út í vagn-
ion. Hún sagðist þurfa á hress-
«ndi lofti að halda. Hún lét vind-
inn leika um andlitið og þagði.
Allir voru á ferli. Dagsbirtan
var að leggja á flótta undan ný-
kveiktum götuljósunum, andlitin
sýndust föl í bleiku ljósinu, stór-
ic, hvítir skýjaflókar svifu mjúk-
lega um purpurarauðan himin-
inn.
Rjálklæddir menn í flakandi
frökkum og verkamenn í vinnu-
fötum gengu í hægðum sínum
lieim. Og konurnar — sú tegund
kvenna, sem fyllir göturnar þeg-
ar fer að húma —- svifu hægt
áfram, eftirvæntingarfullar í
göngulagi og limaburði, dreym-
andi um gott vín og góðan kvöld-
verð, eða einn koss, gefin af ást
en ekki losta.
Bosinney og June gengu inn í
leikhúsið og settust á fyrstu hæð.
JÞaS var búið að draga tjaldið frá.
June hafði aldrei setið á efri
hæðunum. Hún hafði frá því að
hnú var fimmtán ára farið með
afa sínum í leikhúsið, en alltaf
höfðu þau setið í dýrustu sæt-
um, venjulega á þriðja bekk.
Hún hafði hlakkað svo mikið
til þessa kvölds. Enginn í Stan-
htope Gate vissu, að hún var ein
■og eftirlitslaus með Bosinney, en
héldu að hún væri hjá Soames.
Hún hafði búist við þakklæti og
launum fyrir þennan hrekk sinn
— því að vegna hans hafði hún
.gert þetta. Hún hafði vonast eft-
ir því, að hin ömurlegu ský sund-
vrþykkjunnar mundu greiðast
«undur og sólin aftur skína, eins
og hún gerði fyrr á samveru-
Ætundum þeirra. Hún hafði ætlað
sér að tala hreinskilnislega við
hann, en nú sat hún með hnykl-
aðar brýrnar og horfði á leik-
sviðið, án þess að fylgjast með
|»ví, sem bar fór fram. Afbrýðis-
semin hamaðist í henni og kvaldi
hana.
Ef Bosinney vissi hvernig
henni var innanbrjósts, þá lét
hann að minnsta kosti á engu
bera.
Er fyrsta þætti var lokið, sagði
June.
„Það er ákaflega heitt. Eigum
við að koma út?“
Hún var mjög föl, og hún fann
l>að á sér, að honum leið illa.
Þau gengu út á svalirnar. Hún
hallaði sér þegjandi upp að grind
vnum og beið eftir því, að hann
aegði eitthvað.
Að lokum stóðst hún ekki leng-
Tir mátið.
„Það er dálítið, sem ég vildi
tala við þig, Phil“, sagði hún.
Kuldinn í röddinni rak blóðið
út í kinnarnar á henni.
„Þú gefur mér aldrei færi á
því að vera góð við þig“, hrökk
út úr henni, „það er óratími síð-
an —“
Bosinney starði niður á götuna
og svaraði engu.
„Þú veizt, að ég vil gera allt
fyrir þig“, hrópaði hún ofsalega.
Háreystin frá götunni barst
upp til þeirra. Inni í leikhúsinu
hringdi bjalla, annar þáttur var
að hefjast. June hreifði sig ekki.
Hún átti í harðri baráttu við
sjálfa sig. Átti hún að hætta öllu
og etja kapps við þau öfl, sem
seiddu hann frá henni? Hrein-
skilni og dirfska var henni í
blóð borin.
„Phil“, sagði hún, „lofaðu mér
að sjá húsið á sunnudaginn".
Hún reyndi að brosa og gaut í
laumi til hans augunum. Hún sá,
að hann varð ókyrr og hikandi,
blóð þaut út í kinnarnar og auga-
brýrnar hnikkluðust vandræða-
lega.
„Ekki á sunnudaginn, góða
mín, einhvern annan dag“.
„Því ekki á sunnudaginn? Þá
hefur þá svo góðan tíma“.
„Ég þarf að hitta mann“’. Hún
sá hversu hann tók nærri sér að
segja þetta.
„Þú ætlar að hitta —“
Hún sá reiðiglampa bregða fyr-
ir í augum hans. Hann yppti öxl-
um.
„Ég á erindi við mann, og þess
vegna get ég ekki tekið þig með
mér“.
June beit á jaxlinn og gekk
þegjandi til sætis, en hún gat
ekki aftrað því að tárín streymdu
niður kinnarnar. En svo vel vildi
til að skuggsýnt var í leikhúsinu,
svo að enginn gat séð örvænt-
ingu hennar.
En enginn Forsytanna má ætla
að þeim sé ekki veitt eftirtekt.
Á þriðja bekk fyrir aftan hana
sat Euphemia, yngsta dóttir Nic-
holasar, hjá systur sinni, frú
Tweetyman, og þær fylgdust
með öllu. Þær sögðu frá því hjá
Timothy að þær hefðu séð June
með unnusta sínum í leikhúsinu.
„Miðgólfs?“
„Nei“.
„Þá auðvitað á svölunum. Það
er nú háttur unga fólksins að
sitja þar“.
„Nei — ekki alveg á svölunum.
Á — jæja, það verður stutt í
þessari trúlofuninni. Þær höfðu
aldrei séð neinn eins æstan og
reiðan sem June litlu. Þær fóru
um þetta mörgum orðum með
samúðartár í augum.
Þetta kvöld, sem „June litla“
hafði hlakkað svo mikið til, varð
það ömurlegasta sem hún hafði
lifað. En af öllum mætti hafði
hún reynt að kæfa niður stæri- I
læti sitt, afbrýðissemina og tor- j
tryggnina.
Hún skildi við Bosinney fyrir
utan dyrnar hjá Jolyon gamla,
án þess að láta bugast. Þráin að
ná aftur tökum á unnusta sínum
var svo sterk, að hún gat dulið
harm sinn þangað til síðasta skó-
hljóðið barst að eyrum hennar
og færði henni heim sanninn um
það, hversu sárt hún var leikin.
Þjónninn lauk hægt upp fyrir
henni. Hún ætlaði að læðast inn
í svefnherbergi sitt, en Jolyon
gamli, sem hafði heyrt hana
koma, stóð í borðstofudyrunum.
;,Komdu inn og drekktu mjólk-
ina þína. Ég hef haldið henni
heitri handa þér. Þú kemur seint.
Hvar hefurðu verið?“
June stóð út við arininn, með
annan fótinn á grindinni, en
studdist við 'arinhilluna, eins og
afi hennar hafði gert, þegar hann
kom heim úr sönghöllinni. Hún
var við það að hníga niður.
„Við snæddum miðdegisverð
hjá Soames“.
„Nú, hjá „ríka manninum".
Þið hafið verið fjögur, konan
hans, Bosinney og þú“.
„Já“.
Jolyon gamli horfði á hana
með hinu hvassa augnaráði sínu,
sem fátt duldist fyrir. Hún leit
undan, en hann hafði samt séð
meira en nóg. Hann laut niður
eftir mjólkurbollanum, rétti
henni hann og tautaði:
FARFUGLAR
4
Einu sinni voru margir menn í grjótvinnu. Eitt sinn tók
einn mannanna eftir því, að maríuerluhjón gerðu sér hreið-
ur í grjóthrúgu, sem var örfá fet frá staðnum. Stundum
sátu hjónin á grjóthrúgunni, og oft flögruðu þau rétt í
kringum mennina.
Virtust þau ekkert vera hrædd við hamarshöggin, né
annan hávaða, sem af vinnunni leiddi. — Þeir reyndu líka
á allan hátt að forðast að styggja þau að óþörfu, því að þeir
höfðu allir mestu ánægju af því að hafa þau þarna rétt við
hliðina á sér.
En svo var það einn sunnudag, er mennirnir voru fjar-
verandi, að drengir komu á staðinn, fundu hreiðrið og höfðu
það burt með sér, ásamt eggjunum.
Eins og von var, þótti mönnunum þetta afarsárt og þótt-
ust illa vinum sviftir, er þeir komu til vinnunnar á mánu-
dagsmorguninn. — Þann dag sáu þeir maríuerluhjónin
nokkrum sinnum flögra yfir grjóthrúgunni, en svo hurfu
þau burtu og sáust ekki aftur.
Ekki verður að þessu sinni minnzt á fleiri farfugla, en
þeir eru fjölda margir. og flestir mönnunum til mikillar
ánægju yfir sumartímann.
Allir ættu að gera sér það að skyldu að vernda þessa fögru
sumargesti. Þeir eru bæði til gagns og skemmtunar, en eng-
um til meins eða óþæginda.
Skjótið ekki farfuglana, takið ekki eggin þeirra, né gerið
þeim mein á annan hátt.
FYRIRLIGGJANDI:
SANTA CLARA SVESKJIJR
40^50 — 60770 — 70780
RIJSÍNIJR
4 og 6 kórónu
RIJSÍNIJR
steinlausar
KIJRENUR
FÍKJUR
í pk. og lausar
APRIKÓSUR
11 kg. ks.
I J.R
rynjoi
Póóon
J(u
uaran
imv
CAMEL suðubætur og klemmur
fyrir bílaslöngur
CAMEL pakningalím
CAMEL gúmmí á járn lím
CAMEL gúmmílím
CAMEL einangrunarbönd
Garðar Gíslason h.f.,
Sími 1506