Morgunblaðið - 31.07.1954, Page 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 31. júlí 1954 ]
Framtíaldssagan 6
et t furSu lostin yfir því, sem þú
Itefur séð og heyrt um mig i
kvöld. Það gerir þá ekki til, þó
að', ég segi þér eitt enn. Ég ætlaði
aldrei að segja þér það. Ég hélt
að ég gæti taiað um fyrir þér, en
þú ert svo þrá, að þú lætur þér
elcki segjast fyrr en ég legg staö-
j eyndiinar fyrir þig, á eins skýr-
■ ui hátt og mér er unnt.“
Nicoile varð óróleg. Hún horfði
á móður sína, sem sat andspær.is
henni með hálfiokuð augu. Hún
óskaði þess nú með sjálfrí sér,
að hún hefði aldrei komiS í kiúbb
inn til að hitta móður sína Hún
liafði komist að mörgu í kvöld,
s.llt of mörgu. Þá' mundi hún allt"
i einu eftir því að Gredda hafði
sagt, að hún hefði leynt hana
s mnleikanum. Henni rann kalt
vatn milli skinns og hörunds.
Móður hennar hafði rétt fyrir
sér. Sannleikurinn og raunveru-
lcikinn koma oft óþægilega við
mann. Og Nicole fannst það ekki
sízt nú, þessa kvöldstund.
Gredda var byrjuð. „Það var
fyrir löngu“, sagði hún. „Stund-
um lít ég um öxl og velti því þá
fyrir mér, hvort þetta hafi nokk-
urn tíma átt sér stað. Sjáðu txl,
þetta er um eitt skeið æfi minnar,
sem er liðið og búið. Þegar ég
nugsa um það núna, skil ég ekki
að ég skuli hafa lent í þessu. Ef
ég hefði verið eldri og reyndari,
hefði þa® verið skiljanlegra. En
ég var ekki gömul, aðeins 20 ára,
og ég var óreynd með öllu, Það
byrjaði í London stuttu eftir að
pabbi minn dó. Ég var einstæð-
ingur. Ég hafði ágætt starf, líkt
því sem ég nú hef, nema bara
að þá fékk ég að leika betrf
tegund tónlistar en nú.“ Hún hló
með sjálfri sér. „Kaupið var mjög
gott í þá daga. Eg var starfsmað-
ur fyrirtækis, sem leigði út hljóm
sveitir fyrir samkvæmi í heima-
húsurn og lokaða dansleiki. Á
dansleikjunum lék ég á píanó í
stórri hljómsveit, en í samkvæm-
in fór ég venjulega ein. Þau voru
öll lík hvert öðru, fóru vel fram
og voru glæsileg, enda flest í
West End. Aðeins eitt þeirra
stendur mér enn í fersku minni.
Það var Gamlárskvöldsgleði ein-
hvers staðar í Mayfair. Fólk var
að koma allt kvöldið og það var
orðið þéttsetið. Ég hafði spilað
hvíldarlaust frá klukkan 8 um
kvöldið og var orðin mjög þreyft.
Ég hefði getað gargað af ánægju
er gestirnir gengu í annan sal til
kvöldverðar, og ég var skilir
eftir ein. Virðingin og kurteisin
við píanóleikarann var svo sem
ekki mikil. Þjónn kom með mat
á bakka til mín.
Gestirnir höfðu verið um 20
mínútur að borða. Ég naut hvíld
arinnar og kyrrðarinnar. Þá opn
uðust dyrnar allt í einu og inn
kom maður. Hann var að leita að
vindlingaveskinu sínu. Ég hafði
séð það liggja á stólarmi, og von-
aði að hann kæmi auga á það og
færi svo strax án þess að taka
eftir mér. En þegar hann opnaði
d.yrnar aftur, sneri hann sér við
og sá mig. Hann horfði á mig
augnablik, brosti og sagði „Halló.
Ert þú hérna ennþá?“. Rödd hans
var vinaleg, og ég brosti til hans.
Þá gekk hann að píanóinu og
spurði, hvort mér stæði á sama
um þó hann fengi sér sæti. Ég
hafði ekki á móti því; hann var
eini gesturinn x samkvæminu,
serri hafði nokkuð hirt um rnínar
óskir. Hann bauð mér vindling.
Ég hafnaði boðinu, en hann
kveikti sér í einum.
„Segðu mér“, sagði hann
skyndilega, „finnst þér skemmti-
legt að, leika á pianó alla nótt-
ina? Það hlýtur að vera mjög
þreytandi.“
„Hann virtist hafa samúð með
mér, og mér féll það vel í geð.
Ég sagði honum að ég elskaði
tónlist, sanna tónlist, en starfið
væri hálf leiðinlegt, þegar fólk
bæði um Dóná, svo blá, og vin-
sælustu dægurlögin. Þá fórum
við að tala um tónlist, og ég
komst að því að hann vissi ótrú-
i lega mikið um tónlist, því hann
spilaði ekki sjálfur.. Síðan sneri
j hann samræðunni um mína hagi.
| Hann spurði, auðvitað óbeint en
mjög kurteislega. En hann virt-
ist mjög áhugasamur svo ég sagði
honum allt, sem hann vildi fá
að vita. Hann var undrandi þeg-
ar ég sagði honum, að ég væri
pólsk; hann sagði að einhver
hefði sagt sér, að ég væri rúss-
nesk. Það þótti mér skrítið, því
ég hafði ekki tekið eftir honum,
fyrr en hann kom þarna í le.it að
vindlingaveskinu. Ég sagði hon-
um frá námi mínu við tónlistar-
skólanum í Warsjá. Hann bað
mig að spila fyrir sig, og ég spil-
að Polonaise eftir Chopin. Ég veit
ekki af hverju það varð fyrir
valinu, en ef til vill var það
fyrsta verkið, sem ég mundi eftir
þá stundina.
Þegar leiknum var lokið, sagði
hann, að ég hefði leikið það verk,
sem hann teldi fallegast af verk-
um Chopins. Honum geðjaðist að
hita þess og hljómfalli. En ég
komst að því síðar, að þetta var
ekki aðeins kurteisi hans — held-
ur var þetta verk Chopins hans
óskalag. Ég lék meira, fleiri verk
eftir Chopin, erfiðari og stærri.
Ég man ekki hver þau voru.
Gestirnir komu inn og' ég varð
að byrja aftur á „Dóná svo blá“.
En þá fannst mér einhvern veg-
inn, að það væri ekki eins leiðin-
legt. Ég vissi, að það var að
minnsta kosti einn maður á með-
al gestanna, sem hafði samúð
með mér. Ég sá hann ekki eftir
þetta í samkvæminu, en er því
var slitið, kom hann til mín og
spurði, hvort hann mætti ekki
fylgja mér heim. Ég var honum
þakklát, ekki vegna þess, að brýn
þörf væri á fylgd, heldur vegna
þess, að það snjóaði úti og það
var orðið mjög áliðið nætur.
Hann kynnti sig sem , Roger
Ashleigh.“ j
Gredda hló með sjálfri sér.
„Sem Roger Ashleigh kynnti
hann sig. Og við skemmtum okk-
ur vel næstu vikurnar. Við sá-
umst mjög oft; hann fór með mig
á alla hugsanlega staði. Persónu- 1
leiki hans var mikill. Hann var
fríður og mjög aðlaðandi, og ég
varð ástfanginn af honum“, sagði
hún niðursokkin í hugsanir sín-
ar. „Englendingar eru seinir til
svifa, en þegar þeir eru komnir j
af stað þá tala þeir ekki lengur
utan af neinu. Roger var engin 1
undantekning. Þegar hann hafði
rannsakað hug sinn, tjáði hann 1
mér ást sína, og bað mig þegar
í stað að giftast sér. Ég hikaði
ekki við að svara. Alörei hafði
ég kynnst slíkum manni, sem
Roger var, og það að verða kon-
an hans, fannst mér það dásam-
legasta sem hugsast gat. Hann
sagði mér þá frá ýmsu um sjálfan
sig og fjölskyldu sína. Það urðu
fyrstu vonbrigði mín. Roger var
þrettándi jarlinn af Manstone.“
Hún sá, hvernig brúnir Nicoles
lyftust. „Ég veit alveg, hvernig
þér er innan brjósts, Nicole. Mér
leið alveg eins, þegar hann sagði
mér frá þessu. Ég hugsaði ekki
þá. Ég var ekkert hrædd við
þennan titil þá. Ég skildi ejtki,
hvað það þýddi að vera enskur
aðall. Roger var ekki annað en
lítill drengur. Ég hugsaði aldrei
um það, að stöðumunur okkar
var meiri en svo, að menn gæfu
því ekki gætur. Ég hélt þá, eins
og þú núna, Nicole, að hann hefði
aldrei beðið mín ef ég, að hans
dómi, hefði ekki sæmt honum.
Og það leið ekki á löngu, þar
til ég rak mig á það, hve ófull-
nægjandi ég var. Við fórum á
h^imili hans í Kent snemma í
marz. Hann hafði oft talað um

Kaupamaðurinn
5
Hann lofaði því og fór heim. Batt hann spíkina í orfið, og
fór að slá, en náði engu hári af með henni. Reiddist þá bóndi,
og brýndi spíkina, en það dugði ekki. Fór hann þá í smiðju
og ætlaði að dengja spíkina.
Því hann hugsaði, að ekki væri mikið í húfi, þó að hann
eldbæri spik þessa. En undir eins og hún kom í eldinn, rann j
hún niður sem vax, og varð að gjalli einu.
Fór þá bóndi og sagði konunni hvar komið var. — Varð
hún þá hrædd, því að hún vissi, að þetta myndi manni sínum
líka stórilla, þegar hann vissi það.
Það varð og. Þó er þess getið, að hann léti það ekki lengi á
sig fá, en samt sló hann þá konu sína fyrir tiltækið, og bar
það ekki við hvorki fyrr en síðar.
SÖGULOK.
1 ■
Skriístofustnrf
• ■
• ■
■ ■
* Reglusamur maður eða stúlka, geta fengið atvinnu •
■ , ,
S nu þegar eða 15. agust, við skxifstofustörf hjá fyrir- ;
■ ■
tæki hér í bænum. —■ Umsókndr, merktar; „180“, j
; sendist afgr. Mbl. fyrir miðvikudag 4. ágúst.
■ •
m m
***■■■■■■«■*■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■»■ ■ ■_■ ■ ■ ■ ■■■■■■■ ■ ■_!■. ■_* • ■-1AM
mm
§18
verzlunanmanna
í Tívola 31. júíSi, 1. og 2. ágúst
Meðal þess, er þar kemur fram, má nefna eftirfarandi:
Gasperý’s — Káts j úk -f imleikar
Baldur og Konni — Búktai
Flcssons — Loftfimleikar
Alfreð Clausen — Dægurlög
Fimleikaflokkur Klí —
Noregsfararnir sýna undir stjórn Ben. Jakobss.
Hjálmar Gíslason — Gamanvísur, eftirhermur
Baldur Georgs — Töfrabrögð
Karl Guðmundsson — Gamanþáttur
Kynnir verður Baldur Georgs
Laugardagur 31. júlí:
Skemmtiatriðin hefjast kl. 4.00 e. h. og aftur
kl. 9,00 um kvöldið. — Hlé verður milli kl. 7—8.
Sunnudagur 1. ágúst;
KL. 2,30 Lúðrasveit Reykjavíkur leikur á Austurvelli.
Stjórnandi Paul Pampichler.
KL. 3,00 Skrúðganga frá Austurvelli að Tivoli. Lúðra-
sveit Reýkjavíkur leikur í broddi fylkingar.
KL. 3,30 Hefjast fjölbreytt skemmtiatriði í Tivoli.
Hlé klukkan 7—8.
Kl. 9,00 um kvöldið hefjast skemmtiatriði að
nýju.
Mánudagur 2. ágúst:
Skemmtiatriði hefjast kl. 4,00. Hlé verður milli
kl. 7—8 og kl. 9,00 um kvöldið hefjast fjölbreytt
skemmtiatriði.
Komið og sjáið hina stórkostlcgu flugeldasýn-
ingu kl. 12 á miðnætti 2. ágúst.
Dans á palli öll kvöldin til kl. 2,00 eftir miðnætti laug-
ardag og mánudag og til kl. 1,00 eftir miðnætti sunnudag.
Hljómsvoit Magnúsar Randrup leikur á danspallinum.
Aðgangur ókeypis að danspallinum.
Skemmtigarðurinn opnaður kl. 2 alla daga.
Bílferðir verða frá Búnaðarfélagshúsinu að Tivoli alla
daga. Eftir miðnætti verður ekið til baka frá Tivoli
vestur Hringbraut um Vesturgötu, Hafnarstræti,
Hverfisgötu og Hringbraut.
Skemmtitæki garðsins opin allan tímann.
Fjölmennið í Tívolí
um verzlunarmannahelgina
Skemmtiskrá verður úthlutað ákeypis við innganginn.
■■■■■■■■■■•■■
■■■■■■■■•■
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■ m'mmmmmmammmmwmmmaaaaaam** >4
VERZLUI IIL SOLU
Stór og þekkt vefnaðarvöruverzlun, er af sérstökum
ástæðum til sölu nú þegar. — Verzlunin er í góðu hús-
næði með sanngjarnri leigu til margra ára. — Útborgun
nauðsynleg allt að kr. 500 þús. — Þeir, sem kynnu að
hafa áhuga fyrir að kaupa verzlun þessa, sendi nöfn í
lokuðu umslagi til afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir 7.
ágúst n. k., merkt: „Góð verzlun — 179“.
Lokað
vegna sumarleyfa frá 2. ágúst til 16. ágúst.
BÁTANAUST H. F.
"ÚU