Morgunblaðið - 16.11.1954, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 16. nóv. 1954
N I C O L E
Skaidsaga ettu Katheime Gasrn

Framhaldssagan 94
sagði henni. Hann vissi það eins
vel og hún að jólin myndu koma
og líða, snjórinn myndi hylja
jörðina unz vorið leysti hann upp
«g landið skartaði sínum sumar-
skrúða, uppskeran myndi verða
tekin í hús, og allan þann tíma
myndi vinnuaflið verða jafn fá-
tæklegt í sveitinni og nú, því
Jtarlmennirnir myndu enn verða
á vígvöllunum. Flugvélar mundu
þjóta um loftin að næturlagi, og
hann mundi áfram verða við
Nicole skilning á því hvað var
raunverulegur ótti. Hættan hafði
til þessa verið fjarlæg; hún hafði
aldrei komizt í snertingu við
hana. Nú var hættan nær — hún
var raunveruleg. Nicole hafði
aldrei geðjazt að því hve kæru-
íeysislega Lloyd talaði um hætt-
una. Hún vissi, að hver sú mín-
úta, sem hann var á sjúkrahús-
inu hafði hættu í för með sér.
Sjúkrahúsin í London orðið fyrir
verulegum skemmdum — og ó-
vinurinn mundi áreiðanlega seil-
ast lengra. En smám saman skild
sama starf — að hjálpa særðum | jsl henni að áhyggjur dugðu lítið.
og sjúkum, á meðan hún myndi
hiða — og vinna og með hverjum
deginum mundi vonin dvína.
Hún hallaði sér að öxl hans.
„Þú hefur aldrei getað sagt ó-
satt, Lloyd Fenton. En ég held
að þessi síðasta tilraun þín í þá
átt, hafi tekizt einna verst“.
Hann hló lágt. „Við gætum
aldrei leynt sannleikanum fyrir
hvort öðru, heldurðu það?“
„Ekki eitt augnablik“, sagði
hún og hristi höfuðið.
Hann þrýsti henni að sér og
kyssti hana aftur. „Ég elska þig,
Nicky“, muldraði hann. „Ég elska
þig heitar núna, en nokkru sinni
fyrr“.
„Ég veit það“, sagði hún.
„Hvernig veiztu það?“
Hún leit yfir öxl hans. Himin-
inn dökknaði — innan stundar
yrði aldimmt. Þá mundi byrja
dagur næturflugmannanna; hún
heyrði dyn vélanna, óvinaflug-
vélarnar færu í vesturátt. Mönn-
um yrði skipað að fljúga — sumir
þeirra kæmu aldrei aftur. Ef til
vill verður Richard í hópi þeirra
er skipað verður til varnar;
kannski kemur hann ekki aftur.
Og allt í einu minntist hún upp-
hafsstafanna í tréberkinum og
hún var sannfærð um að Richard
hafði rist þá í börkinn. Vera
kynni að hann kæmi aldrei aft-
ur, mundi aldrei ganga að trénu
og aldrei sjá þessa akra aftur.
Tilhugsunin var eins og köld
hönd, sem kreisti hjarta hennar.
En hún bægði hugsuninni frá sér.
Hún ætlaði ekki að hugsa um
slíkt. Það var ekki til góðs. —
Lloyd sagði að ekkért mundi
koma fyrir — ekkert. En fram-
tíðin var óviss. Það var ekki
hægt að flýta komu hennar, né
tefja tímann. Hún ætlaði að lifa
fyrir líðandi stund, klukkustund-
ina, augnablikið — ekkert annað.
„Hvernig veiztu það“, endur-
tók hann.
Hún strauk vanga sínum við
öxl hans. „Ég bara veit það“,
muldraði hún. „Ég bara veit
það“.
o—O—o
Hættan var alls staðar —- hver
blettur á Englandi var í hættu.
Hún talaði ekki lengur um ótta
sinn og kvíða við aðra; leyndi
þeirri tilfinningu sinni. Það var
ekki tími til að ræða um áhyggj-
ur — óunnin verk kölluðu. Að-
eins ef sýnd væri þrautseigja,
myndi England lifa áfram. Það
var á þeim tíma sem forsætisráð-
herra sagði hin athyglisverðu
orð: „Við berjumst þar til yfir
lýkur“. Voru þetta kannski enda-
lokin? Nicole fann að öll þjóðin
velti því fyrir sér, en vildi ekki
viðurkenna það: Voru þetta enda
lokin?
o----O----o
Lloyd leit upp frá skjölunum
er voru á borðinu fyrir framan
hann, er Systirin kom inn. Hann
andvarpaði mæðulega, og velti
því fyrir sér hvað Fullerton vildi
nú. Alltaf þegar eitthvað átti að
gera, sendu þeir hana til að ná
í hann. Hann lagði frá sér penn-
an og beið.
„Læknir, gætuð þér komið og
litið á slasaðan mann sem nýlega
var komið með?“ sagði hún. „Dr.
Price er farinn af vakt.“
„Getið þér ekki náð í Hughes,
Systir?“
„Ég er hrædd um ekki, lækn-
ir.“
Lloyd leit aftur á skjölin og
ýtti þeim síðan til hliðar. Þetta
var gallinn við Fullerton. Hún
bar því alltaf við að það væri
ekki þægt; hún var alltaf hrædd
um ao það væri ekki hægt „Allt
í lagi,“ sagði hann, „ég kem.“
Hann stóð upp frá borðinu og
gekk á eftir henni út úr her-
betrginu.
„Eru þeir illa slasaðir?" spurði
hann, er þau gengu hlið við hlið
eftir ganginum.
„Einn þeirra er illa útleikinn,
herra, tveir hafa fengið slæm
skotsár, en hinn fjórði virðist
ekki hafa nein sár, en hann er
meðvitundarlaus."
„Hverjir eru þeir? Flugmenn?"
„Já, ég held það, herra læknir.
Það var farið með þá á slysa-
stofu og búið um sár þeirra til
bráðabirgða áður en komið var
með þá hingað."
Það voru fjórir menn í sjúkra-
stofunni. Lloyd gekk þegar að
einum þeirra og virti hann fyrir i
sér. Sáraumbúðir voru um brjóst, $
hans lituð blóði og andlit hans ‘
var fölgrátt. Lloyd tók um mátt-
lausan úlnliðinn, hélt lauslega um
hann um stund, lagði hann síðan
niður og breiddi teppið upp fyrir
höfuð mannsins er á sjúkrabör-
unum lá. Hann gekk síðan að
næstu börnum. Hann leit á and-
lit mannsins — það var unggæð-
islegt; drengsandlit. fannst hon-
um. Hægri handleggurinn var
illa brotinn og maðurinn meðvit-
undarlaus. Lloyd rahnsakaði
hann skjótlega, sneri sér síðan
að Systirinni.
„Látið taka myndir af hand-
legg hans. Cambell er á vakt;
hann mun aðstoða við það.“
„Já, læknir. Viljið þér líta á
þann næsta; hann er ver farinn
en hinir.“
Lloyd sneri sér við og við hon-
um blasti sundurtætt og óþekki-
anlegt andlit, brotið og skorið.
„Hvað hefur komið fyrir?“
spurði hann manninn er lá á
börunum við hliðina.
„Jerry fékk það í andlitið. Guð
veit hvernig honum tókst að
halda vélinni réttri. Hann reif af
henni allan neðri hlutann er
hann nauðlenti.“
Lloyd sneri sér að Fullerton.
„Systir, þessi maður fer á skurð-
Alls konar
prjónafatnaður j
frá Tékkóslóvakíu |
Einkaumboðsmenn:
CENTROTEX
Kristján G. Gíslason
& Co. h.í.
Loftpressur, jarðýtur og
þungaflutningatæki til leigu
^y4(menna (nQQÍnaafétacii^
jjcfmcfafe laju
Borgartúni 7 — Sími 7490
Jóhann handfasti
Þessir fjórir leyfisdagar liðu
ENSK SAGA
53
Berengaría, hin tigna, elskandi drottning hans, gaf okkur
eindregnar fyrirskipanir varðandi vellíðan hans, hann mátti
' ekki fá of mörg staup af víni og hann átti að fá að vera einn
fljótt of fljótt fyrir þessi ungu StUnd °S stund> svo að hann §æti sofið' Þe§ar við svo reynd'
hjón/sem reyndu aðgera sem urn að hlýða henni með trúmennsku kjaftshöggvaði hann
mest úr hverju au«nabliki Þetta okkur blovandi og kallaði okkur osvifna þorpara og sletti-
voru þeim dásamlega hamingju- rekur, og þá vorum við í laglegri klípu. og við báðum þess
samir dagar. — Þá stundina heitt og innjlega að konungur kæmist sem fyrst til fullrar
gleymdu þau að nokkuð það væri heilsu aftur.
Nú ætla ég að segja frá því, hvað ég eitt sinn breytti
heimskulega, því að mér er það ljóst, að okkar ódauðlegu
sál er það hollt, að við könnumst hreinskilnislega við yfir-
sjónir okkar og skammsýni. Lengi eftir að þetta kom fyrir
ný. Aftur urðu dagarnir tilbreyt- mjg; var m£r samt þannig innanbrjósts, að hver sá af félög-
ingarlausir, langir og næturnar um mi'num, sem hefði árætt að minnast á það við mig, hefði
einmanalegar. Stundum fannst areiðanlega fengið glóðarauga.
henm eins og það væri betra ef j gVQ kar vig^ ag riddaj-j nokkur, Drogo de Montfichet, sem
íann e 1 æmi íoim. vi ava einmg var iæknir, var í miklum metum hjá konungi. Okkur,
hann for aftur, fannst1 - ° - J b r
■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■*)■■■■■ ■■■■■■■■■■■! |
■■■■■■■■■4
s
Raflagnir
Getum bætt við okkur vinnu.
/\aftœLjauerhátœc)iÉ JJenjill h.f.
Sími 80694 — Heiði v/Klennsvea
til, sem styrjöld nefndist — þau I
voru áhyggjulaus, En þá hvarf
Lloyd aftur; og vonleysið fyllti
hjarta Nicole. Biðtíminn hófst á
þegar
henni lífið hálfu snauðara en áð-
ur. En stritið hjálpaði henni til
þeás að vera ekki alltaf að hugsa
um hið vonlausa ástand — svo
að hún vann eftir mætti. Sum-
arið leið, ágúst gekk í garð og
uíjpskgrutíminn hófst.
■ Og þá í fýrsta sinrí
hinum ungu riddarasveinum. féll öllum illa við hann, því
að hann var hrokafullur í framkomu við þá, sem voru hon-
um óæðri, og það var talið að læknarnir stæðu í bandalagi
við Serki, eða jafnvel sjálfan djöfulinn.
Eitt kvöld á meðan konungurinn var veikur, skipaði hann
mér að sækja De Montfichet. Ég gekk að tjaldi hans og
J ætl^ði, að^ ganga inn„ en þá heyrði ég rödd hans og þessi
ðál'ast undaitlégú brð, sem han’n sagði:
ORUGGASTAR
Vinsælustu og öruggustu flugvélar heimsins eru
hinar þekktu „D C“ flugvélar, smíðaðar hjá
Douglas. — Þér getið ferðast með hinum risastóru,
nýtízku D C — 6 eða D C — 6 B. á öllum aðalflug-
leiðum hvar sem eu í heiminum.
»■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■•■■■■!
■■■■■■
ém ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■ ■■■jmMjaaaiUJtf