Morgunblaðið - 03.12.1954, Blaðsíða 14

»4
MORGUNBLAÐ1Ð
Föstudagur 3. desember 1954

NICOLE
SkSldsaga «ftii Katherine Gasin
30C
I Fré ÍSLENZKUM TÓNUM
Framhaldssagan 109
Riehard leit á innihald glassins.
„Þetta allt get ég ekki drukkið",
sagði hann.
„Jú, þú gerir það“, sagði hún.
„Nannie sagði mér að hún hefði
alltaf gefið þér svona þeytt egg.
Drekktu það. Þetta eru öll eggin
sem við gátum sparað og þú mátt
ekki láta þau fara forgörðum.“
Hann þefaði af því og leit síðan
á hana spyrjandi.
Nicole brosti. „Ég setti svolitla
koníakslögg samanvið", sagði
liún.
Richard tæmdi glasið þegar í
stað. „Þetta var gott“, sagði
hann. „Ég var alveg búinn að
gleyma hvernig þessi uppáhalds
réttur minn var á bragðið. En
ég held .samt að eggjaþeytan
hennar Nannie hafi aldrei ver-
ið svona bragðsgóð. Það hlýtur
að vera koníakið sem gaf þessu
hetta indæla bragð“.
Hún leit kímnislega til hans.
„Það var koníakið“, sagði hún
og tók tóma glasið úr hendi
hans.
Hann reis sig upp við dogg
á legubekknum. „Heyrðu, Ni-
cole“, sagði hann biðjandi.
„Seztu aðeins niður og talaðu
við mig“.
Nicole hikaði. „Ég mundi
gjarna vilja það, en ég á bara
svo mikið ógert“.
„Ó, vertu ekki alltaf að
liugsa um vinnu!“ sagði hann.
„Það getur beðið“.
„Jæja, er það“, svaraði hún.
„Það fjölgar alltaf verkefnun-
um sem óleyst eru, þó að mað-
ur sé alltaf að, hvað þá ef mað-
ur fer að slóra“.
„Seztu niður í tíu mínútur".
Nicole setti glasið á borðið
við hliðina á myndinni. Þegar
Richard bað um eitthvað, var
ómögulegt að neita honum. —
Hún settist á stól andspænis
legubekknum'
Hann horfði á hana hugsandi
nokkra stund. Hún var í fal-
legum, slétturri kjól og hár henn-
ar var vel og snyrtilega greitt.
Hún hafði þvegið það þá um
morguninn og hann hafði séð
hana er hún var að þurrka það
úti í sólskininu. Henni varð
ekki um það hvernig hann
mældi hana út og tók að dilla
íætinum óþolinmóð.
,,Nicole“, sagði hann allt í
einu, „hefurðu nokkurn tíma
hugsað um það, hvað þú ætlar
að gera þegar þessu öllu er
]okið?“
„Já, ég hef oft hugsað um
það, Richard. En hins vegar
hefur mér aldrei tekizt að
mynda mér ákveðna skoðun á
því máli“.
Enni hans hrukkaðist og hann
hallaði sér lítið eitt fram á við.
„Heldurðu að vera kunni að þú
farir aftur til Ameríku?"
„Eari aftur?“ Hún hristi höf-
uðið. „Til hvers ætti ég að fara
aftur þangað? Ég hef ekkert
þangað að sækja. Ég gæti ekki
hugsað mér að bvggja upp líf
mitt að nýju í New York —
ekki án Lloyds. Mér mundi
aldrei takast það. Það væri
•miklu betra fvrir mig að vera
í Englandi. Að fara kannski
til London“.
„En hvað hefurðu hugsað þér
jað gera?“ spurði hann.
i Hún starði á hann og skyndi-
lega var eins og í au^naráði
hennar speglaðist ótti. „Ég veit
[það ekki, Richard! Ég veit það
ekki! ,Ég get alls ekki hugsað
um það. Það er alitof fjarlægt
ennþá. Það er enn langt til
stríðsloka — og fyrr en stríðið
er búið, þýðir ekki að gera nein-
ar áætlanir". Hún stóð á fætur
og sneri frá honum.
j Þá fann hún hendur hans á
öxlum sér. Hann sneri henni
við, horfði fast á hana og hélt
með föstum tökum um hand-
, leggi hennar.
I „Það getur vel verið að stríð-
[ ið endi á næsta ári“, sagði hann,
„eða kannski ekki fyrr en eft-
ir fimm ár. Ætlarðu að bíða svo
lengi til að taka ákvörðun um
framtíð þína?‘.
i „Ég veit það ekki, Richard,
ég veit það ekki.“ Hún lokaði
augunum og hann kyssti hana
áfergjulega. Nicole fann hvernig
allan mátt dró úr sér, þegar
hann vafði hana örmum.
„Ekki að bíða, Nicole“, sagði
hann, „ekki að bíða lengur. Þú
bara sóar tímanum. Það er
ástæðulaust að hugsa fram í tím
ann. Framtíðin er óörugg. Mað-
ur verður að lifa í nútíðinni."
Hún greip í axlir hans. Lloyd
hafði sagt þetta sama við hana.
Gleyma fortiðinni, hafði hann
sagt, og hugsaðu ekki um fram-
tíðina, heldur aðeins um nútíð-
ina . . Augnablikið — og
Richard var að kyssa hana öðru
" sinfti.
„Viltu giftast mér þegar í
stað“, sagði hanh. „Það þarf ekki
að hafa hátt um það. Ég get
fengið leyfi og við förum á brott.
Það skiptir ekki máli hvert við
förum. Til einhvers staðar bara
þar sem er hljóðlátt og friðsælt.“
Og friðsælt .. . hún fann að
að hann strauk hár hennar. Lloyd
hafði alltaf gert það, hugsaði hún.
En hendur Lloyd höfðu ekki verið
svona langar og mjúkar og hend-
ur Richards ....
„Hefurðu nokkurn tíma komið
til Bevonshire Nicole?" spurði
hann. „Ég veit um foótel þar sem
við gætum farið til. Það er yndis-
legt þar. Þú munt áreiðanlega
kunna vel við þíg þar.“
Lloyd hafði einu sinni verið í
Devonshire. Hann hafði sagt
henni frá skógí vöxnum ásunum
og undurfögru landslagí. Þá
hafði hann farið til Somerset. Svo
vel hafði hann lýst fegurðinni
fyrir henni, að hún hafði séð allt
ljóslifandi fyrir hugskotssjón-
um sínum, litauðgina og fundið
skógarilminn. Hann hafði sagt
að jarðvegurinn þar væri hér um
bil eins dökkur og moldin í
Georgíu. Hún minntist þess einn-
ig, að Gerry Agar hafði átt heima
í Somerset. Hver skvldi hafa feng
ið það heimili hans? hugsaði hún.
Einhvérntíma ætlaði hún að
spyrja Richard um það. Hann
hlaut að vita það.
„Ég hef elskað þig árum sam-
an“ var hann að segja. „Þegar þú
fórst vestur um haf hætti ég að
hugsa um þig, en þegar þú komst
aftur, þá varstu eins og áður og
vaktir ást mína á ný.“ Richard
þrýsti vanga hennar að sínum.
„Þetta er ekkert líf sem þú lifir
hér. Það er tilveran allsnakin —
ekkert meira. Má ég ekki færa
þér lífið aftur. Við getum lifað
saman — og notað hverja stund
vel til þess að bæta upp þau ár
sem við höfum misst Við gætum
farið aftur til London. Fengið
okkur íbúð þar einhversstaðar."
Richard lét þetta hljóma svo
æfintýralega auðvelt, hugsaði
hún. Hann elskaði hana, og það
var nóg. Eða var- það ekki? Með-
an hnna þrýsti henni ð sér, fann
hún öryggið, sem hún hafði ekki
fundið mánuðum saman. Hann
myndi nema hana á brott frá
Fnton-Woods — frá hinu hvers-
dagslega striti. Þau myndu fara
til London, njóta lífsins og ást-
Þórður sjóari er kominn
Tvö lög eftir Ágúst Pétursson
Alfred Clausen
og karlakvartett og hljómsveit Carl Billich
ÞÓRÐUR SJÓARI
Alfrcd Clausen & Ingibjörg Þorbergs
og hljómsveit Carl Billich
HARPAN ÓMAR
Höfum einnig fengið bæði lögin á nótum
Póstsendum um land allt
Austurstræti 17
Kemt í hárið aerir yður heillandi
3
l+Mjt
m
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
63.
En þessir hraustu bakverðir töldu sér skömm að að-
gerðarleysinu og héldu það ekki lengur út, að hafast ekk-j
ert að, svo að þeir brugðu sverðum sínum, hröpuðu: „Hjálp,1
ágæti' Georg helgi!“ og þustu fram til áhlaups. Allur herinn |
sneri við og geystist fram á eftir þeim, svo að bakvarðaliðið,
varð fremst og framvarðaliðið síðast. j
Konungur hreytti út úr sér blótsyrðum og lét blása í
iúðrana, hann safnaði um sig hinum trúu mönnum sínum'
frá Englandi og Normanndí, flýtti sér í gegum manngrúann j
og ruddi sér braut með hinu ógurlega sverði sínu. — Eg
reið á eftir honum á harða stökki.
, Ringulreiðin var ægileg. Rykið þyrlaðist upp í þykkum
gusum og tók fyrir allt útsýni. Eg barðist sem óður væri
og vonaði aðeins að högg mín lentu á óvinunum, en ekki
á vinum mínum. Mannlausir hestar hlupu fram og aftur,
óðir af hræðslu. Særðir menn og fallnir, sem hestarnir
tróðu undir fótum sér á hlaupunum, hrópuðu í neyð sinni
og báðust griða, en í grimmdarofsanum, sem ríkti í þessari
heiftarlegu orrustu, voru engum gefin grið.
i Her okkar safnaðist saman í kringum konunginn og eftir
afar harða og æðisgengna orrustu, rákum við Serki á
flótta.
En nú, einmitt þegar við sáum hilla undir sigurinn, varð
ég fyrir slysi. Eg var í hamstola vígamóði og brann í skinn-
inu eftir að vinna einhver eftirminnileg afrek. Því hvarf
ég frá hlið konungs og elti Arabahöfðingja einn, sem flýði
í dauðans ofboði, með það í huga að ná hinum ágæta hvíta
gæðingi hans að herfangi og gefa konungi hann. Rykið var
svo þykkt, að ég sá ekkert frá mér og vissi ekkert hvert ég
fór, svo að ég tók í taumana á hesti mínum til þess að hægja
á ferðinni, en þá varð mér það allt í einu ljóst, að ég var
orðinn viðskila við vini mína og var umkringdur villutrúar-
mönnum.
Gjörið eins og feg- ;
urstu konur heims: ■
Úðið hár yðar dag- ;
lega með Kemt .. ■
og það fær einnig :
hinn undurfagra ■
gljáa.
24-54-Au

Sportvörur
Skíði, allskonar, skíðabindingar, skíðastafir, skíða-
áburður, margar gerðir, krokket, spjót, bogar, örvar,
skotmörk og fleiri sportvörur.
Skíðagerðin Fönn
við sænsk-íslenzka frystihúsið.
Sími: 1327.
i»t
3
Kvenfélagið Edda heldur taazar laugardaginn 4. des.
kl. 2 e. h. í húsi H.Í.P., Hverfisgötu 21. Margir góðir og
ódýrir munir.
Þær félagskonur, sem eiga eftir að skila munum, eru
vinsamlega beðnar að gera það í kvöld.
* Nefndin.