Morgunblaðið - 09.02.1955, Blaðsíða 14

14
MORG 11 NBLAÐiÐ
Miðvikudagur 9. febrúar 1955
n3=

EFTIRLEIT
EFTIR EGON HOSTOVSKY
Frarnhaldssagan. 16
í herbergið. „Heyrðu, pabbi, ef
þú lætur mig hafa peninga fyrir
sterku reipi, getur herra Kapoun
komizt heim gegnum gluggann,
svo að enginn sjái hann í kvöld.
Hann er núna í bílskúrnum og
ég átti að segja þér að láta hann
hafa lykilinn að háaloftinu, vegna
}>ess að hann er að krókna úr
kulda og getur ekki beðið til
kvöldsins."
„Farðu burtu og leiktu þér,
Oskar!“ hrópaði Irene í mesta
æsingi.
„Farðu út, strákskömminn“,
hrópaði Oldrieh, sem annars var
svo mildur og þolinmóður.
Herra Johnson tók af sér gler-
sugun, og snýtti sér hátt og Irene
+il nokkurrar undrunar var vasa-
klúturinn ekki úr líni heldur úr
þunnum pappír, og sagði síðan
rólega og blátt áfram: „Þið skulið
ekkert vera óróleg. Eg stend fvrir
hóteli og ef það er nauðsynlegt,
sé ég ekkert og heyri ekkert. Mér
er alveg sama hvort þið hafið
einhvern herra Kapoun í felum
hérna, ég hef engan áhuga á
stjórnmálum. skiljið þið, — ég er
aðeins að leita að ferðatöskunni
Fimmti kafli.
Margaret Pollinger fvlgdi
komu-manni til dvra, muldraði
fáein orð, og hélt lengi í hönd-
ina eins og til að bæta upp, hve
hún hafði verið þögul og kveðjan
fálát. Hún gekk aftur að skrif-
borðinu og þrýsti hnefunum að
gagnaugunum. Hún hafði dálít-
inn höfuðverk. Það var asperín
1 kápuvasa hennar og kælt vatn
var rétt fyrir utan herbergis-
dyrnar hennar, en nú var henni
hað meiri ofraun en þó hún ætti
að ganga um þvera Prag. Marga-
ret \’arð alltaf máttlaus ef hún
komst í einhverja erfiðleika eða
þegar hún skammaðist sín, og
vissulega voru það núna erfið-
leikar sem orsökuðu þetta mátt-
leysi og höfuðverk. Fyrir neðan
í húsagarði ameríska sendiráðs-
ins voru tveir menn í vinnuföt-
ura og einkennisklæddur hermað-
ur að gera við vörubil og þeir
bölvuðu og hlógu og voru óþægi-
lega báværir eins og aðeins ungir
menn geta verið. Á sillunni fyrir
utan gluggann tísti einmana spör
fugl, scm hafði ekki fengið neinn
brauðmola vegna ágengni félaga
sinna. Þetta kvak og óþolinmóða
liopp um silluna, var svo átakan-
legt, að það kom vottur af brosi
fram í varir Margaretar. Án þess
að standa upp. tók hún brauð úr
skúffunni, muldi það milli fingra
sér, hallaði sér fram, opnaði
gluggann og henti brauðmolun-
um út til litla vesalingsins. Þegar
í stað birtust fjöldi spörfugla, svo
að litli fuglinn gat ekki náð í svo
mikið sem einn mola. „Þetta er
raunverulega svívirðilegt", sagði
hún upphátt við sjálfa sig, en það
var augljóst, að hún var ekki að
Iiugsa um litla fuglinn.
Hún tók upp heyrnartólið. „Er
Gerard Morgan á skrifstofunni?
Get ég fengið að tala við hann?
Halló, góðan daginn, Gerard,
þetta er Margaret. Hefurður tíma
aflögu, mig langar til að tala við
þig .... Spurðu mig ekki, hvort
það sé nauðsynlegt. Hugmyndir
þínar um, hvað sé nauðsynlegt
eða áríðandi eru gjörólíkar mín-
um hugmyndum. Það er um blaða
manninn Kral. Hann er nýfarinn
frá mér. Ágætt, ég get verið kom-
in eftir fimm mínútur."
Gerard Morgan, aðstoðar her-
, íiiálafulltrúi var almennt álitinn
vera ágætur ungur maður, hann
var glæsilegur, gáfaður, hafði 1
kímnigáfu, var vel lesinn og lék
vel á slaghörpu og var aðdáan-
lega vel þjálfaður í sitt starf, en
ungfrú Pollinger hafði ekki geðj-
ast að honum, frá því er hún sá
hann fyrst. Hún fór að rifja upp
þessa upprunalegu óbeit hennar
á honum, eins og einhver hafði
verið að ásaka hana um, að henni
geðjaðist ekki að honum einungis
vegna þessa heimskulega máls
! Paul Kral, en Morgan hafði haft
með málið að gera þessa síðustu
daga. Nei, Margaret hafði aldrei
' geðjast að Morgan, vegna þess, að
það sem aðrir álitu fyndni hafði
henni alltaf fundist vera ósvífni.
Hún hafði heldur aldrei getað séð
neitt glæsilegt við hann, þótt
hann væri alltaf í fötum frá
beztu klæðskerum, og"þar að auki
hafði Gerard hræðilegan ávana,
sem hann hefði átt að geta bælt
niður eða að minnsta kosti haft
hemil á ef hann var vel gefinn,
en það var, hann hló og hló að
hlutum sem voru ekki á nokkurn
hátt hlægilegir. Hvernig í ósköp-
unum gat maður heillað nokk-
urn, ef hann var alltaf hlægjandi
og glottandi, eins og verið væri
að kitla hann.
i „Góðan daginn, Margaret, þú
lítur vel út, þú hefur ábyggilega
sofið vel, jæja, en sá er munur-
inn, að ég sé varla út úr augun-
um. Hamingjan góða, hvilík
veizla hjá hershöfðingjanum, hóp
ur frá Suður Ameríku, en þú
veizt hvernig þessi frú Howe er,
hún leyfir manni aldrei að fara
á skaplegum síma og nú liður mér
hræðilega. Setztu niður og fáðu
þér sigarettu, Margaret."
Hann hló við orðin hópur frá
Suður-Ameríku og svo aftur, er
hann bauð henni sigarettu.
„Ég ætla að fá sígarettu. Hlust-
aðu nú á, Gerard, auðvitað vil ég
ekki vera að skipta mér af þín-
um málum, en þetta Kral mál er
hreinasta hneyksli. Hvers í ósköp
unum ætlist þið til af honum? Ef
þú hefur raunverulega ástæðu til
að biðja þá í Washington að láta
hann ekki fá vegabréfaáletrun,
hvers vegna segirðu honum þá
ekki, að þér finnist það leiðin-
legt, en í þess stað ertu með alls
konar útúrsnúninga. Maðurinn
hefur ekkert gert af sér svo að
hann verðskuldi að vera kvalinn
svona. í sannleika sagt þekki ég
fáa, sem eru jafngóðir og hann,
og þú ættir líka að geta viknað
við það, að þessi sjúka stúlka
deyr, ef hann kemur ekki til
hjálpar."
„En ég er nógu viðkvæmur, og
ég vil gera allt, sem ég get fyrir
Kral. Vegna þess, að mér geðjast
vel að manninum, og það eru ekki
margir dagar síðan, að ég eyddi
heilli klukkustund til að tala við
hann um Mozart og ég varð þá
að vinna eftirvinnu. Gleymdu
ekki, að það er fjöldi fólks sem
er eins og Kral, og ég hef áhyggj-
ur út af. Ef ég veiti honum meiri
athygli en öðrum, þá er það sum-
part vegna þess, að mér er vel
við manninn, sumpart vegna þess,
að hann er óvenjulegur maður,
sem vakti hjá mér forvitni, en
mest megnis vegna þín Margaret.
Þú hefur enga hugmynd um, hvað
ég vil gera fyrir þig og vini þína.“
'Hann hló aftur, næstum biðj-
andi. „Skelltu ekki skuldinni á
mig, kenndu heldur þeim í Wash-
ington um það. Ekki ákveð ég um
vegabréfaáletrun, það gerir sendi
ráðið og stjórnarráðið. Ég safna
aðeins gögnum, þegar mér er sagt
að gera það. Mér þykir mjög fyr-
ir því, að þeir í Washington geti
ekki ákveðið, hvort þeir eigi að
treysta honum, þegar tekið er til-
lit til menntunar hans og allrar
hegðunar. En hvað get ég gert að
því? En okkar á milli sagt,
Margaret, hvernig getur þú verið
viss um heiðarleik nokkurs á
þessum erfiðu tímum? Til dæmis
er dálítið atriði í máli Krals.
Mundir þú telja það heiðarlegt að
segja ekki sannleikann? Horfðu
ekki á mig eins og þú ætlaðir að
drepa mig á stundinni. Ég sagði
Jóhann handfasti
£NSK SAGA
101
okkar og breytti um stefnu og við sigldum til eyjarinnar
Korfu. — Við komum þangað um kvöld. Hafið var spegil-
slétt og sló á það rósrauðum blæ um sólarlagið. Strandlengja
eyjarinnar virtist renna saman við loftið í gulllitaðri móðu
í fjarska. Dýrðlegri og friðsælli sjón var hvergi hægt að
hugsa sér nema í Paradís. . (
Upp við ströndina lágu tvær galeiður, einkennilegar útlits. J(
Þar sem þær lágu með svörtum seglum og háum, afturhall-
andi framstöfnum, líktust þær frekar ránfuglum en skipum. 1
Skipstjóri okkar hraðaði sér til konungsins og hrópaði:
„Herra! Siglum héðan sem íljótast. Skipin þarna eru sjó-1
ræningjaskip og eru að bíða tækifæris til rána“. Ef hann 1
hefði þekkt Ríkarð konung betur, hefði hann vitað, að það
sem hann sóttist fyrst og fremst eftir, voru hættuleg ævin- '
týri. Nú fékk hann að kynnast þeim þætti í skapgerð kon- I
ungs líka.
S Þegar Ríkarður konungur heyrði orðið „sjóræningi" leiftr- ’
uðu augu hans, og okkur öllum til hrellingar, sem vorum
á skipi hans, skipaði hann að setja bát á ílot. Hann sagðist
nú ætla að fara út í galeiðurnar og heilsa upp á sjóræningj-
ana. |
j „Þetta er óðs manns æði,“ hrópaði skipstjóri okkar, og
reif og tætti af sér hárið í skelfingar ofboði. „Þessir grimmu
. og vondu menn drepa yður áreiðanlega, góði herra.“ Svo
'sneri hann sér að okkur og hrópaði: „Stöðvið hann, piltar, |
í allra heilagra dýrlinga nafni.“ |
„Því þá það? Hvað gengur að yður?“ spurði konungur, og
skellti hendinni glaðíega á bakið á honum. „Þessir sjóræn- .
Hrœrivélar
fyrirliggjandi. — Kynnið yður margvíslega
kosti þessara hrærivéla.
Hekla h.f.
Austurstræti 14 — Sími 1687
Bútasala — Bútasala
Peysur — Blússur — Töskur — Náttkjólar
Millipils — Kjólacfni — Bútar
Gerið góð kaup.
Tízkuskemman
Laugavegi 34
Við bjcðum yður aðeins 1. flokks
Permanentolíur
Duart Duplex kr. 130,00
Helene Curtis Rhapsody kr. 140,00
Helene Curtis Fasionwave kr. 140.00
Helene Curtis Revivex kr. 150 00
Múrhúðunarnet
Mótavír
Bindivír
Almenna byggingafélagið h.f.
Borgartúni 7 — sími 7490.
í'■ giT«'iiriiaiii■ ■■■■«••• i■ ¥111 i~kiinxraanvnrH« * ■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■»■ ■■■■■■••■¥« ¥ ¥ ■•'■• ■■■■¥■ aiiiiiirri■■■■■•■ iiiiiTafirrriniiTf ■¥■