Morgunblaðið - 24.04.1955, Side 14

14
MORGVNBLAÐI9
Sunnudagur 24. apríl 1955
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR 3. B. PRIESTLEY
Framhaldssagan 19
karlmaður mundi spyrja“. hróp-
aði Margaret. „Rétt eins og ég
licfði eitthvað ákveðið markmið
grafið innst inni í fylgsnum hug-
ans! En ég skal reyna að svara
því. Leyfið mér að hugsa mig
um.“ Han leit í kringum sig á
alla þá, sem horfðu á hana og
hún óskaði þess, að hér vreri
kona við hennar hæfi, sern hún
gæti ávarpað. Þessi stúlka mundi
ekkert skilja. „Jæja“, byrjaði hnn
hikandi, „ég er ekki viss um, að
ég geti gert mig fullkomlega skiij
anlega eða hvort þið munuð
skilja það. Spurningin er, hver
séu áform mín, hvað ég vilji í
xaun og veru gera eða vera, er
það ekki? Það sem ég vil segja
er, að mig langar til að skepa
eitthvern persónuleika, sem ég
mundi ekki reyna að útskýra
fyrir ykkur. Það er til í huga mín
um, rétt eins og hugmynd um
skáldsögu eða leikrit er í huga höf
undarins, en ég verð að gefa
honum útrás, hleypa honum út í
lífið — skiljið þið? — alveg eins
og rithöfundarnir gera. Ég vil
láta þennan persónuleika um-
lykja lífið og ég vil raunverulega
vera alltaf að skapa hann og ég
vil hafa fóik nálægt mér, þá
sem mér þykir vænt um, og að
það lifi í þessum persónuleika
og ég vil einnig láta annað fólk
komast í snertingu við hann og
taka eftir honum og segja, að
þetta sé minn persónuleiki og
hann sé fullkominn. Þessi per-
sónuleiki inniheldur allt hið góða
úlifinu, allt það sem mennirnir
setja í mismunandi hópa eða
flokka og hefja til skýjanna."
Henni varð hlýtt um hjartarætur
og hún glevmdi áheyrendunum.
„Með því að gera þetta eða reyna
að gera það, er maður að skapa
á hinn dásamlegasta hátt, vegna
þess að þar er lífið sjálft efni-
viðurinn. Og þeim konum, sem
liefur tekizt að gera þetta — það
er einnig slæmur persónuleiki
eins og góður — eru raunverulega
dásamlegar, eins og drottningar
án nokkurt tildurs eða sýndar-
mennsku. Mennirnir taka aðeins
óljóst eftir þessu, þótt þeir hríf-
ist auðvitað af því og það má
sjá menn, sem hrífast að andrúms
lofti einhverar sérstakrar konu.
Þeir hafa ekki orðið ástfangnir,
eins og fólk heldur alltaf, heldur
hafa þeir uppgötvað nvtt land
og þar hafa þeir sezt að. Það er«
það sem ég vil að skapa mitt
lit.la land.“ Hún stanzaði móð og
horfði í kringum sig á áheyrend-
urna, og varð skvndilega hrædd.
Á næsta augnabliki mundi hevr-
ast skellihlátur. En það var ekki
svo; allir virtust annað hvort
vera dálítið ruglaðir eða vingjarn
legir eða hvoru tveggia, henni
Jétti og henni leið vel. Hún brosti
til þeirra. „Ég virðist einnig hafa
orðið sek um að halda ræðu. Ég
bið afsökunar.“
Þau hrópuðu öll, þegar þau (
heyrðu þetta. „Það er ástæðulaust
að afsaka nokkuð, frú Waverton.“
Rödd sir Williams heyrðist „En
þér eruð of djúpar fyrir mig. I
Hver er næstur? Getum við ekki
fengið einhverjar staðreyndir?"
Það var Margaret, sem átti að |
spyrja og sessunauturinn var
lierra Femm. Hún horfði rugluð ■
á hann. Henni fannst, að hann '
hefði ekki átt að vera með, þeg-
ar hún horfði á langleitu gulu
hrukkóttu grímuna, sem sneri að
henni. Það voru djúpar hrukkur
kringum augun og boginn á nef- {
inu var skjannahvítur eins og j
beinið hefði sprengt af sér skinn-
ið, en augun voru þokukennd.
Hún gat ekki spurt hann neins.
Hann var svo einkennilegur. Þá
mundi hún allt í einu eftir
Rebeccu Femm og hinni látnu
Rachel Femm og konunum, sem
komu í silki og skarti og mönn-
unum, sem sögðu: „Farðu burtu
og biddu til guðs“ og það virtist
allt vera eins og hluti úr gam-
alli heimskulegri sögu, sem hún
hafði gleymt og þó var þessi
maður í henni, einn lifandi mað-
ur. Nei, ekki alveg lifandi.
„Ég er reiðubúinn, frú Waver-
ton.“ Hve það var einkennilegt
að heyra hann tala. Það gerði
þetta allt erfiðara fyrir.
„Flýttu þér, Margaret." Þetta
kom frá Philip. Hún var að verða
hlægileg. Allt var betra en ekk-
ert. „Segið okkur“, heyrði hún
sjálfa sig segja, „hvers vegna þér
hafið kosið að búa hérna.“
Herra Femm saup á vínglas-
inu og setti það aftur mjög var-
lega á borðið, því næst leit hann
yfir borðið, þar sem systir hans
hafði setið, og beit saman vörun-
um, svo að munnurinn virtist
alveg hverfa. „Ég kom hingað,“
sagði hann að lokum, „eða ég
kom hingað aftur vegna þess að
hér er ég fæddur og alinn upp
einmitt í þessu húsi og það var
af sömu ástæðum og þið komuð
hingað. Mig langaði ekki til að
búa í þessu húsi lengur, rétt eins
og ykkur langar ekki til að dvelj-
ast hérna eina nótt. Þið leituðuð
hælis hérna og það gerði ég
einnig. Þegar ég ákvað að snúa
hingað aftur, átti ég enga pen-
inga og lögreglan átti erindi við
mig. Ykkur finnst það undarlegt.
Ég hafði ekki gert neitt glæpsam-
legt, ekkert raunverulega glæp-
samlegt í þess ,orðs versta skiln-
ingi, en lögin hér í þessu landi
eru svo heimskuleg og kjánaleg
og gæfan var mér ekki hliðholl.
Þetta var heimili fjölskyldu
minnar, og einnig mitt heimili
eitt sinn, þess vegna fór ég hing-
að, barði að dvrum eins og þið
gerðuð nú í kvöld og leitaði hæl-
is. Ég hef alltaf verið hér síðan.“
Hann lyfti glasinu aftúr og þau
störðu oii þegjandi á hann. Það
var ekki eins og þau gætu ekki
komið upp noKkru orði af undr-
un, heiaur vegna þess að það
virtist eins og pau heiðu ekkert
að segja. Sir Wiiliam ræskti sig,
og þao hijomaði eins og fyrirboði
ræöu, en honum virðist hafa
snuizt hugur, þvi að ekkert heyrð
ist.
„Það er ágætt það, sem komið
er“, sagði Penderei. „Nú eigið
þér að spyrja, herra Femm.“
Hann gat ekki ímyndað sér að
sá, sem næstur var, mundi segja ;
sannleikann. Hann var of ríkur
og of heppinn til að segja sann- ;
leikann. j
Herra Femm leit á sessunaut-
inn og því næst leit hann beint
fram fyrir sig. „Þér verðið að
segja okkur“, sagði hann hægt, ‘
„það versta sem þér hafið gert j
þessa síðustu mánuði."
„Nei, heyrðu nú!“ andmælti sir '
William. „Þetta er heldur mein-
fýsið, er það ekki?“ j
„Það“, bætti herra Femm ró-
lega við, „sem þér skammist yð-
ar mest fyrir.“
„Þér farið ekki fram á mikið,
eða hitt þó heldur." Hann blés
reyknum út úr sér, eins og til
að róa taugarnar. Því næst hugs-
aði hann sig um. „Eiginlega veit
ég ekki.“ Hann gretti sig, en síð-
an birti yfir andliti hans. „Jæja,
þið skulið fá að heyra það. Það
versta, sem ég hef gert á þessu
ári. Það er ekkert sérlega spenn-
andi eða æsandi, ekkert blaðamál
eða drykkjuveizlur í West End
eða neitt slíkt. En ég ætla að vera
hreinskilinn við ykkur; þetta er
það, sem ég skammast mín mest
fyrir. Ég nefni auðvitað engin
nöfn og tala við ykkur í fullum
trúnaði. Fyrir nokkrum mánuð-
um deildi ég við forstjóra fyrir
einu af fyrirtækjum mínum og
rak hann síðan. Þetta er allt og
sumt. En það var heilmikið á bak
við þetta. Ég sagði, að hann væri
ekki nógu góður, mér líkaði ekki
Jéhann handfasfi
^NSK SAGA
141
„Sonur minn, ég áminni þig um að setja traust þitt á Guð
en ekki menn. Vertu alltaf sterkur. göfuglyndur og einbeitt-
ur. Vertu mér eins trúfastur riddari og þú hefir verið mér
trúfastur þjónn, þá muntu vissulega vinna þér mikinn heið-
ur og mikla frægð.“
Svo sló hann mig á herðarnar með flötu sverðinu og
sagði:
„Stattu upp, herra Jóhann de la Lande.“
Blanchfleur girti mig gullbúnu belti og sverði. Svo sagði
hún lágt:
„Herra Jóhann, nú verð ég víst að tala alvarlega og virðu-
lega við þig.“- En glettnin í augunum sýndi að hún sagði
þetta í skopi. Ég leiddi hana afsíðis og sagði:
„Blanchfleur, nú dettur mér nokkuð í hug. Úr því að ég
er nú orðinn riddari, ættum við þá ekki að trúlofast hvort
öðru?“
Þá setti Blanchfleur dreyrrauða og hún spurði:
„Elskarðu mig, Jóhann?“ og þóttist verða ósköp hissa og
íeimin.
„Nei, nei“, sagði ég til að stríða henni. „Ég spurði bara
svona af því að mér finnst það einhvern veginn á mér að
við eigum eftir að vera saman héðan í frá á meðan við lif-
um bæði.“ En kossinn, sem ég rétti henni á eftir, sagði henru
allan sannleikann.
Nú kom þjónustusveinn hlaupandi og sagði:
„Konungur vill tala við ykkur aftur.“
„Krjúptu niður, Jóhann. Þér lá svo mikið að komast í

A morgun
seljast með miklum afslætti
HATTAIS
ULLARKÁPUR
á börn og fullorðna
BARMADRAGTIR
^defdur luj^.
Laugavegi 116
Sundbolir
Blússur
Peysur
Pils
Náttkjólar
Nærföt
Dragtir
Kjólar
^deiclur L.fí.
Austurstræti G
KJÓLAEFNI
GLUGGATJALDA-
EFNI
BORÐDÚKAR
BUTASALA
ddeidur L.j^.
Bankastræti 7
HALSKLUTAR
Austurstræti 6 og 10
Bankastræti 7
Laugavegi 116
■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■
■ >■4
JTy
— — / At
löWrs TZÍk:
/
I
frá TONI
sem nýtur sívaxandi hylli alls staðar.
HEKLA H. F.
Hverfisgötu 103 — Sími 1275.
IUujUuulus
iiiniTii iTrrn