Morgunblaðið - 17.05.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 17. maí 1955

DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY
ÍÍEnc
Framhaldscagan 38
hlmn. „Eg fer varla lengra“. Nú
ffeeddi vatnið inn í skýlið; flóðið
haföi nú komið til þeirra; það
mátti heyra það veltast áfram.
.j„Sjáðu“, kallaði hann. „Ég er
að koma.“ Á næsta augnabliki var
vktnið komið upp að hnjám á
hiönum og hann flýtti sér inn í
bifreiðina aftur.
fö „Sjáðu bara“ stundi hann.
j|Vatnið þýtur hingað inn.“ Hún
ballaði sér fram og horfði út um
Öunar dyrnar, en hann reyndi að
vmda buxnaskálmarnar.
;• „En“, hrópaði hún, ef það
Bækkar, kernur það bráðum inn
í bifreiðina."
, „Ef svo skyldi fara“, munldraði
J>ann, og var enn að reyna að
vmda úr buxunum, „verður þú
|lð setja fæturnar upp í sætið.“
Hún rétti út hendina. „En setj-
iim nú svo, að vatnið hækki stöð-
Wgt. Hamingjan góða, við erum
§á alveg teppt hérna “
■ ; Nú rétti hann úr sér, hallaði
sór alveg að henni og brosti til
liennar. „Við getum einhvern
Veginn komist ut. Þar að auki
getur það ekki hækkað mikið.
Það hlýtur að renna fijótt burtu.
Þetta er bara skemmtiiegt, finnst
þér það ekki?“
„Skemmtilegt!" Honum fannst
hann geta séð svipinn á andliti
hennar. „Þetta finnst mér ein-
kennileg skemmtun.“
Hönd hans kom við eitthvað
mjúkt og kalt. Það var fleygurinn
Hann hafði einnig gleymt hon-
um. „Það er eftir einn sopi“,
sagði hann og hristi fleyginn.
„Urekktu hann.“
;. „Mig langar ekkert til þess,
þakka þér fyrir. Drekktu það.“
„Á ég að gera það? Eða á ég
ið geyma það, ef eitthvað kemur
lynr? Eða er þetta einmitt sú
siund? Segðu mér það.“
„Þú sagðir einmitt, að þetta
væri ekki sú stund, eða var það
fkki, herra vitringur? En flýttu
þér og kláraðu það “ Hún hall-
aði sér aftur á bak í sætinu og
jsneri andlitinu til hans. „Ég held
mig langi til að sofna,“ hún
þeispaði. „Ég er alveg að sofna.“
Én hið innra með sér, fannst
lienni hún ekki vera syíjuð, heid-
ur spennt og æst.
I „Ef þú ferð að sofa, skeður
ábyggilega eitthvað hræðilegt, og
þá missir þú af því“, sagði hann
þm leið og hann skrúfaði tappann
|f fleygnum. „Það gæti verið, að
})ú vaknaðir þegar vatnið er
Jálveg komið upp undir höku á
J»ér, og sílungarnir sprikluðu allt
í kringum þig. Og svo gæti líka
þerið, að þu vaknaðir hér alls
ækki, heldur værir þú að fara
yfir Piccadilly Circus til að ná
í síðustu neðanjarðarlestina “
„Og hvar mundir þú þá vera?“
„Hvergi. Þig heíði aðeins
dreymt mig. Þú veizt, hvernig
fólk, sem þú hefur séð einu sinni
,eða tvisvar, eins og þú heíur séð
mig, skýtur allt í einu upp í
draumum og verður þá mjög
þýðingarmikið fólk. Þannig
mundi það verða með mig.“
„Þá langar mig ekki til að
vakna upp á Piccadiily Circus.“
„Hvers vegna?“ Hann horfði á
iiana.
„Vegna þess, að mér geðjast að
þér.“
„Þótt það sé regn og myrkur
og þrátt íyrir sir Roderick Femm
;jálfan“ hrópa’ði hann, „þá geðj-
st mér einnig að þér. Mér finnst
aetta vera hátíðlegt og mikil-
ægt augnablik. Ertu viss um. að
1 þig. þfhgi ekki í þetta ^yiský?“,
*§!«.$ V -■ \ * i - í 3 % 11 9 1 f 11
■UJMMB amrai ■ ■ ■ ■ ■ uaa i
„Já, ég sagði þér, að mig lang-
aði ekki í það.“
„Þá verður að verja því til
einhvers betra en að eyðileggja
lifrina í mér.“
„Hvað ætlarðu að gera við
það? Ég er viss um, að það er
eitthvað kjánalegt. Ég veit, hvað
koma skal.“
„Ég ætla að fórna því — hin-
um siðasta dropa — til að halda
upp á þessa stund. Ég ætla að
segja nokkur orð við guðina, við
köllum það ekki bæn, og því
næst ætia ég að færa þessa fórn.
Hvernig lízt þér á?“ Hann sett-
ist upp. „O, guðir ijóssins, feg-
urðar og hamingju", byrjaði
hann hárri röddu, „sem krýnd
eruð blómum hins eilífa maí,
heyrið óp, sem koma frá hinum
litla heimi, sem þér hafið ekki
komið svo lengi til. Sjá, hinar
tvær dauðlegu verur, sem sitja
í myrkrinu, heimilislausar, villt-
ar og kolsvart vatnið rís stöðugt
í kringum þær — —“
„Ég fer bráðum að gráta“,
greip hún fram í fyrir honum.
„Þú hefðir átt að vera leikari,
Roger.“
„Ég er alltaf á leiksviði Gladys.
Ég er það alltaf, ég er aðeins að
hugsa um og reyna að muna
um hvað leikurinn er, og hver
fjandinn verða næstu áhorfend-
ur mínir. En nú hefur þú eyði-
lagt hvatninguna mína. Nú verð
ég að færa fórnina. Hérna fer
hún.“ Hann hélt fleygnum uppi
og hækkaði röddina aftur. „Tak-
ið við þessari fórn, það er allt og
sumt, sem við getum gefið, hinn
síðasti dropi úr guðaveig okkar.“
Og fleygurinn var hátíðlega
tæmdur í vatnið rétt fyrir fram-
an hurðina.
„Jæja, líður þér betur núna?“
spurði hún, þegar hann settist
aftur við hliðina á henni. Hún
brosti til hans.
Hann hafði snúið sér við, svo
að nú sátu þau þannig, að þau
snéru hvort á móti öðru og nú
rétti hann út hendina og þrýsti
handlegg hennar. „Ég held, að
þeir hafi litið til okkar — ég á
við þessir guðir — jafnvel áður
en ég færði fórnina, en nú hafa ,
þeir tekið eftir okkur. Og þegar j
ég fer að hugsa um það, hef ég j
aðeins fengið eitt þunglyndis- j
kast í kvöld, og það er næstum :
því met.“
„Hvenær var það?“ Hún þrýsti
hendina sem hélt um handlegg
liennar, blíðlega.
„Áður en þú komst; rétt eftir
að við fórum inn í húsið. Ég man
eftir því augnabliki. Ég hafði
verið skilinn einn eftir, og þá
varð allt í einu allur heimurinn
tómur og auður eins og í helvíti
— þú þekkir ef til viil ekki þá
tilfinningu?"
„Eg ætti nú að gera það! Mér
heíur liðið þannig vikum saman,
að það er hreinasta áreynsla að
anda, svo maður tali ekki um að
fara á fætur, þvo sér og greiða
hárið og klæða sig og borða —“
„Og ganga um og tala við
fólk og horfa á heimskulegu
augun þeirra og þvínæst að hátta
aftur og skríða upp í rúmið og
reyna að sofa og síðan byrjar
þetta allt aftur. Ég þekki það.
Samt hefði ég haldið, að þú
þekktir ekki þá tilfinningu.“
„Eg geri það“, sagði hún alvar-
lega. „Hvers vegna hélztu, að ég
gerði það ekki?“
„Það virðist vera svo mikið
líf í þér, mikið heilbrigði", svar-
aði hann og horfði á hana. „Ég
hélt, að ekkert gæti þrykkt þér
niður meira en eina mínútu. Ég
held enn að svo sé.“
„Já, það gerir það.“ Hún kinnk-
aði kolli og var nú stóreyg eins og
barn. Þvi næst hló hún. „En“,
hrópaði hún. „Ég hefði ekki hald-
ið það með þig heldur. Ég hef
aldrei fyrirhitt slíkan fjörmann.
Jafnvel þegar þú ert að segja hve
aumur þú sért, virðist þú njóta
þess meira en flest fólk, þegar
það hugsar um það, hvað það er
hamingjusamt. Líttu á hann sir
Bill. Hann mundi ekki játa, að
hann nyti ekki lífsins, en þegar
hann er búinn að drekka nokkur.
VIILIMAÐURBNN
7
9.
Þegar drengurinn kom inn í herbergið til kóngsdóttur,
sagði hún:
„Taktu ofan húfuna, það er ósiðu/ að hafa hana á höfð-
inu inni í stofu.“
„Ég má til með að hafa húfuna á höfðinu/1 svaraði dreng-
urinn. „Því að ég er með útbrot.“
Kóngsdóttirin þreif þá af honum húfuna, svo að gull-
lokkarnir hrundu niður um axlir hans. — Þá ætlaði dreng-
urinn að flýja, en hún hélt í hann, og síðan gaf hún honum
handfylli af gullpeningum.
| Drengnum var ekki um gullið heldur gaf hann garð-
yrkjumanninum það og sagði honumm að gefa drengjunum
sínum það til að leika sér að.
! Daginn eftir bað kóngsdóttirin drenginn aftur að færa
sér blómvönd. Og þegar hann kom inn til hennar í annað
sinn, ætlaði kóngsdóttirin aftur að þrífa af honum húfuna,
en hann hélt henni fastri með báðum höndum. Aftur gaf
hún honum gullpeninga, sem drengurinn gaf garðyrkju-
manninum eins og fyrri daginn.
! Þriðja daginn fór allt á sömu leið. Kóngsdóttirin gat
ekki náð húfunni af drengnum, og eins og fyrr vildi hann
jekki gullið.
Skömmu eftir að þetta gerðist, lenti ríkið í ófriði. Kóng-
urinn safnaði saman öllum vopnfærum mönnum þjóðar-
innar. Hann var þó allkvíðinn um að hann myndi ekki
fá varizt óyinunura,, sem vor;u miklu liðsterkari.
llltllilíllliiilillilaiilfi
Nýjar vörur
Poplin kvenblússur
í öllum litum.
Amerískir kvensundbolir
í glæsilegu úrvali.
A U m U R ST R ÆTi 9 . S I M I
Leiðin til
betri raksturs
Að undirbúa skeggrótina fyrir raksturinn er
mjög þýðinðarmikið. Vísindamenn Gillette verk-
smiðjanna hafa fundið upp tvær nýjar tegundir
af rakkremi, Brushless og Lather. Báðar teg-
undirnar gera raksturinn auveldari og vernda
þar að auki húðina. Raksturinn verður ánægju-
legri og hressandi.
Gillette rakkrem
Kr. 10.25.
BIFREIÐASMURIMING
Nokkra menn vantar oss til starfa við
bifreiðasmurning.
Menn vanir starfinu, ganga fyrir.
Upplýsingar á skrifstofu vorri kl. 16—17 daglega.
H.f. „Shell" á íslandi
S í M I : 1420.
Saumavélar til sðlu
Overlock-vél, földunarvél (tveggja nála), teygjuvél, zik-
zak-vél, flatsaumsvél (þriggja nála) skurðarhnífur.
Allar vélarnar eru ónotaðar, með sálfstæðum borðum
og mótorum.
Vélarnar eru sérstaklega ætlaðar til nærfatasaums eða
undirfatasaums. — Tilboð merkt: ..Sumavélar —615“,
sendist afgreiðslunni fyrir föstudag.
.aáUfclHtöt ■■■•■■■••■•••«•■* • * JUAiUUim *■ •*•.«•. L» .•_•• * • • • AIUUUUUUI ******
a I. I & l n 7 í •: : M’ • n ■ M s * ;• I > SS. I i r » ... • - v ’ t «. »