Morgunblaðið - 13.07.1955, Blaðsíða 14

li
MORGUNBLAÐIB
Miðvikudagur 13. júlí 1955 J
Fromh’aldssagan 29
„Nei, ekki á þann hátt sera ég
meina“.
„Ó, ég skil“ sagði hún og spratt
á fætur og tók til að skálma fram
og aftur um stofuna, á óþolinmóð
legan og þreytandi hátt. „Hvað
amar að?“ spurði ég.
„Ég er svöng“, svaraði hún með
hörkulegri og æstri röddu. „Það
-cr nefnilega það, sem amar að“,
en bætti svo við ögn hógværari:
„Ert þú ekki líka svangur?"
„Ekki svo injög“, svaraði ég,
„enda vil ég ekki heldur borða
mjög mikið, því þá verð ég svo
syfjaður, þegar frá líður“.
„Þú ferð sannarlega vel með
sjálfan þig“, sagði hún og ég
kipptist við, því þetta var ónota-
lcg athugasemd frá hennar hálfu,
og ég var ekki viðbúinn slíkri.
„Hvað áttu við með því?“
gpurði ég stillilega.
Hún skildi, að hún hafði móðg-
að og sært mig og nam staðar
andspænis mér, strauk hendinni
blíðlega um vanga mér og sagði:
„Mér þykir þetta leiðinlegt ....
Þegar maður er svangur, verður
maður svo geðvondur......Hirtu
ckki um, hvað ég sagði“.
„Það er alveg satt“, sagði ég og
minntist deiiu minnar við Antonio.
„Hungur gerir mann vanstilltan“.
„Jæja, gott og vel“, sagði hún
og bar ótt á. „Hvernig líst þér á
þennan sumarkjól?“
Kannske spurði hún mig þessa,
cinungis til að breyta umræðuefni,
þvíiþetta var sami kjóllinn og sá,
cr hún bar kvöldið áður og ég
hafði þá þegar séð oft. Engu að
síðúr sagði ég eftirlátur:
„Hann er dásamlegur og fer þér
mjög vel......Snúðu þér við og
leyfðu mér að sjá“.
Hún hlýddi samstundis og þá tók
ég eftir dálítilli breytingu, sem átt
hafði sér stað. Ég hafði veitt því
athygli, kvöldið áður. að hún bar
um maga sér og lendar ameriskt
magabelti eða lífstykki, gert úr
silki og teygju. Hún setti það
stundum á sig, til þess að halda
óaflöguðum hinum réttu línum
likamans. Mér geðiaðist ekki vel
að þessu belti, sem auk þess að
vera áberandi, var svo hart og
þétt, undir þunnum klæðunum, að
snerting við það minnti mann ó-
motalega mikið á svipuól. En nú,
cins og ég sá strax, var umrætt
belti ekki á sínum stað og hún
aýndist þess vegna mýkri í hreyf-
ingum og örlítið holdugri, en ella
og endranær.
„Þú hefur ekki sett amerisku
spenniólina utan um þið, í kvöld“,
isagði ég í hugsunarleysi.
Hún leit til mín og svaraði því
næst, áhugalausri röddu:
„Ég nota það ekki núna, vegna
þess að það særði mig......En
hvernig vissir þú þetta?“
„Vegna þess, að þegar þú varst
tmeð það í fyrradag, bar mjög
tmikið á því“.
Hún svaraði engu, en á sömu
tstundu kom þjónustustúlkan inn
•og tilkynnti okkur það, að mið-
degisverðurinn væri til reiðu. Við
gengum inn í borðstofuna og sett-
•umst til borðs, en þrátt fyrir allt
tal konu minnar um hungur, sá ég
nú berlega, að hún var alls ekki
fivöng. Hún hafði aðeins tekið
tnokkrar skeiðar af súpunni, svo ég
gat ekki orða bundizt:
JÁðan varstu að deyja úr
huffgri, en nú virðistu ekki hafa
lyst á neinu“.
Hún leit á mig, með óánægju :í
tsvipnum, eins og henni gremdist,
að ég skyldi kafa staðið hana að
mótsögnum.
„Ég lét mér skjátlast", sagði
bún. „Raunverulega er ég alls
ekki svöng....Mér vsrður næst-
um flökurt við það eitt að sjá mat-
inn á borðinu".
„Líður þér ekki vel?“ spurði ég
áhyggjufullur.
Hún hikaði, en svaraði svo mjög
lágt:
„Ég held, að ég sé alveg heil-
brigð .... en ég er ekki svöng“.
Ég tók eftir því, að rödd henn-
ar var dauf og fjörlaus og hún
virtist næstum því taka andköf á
milli orðanna, því næst þagði hún,
skóf diskinn með gafflinum, en
lagði hann svo frá sér og varpaði
öndinni, um leið og hún lagði hönd-
ina á br.jóstið.
„En þú ert alls ekki heilbrigð“,
sagði ég óttasleginn og áhyggju-
fullur.
1 þetta skifti samþykkti hún
fullyrðingu mína.
„Nei .... mér finnst ég vera
eitthvað öðruvísi, en ég á að mér
að vera“, svaraði hún örþreyttri
röddu, eins og hún væri að yfirliði
lcomin.
„Viltu ekki leggja þig hérna á
legubekkinn?“
„Nei“.
„Viltu að ég kalli á þjónustu-
' stúlkuna?"
j „Nei, en þú ættir að færa mér
eitthvað að drekka“.
| Ég hellti víni í glas handa henni
og hún virtist hressast við að
drekka það. Þjónustustúlkan kom
inn með ávextina og hún leit
hvorki við þeim né snerti þá. Ég
I át nokkur vínber, en hún horfði á
mig með augum, sem virtust vera
að telja hvert það vínber, sem ég
stakk upp í mig. Um leið og hinn
berjalausi stilkur féll úr hendi
minni, spratt hún æðislega á fæt-
ur og sagði:
„Jæja, nú ætla ég að fara að
hátta".
spurði ég, hræddur og kvíðafullur,
spurði ég, hræddur og kvíafullur,
vegna hinnar eymdarlegu raddar
hennar, er ég fylgdist með henni
inr í setustofuna.
„Nei, nei, ekkert kaffi. Ég vil
bara fara að hátta og sofna- sem
fyrst“.
Á meðan hún talaði ,stóð hún í
dyrunum, þráaleg, óþolinmóð og
með fingurnar á hurðarsnerlinum.
Ég sagði þjónustustúlkunni að
færa mér kaffið inn í lesstofuna,
uppi á lofti og fylgdi svo konu
minni, sem þegar hafði lokið dyr-
unum upp og lögð af stað upp
stigann. Ég varð henni samhliða
og sagði, eins og af hendingu:
„Jæja, þá fer ég nú og byrja á
verkinu“.
„Og ég fer til að sofa“, svaraði
hún, án þess að snúa sér við.
„Ertu viss um, að þú hafir ekki
sótthita?“ spurði ég, teygði fram
hendina og ætlaði að leggja hana
á enni hennar, en hún brá sér und-
an og sagði óþolinmóð:
„0, Silvia, ég er ekki alveg heil
heilsu — og við því er ekkert hægt
að segja eða gera“. 1
Ég þagði og hugðist settur í
nokkurn vanda. Er við komum
upp á stigapallinn, greip ég hönd
hennar, eins og til að kyssa hana,
hikaði við og sagði því næst:
„Ég þarf að biða þig stórrar
bænar“.
„Hvaða bæn er það?“ spurði
hún með brostinni röddu, sem
vakti furðu mína. j
„Mig langar til að biðja þig um
að koma snöggvast hérna inn“,
sagði ég hálf feiminn, „og kyssa
á fyrstu blaðsíðuna í sögunni
minni......Það mun flytja mér ,
hamingju“.
Hún rak upp hlátur, sem bæði
var ástúðlegur og þvingaður í
senn, en bæði ástúðin og áreynsl- |
an virtust mér að mundu vera fals
lausar og sannar. Og hún gekk
hratt inn í lesstofuna og hrópaði:
„En hvað þú getur verið hjátrú-
arfullur! .... En hvað þú ert
heimskur....... En ég skal víst
gera eins og þú vilt....“.
Ég kveikti ljós, en hún hafði
strax ratað, í myrkrinu, að skrif-
borðinu mínu:
„Hvaða blaðsiða er það? ....
Segðu mér hvaða blaðsíðu ég á að
kyssa“.
Þannig hélt hún áfram að end-
urtaka, með sjúklegum ákafa.
Ég gekk til hennar og rétti
henni fyrstu blaðsiðuna, þar sem
ég hafði ekki ritað neitt á, nema
söguheitið sjálft: Hjónabandsást.
PARADISARGARÐURINN
15
Laufin á trjánum hreyfðust, og mennirnir komu og fóru,
1 alveg eins og í spegilmynd. Og hann horfði í gegnum aðra
rúðu, og var á henni draumur Jakobs. Stiginn náði þar
beint upp í himininn, og englar með stóra vængi gengu upp
cg ofan eftir honum. Já, allt, sem við hefur borið í heimi
þessum, lifði og hrærðist í glerrúðunum. Það var tíminn
einn, sem gat greipt svo listilegar myndir í glerið.
Álfkonan ieiddi hann brosandi inn í sal nokkurn mikinn
og háan. Veggir hans sýndust vera gagnsæ málverk, og
i var hvert öðru fegra. Það voru þúsundir þúsunda af sælum
verum, sem brostu og sungu. svo að allt rann saman í eitt
sönglag. Hinar efstu voru svo litlar, að þær sýndust minni
en minnsti rósknappur, þegar hann er dreginn upp á blaði
depilsmár.
j Og í miðjum salnum stóð tré eitt mikið með gróðursæl-
um, slútandi greinum, og héngu gullfögur epli, stór og smá,
eins og appelsínur, innan um grænt laufið. Það var skilnings-
tréð með ávöxtunum, sem Adam og Eva hÖfðu etið af. Af
hverju blaði draup niður skínandi rauður daggardropi. Það
var eins og tréð gréti blóðugum tárum.
„Förum nú út í bátinn," sagði álfkonan, „og fáum okkur
hressingu úti á ylgjandi vatninu.“ Báturinn ruggaði, og
hreyfðist þó ekki úr stað, en öll heimsins lönd liðu fram hjá
fyrir augum okkar.
Og það var undarleg sjón að sjá, hvernig kvik kom á
alla ströndina. Þar birtust há og snæþakin Alpafjöllin, með
skýjabólstrum og dökkum greniskógi.
NlLFSSSi" RYKSUGIiR
hafa verið notaðar hérlendis frá
fyrstu tímum rafmagnsins, og
eru margar þeirra elztu enn í
notkun. Sannar það dæmalausa
endingu þeirra.
★ NILFISK hefur atlmesta, en
hljóðlátasta hreyfilinn.
★ NILFISK fylgja 10 sogstykki
hvert öðru nytsamara, auk
þess sem fá má sérstaklega
bónkúst, hárþurrku, fatabursta, málningarsprautu o.fl.
★ VARAHLUTIR í elztu sem nýjustu gerðir jafnan fyr-
ir hendi. — Önnumst VIÐGERÐIR.
k Afborgunarskilmálar, ef óskað er.
Þaulhugsuð og vcnduð smíð einkemtir Nilfisk
Nilfisk er tvímælalaust fullkomnasta ryk-
sugan á markaðnum! Það getið þér sannreynt
við samanburð.
O. KORNERUP-HANSEN
Suðurgötu 10 — Sími 2606

í Borgarfirði
Gott hús með rafmagnshitun frá miðstöð, til sölu. —
Húsið er 2 stofur, 2 svefnherbergi eldhús með borðkrók,
baðherbergi, búr og geymslur. Bílvegur heim. Daglegar
samgöngur við Borgarnes. Eignarlóð afgirt. Brunabóta-
verð eignarinnar er 91 þús. kr. — Tilboð óskast send
Mbl merkt: „Fagurt útsýni — 974“.
>M0Í
VERZLUMRSTJÓRl
Duglegur og reglusamur maður, vanur nýlenduvöru-
verzlun, óskast fyrir nýja verzlun í einu úthverfi bæj-
arins. — Getur orðið hluthafi, ef um semst. — Tilboð
með uppl. um fyrri störf merkt: „Verzlunarstjóri — 979“,
sendist Mbl. fyrir föstudagskvöld 15. þ. m.
oaonaooro>

Piltur eðo stúlka !
■
■
óskast til afgreiðslustarfa.
Wisimuiii
Háteigsvegi 2
■vtn>
Malarkassar
Sérlega hentugir og skemmtilegir í bifreiðir.
BIERING
Laugavegi 6 — Sími 4550