Morgunblaðið - 23.07.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 23. júli 1955 ]
HERRA ALVÍSS
EFTBR W. S. MAUGHAM
Framhaldssagan 1
ÉG hafði óbeit á Max Kelado,
jafnvel áður en ég kynntist hon-
Stríðinu var ný lokið og far-
þegastraumurinn með millilanda-
skipunum var gífurlegur. Mjög
erfitt var að fá viðunandi far-
rými og maður varð, nauðugur
viljugur, að sætta sig við þá afar-
kosti, sem skipaafgreiðslunum
þóknaðist að bjóða, hverjum og
cinum.
Óhugsandi var, að maður gæti
fengið eins manns klefa, til að
ferðast í, og ég þóttist því hafa
himin höndum tekið, er mér
bauðst svefnstaður í tveggja
manna farþegaklefa.
En, þegar mér var sagt nafn
sambýlismanns míns, fauk
gleði mín út í veður og vind.
Það táknaði sama sem harðlokuð
loftop og kýraugu, og hið tæra
næturloft vandlega byrgt úti, alla
ferðina. Það var í sjálfu sér nógu
Skyndilega varð mér ljós skyld
leiki á milli hins forna og hálf
máða glotts myndarinnar og
grettanna, er ég hafði séð á and-
liti konunnar minnar, nóttina áð-
ur. Já, það voru sömu gretturnar,
og steinhöggvari hinna liðnu alda
hafði tvímælalaust ætlað að túlka
sömu tegund freistingar og girnd
ar, með því að leggja áherzlu á
munúðar og lostasvip hinna
þykku vara og áferjusvip augn-
anna. Ég leit af súlnamyndinni
Og horfði á Ledu, hún naut út-
sýnisins og virtist þungt hugs-
andi, en svo leit hún til mín og
sagði:
„Hlustaðu.... Eg var, í nótt
sem leið, að hugsa um söguna
þína. Ég held ég viti nú, hvers
vegna hún er ekki sannfærandi".
„Hvers vegna er hún það
ekki?“ spurði ég.
„Þú ætlaðir að lýsa, með henni,
bæði þér sjálfum og mér, var
ekki svo?“
„Jú, að nokkru leyti“, sagði
ég.
„Jæja, þú byggðir á röngum
forsendum í upphafi. .. Það sem
ég á við er það, að manni finnst,
að þú hafir ekki þekkt mig nógu
vel, er þú skrifaðir söguna og
raunar ekki sjálfan þig heldur.
Kannske var það of snemmt að
ræða um okkur tvö og samband
okkar......Sérstaklega um mig.
Þú hefur ekki séð mig eins og ég
raunverulega er. Þú hefur gert
mig of hugsjónalega".
„Nokkuð annað og meira?“
„Nei, ekkert annað....... Ég
held, að seinna, þegar við þekkj-
umst betur, verður þú að endur-
skoða söguna, eins og þú sagðir
sjálfur í gærkveldi .... og ég er
viss um að þá mun þér takast
betur“.
Ég svaraði henni engu, strauk að-
eins hönd hennar, og meðan ég
gerði það, leit ég yfir öxl henn-
ar og virti fyrir mér súlnahöfuð-
ið og andlitsmyndina, sem þar
glotti við mér, í gerfi ógeðsleg
skógarpúka.
Mér varð ljóst, að ætti ég að
byrja á nýjan leik með söguna,
þá yrði ég að þekkja púkann eins
vel og hinn nafnlausi steinhöggv
ari hafði gert og það eitt nægði
ekki. Einnig þyrfti ég og ekki síð-
ur, að þekkja nákvæmlega and-
stæðu hans.
„Það mun eflaust taka langan
tíma“, sagði ég hljóðlega og botn-
aði þannig, upphátt, hugsanir
mínar.
Sögulok.
slæmt, að þurfa að dvelja í
fjórtán daga í klefa með öðrum
manna (Ferðinni var heitið frá
San Francisco til Yokohama), en
sarnt hefði ég hugsað til þess
hlutskiptis míns með minni ó-
beit, ef sambýlismaðurinn hefði
heitið hr. Smith eða hr. Brown.
Er ég kom til skips sá ég, að
farangur hr. Kelados, var þegar
kominn á sinn stað og mér geðj-
aðist hreint ekki að útliti hans,
við fyrstu sýn. Það voru of mörg
merki á ferðatöskunum og fata-
kistan var of stór. Hann var þeg-
ar búinn að raða upp öllum sín-
um snyrtitækjum og hreinlætis-
vörum og á þvottaborðinu sá ég
ilmsmyrsl hans, hárvatn o. fl.
Mér geðjaðist engan vegin að
hr. Kelado.
Ég lagði svo leið mína inn í
reyksal skipsins, bað um spil og
byrjaði að leggja kapal, en hafði
naumast flett fyrstu spilunum
við, þegar maður nokkur kom að
borðinu til mín og spurði hvort
ég héti ekki þetta og þetta, sem
hann nefndi. „Ég er hr. Kelado"
bætti hann við með brosi, sem
sýndi tvær raðir glansandi tanna.
„Ó já. Og við eigum að búa
saman í klefa, eftir því sem ég
bezt veit“.
„Það kalla ég heppni. Maður
veit aldrei, hver kann að verða
klefanautur manns. Það gladdi
mig stórlega, að heyra að þér
væruð Englendingur. Ég vil að
við Englendingar höldum saman,
þegar við erum erlendis. Þér
skiljið hvað ég meina?“
Ég drap titlinga: „Eruð þér
Englendingur?“ spurði ég,
kannske dálítið ósvífnislega.
„Að sjálfsögðu. Yður þykir þó
líklega ekki útlit mitt amerískt
að sjá? Nei, ég er áreiðanlega
enskur í húð og hár“. Og orðum
sínum til stuðnings, tók hr. Kela-
do vegabréf úr vasa sínum og
veifaði því fyrir framan augun
á mér.
Georg konungur á marga kyn-
lega þegna. Hr. Kelado var stutt-
ur og þreklega vaxinn, skegglaus
og hörundsdökkur, með stórt,
bogið nef og mjög stór, glamp-
andi, skær augu. Hig langa,
svarta hár hans var liðað og gljá-
andi. Málfar hans var mjög lið-
ugt og benti alls ekki á enskan
uppruna, að neinu leyti, og handa
patið ákaft og yfirdrifið. Ég var
i þess fullviss, að nákvæmari rann
1 sókn á vegabréfinu mundi hafa
leitt þá staðreynd í ljós, að hr.
Kelado væri fæddur undir blárri
himni, en þeim, sem venjulega J
sést í Englandi.
„Hvað má bjóða yður?“ spurði
hann.
Ég horfði á hann, efagjarn á j
svipinn. Vínbannið var í algleym-
ingi og alls ráðandi, og sennilega
var ekki til deigur dropi áfengis
í skipinu. Þegar ég er ekki þyrst-
ur, þá veit ég ekki, hvort ég hefi
meira ógeð á engiferöli eða lím-
onaði. En hr. Kelado sendi mér
mjög austrænt bros: „Segið bara
einlægnislega, hvort þér viljið
fremur viskí og soda, eða óbland-
aðan Martini".
Hann tók úr báðum hliðarvösun-
um á jakkanum flöskur og skák-
aði þeim á borðið, fyrir framan
mig. Ég kaus Martini og hann
kallaði á þjóninn og bað um ís í
skál og tvö glös.
„Mjög góður drykkur“, sagði
ég.
„Nú, nú! Enn er mikið eítir,
þar sem þetta var tekið, og ef ein-
hverjir vinir yðar eru með skip-
inu, þá segið þeim, að þér þekkið
náuna, sem hafi að ráða yfir öllu
þessa heims áfengi"
Hr. Kelado var mjög ræðinn.
Hann talaði um New York og
San Francisco. Hann ræddi um
knattspyrnu, kvikmyndir og
stjórnmál. Hann var mjög þjóð-
rækinn. Brezki sambandsfáninn
er mjög áhrifamikill hlutur og
hugtak, en þegar hann er aðal-
umræðuefni einhvers manns frá
Alexandríu eða Beirut, get ég
ekki varizt því, að þykja vegur
hans og tign sínu minni. Hr. Kela
do var mjög kunningjalegur. Ég
hefi enga tilhneigingu til að vera
DEPILL LITLI
3
andlitið og á bak við eyrun. En Lóa sagði að það væri eng-
inn þvottur. Tók Depil og þvoði honum rækilega með sápu
og vatni, þótt hann léti illa, því kisubörn eru óþekk þegar
þeim er þvegið, eins og margir aðrir krakkár. Síðan batt
Lóa fallega slaufu um hálsinn á honum og sýndi honum
svo í spegilinn og þá varð hann aftur kátur, því honum
þótti mjög gaman að vera fínn.
Dagarnir liðu einn á eftir öðrum og svo var kominn vetur.
Dag einn sat Depill á útidyraþrepinu og horfði út. Þá sá
hann hvar margar hvítar kúlur komu fljúgandi í loftinu.
Nei, sko allar þessar hvítu flugur. Ég ætla að ná í þær og
leika mér að þeim, hugsaði hann og greip eina í klóna. En
þetta voru snjókorn, sem bráðnuðu og urðu að vatni þegar
hann kom við þau.
„Bíðið þið, bíðið þið,“ hrópaði Depill og hljóp niður göt-
una á eftir snjókornunum.
„Nei, hreint ekki,“ svöruðu snjókornin. „Við erum að
flýta okkur. Við ætlum að verða að vatni og svo ætlum við
að fara ofan í jörðina. Og þegar við erum komin þangað
nógu mörg verðum við að heilli á. Svo sprettum við aftur
upp úr jörðinni og rennum út í sjó. Þá tökum við nú lagið,
því að þá er gaman að lifa.“ Og um leið urðu snjókornin
að vatni, sem seig niður í jörðina.
i „Ég skal samt ná í ykkur,“ sagði Depill og hljóp á spretti
niður götuna á eftir snjókornunum, sem ráku upp skelli-
hlátur um leið og þau duttu niður á jörðina.
Þegar hann hafði elt snjókornin lengi, lengi, fann hann
að honum var orðið kalt á fótum, og hugsaði að nú væri
bezt að fara heim aftur.
Selásbúar — Reykvíkingar
Útiskemmtun heldur F. S. Á. austan Árbæjar sunnud.
24. júlí kl. 5 e. h.
Til skemmtunar verður: Ræður, kórsöngur gam-
anvísur, reiptog og bögglauppboð.
Dansað á palli — Músik allan tímann.
SKEMMTINEFNDIN
1
Afgreiðslumoður
Röskur afgreiðslumaður með góða reikningskunnáttu ;j
og rithönd, óskast nú þegar. — Fyrirspuinum ekki :
svarað í síma. ■
H. BENEDIKTSSON & Cö. H.F. I
■
■]
Hafnarhvoll — Reykjavík
■•■■■
Chevrolet "47
sendiferðabíll á fólksbílsgrind, fremur lítið keyrður og í
mjög góðu lagi, til sölu. Til sýnis að Drápuhlíð 26. kl.
3—3 í dag og 9—12 sunnudag. — Nánari upplýsingar
í síma 81701.
Traustur og kunnugur sölumaður
óskast til að selja á íslandi búðarvigtir, armvogir og j:
sláturhúsvélar.
A/S Ingvald Christensen, Vægt- og Maskinfabrik
Vesterbro 7, Odense, Danmark.
Sælgætis- ng efnagerðin fíeyja |
;J
verður lokuð vegna sumarleyfa frá 25. júlí til 12. ágústs. ■
8ALIUUR
Stærðir frá 1”—'7”
Pappasaumur
Paksaumur
H. BENEDIKTSSON & CO. H.F.
Hafnarhvoll — Sími 1228
MSallhvítar-Kveltið
fæst i öllum búðum
50 kS'
SnowWliftsTj^
WESSANíN
VOaMUVtU • MOtlANO
25 kg.
10 pund
SnawWFi

5 pund [
5 punda bréfpoki
10 punda léreftspoki
Hveitið er framleitt aðeins úr bezta
hveitikorni
Biðjið ávallt um
„Snow White" hveiti
( M j allhvítarhveiti)
Wessanen tryggir yður vörugæðin