Morgunblaðið - 30.09.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Föstudagur 30. sept. 1955 ^
u!
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON
Framhaldssagan 3
Allt í einu fékk Maigret óljóst
hugboð um, að eitthvað óvenju-
legt væri að gerast, gekk til kon-
unnar og ýtti all-fast við öxl
hennar, en í stað þess að líta upp,
þá riðaði líkami greifafrúarinn-
ar til, rann síðan út af stólnum
og lá hreyfingarlaus á gólfinu,
við fætur þeirra.
Greifafrúin af Saint-Fiacre var
dáin.
Maigret og meðhjálparinn báru
líkið inn í skrúðhúsið og lögðu
það á stóla, sem þeir röðuðu
aaman. Síðan hraðaði meðhjálp-
arinn sér út, til þess að sækja
bæjarlækninn.
Maigret hafði algerlega gleymt
því, að nærvera hans var all-
óvenjuleg og þessvegna skildi
hann ekki srax hið tortryggnis-
lega og spurjandi augnatillit,
sem presturinn sendi honum.
„Hver eruð þér?“ spurði prest-
urinn loks, „og hvað veldur því
að.... “
„Ég er Maigret umsjónarmað-
ur, frá rannsóknarlögreglunni í
París“.
Maigret virti andlit prestsins
fyrir sér. Hann var á að gizka
þrjátíu og fimm ára gamall, með
reglulega andlitsdrætti, en svip-
urinn var svo harðlegur og siða-
vandur, að hann minnti helzt á
trúarofstæki múnkanna á mið-
öldum.
Presturinn virtist komast í
mjög mikla geðshræringu og
hann spurði með röddu, sem virt-
ist hafa misst eitthvað af sinni
fyrri staðfestu: „Ætlið þér að
segja okkurað....?“
Þeir höfðu ekki enn árætt að
færa greifafrúna úr fötunum, en
báru spegil að vörum hennar og
hlustuðu árangurslaust eftir ein-
hverju lífsmarki frá hjartanu,
sem hætt var að slá.
Maigret lét sér nægja þá stað-
reyjad, að hvergi var hægt að sjá
sár eða nokkurn annan áverka.
Hann litaðist um í skrúðhús-
inu, sem leit alveg nákvæmlega
út eins og fyrir þrjátíu árum. —
Hvergi sást nokkur minnsta
breyting. Kerin voru á sama
stað, hökullinn var þar líka og
beið næstu guðsþjónustu, ásamt
skrúðfötum kór-drengsins og
rykkilíni.
Gulleit dagsbirtan, sem kom
inn um lítinn, oddmyndaðan
glugga, deyfði ljós olíulampans.
Inni var heitt, en þó samtímis
kalt. Skelfilegar hugsanir herj-
uðu á prestinn: „Ég býst við því,
að.... er nokkur möguleiki á
því, að hér sé um....?“
í fyrsu vissi Maigret ekki,
hvað bjó að baki þessarar kvíða-
fullu spurningar prestsins, en
minningarnar frá æskudögum
hans, sem alltaf héldu áfram að
gera vart við sig, levstu fljótlega
úr þeirri þraut og hann minntist
setningar, sem hljóðaði á þessa
leið:
....Sé glæpur framinn í
kirkju, þá verður biskupinn að
vígja hana að nýju....
En hvernig gat hér verið um
nokkurn glæp að ræða? Enginn
skothvellur hafði heyrzt. Enginn
lifandi maður hafði komið ná-
lægt greifafrúnni meðan á tíða-
gerðinni stóð. Engu blóði hafði
verið úthellt og enginn áverki
var sýnilegur.
„Næsta messa byrjar klukkan
sjö, er ekki svo?“
Loks heyrðist þungt fótatak
læknisíns, sem var maður mjög
alúðlegur. Hann virtist eiga
bágt með að átta sig á því, sem
gerzt hafði og horfði til skiptis
á þá, umsjónarmanninn og prest-
inrí, rríeð spurn í aúgútn.
„Er hún dáin?“ spurði hann.
! Án nokkurs hiks snéri hann
sér að greifafrúnni og tók að losa
um föt hennar, til þess að auð-
velda skoðunina, en presturinn
flýtti sér að horfa í aðra átt.
Frammi í kirkjunni heyrðist
þungt fótatak og hringjarinn
byrjaði að hringja kirkjuklukk-
unni í fyrsta skiptið til guðs-
þjónustunnar, sem hefjast átti
klukkan sjö.
j „Að mínum dómi er hér ekki
um neitt annað að hjartabilun að
ræða.... Ég var ekki heimilis-
læknir greifafrúarinnar, hún
kaus alltaf að leita til eins stétt-
arbróður míns í Moulins. ... En
ég var einu sinni eða tvisvar
kallaður til hallarinnar.... hún
hafði mjög yeiklað hjarta".
Skrúðhúsið var mjög lítið —
mennirnir þrír og líkið komust
með naumindum fyrir þar inni.
i Tveir kór-drengir bættust nú í
hópinn, því sú tíðagerð, sem hefj-
ast skyldi klukkan sjö, var há-
messa.
„Vagninn hennar hlýtur að
bíða hérna fyrir utan“, sagði Mai-
gret. „Réttast væri að við flytt-
um hana heim til hallarinnar,
sem fyrst“.
Hann fann sífellt angislaríull
augu prestsins hvíla á sér. Grun-
aði hann eitthvað? A3 minnsta
kosti notaði hann tækifærið, þeg-
ar meðhjálparinn var að hjálpa
vagnstjóranum að bera líkið út í
vagninn og gekk til umsjónar-
mannsins:
„Eruð þér vissir um að.... ?
Það eru enn tvær messur eftir
.... Það er Allra-sálna-messa í
dag.... söfnuðurinn minn.... “
Hafði hann nokkurn rétt til
þess að fullvissa prestinn um það,
að greifafrúin hefði látist af
völdum hjartabilunar?
„Þér heyrðuð hvað læknirinn
sagði...."
„En þér sjálfir, hvernig stóð á
því, að þér komuð til þessarar
sérstöku messu, einmitt í dag
....?“
Maigret reyndi að leyna óró-
leika sínum:
„Aðeins af tilviljun, Monsieur
le Cure. Faðir minn er jarðaður
hérna í grafreitunum yðar.... “
Hann hraðaði sér út að vagn-
inum, mjög forneskjulegu öku-
tæki, sem vagnstjórinn var að j
snúa í gang með langri sveif.
Læknirinn var í hálfgerðum
vandræðum með það, hvað gera j
skyldi. Á torginu voru allmargir
menn, sem ekki höfðu minnstu
hugmynd um það, sem var að
gerast. |
Þegar til átti að taka, reyndist
vagninn svo lítill, að líkið komst
1 með naumindum inn í hann, svo
að Maigret og læknirinn urðu að
troða sér inn við hliðina á vagn- (
stjóranum.
„Þér virtust undrandi á því,
sem ég sagði yður“, sagði lækn-
irinn, sem ekki hafði enn þá náð
fullkomlega sinni fyrri stillingu.
„En ef þér þekktuð allar aðstæð-
ur þá mynduð þér ef til vill
! skilja. ... Greifafrúin. .. . “
I Hann þagnaði og gaut augun-
um til einkennisbúna vagnstjór-
j ans, sem gætti starfs síns, fálát-
ur á svipinn og áhugalaus, að því
er séð varð.
| Þeir óku þvert yíir torgið, með
kirkjuna á aðra hönd, en Notre-
Dam tjörnina á hina
| Veitingahús Marie Tatins var
fyrsta húsið til hægri í þorpsend-
anum, en á vinstri hönd voru
I breið eikartrjágöng og stóð hið
dökka hallarbákn fast við neðri
enda þeirra.
j Himininn var allur öskugrár
og kuldalegur eins og ísbreiða. j
| „Þér vitið sjálfsagt, að margt j
undarlegt mun verða skrafað í
| sambandi við þetta dauðsfall —
þessvegna var presturinn að setja
upp þennan svip áðan.... “
Dr. Bouchardon var bóndi og
af bændafólki kominn.
FYRIRLIGGJANDI:
Handklæði
Barnasokkar, háir
Drengjaföt, síð
Kvenblússur,
fjoldi tegunda
0. J0HNS0N & KAABEB H.F.
Rðskur SENDISVEINN !
a
óskast. — Vinnutími 6—11 á kvöldin. i
■
■
Uppl. í ritstjórnarskrifstofu Morgun- i
blaðsins eftir hádegi í dag.
ja

Sendisveinn
Duglegur sendisveinn óskast strax.
Vinnutími frá kl. 9—6.
Sími 1600
LÆKNASKIPTI
Þeir samlagsmenn, sem óska að skipta um samlags-
lækna frá n. k. áramótum, gefi sig fram í afgreiðslu
samlagsins í októbermánuði og hafi með sér samlagsbók
sína — Listi um þá lækna, sem um er að velja, liggur
frammi hjá samlaginu.
Sjúkrasamlag Reykjavíkur
■■■■■■■■■■■
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■:
ka*ji«a*«k*«a«aak(*i>aN3ila«»aa«aka»*>*
Járnsmiður óskast
Vélsmiðja í nágrenni Reykjavíkur óskar eftir dugleg-
um manni til vélaviðgerða, logsuða, rafsuða og renni-
smíði. — Húsnæði og fæði á staðnum. — Tilboð með
upplýsingum um fyrri störf leggist inn á afgr. Mbl. fyrir
mánudagskvöld, merkt: „Reglusemi — 1308“.
Vön
skrifstofustúlka óskast
Þarf að geta unnið sjálfstætt við enskar
bréfaskriftir.
Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
éJinaróáon
& Pálóóon Lf.
Skólavörðustíg 3 A
Vandlátar
dömur velja j
oftast númer
7 snyrtivörur.
7 snyrLvorur.
Fæst í flestum apótekum og sérverzlunum. 3
Númer 7 snyrtivörur eru framleiddai af
Agnar Norðfjörð & Co. h.f.
Lækjargötu 4 — Reykjavík