Morgunblaðið - 08.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugurdagur 8. okt. 1955 1
Ekl c/ með vopnum vegl ■- "* fci i ð
EFTIR SIMENON
Framhaldssagan 10
„Haun hefur líklega komið til
þess að gefa skýrslu um kúna,
sem drapst hjá Mathieus í vik-
unni sem leið“.
Ungur spjátrungur með rautt
blóm í hnappagatinu á bláa vað-
málsjakkanum oð hárlubbann
löðrandi í brilliantine, var meira
að segja svo áræðinn, að hann
kallaði á eftir umsjónarmannin-
um: „Þér eruð beðinn um að
koma sem fyrst til gistihússins
hennar Marie Tatins og reyna að
handsama gas, sem sloppið hefur
í burtu. ... “
Og hann hnippti í félaga sína,
sem reyndu árangurslaust að
bæla niðri hláturinn, en skelltu
svo alveg óviljandi upp úr, um
leið og Maigret leit til þeirra.
Ungi maðurinn hafði að mörgu
leyti rétt fyrir sér. Loftið í veit-
ingastofunni var vægast sagt
alveg hræðilegt og tóbaksreykur-
inn var svo þéttur, að hálfrokkið
sýndist í stofunni.
Við eitt borðið sat bændafjöl-
skylda og snæddi nestið, sem hún
hafði komið með að heiman, en
skolaði því öllu saman niður með
kaffi úr stórum kollum.
Faðirin stýfði uppþornaða
pýlsu úr hnefa með vasahnífnum
sínum.
Börnin drukku límonaði, en
hinir fullorðnu brennivín.
Um leið og umsjónarmaðurinn
kom inn í veitingastofuna, reis
kona nokkur, sem setið hafði úti
í einu horninu, á fætur, gekk
nokkur skref í áttina til hans,
vandræðaleg og hikandi. Hún
hélt í hendina á stálpuðum dreng,
sem Maigret þekkti þegar á rauða
hárinu.
„Eruð þér umsjónarmaður-
inn?“
Augu allra sem inni voru,
hvíldu rannsakandi á konunni.
„Fyrst vil ég taka það fram,
Monsieur le Commissaire, að við
höfum alltaf verið heiðarlegar
manneskjur. Samt sem áður er-
um við blásnauð .... Þessvegna
ákvað ég, þegar ég sá Ernest.. “ j
Drengurinn, se mvar mjög föl-
ur yfirlitum, stóð hreyfingarlaus
og starði fram fyrir sig, án þess
að nokkur merki um geðshrær-
ingu sæust í svip hans. J
Maigret laut niður að honum:
„Varst það þú sem tókst bæna-
bókina?" spurði hann. !
Ekkert svar, aðeins æðislegt
augnatillit.
„Svaraðu umsjónarmannin-
um.... “ I
En drengurinn herpti saman
varirnar og þagði sem fyrr. i
Nú var þolinmæði móðurinnar
þrotin og áður en nokkurn varði
hafði hún gefið syni sínum svo
vel úti látinn löðrung, að eftir
varð dökkrauður flekkur á
vinstri kinn hans. j
Höfuð drengsins riðaði til við
höggið. Tár komu fram í augun, !
varirnar titruðu, en hann hreyfði
sig ekki úr stað.
„Ætlarðu að svara mér, óþekkt 1
arormurinn þinn?“ j
Síðan snéri hún sér að Maigret:
„Svona eru börnin nú á dögum.
Hann er búinn mánuðum saman
að öskra og heimta, að ég kaupi
handa honum bænabók .. stóra
eins og bænabók sjálfs prestsins.
Ekki dugar nú neitt minna. Þeg-
ar mér var svo sagt frá bænabók
greifafrúarinnar, þá datt mér
strax í hug .. Og svo fannst mér
það líka grunsamlegt, að hann
skyldi koma heim í hléinu á milli
annarrar og þriðju messu, því þá
borðar hann venjulega morgun-
matinn á prestsetrinu .. Eg fór
þessvegna inn í svefnherbergið
og fann þessa hérna undir dín-
unni í rúminu hans“.
Aftur sló hún til stráksins, en
hann gerði ekki einu sinni tilraun
til að bera af sér höggið.
„Á hans aldri var ég nú ekki
einu sinni orðinn læs. En hinsveg-
ar hefði ég aldrei orðið svo óguð
legur að fara að stela bók, þó ég
hefði getað lesið hana“.
Hátíðleg þögn ríkti í veitinga-
stofunni. Maigret stóð og hamp-
aði bænabókinni í höndum sér.
„Kærar þakkir, frú“.
Hann snéri sér við og ætlaái
að ganga út úr stofunni, en konan
greip laust í handlegg hans,
vandræðaleg á svipinn:
„Monsieur le Commissaire ....
mér var sagt, að heitið væri fund-
arlaunum .. fáum við þau ekki,
þó að Ernest.... “
Maigret rétti henni tuttugu
franka, sem hún tróð með stök-
ustu gætni niður í pyngju sína.
Síðan þreif hún ómjúkt til son-
ar síns og draslaði honum til dyra
um leið og hún tautaði í hótunar-
tón:
„Og þú þokkapilturinn munt
fljótlega fá að vita, hvað þú átt
í vændum."
t Augu Maigrets og drengsins
mættust, að vísu ekki nema leift-
ursnöggt, en samt nógu lengi til
þess, að votta hvor öðrum skiln-
ing og vináttu.
i Kannske var það vegna þess,
að einu sinni hafði Maigret líka
þráð að eignast samskonar bæna-
bók, bænabók með gylltum brún-
um og alla texta tíðagerðarinnar
í tveimur dálkum, bæði á latínu
og frönsku.
i „Um hvaða leyti búizt þér við
að koma til hádegisverðar?“
| „Ég veit það ekki“.
I Maigret var lagður af stað til
svefnherbergis síns, þar sem
hann ætlaði að rannsaka nákvæm
lega bænabók látnu konunnar, en
skyndilega féll hann frá þeirri
ákvörðun sinni, snéri við í stigan-
um og gekk út.
I Meðan hann gekk hægum
skrefum eftir veginum, í áttina
til hallarinnar, opnaði hann bæna
bókina sem bar skjaldarmerki
Saint-Fiacre, stimplað á titilblaði
sínu.
Réttara hefði þó verið að segja
að bókin hefði opnast sjálfkrafa
á stað, þar sem einhverjum bréf-
miða hafði verið komið fyrir, á
milli tveggja blaða:
Blaðsíða 221. Bænir eftir altaris
göngu.
Þarna lá litill miði, sem virtist
fljótt á litið hafa verið klipptur
mjög kæruleysislega út úr ein-
hverju dagblaðinu og var ekki
annað hægt að sjá, en að prentun-
in á honum hefði verið mjög
klaufalega framkvæmd:
„Phrís 1. nóvember.
í morgun gerðist hörmulegur
atburður í húsi einu í Rue de
Miromeil, en þar hafa dvalið í
nokkrar undanfarin ár greifinn
af Saint-Fiacre og rússnesk vin-
kona hans, Marie V....
Greifanum var sýnilega mjög
brugðið, er hann kom að máli við
þessa vinkonu sína. Kvað hann
nafn sitt svívirt og mannorð sitt
eyðilagt vegna hneykslis, sem
einn meðlimur fjölskyldunnar
hefði valdið. Að svo mæltu dró
hann upp skammbyssu og skaut
sig í gegnum höfuðið.
Lézt hann að nokkrum mínút-
um liðnum, án þess að komast
til meðvitundar.
Augljóst er, að hér er um mjög
sorglegan fjölskylduharmleik að
ræða, þar sem umrædd persóna,
sem olli þessari örvæntingu unga
greifans, er engin önnur en móðir
hans“.
Gæs sem kom kjagandi eftir
veginum, glenti ginið á móti
Maigret og blés reiðilega að hon-
um. Kirkjuklukkurnar hringdu í
ákafa og kirkjugestirnir þokuð-
ust hægt og hátíðlega út úr litlu
kirkjunni. Reikelsiseimur og rek-
ur af kertaskari barst þaðan með
blænum.
Mgjgret stakk bænabókinni í
annan hliðarvasa yfirfrakkans, en
hún var svo þykk og stór um sig,
að hún aflagaði snið hans. Hann
Stúlkur óskast
/ dansflokk
Stúlkur óskast í dansflokk, er ÍSLENZKIR TÓNAR
eru að stofna.
Danskunnátta ekki nauðsynleg
Æskilegt að umsækjendur hafi snotra söngrödd.
Þær stúlkur, er ráðnar verða í flokkinn, munu
hljóta alhliða danskennslu í vetur.
Umsækjendur mæti að Laugavegi 58, bakhúsinu,
milli kl. 5—7 í dag.
Upplýsingar ekki veittar í síma.
ÍSLENZKIR TÓNAR
NYKOMIÐ
Santa Clara sveskjur
40/50 OG 70/80
O.ÁL nóon CjT ^JJaaler L.f.
Morgunblaðið Hafnarfirði
Unglingar óskast til blaðburðar, einnig
koma til greina börn, sem ekki fara í
skóla fyrr en kl. 1.
Hátt kaup.
Upplýsingar á afgreiðslunni,
Strandgötu 29, sími 9228,
111111111111111111111111111111111111'

Iniiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiinins
RÚLLUPYLSU-
KRYDD
H. BfHEDIKTSSOH & C8. H.í.
HafnarhvoII — sími 1228
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiii;iiiiiiinn
MU
■I
„llmurinn
er indælfl
og bragðið
eftir því“
O. Johnson & Kaaber h.f.

G UF UPRESSUN
HAFNARSTRÆTI 5
LAUFÁSVEGI 19