Morgunblaðið - 12.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
MiSvikudagur 12. okt. 1955 ]
Framhaldssagan 13
jafnvægi. Jafnvel gleðisnautt
uppgerðarbros flökti um varir
hans: „Engin kæra liggur fyrir
og enginn hefir verið staðinn að
Verki, svo þar af leiðir, að þér
hafið enga heimild til að.... “
Maigret þagði og Jean Métay-
er hélt áfram: „Læknirinn segir,
að....“
„Og ég segi, að greifafrúin hafi
verið myrt á svívirðilegan hátt af
einhverri auðvirðilegri og saur-
ugri nárottu.... “
Orðum sínum til áréttingar
rétti Maigret skrifaranum prent-
aða snepilinn. Jean Métayer virt-
ist skyndilega eins og stirðna upp
og hann leit á Maigret, eins og
hann væri helzt að hugsa um að
hrækja í andlit honum.
„Fari það í .... þér sögðuð að
.... Ég myndi ekki veita yður
leyfi....“
Umsjónarmaðurinn lagði hönd
sína létt á öxl hans:
■ „En drengur minn, ég hefi ekk
ert sagt við yður — enn sem kom-
ið er. Hvar er greifinn? Haldið
bara áfram að lesa. Þér getið svo
fengið mér miðann einhverntíma
seinna“.
Einhverjum sigrihrósandi
glampa brá fyrir í hinum daufu
augum skrifarans: „Greifinn er
að ræða við ráðsmanninn — um
ávísanir og önnur bankaviðskipti.
Þér getið hitt þá í bókasafnsher-
berginu.... “
Læknirinn og presturinn gengu
lítið eitt á undan og Maigret
heyrði að sá fyrrnefndi sagði:
„Nei, nei, Monsier le Curé. Það
er mannlegt. Það er ákaflega
mannlegt. Ef þér aðeins vilduð
kjmna yður ofurlítið lífeðlisfræði
í stað þess að sökkva yður niður
í ritsmíðar hins heilaga Ágúst-
ínusar.... “
Sandurinn marraði undir fót-
um mannanna, er þeir gengu
hægum skrefum upp steinþrep
hallarinnar, sem höfðu harðnað
©g gránað í miklum kuldum og
sterku sólskini. j
4. kafli.
Maigret gat ekki verið alls
staðar. Höllin var feikna stór og
þess vegna hafði hann aðeins ó-
Ijósa hugmynd um atburði morg-
unsins.
Það var sá tími, þegar bænda-
fólkið frestar heimför sinni, á
sunnudögum og öðrum hátíðis-
dögum, og nýtur ánægjunnar af
því, að safnast prúðbúið saman í
hópa á torgi bæjarins, eða unir ,
sér við drykkju í veitingahúsuu-
um.
Sumir voru þegar orðnir all-
drukknir. Aðrir ræddust við í
hálufm hljóðum og litlu dreng-
irnir í óliðlegum sparifötum sín-
um horfðu lotningarfullir á feð-
ur sína.
Þegar fjórmenningarnir komu
til greifahallarinnar, fór Jean
Métayer strax til herbergis síns
og mátti greinilega heyra fóta-
tak hans, er hann skálmaði eirð-
arlaust fram og aftur um her-
bergisgólfið.
„Kannske þér vilduð ganga
með mér?“ sagði læknirinn við
prestinn og þeir gengu samhliða
til herbergis þess er hafði að
geyma jarðneskar leifar látnu
greifafrúarinnar af Saint-Fiacre.
Maigret staðnæmdist á hinum
langa gangi, sem lá eftir allri
neðstu hæð hallarinnar og lagði
við hlustirnar.
Honum hafði verið sagt að
greifinn og ráðsmaðurinn væru
inni í bókasafnsherberginu. Brátt
heyrði hann líka óminn af rödd-
um þeirra og gekk á hljóðið.
Þegar hann lauk upp dyrum
bókaherbergisins sá hann greif-
ann sitjandi á brún eins borðs-
ins og var svipur hans kvíðafull-
ur og dapur. Ráðsmaðurinn gekk
fram og aftur um gólfið með
hendur fyrir aftan bak.
„Þér hefðuð mátt vita hversu
gagnslaust var að krefjast",
heyrði Maigret að Gautier sagði.
„Og þá sér í lagi fjörutíu þús-
und franka“.
„Hver svaraði í símann?"
„Að sjálfsögðu Monsiuer Jean“.
„Með svo góðum árangri, að
hann flutti ekki einu sinni móður
minni skilaboðin".
Maigret ræskti sig og gekk inn
í herbergið.
„Um hvaða skilaboð eruð þið
að tala?“
Greifinn af Saint-Fiacre svar-
aði, að því er virtist alls ófeim-
inn: „Við erum að tala um skila-
boð, sem ég ætlaði að koma sim-
leiðis hingað í höllina til móður
minnar .... Eins og ég hefi þeg-
ar sagt, þá þarfnaðist ég mjög
peninga. Ég ætlaði að biðja móð-
ur mína um þá fjárupphæð sem
mér bráðlá á. En það .... það
.... já Monsieur Jean, eins og
menn kalla hann hér, varð fyrir
svörum, er ég hringdi til hall-
arinnar....“
„Og sagði hann yður að ekk-
ert slíkt gæti komið til mála?
En þér komuð nú samt hingað“.
Ráðsmaðurinn virti mennina
tvo fyrir sér. Maurice reis úr
sæti sinu og fór að ganga um
gólfið:
„En ég kallaði ekki Gautier
hingað til þess að ræða um þetta“
sagði hann órór. „Ég hefi ekki
reynt að halda ástandinu leyndu
fyrir yður, umsjónarmaður. Á
morgun mun ég verða ákærður.
Nú, þegar móðir mín er látin, er
ég hinn eini löglegi erfingi. Þess
vegna hefi ég beðið Gautier að
útvega fjörutíu þúsund franka á
morgun .... En slíkt virðist
algerlega óframkvæmanlegt".
„Algerlega óframkvæmanlegt",
endurtók ráðsmaðurinn.
„Bersýnilega er ekkert hægt
að gera fyrr en Nótarius hefir
fjallað um málið og hann vill
ekki kalla lánardrottnana saman
fvr en jarðarförin hefir farið
fram.
Auk þess segir Gautier, að
mjög erfitt myndi reynast að ná
fjörutíu þúsund franka lán út á
þær eignir, sem eftir eru á greifa
setrinu“.
Greifinn hélt áfram að skálma
fram og aftur um gólfið, en sneri
sér svo snögglega að Maigret:
„Þér töluðuð um glæp, umsjón-
armaður .... er um nokkuð slíkt
að ræða?“
„Engin ákæra hefir verið lögð
fram og mun sennilega aldrei
verða lögð fram“, svaraði Mai-
gret. „Enda myndi það mál ekki
snerta hina opinberu lögreglu á
neinn hátt“.
„Þér megið fara Gautier".
Jafnskjótt og ráðsmaðurinn var
farinn út úr herberginu, spurði
greifinn raunamæddur: „Er hér
um raunverulegan glæp að
ræða?“
„Já, glæp, sem þó verður aldrei
tekinn til athugunar af opinber-
um saksóknara“.
„Gerið svo vel að útskýra þetta
örlítið nánar .... ég er farinn
að....“
Skyndilega heyrðist há og hvell
kvenmannsrödd tala frammi í for
salnum.
Maurice hleypti brúnum, gekk
til dyranna og opnaði hrana-
lega.
„Marie .... þú komin hingað
.... Hefir nokkuð komið fyrir?“
„Maurice. Hvers vegna vilja
þeir ekki hlevpa mér inn til þín?
Þetta er algerlega óþolandi fram-
kom,a. Ég er nú búin að bíða á
gistihúsinu í heila klukku-
stund. ...“
í málfari hennar gætti mikils
erlends hreims. Þetta var Marie
Vassiliev, sem komin var frá
Moulins í gömlum leiguvagni,
sem beið úti í hallargarðinum.
Hún var kona há vexti og mjög
fögur. Er hún veitti því athygli,
að Maigret horfði á hana, fór
hún að tala ensku og Maurice
svaraði henni á sömu tungu.
Hún spurði hann, hvort hann
hefði fengið peningana. Hann
svaraði henni því einu, að nú
væri ekki lengur um slíkt að
ræða, móðir sín væri látin og nú
yrði hún að halda til Parísar
aftur og bíða þar, þangað til
hann kæmi sjálfur, sem senni-
lega myndi verða innan skamms.
46tlbtf4
rnlu
Byrjið daginn lVlMlíS
B T— lll *.«»»****
með því að borða 1 ©
Kellogg's CORN FLAKES
— Fæst í næstu verzlun —
H. HDIKTSSOI & CO. H.F.
Hafnarhvoll — Sími 1228
60 smálesta bátur
í góðu standi til sölu. — Uppl. gefur Ólafur Lárusson,
sími 58 í Keflavík.
Amerískir
„Luxus"- kjólar
komnir
NB.: Aðeins einn af hverri gerð
QJtfoU
s4c)aÍótrceli
fjölbreytt
úrval
MARKAÐURINN
Laugavegi 100
Ný sending
Ullarpils
margir litir
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 11
Bíleigendur — Bíleigendur
Bílamálarinn er í Skipholti 25
Sími 82016
Og tekur að sér allar bílamálningar stórar og smáar
og leitumst við, að veita bá þjónustu sem bezt er.
Kjörorðið er, það bezta er aldrei of gott.
Gjörið svo vel og reynið viðskiptin.
Virðingarfyllst
Bílamálarinn.
Skipholti 25 — sími 82016.