Morgunblaðið - 14.10.1955, Síða 14
14
MORGUNBLADIB
Föstudagur 14. okt. 1955 ’j
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON
&
Framhaldssagan 15 Sera annað, en að lyfta örlítið' Loks riðu þó tveir menn á vað-
gluggatjaldinu til þess að fylgj-' ið og tók kjallarameistarinn á
ast með ferðum yðar“.
„Ég talaði við föður minn í
Bourges“.
Rödd skrifarans var þurrleg og
ögrandi í senn.
„Ég bað hann um að senda mér
lögfræðing, þegar í stað“.
Hann líktist einna helzt óþrifa-
legum og skrítnum rakka, sem
glepsaði í hvern þann, er reyndi
að snerta á honum.
„Eruð þér svona sannfærður
um, að þér verðið eitthvað bendl-
aður við dauða gömlu frúarinn-
ar?“
„Ég verð að mælast til þess við
yður, að þér talið ekki oftar til
móti þeim, án þess að hafa hug-
mynd um, hvað nú skyldi gera.
Hann fór því að leita að
Maurice de Saint-Fiacre, til að ,
spyrja hann álits, en rússneska '
konan sagði að hann hefði geng- J
ið eitthvað út.
Hún lá í rúminu, alklædd þó,
og reykti vindling í löngu og
skrautlegu munnstykki.
Þá gat kjallarameistarinn ekk-
ert gert annað en hleypt fólkinu
inn.
Þegar kirkjugestirnir komu
frá kvöldmessunni, ræddu þeir
ákaft um mennina tvo, sem þeg-
ar höfðu farið inn í höllina, til
mín, fyrr en lögfræðingur minn j þess að kveðja Madam de Saint-
kemur. Þér megið trúa því, að
ég harma það stórlega, að ekki
skuli vera nema einn veitinga-
staður hér í nágrenninu".
Umsjónarmaðurinn gekk út og
Fiacre í hinzta skipti:
„Já, svo sannarlega. Pére
Martin og Bonnet yngri eru þeg-
ar farnir þangað".
Og nú var fylkt liði og haldið
tautaði um leið gremjulega við j í skrúðgöngu heim að greifasetr-
sjálfan sig, en þó svo hátt, að inu.
Monsieur Jean heyrði: „Svín — Menn og konur stóðu í röðum
skítugt, lítið svín....“ inn eftir ganginum, en mæðurnar
Og Marie Tatin var hrædd við héldu í hendur barna sinna og
að verða ein eftir hjá honum, þó j tosuðu þeim á eftir sér eða hristu
’ að gefa Maigret hornauga og er
hann hafði loks lokið við að
■ snæða, sagði hún feimnislega og
} hikandi:
l „Viljið þér ekki þyggja eitt
: glas af brennivíni? Viljið þér
f það ekki, umsjónarmaður?“
„Einu sinni varstu nú vön að
. nefna mig með fornafni, Marie".
í. Hún flissaði. Nei, hún þorði
; það ekki.
í „En þú ert ekki ennþá búin að
borða neinn hádegisverð sjálf".
„Jú, jú, ég er búin að því. Ég
borða alltaf frammi í eldhúsi, án
þess að fá mér sæti á meðan ....
svona eina og eina munnfylli á
milli hlaupanna.... “
Einhver þaut á mótorhjóli
framhjá gluggunum, ungur mað-
ur, sem fljótt á litið virtist mun
snyrtilegri og mannaðri, en hin-
ir aðrir þorpsbúar.
„Hver var þetta?“
„Sáuð þér hann ekki í morg-
un? Þetta var Emile Gautier, son
ur hallarráðsmannsins".
„Hvert er hann að fara?“
„Sennilega til Moulins. Hann
er eiginlega borgarbúi og starfar
í banka“.
Fólk sást koma út úr húsum
sínum, ganga eftir veginum eða
reika inn í kirkjugarðinn.
Undarlegast af öllu var þó það,
að Maigret var syfjaður. Hann
var steinuppgefinn, eins og hann
hefði staðið í strangasta ertiði.
Og það var ekki vegna þess, að
hann hafði risið úr rekkju klukk-
an hálfsex um morguninn.
Það var andrúmsloftið á staðn-
um, sem hann þoldi ekki. Hann
hafði persónulega tekið þennan
harmleik á greifasetrinu mjög
nærri sér og margt hafði vakið
hjá honum bæði vorkunnsemi og
viðbjóð, undanfarna daga.
Já, viðbjóður var rétta orðið
yfir það. Aldrei hefði honum
dottið það í hug áður, að hann
ætti eftir að líta þorpið sitt í því-
líku ástandi — jafnvel legsteinn
föður hans var orðinn næsta
, dökkur útlits og honum sjálfum
var bannað að reykja.
Andspænis honum, hinum meg
in í stofunni, sat Jean Métayer
og reyndi að bera sig borgin-
mannlega. Hann vissi, að hafðar
voru gætur á honum, svo að
hann mataðist með uppgerðar
rósemi og reyndi jafnvel til að
brosa fyrirlitningarlega og hæð-
ið. —
i Marie Tatin gekk að borðinu til
hans: „Má ekki bjóða yður glas
af brennivíni?" spurði hún.
„Nei, þökk fyrir. Ég drekk
: aldrei brennivín".
Háttalag hans var undravert.
Alltaf og allsstaðar gerði hann
allt, sem mögulegt var, til að ÞAÐ VAR á mánudagsmorgun, sem trúboðinn ætlaði að
sýna og sanna sitt góða uppöldi fara frá Akaba-þorpi, sem lá á ströndinni við hið stóra vatn.
og lýtalausu siðvenju. Á veit- En þar hafði hann verið í 3—4 daga. Á sunnudaginn, sem
ingahúsinu borðaði hann með verið hafði Páskadagurinn, hafði hann prédikað fagnaðar-
nákvæmlega sömu, ágætu til- erindið og skírt um 20 trúaða. Við skírnarathöfnina hafði
burðunum og heima á greifasetr- jaiag út fra þessum orðum: „Ókeypis hafið þér með-
lnu' tekið, ókeypis skuluð þér af hendi láta“.
Söfnuðurinn, sem var um 200 að tölu, hafði haldið minn-
ingarhátíðina um dauða og upprisu Frelsarans. Trúboðinn
hún gæti ekki gert sér ljósa
grein fyrir orsök þeirrar hræðslu.
Þessi dagur var fyrir fram á-
kveðinn til að verða dagur úr-
ræðaleysis og glundroða, allt til
enda. Eflaust vegna þess aðal-
lega, að enginn taldi sig hæfan
til að stjórna rás viðburðanna.
Maigret reikaði um þorpið,
klæddur þykkum og fyrirferðar-
miklum frakka. Hann lagði fyrst
leið sina um torgið, framan við
kirkjuna, en því næst gekk hann
um nágrenni hallarinnar, þar sem
ljós voru kveikt í einum glugg-
anum af öðrum.
Myrkrið þéttist óðum og
kvöldið kom. Ljós voru kveikt í
kirkjunni og orgeltónar bárust
út i rökkrið og kyrrðina
Víða sást glytta í fámenna
hópa af mönnum, sem safnast
höfðu saman og ræddust við. —
Þeir vissu ekki hvort þeir gerðu
rétt með því, að líta inn til gömlu
frúarinnar, þar sem hún lá á lík-
börunum og votta henni þannig
virðingu og hollustu. Um þetta
var svo rætt, fram og aftur.
þau til, svo að þau yrðu ekki of
hávær og ærslafull.
Upp stigann. Inn eftir gangin-
um á annarri hæðinni. Og loks
inn í svefnherbergið, sem þessir
gestir litu nú flestir í fyrsta
skipti.
Enginn var inni í herberginu
nema þjónustustúlkan, sem
fylltist réttlátri skelfingu er hún
leit innrás fólksins.
Allir, sem komu í þessa
kveðjuheimsókn, gerðu kross-
mark með lítilli sortulyngsgrein,
sem dýft hafði verið í vígt vatn,
en þeir sem hugrakkastir voru,
tautuðu við sjálfa sig og þá sem
næstir stóðu:
„Maður gæti haldið, að hún
væri bara sofandi".
Og aðrir tóku í sama streng-
inn:
„Hún hefur ekki liðið þjáning-
ar síðustu stundirnar".
Því næst bergmálaði fótatak
þeirra á ójöfnu tíglagólfinu, það
brakaði í þremum stigans. Ein-
hversstaðar heyrðist segja: „Uss,
haltu fast í handriðið“.
Litla stulkan Nyane
Þegar hann hafði lokið við að |
snæða, spurði hann, hvort ekki I
væri sími í húsinu. |
Nei ekki hérna. En það er i ferðaðist í bát. Ræðararnir voru skóladrengir, safnaðar-
sími hérna beint á móti, hinum rneðlimir og sumir af þeim, sem höfðu látið skírast. Alls
megin við götuna“. jum fimmtán að tölu. Hinn minnsti og yngsti af þeim var
Hann gekk yfir götuna og inn (drengur, sem hét Nze, um tólf ára gamall. Honum hafði
í nýlenduvöruverzlunina, sem verið lofað að vera með. af því hann var frá Akabaþorpinu.
meðhjálparinn átti og rak, en þar Um morguninn, þegar verið var að hlaða bátinn, var trú-
var símaklefi. boðinn að tala við innfædda prédikara og nokkra af hinum
Þegar hann nokkru síðar kom kristnu í þorpinu. Án þess að nokkur sæi það, tók hann vel
aftur, voru bændafjolskyldurnar eftir euu> sem gergjs|. Hann sá, hvar Nze litli gekk inn í
aMarrieUtTartinakepptist við að skóginn, rétt við þorpið þar hitti hann fyrir litla stúlku,
þvo glös, því seinna, þegar dag-i ar?’ sem aumaðist um meðal mannanna. Truboðinn
ur væri á enda, yrði kvöldsöng-1 Þekkti hana ekki og hafði ekki seð hana a samkomunum.
ur í kirkjunni o’g þá átti hún von l^yrir klæði hafði hún dálitla ræmu af berkismottu; það
á nýjum gestum. fcvar alveg eins og húðin hefði aðeins bein að hylja, svo
„Við hvern voruð þér að tala? mögur var hún. Augu hennar voru stór og gláandi, líkam-
Þér vitið að ég þurfti ekki að inn óhreinn og fæturnir að mestu uppétnir af jarðarflóm.
Fullkomin strauvél.
Lcngri vals
Verð kr. 1,885.00
HEKLA H.F.
Austurstræti 14.
Sími: 1687.
kæliskáparnir komnir.
Verð kr. 6,975.00
HEKLA H.F.
Austurstræti 14.
Sími: 1687.
NY SENDING
Amerískir
Síðdegiskjóla
GULLFOSS
Varpið áhyggjum yðar í
CALCiNATOR
SORPIYÐINGARTÆKID
Frú Elín Friðriksson segir:
„Calcinator sorpeyðingar-
tækið er dásamlegt tæki. Það
sparar mér sporin, því nú get
ég eytt öllu sorpi innanhúss
á þægilegan og hreinlegan
hátt, og askan úr því er
prýðilegasti áburður í garð-
inn minn“.
Hr. verzlunarstjóri í Síld og
Fiski Eyjólfur Guðmundsson
segir:
„Calcinator sorpeyðingar-
tækið er ómissandi í hverja
kjötbúð. Það eykur hreinlæti,
þrifnað og þægindi“.
Verð með uppsetningu kr. 5.500,00
Allar nánari upplýsingar hjá umboðsmönnum
6.Þ0R8KIMSS0H S JOHNSON t,
Grjótagötu 7 — Símar 3573—5296