Morgunblaðið - 02.12.1955, Síða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 2. des. 1955
Guðrún Pétursdóttir Guðjohnsen
Kveðjuorð.
SJALDAN hefur mér meir
hrugðið, er. er nánustu aðstand-
endur frú Guðrúnar hringdu til
okkar hjónanna að kvöldi hins
17. nóvember s 1. og sögðu okkur
þá sorgafrégn að hún hefði látist
af slysförum á götu hér í bæ
þennan sama dag, er hún, sem
vandi hennar var fiesta daga,
var á útigöngu sér til ánægju og
hressingar.
Eitt eldsnöggt högg og kær
vinkona er ekki lengur í tölu
lifenda. Undarlega og ónotalega
bregður manni við. Það er jafn-
vel eins og eitthvað andóf mynd-
ist gegn sjálfri fregninni, mað-
ur vill fyrstu augnablikin ekki
sætta sig við hana, viíl ekki trúa
því, sem maður þó veit að er
orðið. Svo hefur mér a. m. k.
brugðið í þetia sinn og oftar. Og
sé hinn broti vikni vinur mann-
eskja, sem hefur skipað mikið
rúm í hugum manna, vegna and-
legrar reisnar og göfgi, verður
tómleikinn við missi hans mikill
og söknuðurinn sár. Einmitt
þannig var frú Guðrún.
Ég ætla mér ekki að fara mörg-
um orðum uxn ætt Guðrúnar og
uppruna. Hún var fædd 9. ágúst
1878 og var því rúmiega 77 ára
er hún lézt. Foreldrar hennar
voru þau hjónin frú Þórunn Hall-
dórsdóttir prest og alþingismanns
að Hofi og Pétur Guðjohnsen
verzlunarstjó ú í Vopnafirði. —
Guðrún var þvi sonardóttir hms
landskunna íónlistarmanns Pét-
urs Guðjohnsen organleikara.
Hún giftist Sveini Einarssyni
verzlunarstjó/a og kaupmanni á
Raufarhöfn og bjuggu þau þar
um langan a’dur. Svemn er nú
látinn fyrir tæpu ári.
Ég og kor.a mín kynntumst
frú Guðrúnu og manni hennar
fyrst vorið 1938 á Raufarhöfn.
Nutum við þar höfðinglegrar gest
risni þeirra hjóna og fyrirgreiðslu
á margan hátt Eftir sumardvöl
okkar þar áttum við trygga vini
þar sem voru þau hjón. en Svein
sáum við aldrei síðan. Hinsvegar
varð Guðrún ið flytjast hingað til
Reykjavíkur sökum heilsubrests
árið 1950, en maður hennar
dvaldist áfram nyrðra. Fluttist
Guðrún ekki norður eftir þetta,
en dvaldist hjá systur sinni, frú
Emelíu Briem í Bólstaðahlíð 13,'
til dauðadags. Endurnýjaðist þá
vinátta okkar og hélst æ síðan. i
Frú Guðrún Pétursdóttir var
menntuð höfðingskona og kom
þar til bæði vandað uppeldi,1
menntun innanlands og utan, og
góðar ættarfylgjur merkra ætta.'
Hún var rneð sterka og heil-
steypta skapgerð, dauðatrygg
vinum sínum, hrein og bein og
föst fyrir. Persónuleiki hennar
var svo sterkur að áberandi var.
Manngæzku hennar og góðsemi
var við brugðið. Hún var hin
ágætasta eiginkona og frábær
móðir. Son sinn, mjög' efnilegan
ungan mann og einkabarn missti
hún fremur skyndilega og varð
sú sorg henni sár. Þetta og ann-
an ástvinamissi og mótlæti bar
hún með þeirri hetjulund, sem
auðkennir svo margt gott fólk,
Fósturdóttir hennar, frú Ólafía
Foged, lifir hana hér í Reykja-
vík.
Einn af höfuðþáttunum í lífi
frú Guðrúnar var tónlistin. Hún
var að vísu unnandi allra fag-
urra lista, enda sjálf mjög list-
ræn, en tónlistin skipaði hásæti
í huga hennar. Á því sviði var
hún prýðilega menntuð, lék sjálf
ágætlega á orgel og píanó. Sann-
aðist á henni, að sjaldan fellur
eplið langt frá eikinni. —
Svo góður heyrandi var
hún sígildrar (klassiskrar)
tónlistar, einkum orgel- og
píanóverka, að það eitt var ævin
týri líkt að sjá og finna hina
djúpu nautn hennar og hrifningu
er meistaralega var á haldið efn-
inu. En þar kallaði hún ekki allt
ömmu síná. Krítik hennar á flutn
ingi tónlistar stóð á föstum grunni
tónfræðilegrar menntunar, næms
tóneyra og þjálfunar heillar æfi.
Það sem frú Guðrúnu ekki féll
í geð á þessu sviði, matti nokk-
urn veginn ganga út frú sem vísu
að ekki væri með öllu gott. Hún
og' vinur minn og gamli kenn-
ari Ingi heitinn Lárusson, tón-
skáld, eru held ég þeir tveir
Islendingar, sem ég hef bekkt
hárviðkvæmasta íyrir vankönt-
um á ílutningi tónlistar.
Guðrún vann mikið verk á
Raufarhöfn til eflingar kirkju-
tónlist. Hún æfði og stjórnaði
kórum, var orgelleikari við Rauf
arhafnarkirkju og víðar í fjöl-
mörg ár og kom þar upp góðum
kirkjukór. Hún kenndi orgel-
og píanóleik og sonur hennar
TILKYNIMIIMG
Það tilkynnist hér með að við höfum selt verzlun vora
við Hafnargötu 61, Keflavík og þökkum viskiptavinum
vorum fyrir viðskiptin á undanförnum árum. Jafnframt
óskum við, að hinn nýi eigandi njóti viðskiptanna áfram.
Keflavík, 30. nóvember 1955.
Matarbúðin s.f.
Samkvæmt ofanrituðu hefi ég keypt verzlunina Mat-
arbúðin í Keflavík og mun reka kjöt- og nýlenduvöru-
verzlun undir nafninu Breiðablik.
Ég mun kappkosta að verða við óskum væntanlegra
viðckiptavina.
Keflavík, 30. nóvember 1955.
Agústa Agústsdóítir.
var vel kominn á veg sem píanó-
leikari. Hún var sannkallaður
menningarfrömuður í byggðar-
lagi sínu, og vissulega á fleiri
sviðum en þessu, þó þar nyti hún
sín einna bezt.
Líki frú Guðrúnar verður búin
gröf á Raufhrhöín við hlið jarð-
neskra leifa eiginmanns hennar
og sonar. Þaðan blasir við heim-
ilið hennar gamla og kirkjan,
sem hún starfaði í um langan
aldur. Minningaratöfn var haldin
um hana þ. 25. nóvember s.l. í
Dómkirkjunni, þar sem afi henn-
ar starfaði. Er „adagioið“ úr
tunglskinssónötunni, leikið af
snilld, hljómaði um kirkjuna,
fannst mér það í fegurð sinni
og mildi, ívafið ómi sorgarinnar,
minna mig svo mjög á nina fögru
sál þessarar merkiskonu.
Blessuð sé minning hennar.
Reykjavík, í nóvember 1955.
Ásbjörn Stefánsson.
Frú E!ín HelpdélSir
Afmæliskveðja að norðan
Það kemur hér kveðja að norðan
og knýr að dyrum hjá þér.
Hún flytur þér framtíðaróskir
og fegurstu þakkir frá mér
þó tæplega túlkað ég geti
þá tilfinning, hjartað sem á
ég gleymi ei velgjörðum veittum
né vorblænum sál þinni frá.
Þú heyrir við hurðina’ er rjálað,
með hjartslátt er bréfdúfan mín
kom hún með kveðjuna að
norðan
í kafaldi suður til þin.
Og flaustrið þú fyrirgefur,
hún flýta sér einatt þarf,
því annirnar endalaust kalla
og ábyrgðarríkt hennar starf.
Tíminn í stríðefldum straumi
stefnir í eilífðar haf.
Fjöldinn af fegurstu vonum
fara þá stundum í kaf.
Já, guð veit, það gefur á bátinn
og glímir við kinnunginn dröfn.
Við trúum, og sonur guðs sjálfur
siglir þá skipinu í höfn.
Vinkona.
81 árs
til pólsins
PROVIDENCE. — 81 árs gamall
heimskautakannari, Donald Mc-
Millan hefur ákveðið að fara enn
eina rannsóknarferð til heim-
skautsins. Á hún að hefjast á
miðju næsta sumri.
Hendur yðar
þarfaast
umönnunar
þrátt fyrir da^legt
amstur og uppþvott með
nýtízku uppþvotta efnum,
haldið þér hðndum yðar
mjúkum og sléttum
með nokkrum dropum af
BREINING HANDBALSAM
— bezta vðrn
fyrir vinnandi hendur —
ilmandi handáburður
eftir hússtörfín.
HnnnD
BHLSflm
£ai£ d& Aoðe
Fitar ekki —
en mýkir eins og krem
Umboðsmaður:
Sverrir Magnússon
Hafnarfjarðar Apótek
Hafnarfirði
Grenivafningar
AEaska gróðrastöðin
Sími 82775.
Samtök atvinnurekenda
óska eftir duglegum starfsmanni, helzt hagfræóingi,
viðskiptafræðingi eða lögfræðingi.
Umsóknir leggist inn á afgreiðslu Morgunblaðsins
merktar: „Sem fyrst —719“, og verður farið með
þær sem algert trúnaðarmál.
STAÐA
Óskum að ráða stúlku til símavörzlu.
Undirstaða í vélritun nauðsynleg. ■
Garðar Gíslason h.f.
Hverfisgötu 4.
Jólabœkurl^y
fsafoldari