Morgunblaðið - 15.12.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Fimmtudaður 15. des. 1955
\
ANNA KRISTÍN
EFTIR LALLI KNUTSEN

Framh'aldssagan 26
í?alin? sagði systir mín, hann má
sízt aí öllum vita að við förum
út. — Hvaða vitleysa! svaraði ég.
— Hann veit þegar allt. — Ert
það þú, fábjáninn þinn, sem....
hrópaði hún. — Stilltu þig! Nú
var ég hugrökk og djörf. — Hann
vissi allt, orðrómurinn hefur
vængi. Hann ætlar að hjálpa þér.
pað getur vel verið að hann gefi
þér hollari ráð en aðrir, sem þú
leitar til. Hún beit á vörina og
var auðsjáanlega bálreið við mig.
— Þetta skal ég muna þér, sagði
■hún.
Jokum greip nú fram í sam-
ræðurnar. — Ég talaði við einn
af þjónum Carstenssons, frú, og
fékk hann til að fara með okkur.
— Er óhætt að treysta honum?
Jokum roðnaði. — Ég ábyrgist
fara strax eða ekki. Systir mín
var ekki ánægð og hikaði. — Jok-
hann. —- Jæja, við verðum að
um veit hvað hann gerir, sagði
ég. Komdu, systir, ef þú ætlar á
annað borð. Hún þagði, en dró
síðan hettuna á höfuðið og gekk
út á eftir Jokum.
Eftir að út úr húsinú kom
gegngum við eftir ýmsum krók-
óttum stígum í garðinum. Jokum
virtist rata í myrkrinu. Hann
gekk fyrstur, þá ég og Anna
Kristín síðust. Ég fann að hún
var mér ennþá reið og mér féll
það illa.
Næturvörðurinn tilkynnti að
Klukkan væri ellefu einmitt þeg-
ar við komum að stóru, þungu
garðshliðinu. Einhver stóð við
hliðið og opnaði það fyrir okkur.
Það var Ebbe. — Þetta hefðirðu
ekki átt að gera, sagði hann lágri
cöddu. Systir mín leit drembi-
tega á hann. — Ég veit hvað ég
geri, sagði hún kuldalega. — Þú
hefur auðvitað rétt til að ákveða
gerðir sjálfrar þín, en ekki syst-
ur þinnar. — Hún getur orðið
eftir ef hún vill. Ég hef ekki beð-
ið hana að koma með mér. — Nei,
sagði ég ákveðin. Þú ferð ekki
fet án mín. Nógu illa ertu nú
stödd samt, þó ég....
Maður nokkur í ferðakápu
með hettu dregna fram á and-
litið slóst nú i för með okkur.
Hann tók undjr handlegg mér, en
Jokum leiddi systur mína. Him-
ininn var hulinn dökkum skýj-
um og regnið streymdi úr loft-
inu. Göturnar voru rennandi
blautar og ég varð strax vot í
fæturna. Ljósblár silkikjóllinn
minn dórst með götunni.
Við gengum fram hjá opnum
dyrum kránna og sums staðar
heyrðust öskur og formælingar
gestar.na. Ég varð hrædd og greip
þéttar um handlegg fylgdar-
mannsins. — Það er ekkert að
óttast, jómfrú Orning, sagði hann
rólega. Ég var enn undir áhrifum
vínsins, og þar að auki svo æst
vegna atburða kvöldsins, að mig
undraði það ekkert, þó að hann
vissi nafn mitt.
Nokkrum mínútum síðar kom-
um við á leiðarenda. Við stóðum
fyrir framan lítið, hrörlegt hús.
Einn lítill gluggi sneri gengt okk-
ur og út um hann lagði örlitla
skímu.
Jokum barði varlega að dyrum.
Katja opnaði. Árin höfðu ekki
farið um hana mjúkum höndum.
Ég sá andlit hennar óglöggt, en
hún var orðin feit og luraleg.
— Hver er það? spurði hún
snöggt. Anna Kristín gekk til
hennar. — Það er ég, Katja.
—Ó, hvíslaði hún, ég hef beðið
eftir yður allan seinnipartinn.
— Vissurðu að ég mundi koma?
Ég heyrði að Anna Kristín var
varkár. Hún var hrædd um að
ívar hefði komizt að öllu saman,
En ég mundi eftir töfrunum,
sem fylgdu Kötju: — Farðu ekki
inn til hennar, Anna Kristín, sár-
bað ég. — Farðu ekki inn, hún
er galdranorn. Fylgdarmaður
minn lagði fingur sínar á varir
mér. En Katja leit á mig: — Svo
jómfrúin er ennþá hrædd við
mig, sagði hún hæðnislega. —
Leið galdrakindanna liggur á bál-
ið, jómfrú, en varið yður, vera
má að ég lendi ekki ein í eld-
inum og þess vegna er bezt fyrir
yður að bíða utan dyra.
Ég skalf svo mikið, að tenn-
urnar glömruðu í munninum á
mér, en ég sagði: — Hún fer ekki
inn ein. Ég kem líka. Katja yppti
öxlum og við gengum inn um
lágar, þröngar dyrnar. Hún lok-
aði dyrunum, en systir mín sagði:
— Hvers vegna læsirðu ekki? —
Af því enginn vogar sér hingað
inn óboðinn, sagði Katja mildri
röddu. Lítil svört augu hennar
glömpuðu..— Þú verður að hjálpa
mér. Anna Kristín flýtti sér úr
kápunni eins og henni væri allt
of heitt. Hún stóð þarna, há og
beinvaxin, hvít í andliti og frá-
bærlega fögur. Græni atlassilki-
kjóllinn fór henni vel og jók á þá
tiginmennsku, sem henni var
eiginleg.
Katja horfði rannsakandi á
hana. — Ég sé að þér þarfnist
hjálpar. En hún verður dýr. Anna
Kristín blóðroðnaði, og dró í flýti
silkipoka upp úr djúpum kjól-
vasa sínum. — Hérna, þetta er
meira en þú átt skilið. Og hún
kastaði pokanum á borðið, svo
það hringlaði í peningunum. —
Gull, sagði Katja græðgislega. —
En ef það væri nú ekki gull, sem
ég þarfnast. — Ég skal halda
hlífiskildi yfir þér alla þína ævi.
— Þú ert brjáluð, Anna Kristín,
sagði ég gremjulega. Við skulum
koma héðan. Katja brosti undar-
lega. — í þetta sinn hefur jóm-
frúin rétt fyrir sér. Sá dgur mun
koma að þér hafið nóg með sjálfa
yður.
Seinna komu mér oft þessi orð
í hug, og ég ásakaði mig fyrir að
hafa ekki neytt Önnu Kristínu til
að yfirgefa Kötju þegar í stað. En
ég var blind. Þó að ég hræddist
Kötju grunaði mig ekkert hvað í
vændum var. Anna Kristín var
enn systirin góða í mínum aug-
um.
Það var þungt loft og reykjar-
stybba í þessum lágreista bústað
Kötju. Á miðju gólfi brann eldur
í hlóðum. Á þeim var pottur, sem
sauð og vall í. Á víð og dreif um
herbergið stóðu flöskur og krukk
ur. Uppi undir lofti héngu stórar
viskar af þurrkuðum grösum.
Þetta var það ömurlegasta heim-
ili, sem ég hafði nokkru sinni
augum litið. í rauninni var ekk-
ert undarlegt þó að Katja væri
vond manneskja, úr því að hún
þurfti að búa við þessi kjör.
Aftur náði hræðslan tökum á
mér og nú sagði Katja: — Ég
held að jómfrúin ætti ekki að
hlusta á okkur. — Hvaða vit-
leysa, sagði systir mín þurrlega.
Ég verð að fá eitthvað hjá þér,
sem er fljótvirkt. — Er það ekki
barnið? — Nei, barnið á ég. Það
vil ég ekki láta taka frá mér.
— Þér ráðið, frú Mogensson, sagðí
Katja blíðri röddu. Ég veít hvað
þér þarfnist, en til þess hafið þér
ekki kjark. Þér skuluð ákveða
yður. — En ef einhver kæmist
á snoðir um þetta, sagði hún hik-
andi. — Treystið þér mér ekki?
Hver var það, sem bjargaði jóm-
frúnni á Mæri þegar hún var
beinbrotin og að dauða komin?
Ég svík engan. — En ef . . ef
Katja rétti úr sér og þær horf,-
ust í augu. — Einu sinní gaf ég
yður góð ráð, Mærishúsfreyja, en j
þér fóruð ekki að þeim. Ég sagði
yður að betra væri að vera auga-
steinn aldraðs eiginmanns en
þræll hins unga. Þér gáfuð ekki
gaum að orðum mínum, heldur
genguð götuna fram til glötunar.
— Þú veizt ekki um hvað þú ert
að tala, sagði systir mín æst. Ég
reyndi að fylgja þínum ráðum, en
þau dugðu ekki. Þegar ég var
mild og bljúg, hélt hann að ég
SjóðurÍRin í AEhambra
SPÖNSK ÞJÓÐSAGA
5.
vön að sjá það daglega í hinum auðu sölum. Dordingulsvef-
irnir voru horfnir og skrautleg tjöld frá öðrum löndum
voru komin í staðinn. Þarna gat að líta dýrar ábreiður,
glitrandi gosbrunna og fagra hluti hvert sem litið var.
En kónsdóttirin dró hana brátt lengra. „Tíminn líður óð-
fluga“, sagði hún. „Bráðum kemur sólin upp. Komdu með
mér inn í jómfrúturninn.4* Þegar þær höfðu gengið litla
stund, sagði kóngsdóttirin: „Hér er mikill leyndardómur
falinn. Nú ætla ég að launa þér hugrekki þitt með því að
segja þér frá honum. Hér sér þú standa tvær meyjalíkneskj-
ur úr mjólkursteini, fagrar mjög. Þær standa sín til hvorrar
hliðar í þessum hvelfda gangi. Hvorug þeirra horfir alveg
beint fram, heldur líta þær ofurlítið til hliðar og beina aug-
unum báðar að sama punkti í hvelfingunni. Þessar tvær
Ungling
vantar til að bera blaðið til kaupenda við
SELTJARNARNES II
JfílowjtittMaMð
Ironrife
D E L U X E MOOtL
Ironrite strauvél
er nytsöm og vel
valin jólagjöf
Strauar allt sem hægt er
að þvo í þvottavélum
Kyunið yður kosti Ironrite
íi heiinilistækjasýning-
unni í Listamannaskálan-
uin.
Nœsf síðastí dagur sýmngarinnar
HEKLA
Austurstræti 14 — Sími 1687
Lokasolo á skóiotBoði
Fjölbreytt úrval af kvenskófatnaði frá kr. 15.00
til kr. 55.00.
Enn fremur barna flauelsskór kr. 20.
•
Skósöiunni lýkur á laugardag.
Notið þetta einstæða tækifæri.
~S)Lijndióaía i%
Snorrabraut 36 (niðri).
i mikilli fjölbreytni. — Stærðir á 1—10 ára
Gefið barninu kápu fyrir jólin.
MARKAÐURINN, Hafnarstræti 5
NÝ SENDING
Vatterelir yreilsbloppar
Einnig cru komin vatteruð greiðslusloppaefni og ný gerð
næion-greiðslusloppaefni.
HENTUGAR JÓLAGJAFIR
MARKAÐURINN, Hafnarstræti II
Heleoa Hubínstein
snyrtivörusendingin er komin.
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 11