Morgunblaðið - 02.02.1956, Qupperneq 8

8
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmíudagur 2. febrúar ’56
ot0utiMiiUb
Dtg.: H.f. Árvakur, Reykjavlfc
ITra.mkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjórl: Valtýr Stefánsson (ábyrgBarm.)
Stjómmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá VigUS.
íjesbók: Ámi Óla, sími 304*.
Auglýsingar: Árni Garðar KristinMon.
Ritstjóm, auglýsingar og aígreiðela:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innamlanda,
í lausasölu 1 króna eintaldS.
Hin marklausa tillaga
ÚR DAGLEGA LÍFINU
rarm
^der ddiáenhower j^ram ? ^JJa
cjetur eLLi át/amJ f/uí ájálfuir, fuí a^...
BKKI gat hjá því farið, að út-
varpshl ustendur brostu í kamp-
ian við umræðurnar á Alþingi,
þegar annar þingmaður Þjóð-
vanaarflokksins lýsti því yfir með
oflátwngshætti og reigingi, að
flokkur hans hefði ákveðið að
bera fram vantrauststillögu á nú-
veratidi ríkisstjórn.
Tillaga þessi var borin fram af
namnsta þingflokknum, sem jafn
ft-amt er getulausasti og ómerki-
legasti flokkur þingsins. Hefur
hann sýnt það eitt sér til ágætis
á þingi, að hann getur spilað
tveggjamanna-vist við sjálfan
sig. Tillaga þessi var aðeins eitt
ótspilið í þeirri tveggjamannavist
fiokksins, með öllu úr tengslum
við aðrar umræður um þjóð-
aaálin.
MARKLAUS TILLAGA
Þess vegna var ekkert mark
tekið á tillögu Þjóðvamarmanna
Érekar en endranær.
ASrir flokkar stjómarandstöð
unnar létu hana ekki spilla
fyrir sér svefnfriði nóttina á
eftir. Þeir tóku ekki frekar en
aSrir neitt mark á þessu fmm-
hlaupi Þjóðvarnar. Vissu, að
ná var hinn óheppilegasti tími
ttl að setja sjálfa sig undir
mæliker, rétt eftir að fram
hafði komið, í opinberum út-
varpsumræðum, að núverandi
ríkisstjórn er síyrk stjórn og
rétt eftir að stjórnarandstaðan
hafði verið afhjúpuð, sem úr-
raeðalausasta og aumasta
stjórnarandstaða í þingsög-
anni.
Haraldur Guðmundsson for-
maður Alþýðuflokksins átaldi
Þjóðvörn fyrir að hafa valið
•heppilegasta tima, sem hugs-
azt gat til að koma með van-
traust. Nánar skýrði hann
þetta ekki, en ætla mætti að
i nmræðunum sé fólgin viður-
kenning stjórnarandstöðunnar
á því að traust þjóðarinnar á
ááverandi ríkisstjórn hafi
ekki minnkað við það, að hún
hefur þoráð að horfast í augu
við erfiðleikana.
Og langorðasti ræðumður þings
ins, kommúnistinn Einar Olgeirs-
son, flutti þá stytztu ræðu, sem
hann hefur nokkru sinni flutt
og sýndi þar með áhugaleysi sitt
á tillögunni eins og hann bezt
gat.
Það var því augljóst að stjórh-
arandstæðingar tóku í rauninni
ekkert mark á tiliögunni.
Mínnsta kosti truflaði hún á eng-
an hátt sálarró þeirra. Þeir
ænntu ekki að ræða hana.
EINN, SEM EKKI GAT
SOFID
Aðeins á einum stað vakti til-
lagan nokkra hreyfingu og um-
rót, svo merkilegt sem það er,
en það var í Framsóknarflokkn-
um. Virðist sem nóttina eftir
hafi einn maður þess flokks ekki
getað sofið. Var líkast því, sem
tillaga Þjóðvarnarmanna væri
Framsókní-rmönnum einhvers-
konar boðskanur að ofan. Fagn-
aðarerindi Þi óðvarnarflokksins
til Framsóknarflokksins, sem for
maður F -amsóknar . aj’ddist því
miður, þvi miður, til að hafna.
Þa.ð er ekki vufí á þ í, að
Þjóðvarnarmöimum bótti
vænt um fyrirvara Ferm nns
Jónassonar, ekki vegna þess,
að hann hafi haft neina þýff-
ingu í sjáifu sér. Eh sporln
25, sém Hermann Jónassón
gekk fram og til baka úr sæti
sínu í ræðustól og aftur í sæti,
iíta Þjóðvarnarmenn á sem
fyrstu viffurkenningu effa lög-j
gildingu fyrir því, aff þeir séu
til.
Á KROSSGÓTUM MILLI
HAGSMUNA ÞJÓDAR OG
FLOKKS
Fyrirvari Hermanns kemur
engum á óvart. Meff honum
skýrir Framsóknarflokkurinn
affeins frá því, að hann ætli
aff kalla sainan flokksþing til
þess aff ákveffa hvort hann vill
halda áfram stjórnarsamvinnu
um hin mörgu og miklu fram
faramál, effa hvort hann ætlar
aff rjúfa samstarfið.
★
Það hefur áður' hent Fram-
sóknarflokkinn að hlaupa út
undan sér og hætta við efndir
á gefnum loforðum. Fólk er farið
að þekkja háttalag hans. Við
því er í sjálfu sér ekkert hægt
að gera. Framsóknarflokkurinn
verður að ráða gerðum sínum
þar um, nú sem fyrr. En fólk
veit það líka, er hann hleypur
upp frá hálfunnu verki, þá eru
það ekki hagsmunir þjóðarinnar
sem ráða gerðunum, heldur ein-
göngu ímyndaðir flokkspólitískir
hagsmunir spákaupmennsku með
atkvæði íslenzkra kjósenda. —
Gallinn' í öllum útreikningunum
er aðeins að vilji heiðarlegra
kjósenda er svo ákaflega óþekkt
stærð.
Landhelgfsbrot
★ MENN eru yfirleitt ekki í
vafa um, að forsetinn er
æðsti maður Bandaríkjanna. —
Þannig hefur það lengst af verið
í Bandaríkjunum — og það er
þess vegna ekkert undarlegt, að
mikil athygli hefur að undan-
fömu beinzt að Bandaríkjamanni
einum, sem tekinn er að segja
Eisenhower fyrir verkum. For-
setinn hlýðir honum í einu og
i öllu — og segi þessi dularfulli
maður nei — þá gildir það, enda
þótt sjálfur forsetinn eigi í
hlut.
I Maðurinn, sem hér um ræðir,
er dr. White, sérfræðingur í
hjartasjúkdómum. Það mun
verða hann, sem gefur úrskurð-
inn um það, hvort Eisenhower
: býður sig aftur fram til forseta-
kjörs.
1/eluaÁ andi áhripar:
★ ÞESSI valdamikli maður, dr.
White, býr skammt fyrir utan
Boston, ásamt konu sinni, 17 ára
syni, einum hundi og tylft af
köttum. Nábúarnir reka ekki upp
stór augu, þó að þeir sjái hanii
næstum daglega að sumarlagi
hendast um garðinn sinn með
sláttuvél — og að vetrinum
skálma út eldsnemma á morgn-
ana klæddan eins og heimskauta-
fara — með skóflu í höndum —
og hamast við að moka snjóinn
af gangstéttinni upp að húsinu.
Það vekur heldur enga furðu að
sjá hann hendast á reiðhjóli um
allar trissur, eða fara í göngu-
ferðir upp um holt og hæðir.
I —□-----Q—
I ★ DR. WHITE segir nefnilega,
að sérfræðingarnir í hjarta-
sjúkdómum gætu eingöngu helg-
að sig fílum, hvöium og páfa-
..E
yiS Ncreg
OFRIKI Rússa í norskri land-
helgi hefur vakið athygli, eink-
anlega þó á Norðurlöndum. Hér
var um svo alvarlegt þrot að
ræða, að Halvard Lange utan-
ríkisráðherra Norðmanna taldi
sér bera skyldu til að víkja af
fundi Norðurlandaráðsins og
snúa heim til Osló til að með-
höndla þetta alvarlega mál.
Nú er það að vísu ekkert eins-
dæmi að erlend fiskiskip séu
tekin að ólöglegum veiðum í
landhelgi. Við íslendingar þekkj-
um það bezt, þegar landhelgis-
gæzlan kemur enskum togurum
að óvörum, þar sem þeir eru að
drýgja sín landhelgisbrot. En í
allri framkomu Bretanna, svo
lúpuleg sem hún er, felst þó
viðurkenning á að þeir verði að
hlíta íslenzkum lögum.
Framkoma Rússanna í
þessu alvarlega máli er hins-
vegar á þá leiff aff þeir fara
aff eins og ofbeldismenn og
ræningjar. Á cinni og samri
stundu ryðst allur sildveiði-
floti þeirra inn fyrir fisk-
veiffitakmörkin, svo auffséff er
aff þaff er samkvæmt skipun
einhvers staffar ofan frá.
Svo þegar norskt varff-
gæzluskip kémur á vettvang,
þá streitast Rússarnir á móti,
ögra norsku sjóiiðunum, eins
og þeir haldi aff þetta varff-
gæzluskip þori ekki aff leggja
til atlögu v’ff hinn stóra flota
síórveidiiins.
Þessi framkoma er það sem
þykir svo sérstætt o galvarlegt.
Og með tilliti til þess að fiski-
skipaflotinn er allúr eign hins
rússneska ríkis, hann er þjóð-
nýttúr og uftdir yfirstjórn fiski-
máláráðúneýtís lándsins, erú ai-
burðimir þéím mún álVarlegíi.
Um Góðtemplararegluna
INN endurreistur“ hefur rit-
að Velvakanda varðandi
Góðtemplararegluna. — Beinir
hann þar nokkrum fyrirspurnum
til reglunnar, og þótti rétt að
koma þeim á framfæri. Væntan-
lega bregðast réttir aðilar vel við
þessum fyrirspurnum, þar sem
ekki er nema réttmætt, að menn
fái þann fróðleik, er þeir æskja,
um stofnanir, er njóta styrks af
almannafé.
„í tilefni greinarkorns í Mbl.
föstudaginn 9. jan. s.l. um Góð-
templararegluna og starfsemi
hennar, langar mig til þess að
biðja yður að koma eftirfarandi
á framfæri í dálki yðar.
Hugvekja Árna Ketilbjarnar
var vel þegin af þeim, sem til
þessa hafa verið í nokkrum vafa
um megintilgang Góðtemplara-
reglunnar — en gefur samt til-
efni til nokkurra fyrirspurna. í
grein Á. K. er sundurliðaður til-
gangur Góðtemplara, og þar er
skýrt tekið fram það, sem réglan
vill gera í samþandi við áfengis
málin hjá okkur. Varðandi þett:
skorar greinarhöfundur á AI
þingi og ríkisstjórn að stórauk;
fjárframlög til reglunnar, þai
sem verja verði stórfé til starf
seminnar á ári hverju .... „op
brýn þörf er nú á að ráða tvc
dugandi reglubræður sem fram
kvæmdarstj óra og erindrek?
reglunnar". Einnig er skírskota?
til þess ágóða, er ríkið hefur a1
sölu áfengis og krafist (aukinn-
ar?) hlutdeildar í honum ...
„til menningarstarfsemi Góð-
templarareglunnar“.
Vegna þessa langar mig — og
vafalaust allan þorra lands-
manna — til að fá svör við nokkr
um spumingum varðandi Góð-
temnlararegluna: Hve mikið af
ágóða ríkisins af sölu áfengis
hefur — t.d. s.l. 5 ár — runnið
til Góðtemplarareglunnar, eða
hve mikið fé hefur reglan fengið
frá því opinbera (ríki og bæ) á
s.l. 5 árum? Hvernig hefur því fé
verið varið? Hér mundi nægja
að greina frá aðalatriðum. — í
hverju er menningarstarfsemi
Góðtemplarareglunnar fólgin?
Mmenningi mun — því miðúr —
'iðeins vera vel kunnugt um dæg-
urlagasamkeppni og dansleiki
SKT. Hverju nemur kostnaður
við starfsemí reglunnar árleea,
og hversu miklum árangri telur
-eglan sig hafa náð?
Þessum snnrnineum ætti regl-
unni að vera ljúft og skylt að
svara, þar sem allur almenning-
ur er í grein Á. K hvattur til
bess að styffja og i'.yrLj-x regl -
’ina af alefli.
í þessu sambandi I?ngar mig
til að geta annars félagsskapar
serT vinnur gegn áfengisbölinu í
kvrr! • y og hefur ekki enn gert
krþfú til hlutd°ildar í ágóða rík-
isin's af sölu áfengis — svo kunn-
úgt sé — en haíið aðstoð ð
irvkkjúsjúka mei n með góffuip
árángri, véitt þein álhliða íu-
hlynningu, er reynzt hefur þeim
sjálfum notadrjúg og því orðið
þjóðfélaginu til mikils gagns.
Mín skoðun er sú, að Góð-
templarareglan ætti að endur-
skoða afstöðu sína til áfengis-
bölsins, leggja á hilluna allt tal
um „menningarhlutverk“ sitt en
beita raunhæfari viðleitni í að-
stoð sinni við þá, er lotið hafa í
lægra haldi fyrir Bakkusi".
K
Lítt kurteis
afgreiffslustúlka.
ÆRI Velvakandi!
Ég skal vera stuttorð, en
eftirfarandi langar mig til að
koma á framfæri.
Vinkona mín, sem ég hef aldrel
reynt að öðru en sannsögli,
kvaðst hafa komið inn í verzlun
á Laugaveginum fyrir nokkru.
Þar var ein stúlka við afgreiðslu,
en önnur var að tala í símann.
Stóð stúlkan, sem var að tala í
símann í dyrum herbergis, er var
inn af búðinni, og ræddi mjög
hávært um veizlu, sem hún hafði
yerið í daginn áður. Hafði hún ,
svo hátt, að vinkonu minni þótti
nóg um — og stöðugt fór hávað- ,
inn vaxandi. Hlátrasköll stúlk- ’
unnar hækkuðu æ meir, er leið
á samtalið. Varð kæti hennar að
lokum svo ferleg, að ýmist seig
hún saman í dyrunum — eins
og lopahönk — eða rétti úr sér,
sló á lær sér og hristist öll. Að
lokum sleppti hún öllu taum-
haldi á sér og veinaði af hlátri. j
- Lét vinkona mín þau orð falla i
við stúlkuna, sem var að af-
greiða hana, að þetta gengi nokk
uð langt, meðan viðskiptavinir
væru inni í verzluninni. Hastaði .
hún þá á samstarfsstúlku sína, í
sem var kornin í slíka æsingu, ,
að hún gat m<.'ð engu móti haldið !
aftur af sér.
Er þetta sæmileg framkoma'
gagnvart viðskiptavinum þessar-
ar verzlunar? Þeír koma inn til
þess að verzla, en ekki til þess
að hlusta á endurminningar búð-
Stúlkunnar um skemmtilega
veizlu, ei hún hefir setið kvöldið
áður.“
c/i *
MeiMI,
<iem
klæffli
landi*.
Dr. White
gaukum, ef fólk vissi hvernig
það ætti að halda hjartanu heil-
brigðu. „Látið þið bílinn standa
— og gangið sem mest. Farið &
reiðhjóli í verzlanir og mokið
snjóinn sjálf frá dyrunum. Þetta
er ósköp einfalt — en þetta er
það, sem hjartað þarfnast“.
■—□----□—
★ Á 42 ÁRA starfsferli hefur
hann rannsakað um 30.00(8
hjörtu — og er nú talinn einn*
hæfasti og fróðasti sérfræðingur
í heimi, sem fæst við hjartasjúk-
dóma. Hann hefur ekki einungist
haldið sig við hjörtu mannanna,,
því að dýrin hafa jafnvel vakiðt'
enn meiri áhuga hans. Hann hef-
ur farið með hvalveiðiskipum tiH
heimskautasvæðanna -r- og hanniL
hefur ferðazt um frumskóga hita-
beltisins, til þess að kynna sér
hjartastarfsemi dýranna.
—□-----□—
★ ÞAÐ má segja að allt, sero
hrærist — og hefur hjarta —
veki athygli hans. Samkvæmt
rannsóknum hans hefur páfa-
gaukurinn t.d. 250 hjartaslög á
mínútu. Máfar hafa 600 hjarta-
slög á mín. — og sólfuglinn 1000*
Fíllinn hefur aftur á móti ekki
nema 40 hjartaslög á mín. — og
eru það helmingi færri en hját
manninum.
Hann segir einnig meðal ann-
ars, að miklu algengara sé, að
hjarta mannsins veikist af of lít-
illi áreynslu, en of mikilli.
—□-----□—
ik Á NÁMSÁRUM sínum haíði
dr. White í hyggju að leggja
stund á fegrunarlækningar — og
var i rauninni byrjaður á slíku
námi. En sorglegur atburður
kom honum til þess að brevta
um. 12 ára gömul systir hans lézt
úr hjartasjúkdómi — og ákvað
dr. White þá að helga líf sitt
rannsóknum á hjartasjúkdómum.
Hann hefi r slaðið dyggilega við
þetta heit sitt, þvi að hann muu
vera einn af færustu núlifandi
mönnum í sinni greins.
—□-----□—
★ ÞEGAR Eisenhower er að þvl
spurður á blaðamannaíundum,
hvort hann hyggist bjóða sig
Framh. á bls. 12