Morgunblaðið - 14.10.1956, Blaðsíða 20

20
MORGVISBLÁÐIÐ
Sunnudagur 14. okt. 1956
LOUIS COCHRAN:
SONUR HAMANS

Alhliða fín-þvotta, uppþvotta- og
hreingcrningaefni. Einasta þvotta-
duftið, sem eyðir og hnidrar gulnun
gerfiefnanna, svo sem Nælons, Perl-
ons og Dralons, enn fremur gránun
og fölnun ullarinnar. Varnar lykkjuföllum og lómyndun.
Skýrir alla liti. Þess vegna er REI fullkomnasta þvottaefnið
fyrir allan viðkvæman þvott. REI til uppþvotta: Þurrkmn
óþörf. REI til hreingerninga: Þurrkun óþörf — engin bletta-
Framhaldssagan 52
um fram af stokknum. Hár henn-
ar, sem einu sinni hafði verið
svo glansandi jarpt, hékk nú í
úfnum lokkum niður á andlitið,
eins og eftir harða vindstroku
eða ruddalega, ertna mannshönd.
Annað, slapandi brjóstið féll
út yfir alltof flegið V-laga háls-
mál kjólsins, sem Dink hafði allt-
af þótt svo fallegur, en sem nú
var bæði krypplaður og brotinn,
eins og hún hefði sofið í honum.
Lije skellti hurðinni að stöfum
á hæla sér, ræskti sig svo vand-
ræðalega, en hann gat í fyrst-
unni ekki komið upp einu ein-
asta orði og til þess að gera eitt-
hvað, spýtti hann munnfylli af
munnvatni fram á mitt gólf her-
bergisins.
„Ert þáð þú?“ Dink, sem sat
við hlið konunnar á rúminu, leit
hvasst á gestinn votum augum
og baðaði hendinni með óþolin-
mæði ölvaðs manns.
„Gólfið er enginn staður til
þess að hrækja á. Hvers vegna
heldurðu þá eiginlega að ég hafi
sett sanddallinn þarna út í horn-
ið, ef ekki til þess að menn
hræktu í hann?
Og hann ýtti með öðrum fæt-
inum tóbaksötuðum sanddalli
fram á gólfið í áttina til Lije.
„Hræktu í hann þennan, ef þú
þarft þess, en sóðaðu ekki út allt
gólfið“.
Lije leit á manninn, eins og
hann hefði aldrei séð harm áður.
Einhvern veginn var það svo,
þótt það hefði sosum nógu oft
komið fyrir, að hann sæi þau
Dink og móður sína í þvílíku
ástandi, að hann leit í hvert skipti
eins og bráðógunnugar mann-
á þau eins og bráðókunnugar
manneskjur, með hörkuleg-
bæði fyrirlitningu og meðaumk-
un í svipnum.
Og Dink var sannarlega ekki
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 14. oklóber:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Aðventkirkjunni:
Óháði söfnuðurinn í Reykjavík. —
15.15 Miðdegistónleikar (plötur).
16.15 Fréttaútvarp til Islendinga
erlendis. 18,30 Barnatími (Stefán
Jónsson námsstjóri). 19,30 Tón-
leikar (plötur). 20,20 Tónleikar
(plötur). 20,35 Erindi: Ibsen og
ísland (Vilhjálmur Þ. Gíslason
útvarpsstjóri). 21,00 Einsöngur:
Frægir bassasöngvarar syngja
(plötur). 21,35 Upplestur: Stein-
gerður Guðmundsdóttir leikkona
les úr „Grjótum" eftir Jóhannes
Kjarval. 21,40 Einleikur á píanó:
Leonard Pennario leikur tvo valsa
eftir Jóhann Strauss (plötur). —
22,05 Danslög (plötur). — 23,30
Dagskrárlok.
Mánudagur 15. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd
um (plötur). 20,30 Útvarpshljóm
sveitin; Þórarinn Guðmundsson
stjórnar. 20,50 Um daginn og veg
inn (Thorolf Smith blaðamaður).
21,10 Einsöngur: Þorsteinn
Hannesson syngur; Fritz Weiss-
happel leikur undir á píanó. 21,30
Ú tvarpssagan: „Októberdagur"
eftir Sigurd Hoel; XIII. (Helgi
Hjörvar). 22,00 Fréttir og veður-
fregnir. — Kvæði kvöldsins. 22,10
B únaðarþáttur: Ú r sveitinni;
XII. (Ólafur Bjarnason bóndi í
Brautarholti). 22,25 Kammertón-
leikar (plötur). 23,06 Dagskrár-
lok. —
falleg mannsmynd með úfinn hár
lubbann, vot drykkjumannsaug-
un í alltof rauðu andlitinu og
berar tærnar spertar og glennt-
ar út í loftið eins og iðandi snáka.
Skyrtan hans, hirðuleysislega
girt niður í ljósar, nýjar vaðmáls-
buxurnar, var því sem nær öll
fráhneppt að framan og voru
tvær efstu tölurnar farnar, eins
og þær hefðu verið slitnar af með
ákafa ofsafenginnar handar og
skein þar í breiða bringu með
svörtum, stinnum hárum.
„Ertu tilbúin að koma með mér
heim, mamma?“
Lije sópaði hinni næstum tómu
Haig & Haig flösku með hend-
inni niður á gólfið og tyllti sér á,
enda borðsins, sem var neglt fast
á gólfið, eins og hann byggist við
mótmælum.
„Heim? Erum við ekki í jóla-
veizlu? Ég og þú og Dink?“
spurði móðir hans og lézt gera að
gamni sínu.
„Veizlu?" Dink strauk kinn
hennar glettnislega. „Já, þetta
getur nú aldeilis kallazt veizla,
sem vert er um að tala. Eini gall-
inn er sá, að þú getur ekki hagað
þér eins og sæmir. Þú ropar of
mikið. Það er ^íki gott.
Móðir hans staulaðist á fætur
og reyndi að lagfæra ofurlítið
utan á sér flíkurnar, en hafði
fullt í fangi með að standa á fót-
unum:
„Ég er eins góð og ég hef
nokkru sinni verið. Ég er betri
en ég var einu sinni. Þetta er allt
þessu fúla viskíi þínu að kenna.
Það er ekki gott. Ég er ekki ein
af þessum venjulegu viðskipta-
vinum þínum. Ég vil fá það bezta
sem til er á heimilinu. Skilurðu
það? Það bezta, sem þú átt til“.
Hún brast skyndilega í skræk-
an hlátur og Dink brölti á fætur
með hálf-ölvaðri gremju: „Hérna,
ég er orðinn þreyttur á að horfa
á þetta“.
Hann benti á brjóst hennar
með klólaga fingrunum.
„Setztu niður“.
Lije var á sömu stundu kom-
inn að hlið hans með framréttar
hendur. „Setztu niður“.
Hann ýtti honum hranalega
aftur á bak og kráareigandinn
hrasaði aftur niður á rúmið sitt
og augun voru galopin af orð-
vana undrun:
„Nei, heyrðu mig nú. Þú getur
ekki lagt hendur á mig eða held-
urðu það, karl minn?“
„Svona nú, drengir. Ekki að
vera með nein illindi. Lije held-
ur kannske að við höfum verið
að drekka. Það er einmitt það
sem hann heldur. Þú getur ekki
láð drengnum það, þótt hann taki
upp hanzkann fyrir móður sína.

Hann er góður drengur, og hann
heldur að ég sé drukkin“.
Þegar Dink staulaðist á fætur
og bjóst til að hreyfa mótmæl-
um, gaf hún honum merki um
að þegja og hann stóð hreyfing-
arlaus fyrir framan hana og þagði
þolinmóður.
„Sjáðu nú til, Elijah. Þannig
er þessu nú farið. Dink kom heim
og borðaði hjá mér kvöldverð og
ég gaf honum svolítið toddí. Svo
langaði okkur i glas af viskíi á
eftir. Það er einmitt það sem
skeði, er það ekki Dink? Við fór-
um hingað, til þess að ná í viskí
og þegar við vorum komin hing-
að, nenntum við ekki heim aftur.
Er það ekki satt, Dink?“
„Jú, jú“.
Dink veifaði brosandi hendinni
til Lije og nú var öll reiði hans
horfin út í veður og vind, jafn-
skyndilega og hún hafði komið.
„Jú, það er einmitt það sem við
gerðum, Lije. Þér er alveg óhætt
að trúa okkur. Við fengum okkur
skil. — Kynnið yður notkunarreglurnar.
Krossviður
nýkominn í 4, 5 og 6 mm þykktum.
Plötustærð 223 x 153 cm.
Hagstætt verð.
H A R P A HF.
Einholti 8.
ÚlilN
sem reynst
hafa bezt
Úrsmiðir
Björn & Ingvar
Vesturgötu 16
tryggir húsmóðurinni öruggan
bakstur. Ekkert jafnast á við
CRISCO. Allar kökur verða betri
sé það notað. Enda eru vinsældir
CRISCO ótvíræðar.
Auk þess tekur CRISCO öllu öðru fram
þegar þér þurfið að steikja fisk eða kjöt.
Reynið það sjálf og þér munið aldrei nota
annað sé CRISCO fáanlegt.
CRISCO er auðmelt og algjörlega bragðlaust
0. J0HNS0N & KAABER H.F.

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖^♦❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖>*>*i
•*» •*• •*• •*• •*• •*♦ ♦*• •*• ♦*♦ •*• ♦*♦ ♦*• ♦*• ♦*♦ ' '• •*♦ ♦*♦
M ARKÚ S Eftir Ed Dodd
P HE WA5 SWEET AND *
GENTLE AND DID THOSE
WONDERFUL LITTLE THOUGHT-
FUL THINGS A WOMAN -
_ LOVES...
GOODNIðHT, CHERRY/
YES, THAT'S WORRIEDP NO, YOU
ME...I'VE ABOUT ÚARENT..BUT
COME TO THE < r MUST
CONCLUSION THAT ICONFESS I
I'M OUT OF IT> /UOVED PHIL
. ... / IN AN UN-
H EXPLAINABLE
4?///___'''Wía aá, way... ,
mj I
[ r KNOW YOU ARE
WONDERING, MARK, HOW
I CAN LOVE YOU AND
STILL FEEL A5 I DO ,
L ABOUT PHIL/ -d

1) — Ég veit, að þú hefur
áhyggjur af því, hvernig ég get
samtímis elskað þig og syrgt Phil
svo.
2) — Já, ég verð að viður-
kenna, að ég hafði áhyggjur af
því. Ég hef svo að segja komizt
að þeirri niðurstöðu, að ég sé
þér einskis virði héðan í frá.
— Nei, þú ert það ekki. Ég
skal játa, að ég elskaði Phil á
einhvern óskiljanlegan hátt.
3) — Hann var góður og hátt-
vís og hann lét sér alltaf annt um
þau mörgu smáatriði, sem okkur
konum þykir svo vænt um.
4) — Góða nótt, Sirrí.