Morgunblaðið - 11.12.1956, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 11.12.1956, Blaðsíða 20
20 M ORCVNBLAÐIÐ í>riðjudagur 11. des. 1956 GULA hea‘hes'gpi8 eftir MAEY ROBERTS RINEHART KELVINATOR Framhaldssagan 2 sonur hans væri raunverulega fallinn. Vitanlega var gamli mað_- urinn ekki með sjálfum sér. Á hverjum degi í fyrrasumar hafði hann komið upp brekkuna, til þess að sitja hjá henni og horfði á hana, kvíðafullu augnaráði. — Don fær kofann minn ein- hvern tíma, Carol. Þú skalt sja, að hann verður vistlegur. Ég aetla að setja nýjan olíubrennara I hann. Hún reyndi að hrista af sér þessar hugsanir og snúa sér að því, sem framundan var. Nú var fimmtudagur, 15. júní, og hún átti að vera í Newport, hjá syst- ur sinni, til sunnudags. Síðan átti hún að skilja móður sína eftir þar, til nokkurra daga dvalar, og fara með stúlkunum til Boston og taka lest þaðan til Maine. Þar yrði auðvitað enginn hlutur tilbúinn; svo brátt hafði þetta borið að. Hún hafði símað til Lucy Norton, konu húsvarð- arins, að fara þangað og undir- búa húsið undir komu þeirra. En húsið var stórt og ef Lucy gæti ekki fengið hjálp.... Nei, það gat hún sennilega ekki fengið, svo að það var óþarfi að nefna það á nafn. Og svo hlaut garður- inn að vera í stökustu vanhirðu. Georg Smith var einn eftir af garðyrkjumönnunum, og þar sem alls ekki var ráð fyrir því gert, að húsið yrði notað, hafði honum varla unnizt tími til að slá grasið, auk heldur meira. Og nú fylltist hugur hennar af þessum venjulegu viðfangsefnum. Georg hafði alltaf færzt undan því að sjá um kolaofninn og út- vega kol í eldavélina, sem var gríðarstór. En kannske Maggie gerði það sjálf? Hún hafði verið í eldhúsinu hjá þeim í tuttugu ár, og var dugleg og viljug. En hinar tvær voru hálfgerðir unglingar. Kannske hún færi með þær í bíó tJTVARPIÐ Þriðjudagur 11. desember: Fastir liðir eins og venjulega. 18,30 lþróttir (Sigurður Sigurðs- son). 18,50 Þjóðlög frá ýmsum löndum. 19,10 Þingfréttir. 20,30 Erindi: Saemundur fróði (Vil- hjálmur Þ. Gíslason útvarps- stjóri). 21,00 Erindi með tónleik- um: Jón Þórarinsson talar um ungverska tónskáldið Béla Bar- tók 21,45 Islenzkt mál (Ásgeir Blöndal Magnússon kand. mag.). 22,00 Fréttir og veðurfregnir. •— Kvæði kvöldsins. 22,10 „Þriðju- dagsþátturinn“. — Jónas Jónsson og Haukur Morthens hafa stjóm hans á hendi. 23,10 Dagskrárlok. Miðvikudagur 12. deseniber: Fastir liðir eins og venjulega. 12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur (Eiríkur Baldvinsson). 18,45 Öperulög. 19,10 Þingfréttir. — Tónleikar. 20,30 Daglegt mál (Grímur Helgason kand. mag.). 20,35 Lestur fprnrita: Grettis saga; V. (Einar Ól. Sveinsson prófessor). 21,00 íslenzkir einleik arar; III. þáttur. Björn Ólafsson fiðluleikari. Við píanóið: Fritz Weisshappel. 21,45 Hæstaréttar- mál (Hákon Guðmundsson hæsta- réttarritari). 22,00 Fréttir og veð urfregnir. — Kvæði kvöldsins. — 22,10 Lögin okkar“. — Högni Torfason fréttamaður fer með hljóðnemann í óskalagaleit. 23,10 Dagskrárlok. öðru hverju, til þess að halda í þær? En til þess að komast til þorpsins þurfti benzín. Hún andvarpaði. Og lestin hélt áfram. Hún var yfirfull og loftið kæfandi. Brenn- heit júnísólin skein inn um alla glugga, svo að karlmennirnir þurftu að þurrka af sér svitann í sífellu, en allir farþegarnir voru með einhvern uppgjafarsvip á andlitinu svo að nærri stappaði örvæntingu. Einu glaðlegu menn- irnir voru nokkrir í einkennis- búningi, sem voru á flækingi um lestina, og að því er virtist í ein- hverjum embættiserindum, en gáfu Carol auga, hvenær sem þeir fóru fram hjá. Hún reyndi að leiða hjá sér að hugsa um þá, en sneri huganum aftur til Bayside og ástandsins þar. Hitinn hafði byrjað snemma, svo að minnsta kosti sumir sum- argestirnir myndu vera komnir. Hún hafði ekki hagt svigrúm til að tilkynna komu þeirra, svo að þá myndi hún hafa að minnsta kosti fáeinna daga næði. En auð- vitað myndi Richardson ofursti vita um komu þeirra. Hann átti heima neðst í brekkunni, og hann sat alltaf úti fyrir dyrunum hjá sér og beið eftir póstinum. Hún fann til leiðinda, er hún minntist þessa. Allt síðastliðið sumar hafði ofurstinn sagt: .... . .„Þegar Don kemur heim“, eða „Don hefur dálæti á peónum, þess vegna er ég að rækta þá“. Svona labbaði hann fram og aftur um garðinn sinn, og Carol fylltist harmi og meðaumkun, miklu meir vegna gamla mannsins en Dons. Enda var hún nú farin að jafna sig eftir missinn, enda þótt hún bæri hringinn hans enn á fingrinum. Þau höfðu verið trú- lofuð síðan hún var 18 ára en hann tvítugur, en hann átti ekk- ert til, svo að þau urðu bara að gera sér að góðu að bíða. Og nú var hann horfinn. Hann hafði hrapað í Suður-Kyrrahafinu. Á því gat enginn vafi leikið. Hinir mennirnir í flokknum höfðu séð flugvélina hans hrapa, og hann hafði verið opinberlega skráður sem fallinn. En nú vakti móðir hennar hana. — Ég skildi vonandi eftir te- '■ bollana mína í Crestview spurði hún. — Já, mamma. Þú þorðir ekki að senda þá á skipi. Þeir eru þar í búrinu. Þetta gat orðið upphaf af langri greinargerð um það, hvað skilið hefði verið eftir í sumarbústaðn- um í fyrra og hvað ekki. Carol forðaði sér inn í snyrtiklefa kvenna. Þar kveikti hún sér í vindlingi og athugaði sjálfa sig í speglinum. Það sem hún sá, var laglegt andlit, dálítið krímótt í bili, og tvö opinská, grá augu, með loðnum augnabrúnum, og glettinn munn, sem nú hafði ein- hvern veginn glatað glettnissvip sínum. — Varaðu þig, stúlka mín, sagði hún við sjálfa sig. — Þú ferð bráðum að líta út eins og piparkerlingin í fjölskyldunni. Hún tók af sér hanzkana og brá á sig varalit. Hún hafði brotið á sér tvær neglur við flutning- ana og horfði nú á þær með sökn- uði. Elinor myndi strax taka eftir þeim. Elinor, sem var fegurðar- dísin í fjölskyldunni. Elinor, sem hafði gifzt ríkum manni, jafnvel á nútíma-mælikvarða, með öllum þeim óskapa sköttum, sem nú gerðust. Elinor, sem hafði þver- tekið fyrir að sjá um móður þeirra, svo að Carol gæti tekið sér eitthvert starf fyrir hendur. — Onnur hvor okkar hlýtur að enda í spennitreyjunni, svaraði Elinor, hvasst, þegar á þetta var minnzt. — Og Howard myndi blátt áfram fara að heiman og setjast að í klúbbnum sínum. Þú veizt nú, hvernig hann er. — Já, víst vissi hún hvernig Howard var; stór og feitur, há- tíðlegur og merkilegur með sig, hvort sem það stafaði nú af hans eigin persónu eða húsunum hans \ á Palm Beach og í Newport, eða íbúðinni hans í New Yórk, eða kvöldboðunum hans, eða nafninu hans í skránni yfir fína fólkið, eða, síðast en ekki sízt, af kon- unni hans. Carol hafði oft velt því fyrir sér, hvort honum þætti vænt um Elinor, eða hvort hann hefði hana bara upp á mont, til þess að undirstrika velgengni sína. Hún þúðraði nú rakt andlit sitt og þóttist þegar betur undir það búin að horfast í augu við systur sína og kunningja hennar. Og það stóð líka heima, að skrautbíllinn kom á móti þeim í Providence, en Elinor var bara ekki í honum. Og hún var heldur ekki heima, þegar þangað kom. Og nú mættu þeim ekki lengur þrír þjónar í forsaln- um, heldur aðeins gamli brytinn, og hann var eins og hálfhissa. — Því miður, sagði hann, — en frú Hilliard ætlaði annars að vera heima. En hún tók bílinn sinn fyrir nokkru og fór út. Ég held næstum, að hún hafi fengið einhverja landssímahringingu. Brytinn virtist hvorki vita upp né niður. — Ég get varla skilið, hvers vegna hún hefur þurft að fara að heiman, sagði frú Spencer kulda- lega: — Jæja, þá, Caswell. Við skulum fara til herbergja okkar. Carol fylgdi móðúr sinni eftir. Alltaf fékk hún einhverja hroll- tilfinningu í þessu húsi. Það var rtr 8 rúmfet Sparið tímann Koupið strax Jólagjöfin í ár er Kelvinator kæliskápur Hagstæðir afborgunarskilmálar 8 rúmfet. — Verð kr.: 7.450.00 Ennfremur aðrar stærðir Sendum gegn póstkröfu hvert á land sem er. GjÖrið svo vel að líta inn Jfekla Austurstræti 14 — sími 1687. Jóladúkar fallegar gerðir og munstur Heildsölubirgðir: H. Ólafsson & Bernhöft SÍMAR 82790 (3 línur) M A RKÚS Eftir Ed Dodd VOU AINT 50 te/WARi; RALPH ...THAT BUSH GONNA LAND? THERE’S TWO-^r* I SEE Á MILE LAKE, MRS./ IT...AND ~ THEREte MY BOY, < THANK HEAVEN> 1) — Þú ert ekki eins gáfaður ogj — O, vertu rólegur. Við skulum þú heldur. Þessi fjárans flugvél j bíða í einn eða tvo daga. Þá tekur fer framhjá. Hún ætlar ekki að j hún benzín í bakaleiðinni. setjast. 12) — Þarna er Tveggjamílna- vatn, frú. Og ég held ég sjái jafn- vel tjaldbúðir drengjanna. — Já, ég sá þær líka. Þarna er drengurinn minn, guði sé lof. 3) — Markús, sérðu flugvélina, hún ætlar að setjast. 4) — Já, og það er kona í henni.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.