Morgunblaðið - 15.02.1957, Qupperneq 12

12
MORCUHBLAÐ1Ð
Fðstudagur 15. febr. 1957
GULA
IJIII herbcrtyið
eítir MARY ROBERTS RINEHART
Framhcildssagan 53
.okadi augunum. — Það er eins
jg heilinn í mér neiti ai starfa.
Vitaniega hefói hún haft nagati
tima annan til þesg aS gá að föt-
unum og auk þess var rigningr í
nótt. Og hún þolir rigrningu álíka
vel og köttur....En égr trúi því
aklrei, að hún hafi myrt stúlkuna.
Og hvað Lucy snertir, þá var
henni alltaf hlýtt til hennar.
___ En þér haldið, að hún viti
meira en hún vill láta uppi?
— Já, og það er það, sem ég er
hrsedd við. Ef hún er að hlífa ein-
hverjum......
Hann skildi, hvað við var átt.
Elinor var að hlifa Gregr. Hann
flýtti sér að víkja talinu við.
— Hafið þér komiö upp á loft,
síðan þér komuð heim?
— Bara til að hafa fataakipti.
Hvers vegrna spyrjið þér?
— Þér lituð ekki inn í grula
herbergið?
— Neil Nú var hún sezt upp
ogf hræðslusvipur kom í andlitið.
— O, það var ekkert sérstakt.
ÉgT sá það á leiðinni heim. Egr
hafði komið til þess að sjá, hvort
allt væri með felldu. Einhver hef-
ur leitað vandlegra í gula herberg-
inu.
Henni hægði við þessi orð, rétt
eins og henni fyndist það ekki mik-
ið þótt leitað væri í einu herbei'gri,
samanborið við sumt annað, sem
átt hafði sér stað þarna.
— Ég skil það ekki. Herbergið
hefur verið vandlega þvegið.
Nema lögreglan. .. .
UTVARPIÐ
Föstudagur 15. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Framburðarkennsla í
frönsku. 18,50 Létt lög. 19,10
Þingfréttir. — Tónleikar. 20,30
Daglegt mál (Amór Sigurjóns-
son ritstjóri). 20,35 Kvöldvaka:
a) Guðrún He.gadóttir flytur er-
indi: Fjallkonan í íslenzkum bók-
menntum. b) Islenzk tónlist: Lög
eftir Sigurð Þórðarson (pL). c)
Magnús Finnbogason frá Reynis-
dal flytur gamlan ferðaþátt:
„Þorradægrin þykja löng“. d)
Broddi Jóhannesson flytur þátt
um forustufé eftir Gunnlaug Gunn
arsson bónda í Kasthvammi í Lax-
árdal. 22,00 Fréttir og veðurfregn
ir. — Kvæði kvöldsins. 22,10 Upp-
lestur með inngangsorðum: Tóm-
as frá Kempen og bók hans
„Breytni eftir Kristi“ (Haraldur
Hannesson hagfræðingur). 22,25
„Harmonikan". — Umsjónarmað-
ur þáttarins: Karl Jónatansson.
23.15 Dagskrárlok.
Laugardagur 16. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 óskalög sjúklinga (Bryndis
Sigurjónsdóttir). 16,30 Veður-
fregnir. — Endurtekið efni. —
18,00 Tómstundaþáttur bama og
unglinga (Jón Pálsson). 18,30
Útvarpssaga bamanna: „Lilli í
sumarleyfi“ eftir Þórunni Elfu
Magnúsdóttur; I. (Höfundur les).
18,55 Tónleikar (plötur). 20,30
Upplestur: „Sápukúlumar", smá
saga eftir Steingerði Guðmunds-
dóttur. (Höfundur les). 21,00 Tón
leikar (plötur): „Svanavatnið",
ballettmúsik eftir Tjaikowsky. —
21.30 Leikrit: „Duttlungar örlag-
anna“ eftir Cai M. Woel, í þýð-
ingu Þorsteins ö. Stephensen. —
Leikstjóri: Gísli Halldórsson. —
22,10 Danslög (plötur). — 24,00
Dagskrárlok.
— Ég held ekki að það hafi
verið lögreglan. Það getur staðið
í sambandi við þessa árás á syst-
ur yðar. Segjum, að hún hafi
heyrt til einhvers inni í húsinu
og elt hann út.
Hún hristi höfuðið. — Það hefði
hún aldrei gert, sagði hún og stóð
upp. — En ég verð víst að líta á
herbergið. Ég er fegin, að Freda
var ekki búin að sjá það áður.
Hann hafði undirbúið hana
eins vel og hann gat, en engu að
síður varð henni heldur en ekki
hverft við, er hún leit inn í her-
bergið. Hann varð að stilla sig um
að taka utan um mittið á henni.
— Sjáið þér nú til, góða mín.
Þetta er nú ekki svo slæmt, held-
ur hefur bara einhver verið þarna
að leita að einhverju. Það er allt
og sumt.
— Ég er nú annars búin að fá
nóg í bili, sagði hún. Tvær mann-
eskjur dauðar, Elinor sýnt bana-
tilræði og brekkan brennd.
Hún fór að gráta og brátt hélt
hann höfði ’ ennar upp að öxl sér
og þreifaði eftir vasaklút.
— Ég er nú annars enginn
krakki, sagði hún. — Ég leik golf
og syndi og fer í útreiðartúra, og
yfirleitt finnst mér ég enginn
aumingi vera. En þetta er mér
ofviða.
Hún heimtaði að koma herberg
inu í lag áður en vinnustúlkurnar
sæju það, og næstu mínúturnar
voru þau að koma í lag því, sem
hægt var. Dane tókst meira að
segja að koma gólflistanum fyr-
ir á sinn stað, þannig að ekki bar
á, að hann hefði verið hreyfður.
Kirkjuklukkumar voru farnar að
hringja, þegar þessu var lokið.
Hún hætti verkinu til þess að
hlusta á þær, og fannst það ein-
kennilegt, að nokkur maður skyldi
geta farið rólega i kirkju, þegar
hennar eiginn heimur var svona
öfugur og umsnúinn. Hann gat
alveg lesið hugsanir hennar og
kyssti hana áður en hann fór.
— Þetta hefurðu fyrir að vera
góð stúlka, sagði hann kátur í
bragði, og haltraði síðan niður
stigann, en þar hitti hann Ric-
hardson ofursta, sem blés þung-
an eftir gönguna upp brekkuna.
— Hver andskotinn er eigin-
lega á seyði? .. og enginn segir
mér neitt. Ég verð að heyra á
skotspónum það sem gerist kring
um mig. Stúlka brennd og myrt.
Lucy Norton dauð! Og nú hefur
verið skotið á Elinor Hilliard og
ég er ekki svo mikið sem látinn
vita af því.
— Fyrirgefið þér, ofursti, sagði
Dane, friðstillandi. — Atburðim-
ir hafa gerzt svo ört. Og það er
nú ekki lengra síðan en í nótt sem
leið, að skotið var á frú Hilliard,
og getur auk þess hafa verið til-
viljun. '
Ofurstinn hnussaði eitthvað og
leit tortryggnisaugum á Dane.
— Hvað var hún að vilja út í
rigninguna um miðja nótt? spurði
hann. — Ég þekki Elinor, þó ég
sé ekki hrifinn af henni, en hún
myndi aldrei fara alein út í rign-
ingu, þó að henni væri boðnir
milljón dalir til þess. Og er þó
synd að segja, að hún hafi óbeit
á peningum. Hvernig skeði þetta?
Veit hún það sjálf?
— Henni er bannað að tala enn.
Hún er rétt aðeins með meðvitund
og hefur misst mikið blóð. En
henni á að vera óhætt héðan af.
Dane fannst einhvern veginn
ofurstinn búa yfir einhverju
meiru, sem hann þyrfti að segja.
Hann stóð þögull, rétt eins og
hann væri að afráða eitthvað með
sjálfum sér. En svo hætti hann
bersýnilega við það, því að hann
heilsaði á hermannavísu, snerist
á hæli og gekk burt. Dane horfði
á eftir honum og fannst, að þrátt
fyrir hressilegt tal, væri gamli
maðurinn hreint ekki heilbrigður.
Varir hans höfðu verið bláleitar
eftir gönguna upp brekkuna, og
hann studdist þungt á stafinn
sinn. Einnig var hann þess viss,
að ofurstinn hefði ekki verið full-
komlega hreinskilinn við hann.
Þegar gamli maðurinn var að
fara, var bíll að sniglast upp brekk
una, með miklum erfiðismunum,
hóstandi og blásandi, og þegar
hann loks kom í ljós, sást að þetta
var gamall skrjóður, og við stýrið
var brosandi ungur maður, sem
þurrkaði af sér svitann, er hann
hafði stöðvað farartækið, móður
eins og hefði hann ýtt bílnum alla
leiðina.
— Jæja, hingað komst maður
nú samt, sagði hann, sigri hrós-
andi. — Þetta er annars prýðileg-
asti bíll, þó að hann sé ekki alveg
laus við astma.
Hann leit í kringum sig, fyrst
á brennda brekkuna, síðan á hús-
ið og loks á Dane sjálfan.
— Segðu mér, hvað er hér eigin
lega um að vera? spurði hann. —
Hefur verið hér meira af morðum
og skothríð síðan ég var hér á ferð
inni seinast? Það munar ekki um
það! Er þetta brekkan þar sem
þessi Hilliard-kvenmaður varð
fyrir skotárásinni ?
— Hver segir, að hún hafi orð-
ið fyrir skotárás?
— O, ekki hefur hún verið skot
in í misgripum eða reynt að
skjóta sig sjálf í fótinn. Hver
skaut hana, og hvers vegna?
Þó að Dane félli ekki þessar
spumingar, var svipur unga
mannsins eitthvað aðlaðandi.
íötsaían^
MARKÚS Eftir Ed Dodd
SHE COMINö UP... IT CC^T^J
TWO HUNDRED TO ENTER
Forgettinö the treacherous
WOLVERINE FOR THE MOMENT,
MARK. AND JOHNNV HAVE MADE
EMERGENCY SNOWSHOES AND
ARE HURRVING HOME
'BUT JÖHNNy
THAT'S ALL
THE MONEY
WE HAVE
That NIGHT JOHNNY'S PRIZE
LEAD DOG, QUEENIE, TAKES
HER PUPS POR A
moonlight stroll
1) Þeir Markús og Jonni hætta
um sinn að elta Jörfann. Snúa
þeir heim á leið á snjóþrúgum,
sem Markús bjó til.
2) — María, nú er sleðakeppn-
in að hefjast. Það kostar 200
dollara að láta innrita sig, en
verðlaunin eru 3000 dollarar.
3) — En Jonni, 200 dollarar
eru allir peningarnir, sem við
eigum.
— Ég veit það, e« það gerir
ekkert til. Því að ég vinn.
4) Þetta sama kvöld fer for-
ustutík Jonna í stutta gönguferð
út í skóg með hvolpana sína.