Morgunblaðið - 01.05.1957, Page 20

20
MORCTJISBLAtHÐ
Miðvikudagur 1. mai 195T
j Austan rj I eftir John É Steinbeck 1 23 i
L !
Kichmund og ekki Appomattox".
„Hvernig veiztu það?“
„Ég sá það í dagbókinni hans.
Hún var send hingað með öðrum
skjölum, er hann átti“.
Adam andvarpaði. 1 brjósti hans
ólgaði skyndilega einhver ólýsan-
legur fögnuður. Hann hristi höf-
uðið, næstum vantrúaður. Charles
hélt áfram: „Hvernig gat hann
þetta? Hvernig í fjandanum gat
hann þetta? Enginn efaði orð
hans. Gerðir þú það? Gerði ég það?
Gerði mamma það? Nei, það gerði
enginn. Ekki einu sinni í Was-
hington".
Adam reis á fætur: „Hvaða mat
ur er til á heimilinu? Ég er alveg
að farast úr hungri".
„Ég slátraði kjúkling í gær-
kveldi. Ég skal steikja hann, ef
þú nennir að bíða á meðan“.
„Áttu ekkert, sem fljótlegra er
að matreiða?“
„Saltað svínsflesk og egg“.
„Já, komdu með það“, sagði
Adam.
Þeir hættu að glíma við spum-
inguna, sneiddu hjá henni, fóru í
kringum hana. Þeir viku ekki að
henni einu orði, en samt komst
ekkert annað að í hugum þeirra.
Þá iangaði báða til þess að tala um
hana, en gátu það ekki.
Charles steikti flesk og egg og
hitaði baunir í skaftpotti. „Ég
plægði talsvert mikið af nýju
□-
-□
Þýðing
Sverrir Haroldsson
□-----------------------□
landi“, sagði hann, „og sáði rúgi
í það“.
„Hvemig gekk það?“
„Ágætlega, þegar ég var húinn
að ná öllum steinunum upp“. Char
les strauk hendinni yfir örið á
enninu: „Ég fékk þetta bölvað ör,
þegar ég var að glíma við einn
þeirra".
,Já, þú skrifaðir mér um það“,
sagði Adam. „Sagði ég þér nokk-
urn tíma frá því, hvað mér þótti
vænt um bréfin þín?“
„Þú skrifaðir aldrei mikið um
sjálfan þig eða þín störf“, sagði
Charles.
„Ég vildi sem minnst um þau
hugsa. Þau voru ekki svo skemmti
leg“.
„Ég las um herferðirnar í blöð-
unum. Varst þú með í þeim?“
„Já. Ég vildi ekkert um þær
hugsa“.
„Drapstu Indíána?"
„Já, við drápum Indíána".
„Þetta er víst mesti óþjóðalýð-
ur?“
„Það er víst“.
„Þú þarft ekki að tala um þetta,
ef þér leiðist það“.
ATVIIMIM A
Starf hjúkrunar- og ráðskonu við sjúkrahúsið í Hólma-
vík, er laust frá 1. júní nk.
Umsóknir um starfið sendist til Friðjóns Sigurðssonar,
Hólmavík, eða Þorgeirs Sigurðssonar, s. st., fyrir 15. maí
nk., sem veita nánari upplýsingar.
Hólmavík, 23. apríl 1957.
Stjórn sjúkrahúss Hólmavíkurlæknishéraðs.
MR-ICK - AIR-VVICK
Lykteyðandi og lofthrginsandi undraefni.
Njótið ferska loftsins innan húss allt árið.
Aðalumboð:
ÓLAFUR GÍSLASON & CO. H. F.
Sími 81370
„Nei, ég vildi heldur tala um
eitthvað annað“.
Þeir snæddu við daufa birtu
olíulampans. „Það yrði bjartara
hérna inni, ef ég kæmi því ein-
hvern tíma í verk að þvo lampa-
glasið“.
„Ég skal gera það“, sagði Adam.
„Það er erfitt fyrir einn mann að
anna öllu“.
„Það er gott að þú skulir vera
kominn heim aftur. Eigum við að
bregða okkur í veitingahúsið í
kvöld?“
„Við sjáum nú til. Annars lang
ar mig helzt til að sitja hérna og
rabba við þig í ró og næði“.
„Ég skrifaði þér víst aldrei
neitt um það, að þeir hafa stúlk-
ur á veitingahúsinu. Kannske þú
hefðir gaman af að koma þangað
með mér. Þeir skipta um þær hálfs
mánaðarlega. Kannske þig langi
til að líta á þær“.
„Stúlkur?"
„Já, þær eru uppi á lofti. Alltaf
tilbúnar. Ég hélt að þú myndir
kannske — af því að þú ert svona
nýkominn heim —“
„Ekki í kvöld. Kannske seinna.
Hvað kostar það?“
„Einn dollara. Allra snotrustu
stelpur, flestar þeirra".
„Kannske seinna“, sagði Adam.
„Undarlegt að þær skuli fá að
vera þarna“.
„Já, það fannst mér nú líka, í
fyrstu. En fyrirkomulagið er mjög
skynsamlegt".
„Ferðu þangað oft?“
„Svona á tveggja og þriggja
vikna fresti. Það er anzi einmana-
legt að búa hér aleinn".
„Einu sinni skrifaðir þú mér,
að þú værir að hugsa um að fara
að fá þér konu“.
„Já, ég var að hugsa um það.
En svo fann ég enga við mitt hæfi,
þegar til átti að taka“.
Þannig mösuðu bræðurnir um
allt nema það sem þeim lá þyngst
á hjarta. Alltaf öðru hverju var
hin nagandi spurning komin fram
á varir þeirra, en þá flýttu þeir
sér að beina talinu inn á aðrar
brautir og héldu áfram að rabba
áhugalaust og annars hugar um
stjórnmál og sjúkdóma, afkomu
og efnahag.
Brátt var allt umræðuefni að
þrotum komið. Þeir voru búnir að
tala um allt sem hugsazt gat og
klukkan var orðin margt.
„Eigum við ekki að fara að
leggja okkur?“ spurði Adam.
„Jú, bráðum“.
Þeir þögöu og það var eins og
ömurlegt myrkur næturinnar
smygi inn í sálir þeirra.
„Ég hefði gjarnan viljað sjá
jarðarförina", sagði Charles.
„Hún hefur víst faríð fram með
mikilli viðhöfn”.
„Viltu sjá úrklippurnar úr blöð-
unum? Ég geymi þær allar inni í
herberginu mínu“.
„Nei, ekki í kvöld“.
Charles þokaði stól sínum nær
og studdi olnbogunum á borðplöt-
una: „Við verðum að taka ákvörð
un“, sagði hann órólegur. „Við
getum frestað því eins lengi og
við viljum, ert við verðum, nauðug-
ir viljugir, að afráða hvað við
eigum að gera“.
„Já, ég veit það“, sagði Adam.
„Ég vildi bara fá örlítinn umhugs
unarfrest áður“.
„Hvaða gagn yrði að því? Ég
hef haft tíma til að hugsa, nægan
tíma. En hugsanimar hringsner-
ust bara í einni bendu í hausnum
á mér og ég varð engu nær. Nei,
það er gagnslaust að fresta því,
sem fram á að koma“.
„Getur verið. Getur verið. Um
hvað eigum við þá að tala fyrst?
Illu er bezt aflokið og við getum
hvort eð er ekki um annað hugs-
að“.
„Ja, það eru þá fyrst og fremst
þessir peningar", sagði Charles.
„Rúmlega hundrað þúsund doll-
arar — heil auðæfi“.
„Og hvað með þá?“
„Ja, hvaðan komu þeir?“
„Hvernig ætti ég að vita það?
Ég sagði áðan, að kannske hefði
hann hagnazt svona vel á einhverj
um arðbærum viðskiptum í Was-
hington".
HÁRDÚKUR
fyrirliggjandi.
O. V. Jóhannsson & Co.
Hafnarstræti 19
Símar: 2363 og 7563.
Tveir vanir
rafsuðu menn
O S K A S T
Vélaverkstæðið
Sig. Sveinbjömsson hf.
Skúlatúni 6.
M ARKÚS Eftir Ed Dodd
1) — út með þig þrjóturinn, i 2) Broddgölturinn leggur á
hrópar Markús og kastar skó í flótta, en um leið sveiflar hann
broddgöltinn. * ,
skottinu alsettum broddum í fót-
legginn á MarkúsL
| 3) — Ó, þessi litli þrjótur hef-
ur meitt mig með broddunum.
„Finnst þér það sennilegt?“
„Sennilegt og sennilegt ekki. Ég
veit ekkert um þetta og get því
ekki myndað mér neina skoðun
um það“.
„Þetta eru miklir peningar“,
sagði Charles. „Þetta eru heil auð-
æfi, sem við höfum erft. Við gæt-
um alveg sezt í helgan stein og lif-
að eins og greifar til dauðadags,
ef við kærðum okkur um slíkt.
Þú hefur kannske ekki gert þér
fulla grein fyrir því ennþá, hversu
ríkir við erum. Við erum auðugri
en nokkrir aðrir hér um slóðir".
Adam hló. „Og þú segir þetta,
eins og um æfilangan fangelsis-
dóm væri að ræða“.
„Hvar fékk hann allt þetta fé?“
„Hvað vai-ðar okkur um það?“
sagði Adam glettnislega. „Nú skul
um við hætta að þreyta okkur á
slíkum heilabrotum og gleðjast
bara yfir fengnu fé“.
„Hann barðist ekki við Gettys-
burg. Hann tók ekki þátt í einni
einustu orrustu. Hann særðist í
smáóeirðum og þar með var allri
hans hermennsku lokið. Allt ann-
að, sem hann sagði frá stríðinu,
var lygi — hauga-lygi“.
„Hvað áttu við?“
„Ég held að hann hafi stolið
peningunum“, sagði Charles með
sársaukafullum örvæntingarrómi.
„Þú spurðir um mína skoðun og
þarna hefurðu hana“.
„Veiztu þá kannske líka hvar
hann stal þeim?“
„Nei“.
„Hvers vegna heldurðu þá, að
hann hafi stolið þeim?“
„Það var allt lygi, sem hann
sagði um stríðið".
„Og hvað kemur það máiinu
við?“
„Jú, ég meina, sko. — Úr því að
hann laug, þá getur hann alveg
eins vel hafa stolið líka“.
„Hvar og hvernig?"
„Hann gegndi ábyrgðai'miklu
starfi hjá Sambandi uppgjafaher-
manna. Kannske hefur hann stolið
úr peningaskápnum, falsað bæk-
urnar?“
Adam andvarpaði. „Ef þetta er
raunverulega þín skoðun, hvers
vegna skrifarðu þá ekki Samband
inu, skýrir frá grunsemdum þín-
um, og færð bækurnar endurskoð-
aðar?. Ef grunur þinn reyndist á
rökum byggður, þá gætum við end
urgreitt peningana".
Örvæntingarfullur þjáningasvip
ur kom á andlit Charles og örið
á enni hans virtist dökkna að mikl
um mun. „Varaforsetinn fylgdi
honum til grafar. Forsetinn sendi
krans. í líkfylgdinni voru hundr-
uð bifreiða og þúsundir gangandi
SBUtvarpiö
Miðvikudugur 1. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur
(Eiríkur Baldvinsson). 19,00 Tón-
leikar (plötur). 20,20 Hátíðisdag-
ur verkalýðsins: a) Ávörp flytja
Hannibal Valdimarsson félags-
málaráðherra, Eovarð Sigurðsson,
varaforseti Alþýðusambands Is-
lands og Sigurður Ingimundarson
formaður Bandalags starfsmanna
ríkis og bæja. b) Kórsöngur: —■
Söngfélag verkalýðssamtakanna í
Reykjavík syngur. c) Upplestur:
Þórbergur Þórðarson rithöfundur
les úr verkum sínum. d) Gaman-
þáttur: Úr reviunni: „Gullöldin
okkar". 22,05 Tónleikar: Söngvar
frá ýmsum löndum (plötur). 22,45
Danslög (plötur). — 01,00 Dag-
skrárlok.
Fiinmtudagur 2. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni“, sjó-
mannaþáttur'(Guðrún Erlendsdótt
ir). 19,00 Þingfréttir. 19,30 Har-
monikulög (plötur). 20,30 Náttúra
Islands; III. erindi: Lax (Þór Guð
jónsson veiðimálastjóri). 20,55
Tónleikar (plötur). 21,30 Útvarps
sagan: „Synir trúboðanna" eftir
Pearl S. Buck; XV. (Séra Sveinn
Víkingur). 22,10 Hæstaréttarmál
(Hákon Guðmundsson hæstarétt-
arritari). 22,25 Sinfónískir tónleik
ar (plötur). 23,10 Dagskrárlok.