Morgunblaðið - 15.05.1957, Blaðsíða 12

12
MORCUNBLAÐ19
Miðvíkudagur 15. maf 1957
SA
i
i
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
I
34 i
-na
lögregluna, ef þú reynir að beita
mig ofbeldi!“
Hann glotti svo ógeðslega, að
hún hörfaði frá honum. Æðarn-
ar á gagnaugum hans þöndust út:
— „Þú vildir kannske heldur
fara heim á aeskustöðvarnar?“,
sagði hann. — „Það var mikill
eldsvoði þar fyrir nokkrum ár-
um. Mannstu nokkuð eftir hon-
um?“
Augu hennar litu rannsakandi
á hann, í leit að einhverjum
viðkvaemum bletti, en úr svip
hans skein tilfinningalaus kuldi.
— Hvað viltu að ég geri?“,
spurði hún hljóðlega.
„Bara komir með mér í ör-
stutt ferðalag. Þú sagðist vilja
vinna.“
Henni datt aðeins eitt ráð i
hug. Hún varð að fara með hon-
um og bíða eftir tækifæri. Það
gat verið hættulegt að sýna hon-
um ótþróa núna — bezt að vera
auðsveip og bíða. Það myndi
verða bezta ráðið. — Hafði allt-
af verið það. En orð hans höfðu
raunverulega skotið Catherine
skelk í bringu.
Um kvöldið í rökkurbyrjun
stigu þau út úr lestinni í þorp-
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□--------------------□
inu, gengu niður einu, myrku
götuna, sem þar var og áfram
út í sveitina. Catherine var var-
kár og aðgaetin. Hún vissi ekki
hvert áform hans var, en ásetti
sér að vera við öllu búin. í
handtöskunni sinni hafði hún
blaðþunnan, hárbeittan hníf.
Hr. Edwards taldi sig vita
hvað hann ætlaði að gera. Hann
ætlaði sér að strýkja hana og
koma henni fyrir í einhverju
herbergi gistihússins, strýkja
hana og senda hana til annars
þorps og halda þannig áfiam,
þangað til hún væri ekki lcngur
til nokkurs nýt. Þá ætlaði hann
að fleygja henni á dyr. Lög-
regla staðarins myndi gæta þess
að hún stryki ekki. Hnífurinn
olli honum engum áhyggjum.
Hann vissi vel um hann.
Það fyrsta sem hann gerði, er
þau námu staðar á afviknum
stað, á milli steinveggs og sedrus-
viðarrunna, var að hrifsa hand-
töskuna af henni og kasta henni
yfir vegginn. Þar með var hníf-
urinn úr sögunni. En hann þekkti
ekki sjálfan sig, vegna þess að
hann hafði aldrei fyrr á ævinni
elskað konu.
Hann hélt að hann ætlaði að-
eins að refsa henni. En eftir tvö
fyrstu svipuhöggin fannst hon-
um slíkt ekki nægja, heldur
fleygði frá sér svipunni og not-
aði hnefana. Andadráttur
hans var þungur og slitróttur.
Catherine neytti síðustu orku
til að verjast. Hún reyndi að
bregða sér undan krepptum
hnefum hans, en loks greip
skelfingin hana og hún reyndi
að flýja. Hann stökk á hana,
skellti henni flatri og nú nægðu
honum ekki einu sinni hnefarn-
ir. Með titrandi hendi greip
hann stein sem lá þar rétt hjá
honum ....
Seinna horfði hann niður á
blóðugt og misþyrmt andlit
hennar. Hann laut niður og hlust-
aði eftir hjartslætti hennar, en
heyrði ekkert nema þung, hröð
slög í eigin brjósti. Tvær ólíkar
hugsanir vöknuðu samtímis
innra með honum. Önnur sagði:
— „Ég verð að grafa holu og
kasta henni þar niður!“. En hin
kjökraði eins og úrræðalaust
barn: — „Ég get það ekki! Ég
gæti ekki svo mikið sem snert
hana með einum fingri!“
Svo greip hann ógleðin, sem fylg-
ir í kjölfar reiðinnar. Hann hljóp
eins og fætur toguðu eitthvað út
í myrkrið og skildi allt eftir —
ferðatöskuna, svipuna, eikarkist-
ilinn..
Hann var aldrei spurður neins
um atburði þessa kvölds. Hann
lé sjúkur nokkurn tima eftii
heimkomuna og konan hans
hjúkraði honum af mestu nær-
færni. Þegar hann svo komst á
fætur, tók hann aftur til við
störf sín, eins og ekkert hefði í
skorizt, en gætti þess æ síðan,
að láta engar slíkar óheilbrigð-
ar tilfinningar ráða gjörðum sín-
um. — „Sá, sem ekki getur lært
af reynslunni, er heimskingi“,
sagði hann.
Upp frá þessu bar hann jafnan
óttablandna virðingu fyrir sjálf-
um sér. Hann hafði aldrei grun-
að, að hann bæri sHka morðfýsn
í brjósti.
Það var aðeins tilviljun að
hann skyldi ekki ganga af Cat-
herine dauðri. Hverju höggi
hafði verið ætlað að mola hana
og merja. Hún lá lengi algerlega
meðvitundarlaus og svo í hálf
rænulausum dvala. Hún fann að
annar handleggurinn var brot-
inn og að hún yrði að fá hjálp
sem allra fyrst, ef hún ætti að
halda lífi.
Svo dróst hún meira af vilja
en mætti af stað, eftir veginum.
Hún skreið inn um hlið og komst
upp á húsatröppurnar, áður en
hún missti meðvitundina aftur.
Hani heyrðist gala úti í hænsna
stýju og á austur-loftinu boðaði
gráönd komandi dögun.
10. KAPLI
1.
Þegar tveir menn búa í sama
húsi, myndast venjulega vopnað
afskiptaleysi á milli þeirra, til |
þess að breiða yfir vaxandi óvild.
Adam hafði ekki verið lengi
heima, þegar slíkt samband tók
að myndast milli þeirra bræðr-
RÚDUGLER
allar þykktir fyrirliggjandi
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
Er kaupandi
að fokheldu einbýlis eða tvíbýlishúsi. — Tilboð
sendist á afgreiðslu blaðsins fyrir fimmtudagskvöld
merkt: „Hús—2935“.
Verzlttnarhúsnæði óskast
Vil kaupa eða taka á leigu kjötverzlun eða gott verzl-
unarhúsnæði. Lysthafendur sendi nafn sitt og heim-
ilisfang eða símanúmer á afgreiðslu blaðsins fyrir fimmtu
dagskvöld, merkt: „Þagmælska —2936“.
MARKÚS Eftir Ed Dodd
1) Jæja þá veit ég hver þú
ert, ókunni maður. Þú ert hús-
bóndi Anda. Það er enginn vafi
& því lengur.
2) Seinna. Betur. Hann nær sér ábyggi- 3) Veiki maðurinn er húsbóndi
Jæja, hvernig líður sjúklingn. lega, en ég þarf að segja þér Anda.
um góða mín. nokkuð. Hæ. Hvað segirðu!
anna. Þeir höfðu of mikið saman
að sælda, en oí lítið við aðra
menn.
Fyrstu mánuðina höfðu þeir
nóg að gera við að rannsaka pen-
ingamál föðurins. Þeir brugðu
sér til Washington, til þess að
sjá gjöfina og minnisvarðann —-
Stóra granítsúlu, með járnstjörnu
á endanum og gati, þar sem
hægt var að festa litla fána-
stöng, á Degi hinna föllnu. Bræð-
urnir stóðu langa stund við gröf-
ina, en gengu svo frá henni aftur,
án þess að nefna Cyrus á nafn.
Hafi Cyrus verið óheiðarleg-
ur, þá hefur hann kunnað að
leyna því og beitt mikilli bragð-
vísi. Enginn bar fram spurning-
ar viðvíkjandi fjármálum hans,
en það mál lá Charles þungt á
hjarta.
Þegar þeir voru komnir heim
aftur, spurði Adam: — „Hvers-
vegna kaupirðu þér ekki eitt-
hvað af nýjum fötum? Nú ertu
ríkur maður. Það lítur helzt út
fyrir að þú sért hræddur við að
éyða einu einasta penníi."
„Ég er það líka“, sagði Charles.
„Hvers vegna?“
„Ég þarf kannske að skila því
aftur“
„Ertu ennþá að hugsa um það?
Heldurðu að við værum ekki
búnir að heyra ávæning af því,
ef eitthvað hefði verið athuga-
vert við arfinn?“
„Ég veit það ekki“, sagði
Charles. — „Og ég vildi helzt
ekki þurfa að tala um þetta“
En sama kvöldið færði hann
það aftur í tal: — „Það er eitt
sem ég get alls ekki sklið“,
byrjaði hann.
„Varðandi peningana?“
„Já varðandi peningana. Ef
maður græðir svona mikið fé;
þá hljóta að fylgja því margvís-
leg plögg“
„Hvað áttu við?“
„Jú, skjöl og reikningsbækur
og söluvottorð og verðlagsskrár
og — Nú, við höfum rannsakað
allt og hvergi fundið neitt slikt“
„Hann hefur kannske brennt
allt ruslið“
„Já, kannske hefur hann gert
það“, sagði Charles.
Bræðurnir lifðu samkvæmt
föstum reglum, sem Charles hafði
sett og hann vék aldrei hárs-
breidd frá þeim í neinu. Charles
vaknaði alltaf á slaginu klukk-
an hálf fimm og raunar andar-
taki fyrr, því að hann var búinn
að opna augun og depla þeim
nokkrum sinnum, þegar klu.kkan
byrjaði að slá. Hann lá kyrr
eitt andartak, staitði út |
myrkrið og klóraði sér á magan-
ajlltvarpiö
Miðvikudagur 15. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. 19,00 Þingfrétt-
ir. 19,30 Öperulög (plötur). 20,30
Erindi: Egyptaland; II: Þeba
(Rannveig Tómasdóttir). — 21,05
Tónleikar (Hljóðritað í Austur-
bæjarbíó 5. f.m.). 21,30 Upplestur:
(Svava Fells les kvæði úr bók-
inni „Heiðin há“ eftir Grétar
Fells. 21,45 Tónleikar (plötur). —
22,10 Þýtt og endunsagt. „Á
fremstu nöf“ eftir Marie Hackett,
I. (Ævar Kvaran leikari). 22,30
Létt lög (plötur). 23,10 Dagskrár-
lok. —
Fimnitudogur 16. mai:
Fastir liðir eins og venjulega,
12,50—14,00 „Á frívaktinni“, sjó-
mannaþáttur* (Guðrún Erlends-
dóttir). 19,00 Þingf réttir. — 19,30
Harmonikulög (plötur). — 20,30
Náttúra íslands; V. erindi: Úr
sögu íslenzkra grasarannsókna
(Ingimar Óskarsson grasafræðing
ur). 20,55 Tónlist úr óperum eft-
ir Puccini (plötur). 21,30 Útvarpa
sagan: „Synir trúboðanna" eftir
Pearl S. Buck; XIX (Séra Sveinn
Víkingur). 22,10 Þýtt og endur-
sagt: „Á fremstu nöf“ eftir
Marie Hackett; II. (Ævar Kvar-
an leikari). 22,30 Tónleikar (plöt-
ur). 23,06 Dagskrárlok.