Morgunblaðið - 28.05.1957, Blaðsíða 9

Þriðjudagur 28. maí 1957
MORGVIVBT AÐtÐ
9
Þjóðleikhúsið:
Sumar í Tyrol
Óperetta eftir Hans Miiller
og Ralph Benatzky.
Leikstj. Sven Áge Larsen.
Hljómsveitarstjóri:
Dr. Victor Urbancic.
ÓPERU- eða óperettusýningar
Ljóðleikhússins á vorin bregðast
nú orðið aldrei fremur en koma
kríunnar í Tjarnarhólmann. —
Og eins og hún, eru þessar sýn-
ingar sannkallaður vorboði, —
fyrirheit um líf og fjör um ljósa
daga eftir drunga vetrarins. —
Þess vegna er það Reykvíking-
um jafnan gleðiefni, er það berst
um bæin nað ný ópera- eða óper-
etta sé í uppsiglingu. — Þeir
vita, sem er, að þá er ekki langt
undan, að mönnum gefist kostur
á að gleyma önn og striti dags-
ins eina kvöldstund við söng og
gleði í salarkynnum Þjóðleik-
hússins.
Að þessu sinni er það „Sumar
i Týrol“, sem brosir við leikhús-
gestum og býður þeim flest það,
sem hugurinn girnist og augað
kætir. — Óperetta þessi er eftir
austurríska tónskáldið Ralph
Benatzky (f. 1887), en hann er
talinn með fremstu óperettutón-
skáldum, sem nú eru uppi. Upp-
runalegt heiti óperettunnar er „I
Hvíta hestinum (Im weissen
Rössl), en það er nafn á gisti-
húsi í Týrol. Fer leikurinn fram
úti fyrir dyrum gistihússins í
fögru umhverfi, nokkrum árum
fyrir heimsstyrjöld. — Fyrir
mikla rausn og snilli Lárusar
Ingólfssonar, sem gert hefur leik-
tjöld og teiknað búninga, getur
þ.arna að líta tign og fegurð
austurrísku Alpanna, blátært
fjallavatn og ungt fólk í litrík-
um þjóðbúningum, er svífur um
sviðið með söng og dansi.
Ást og afbrýði eru uppistaða
og ívaf leiksins, — gömul og góð
„tradition“ í þessari listagrein.
— í fyrstu horfir þunglega um
þróun málanna, meðal annars
fyrir ofstopa Ævars Kvarans, eða
réttara, Giesecke, verksmiðju-
eiganda, — og tilkomu mála-
fóerslumanns nokkurs, Siedlers
að nafni, sem er slóttugur og
varasamur náungi eins og kolleg-
ar hans bæði hér og annarsstað-
ar, svo sem kunnugt er. — Þó
endar allt iens og í sögu, sem sjá
má af því, að leiknum lýkur með
ekki minna en þreföldu trúlof-
unargildi.
Leikstjórinn danski, Sven Áge
Larsen, hefur sett óperettuna á
svið og annast leikstjórnina. Ber
sýningin það með sér, — eins
og sýningin á „Kátu ekkjunni",
sem Larsen stjórnaði hér í fyrra,
að hann er mikilhæfur kunnáttu-
maður um leikstjórn. En auk þess
er hann balletdansari og ballet-
skáld og hefur samið dansana í
óperettunni og æft þá.—Óperetta
þessi gerir miklar kröfur til leik-
stjórans. — Hún er mannmörg
og því margs að gæta, og þar
er allt á stöðugri hreyfingu.
Varðar því miklu að staðsetning-
ar allar séu eðlilegar og stöðu-
skiptingar hraðar og árekstrar-
iausar. Þennan vanda hefur leik-
stjórinn leyst með ágætum. —
ur, enda ber sýningin þess nokk-
ur merki. — Að vísu gera flest
hlutverkin meiri kröfur til leiks
en söngs ,en nokkur þó ekki síð-%
ur til söngsins. Svo er t.d. um
aðalhlutverkin tvö, Josefinu
Vogelhuber, húsmóður í „Hvíta
hestinum", sem sænska leikkon-
an frú Evy Tibell leikur og Leo-
pold Brandmeyer, yfirþjón, sem
Bessi Bjarnason fer með. — Frú
Tibell hefur hlutverkið fullkom-
lega á valdi sínu, er fríð sínum og
leikandi létt og glettin, svo sem
vera ber. Rödd hennar, sem að
vísu virðist ekki mikil, er blæ-
fögur og frúin beitir henni af
kunnáttu og athyglisverðri
smekkvísi. Leikur Bessa í hlut-
verki yfirþjónsins er yfirleitt
mjög góður, bæði þegar hann
gefur sér lausan tauminn í gleði
og gáska og ekki síður þegar
hann er sem þyngst haldinn af
vonlausri ást og afbrýði. — Eyk-
ur hann nú hróður sinn með
hverju nýju hlutverki. — En þó
er sá ljóður á ráði hans nú, að
hann leikur meira með fótunum,
ef svo mætti segja, en góðu hófi
gegnir. Hann beitir þessu leik-
bragði á mjög skemmtilegan hátt
í Tehúsinu enda vakti það mik-
inn fögnuð áhorfenda. En hann
skyldi vera minnugur þess, að
það er ekki hættulaust að endur-
Yfirlitsmynd yfir sviðið.
Sviðið tæmist á svipstundu, þrátt taka slík brögð þó vel hafi gef-
fyrir fjöldann og allir eru aftur
komnir á sinn stað hávaðalaust
og svo fljótt sem veifað sé hendi.
En margur annar vandi hefur
orðið á vegi leikstjórans og þá
fyrst og fremst sá að skipa heppi-
lega í hlutverk með tilliti til
hvortveggja, leiks og söngs. En
í því efni er því miður ekki um
auðugan garð að gresja hjá okk-
Bessi Bjarnason og Evy Tibell
ist á sínum tíma. — Bessi er
vissulega fyrsta flokks þjónn
bæði um framkomu og hugarfar?
en því miður er hann þess ekki
umkominn að „servera“ okkur
fyrsta flokks sönglist — sem
reyndar er ekki tiltökumál.
Eins og áður er sagt, leikur
Ævar R. Kvaran Giesecke, verk-
smiðjueiganda, efnaðan náunga
og uppstökkan, sem allt hefur
á hornum sér, en er þó til í
tuskið við konurnar ef svo ber
undir. Er leikur Ævars mjög
skemmtilegur, fullur glettni og
ágætri kxmni. Hefur Ævar sýnt
það áður, að hann er bráðsnjall
gamanleikari. — Þá er Helgi
Skúlason hreint furðuverk í hlut-
verki ,,kvennagullsins“ Sigis-
munds Súlzheimers. — Fer þar
saman afbragðs leikur og
skemmtilegt gerfi. — Auk þess
fer Helgi prýðilega með gaman-
vísurnar sem han syngur. —
Leikur Baldvins Halldórssonar í
hlutverki Hinzelmanns prófess-
ors, er einnig ágætur. Túlkar
hann af nærfærni og næmum
skilningi þennan hógværa og
lítilsiglda kennara, sem ber ut-
an á sér þreytandi stílaleiðrétt-
ingar og langar innisetur. — Og
gerfi hans hæfir persónunni eink-
ar vel og er með þeim ágætum
að einna helst minnir á listilega
gerða pennateikningu eftir
Kjarval. Ólafur Jónsson leikur
Siedler málaflutningsmann, ekki
ólaglega og hann hefur auk þess
dágóða söngrödd. Hið sama má
segja um Hönnu Bjarnadóttur, er
leikur Ottillie, dóttur Giesecke.
Sólveig Sveinsdóttir leikur póst-
þernu og gerir hlutverkinu all-
góð skil, syngur laglega og fer
vel með jóðlið. Þá sómir Gest-
ur Pálsson sér vel í gerfi hins
aldurhnigna keisara, Franz
Jósefs. — Sérstök ástæða er til
að nefna hér Helga Tómasson,
hinn unga ballettdansara, sem
— Bezt að ouglýsa i Morgunblaðinu —
Miðstöðvarkatlar
o*g
oHíugeymar
fyrir
húsaupphitun
sTAÍSM I'ÐJa
H/F
Símar: 6570 og 6571.
fer með töluvert hlutverk og
stendur sig prýðilega, auk þess
sem hann dansar sólódans með
hinni heillandi litlu dansstjörnu
Önnu Guðnýju Brandsdóttur. —
Ballettmeyjarnar eru hver ann-
arri fallegri og dans þeirra
mjúkur og svifléttur. — Þar ber
þó af sólódansmærin Bryndís
Schram, með fögrum hreyfingum
sínum og yndisþokka.
Tónlistin í óperettu þessari er
létt og skemmtileg og mörg lög-
in gamlir og góðir kunning'jar.
Á einstaka lagi og ljóði er nokkur
revíubragur og var því vel tekið
af áheyrendum. Leikhúskórinn
syngur þarna með sínum góðu
röddum og Sinfoniuhljómsveit
Islands leikur undir stjórn Dr.
Urbancic. Er leikur hljómsveitar-
innar hinn ágætasti, en nokkuð
bar á ósamræmi milli hljómsveit-
ar og kórs ,en það stendur vit-
anlega til bóta. Ljósameistarinn,
Hallgrimur Bachmann, á sinn
mikla þátt í því hve skemmtilegt
og fallegt leiksviðið er.
Loftur Guðmundsson hefur
þýtt óperettuna og leyst það verk
af hendi með sóma, enda er hann
manna orðhagastur og ljóðasmið-
ur góður.
Leikhúsgestir tóku sýningunni
forkunnar vel.
Sigurður Grímsson.
Skúli og Anna Brandsdóttir.
Framköllun
Kopiering
Fljót og góð
vinna. — Afgr. í
Orlof sbúðinni,
Hafnarstræti 21.
Sven Age Larsen leikstjórL
InnfButningsleyfi
fyrir bifreið á Þýzkaland, óskast.
Tilboð leggist inn á afgr. Morgbl. merkt: 10.000 —5187.
Stúlka
óskast til starfa í sveit á Norðurlandi í sumar.
Fríar ferðir og hátt kaup í boði.
Uppl. í síma 1373, eftir hádegi.