Morgunblaðið - 21.07.1957, Blaðsíða 12

12
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 21. Júlí 1957
A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
86
o
--a
Samúel Hamilton kom tvisvar
og reyndi að koma vitinu fyrir
Adam, en þá skarst Liza í leikinn:
„Ég vil að þú hættir að venja
komur þínar þangað“, sagði hún.
„Þú ert alltaf gerbreyttur mað-
ur, þegar þú kemur þaðan. Samúel,
þú getur aldrei haft nein áhrif á
hann. Það er hann, sem hefur
áhrif á þig. Ég get séð svip hans
á andlitinu þínu“.
„Hefurðu hugsað um litlu dreng
ina, Liza?“, spurði hann.
„Ég hef hugsað um þína eigin
fjölskyldu", sagði hún meinyrt. —
„Þú ert okkur til ama og áhyggju
1 marga daga, eftir hverja heim-
sókn þína þangað".
„Jæja, þá það, mamma“, sagði
Samúel, en það hryggði hann, því
að hann átti erfitt með að sinna
sínum eigin málum, þegar einhver
þjáðist. Það var honum ekki ljúft
að ofurselja Adam einhverju og
hörmum án þess að reyna að létta
honum byrðina.
Adam hafði goldið honum fyrir
vinnu hans og jafnvel greitt hon-
m fyrir það af vindmyllunni,
sem fullgert var án þess þó að
kæra sig lengur um mylluna
sjálfa. Samúel seldi útbúnaðinn og
sendi Adam peningana, en fékk
ekkert svar.
Samúel fann til gremju í garð
Adams Trasks. Honum virtist
Adam njóta harma sinna og dekra
við þá. En það var hvorki tími né
tsekifæri til heilabrota. Joe var far
inn í skólann sem Leland Stan-
ford hafði byggt á bújörð sinni
nálægt Palo Alto. Tom varð föður
sínum til áhyggju, því að hann
sökkti sér æ dýpra og dýpra nið-
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□--------------------□
ur í bækumar. Hann leysti að
vísu verk sín vel af hendi, en
Samúel fann að hugur hans var
bundinn við annað.
Will og George komu sér vel
áfram í viðskiptalífinu og Joe
skrifaði bréf heim í bundnu máli
og gerði eins snarpar árásir á öll
hin viðurkenndu sannindi og hollt
var.
Samúel skrifaði Joe á þessa
leið: „Ég er þá illa blekktur ef þú
ert ekki orðinn alger guðleysingi.
En ég bið þig þess af öllu hjarta,
að þú reynir ekki að snúa móður
þinni. Þegar húr. las siðasta bréfið
þitt, þóttist hún viss um að eitt-
hvað gengi að þér. Móðir þín trúir
því statt og stöðugt að sá sjúk-
dómur sé trauðla til sem ekki
verði læknaður með góðri, sterkri
súpu. Hún telur hinar djörfu árás
ir þínar á byggingu menningar-
innar sterka sönnun þess að þú
sért alvarlega magaveikur. Þetta
gerir hana hyggjufulla. Trú henn-
ar er fjall og þú, sonur minn, hef-
ur ekki einu sinni eignazt skóflu
ennþá....“
Sú var tíðin að Liza leit á áætl-
anir manns síns og spádóma sem
staðlaust barnahjal, en nú áleit
hún allt slíkt ósæmandi fullorðn-
um manni. Þau þrjú, Liza, Tom
og Samúel, voru nú ein eftir
heima. Una var gift og flutt í
burtu. Dessie stundaði fatasaum
í Salinas. Olive var gift og sömu-
leiðis Mollie, sem bjó — hvort sem
menn trúa því eða trúa þvi ekki
— í íbúð í San Francisco. Þar var
hvítur bjarndýrsfeldur á svefn-
herbergisgólfinu, framan við ofn-
inn og Mollie reykti vindlinga
með gylltu munnstykki — Violet
Milo — með kaffinu á eftir mið-
degisverðinum.
Dag nokkurn ofreyndi Samúel
s:g í baldnu, við að lyfta hey-
bagga og það særði tilfinningar
hans meira en bakið, því að hann
gat ekki hugsað sér líf, þar sem
Samúel Hamilton var ekki veitt
leyfi til að lyfta heybagga. Hon-
um fannst þetta eins mikil smán
fyrir sig og ef eitthvert bama
hans hefði verið staðið að óheið-
arleika.
1 King City rannsakaði dr. Til-
son hann. Læknirinn varð æ stygg-
lyndari með hverju árinu sem
leið.
„Þér ofreynduð yður í bakinu".
„J það er víst", sagði Samúel.
„Og þér ókuð alla leið hingað
til þess að láta mig segja yður að
þér hefðuð ofreynt yður í bakinu
og taka af yður tvo dollara?"
„Hérna eru þessir tveir dollarar
yðar“.
„Og þér viljið fá að vita hvað
þér eigið að gera?“
„Já, rétt til getið".
„Ofreynið yður ekki aftur í hak-
inu. Svona, ég vil ekki sjá þessa
peninga yðar. Þér eruð enginn
kjáni, Samúel, nema þá því aðeins
að þér séuð g.nginn í barndóm".
„En þetta er anzi sárt“.
„Vitaskuld er það sárt. Hvernig
gætuð þér vitað að þér hefðuð of-
reynt yður í bakinu, ef það væri
ekki sárt?“
Samúel hló: „Þér eruð mér
mikils virði“, sagði hann. „Þér er-
uð mér meira en tveggja dollara
virði. Takið nú við peningunum".
Læknirinn hvessti á hann aug-
un: „Ég held að þér hafið rétt að
mæla, Samúei". sagði hann. „Ég
ætla að taka við peningunum".
Samúel heimsótti Will í fínu,
nýju verzlunina. Hann þekkti
naumast son sinn aftur, því að
Will var orðinn feitur og velsæld-
arlegur útlits. Og hann var í jakka
og vesti, með gullhring á litla
fingri.
„Ég er héma með pakka, sem
ég ætla að senda mömmu“, sagði
Will. „Það eru nokkrar litlar
krukkur frá Frakklandi, ætisvepp-
ir og lifrarkæfa og sardínur, svo
litlar að þær sjást varla með ber-
um augum*'.
„Hún sendir Joe það bara allt
saman", sagði Samúel.
„Geturðu ekki iátið hana borða
það sjálfa?"
„Nei“, sagði faðir hans. „En
það verður henni til mikillar
gleði að senda Joe það“.
Lee kom inn í búðina og það
birti yfir svip hans.
„Góðan daginn, hr. Hamilton",
sagið hann brosandi.
„Halló, Lee. Hvemig líður
drengjunum?"
„Þeim líður ágætlega".
„Ég ætla að fá mér eitt bjór-
glas héma í næstu krá“, sagði
Samúel. „Mér væri það mikil
ánægja, ef þér vilduð koma þang-
að með mér, Lee“.
Þeir Lee 5g Samúel settust við
litla, kringlótta borðið í veitinga-
stofunni. „Mig hefur lengi langað
til að heimsækja ykkur Adam“,
sagði Samúel. „En ég hélt bara
að ég gæti ekki orðið að neinu
liði“.
„Ekki yrði koma yðar til neins
ills“, sagði Lee. „Ég hélt nú að
hann myndi komast yfir þetta. En
han gengur ennþá um eins og svip
ur manns".
„Það er meira en ár síðan hann
varð fyrir þessu, er það ekki?“,
spurði Samúel.
„Jú, þremur mánuðum betur".
„Jæja og hvað haldið þér þá
að ég gæti gert?“
„Ég veit það ekki“, sagði Lee.
„Kannski gætuð þér rifið hann
upp úr þessu sinnuleysi?"
„Það efa ég stórlega. En, meðal
annarra orða. Hvað lét hann tví-
burana sína heita?“
„Þeir heita ekki neitt".
„Nú eruð þér að gera að gamni
yðar, Lee?“
„Nei, ég er ekki að gera að
gamni mínu“.
„Nú, hvað kallar hann þá?“
„Hann kallar þá bara: þá“.
„Ég meina, þegar hann talar
við þá“.
„Þegar han talar við þá, þá seg-
ir hann bara: „Þú“ og „Þið".
„Ja, er það nú speki", sagði
Samúel gremjulega. „Hvers konar
fifl er maðurinn eiginlega?"
„Ég hef lengi ætlað mér að
segja yður það. Hann er dauður
maður, nema ef þér getið vakið
hann til lífsins".
„Ég skal koma“, sagði Samúel.
„Og ég skal hafa með mér hesta-
svipu. Heita ekki neitt. Þér hafið
alveg rétt fyrir yður, Lee. Ég
skal koma“.
„Hvenær?"
„Á morgun".
„Ég ætla þá að slátra kjúkl-
ing“, sagði Lee. „Ég er viss um
að yður lízt vel á tvíburana, hr.
Hamilton. Það eru fallegir dreng'-
ir. Ég ætla ekki að nefna lcomu
yðar við Trask. Maður veit ekki
hvernig hann kynni að taka því“.
2.
Samúel sagði konu sinni frá því
með hálfum huga, að hann ætlaði
að heimsækja Adam Trask. Hann
átti von á því, að hún myndi hlaða
upp heilan múrvegg af mótmælum.
En í þetta skipti ætlaði hann að
bregða út af gömlum vana og ó-
hlýðnast boðum hennar, hversu
ákveðin sem þau yrðu.
Liza staðnæmdist andspænis
honum með hendur á mjöðmum og
Samúel fa.nn kjark sinn þverra
óðfluga. Þegar hann hafði talað
út, hélt hún áfram að horfa á
hann, kuldalega, að því er honum
virtist.
Að lokum s-gði hún: „Samúel,
heldurðu að þú getir hnikað þessu
mannfjalli?"
„Ja, ég veit það ekki, mamma".
Hann hafði ekki búizt við þessu.
„Ég veit það ekki“.
„Heldurðu að það sé svo mjög
mikilvægt að þessir drengir fái
nöfn, núna alveg strax?“
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd
1) — Lalli, þama er Jörp og
núa er með fallegu folaldi.
— Já, þetta er eitt fallegasta
folald, sem ég hef séð.
2) Þau fara að elta þau.
3) En þá kemur óhappið íyrir.
Folaldið rekst á trjástofn.
— Hvað er að folaldinu?
— Það er eitthvað undarlegt.
Við skuium fara og athuga það.
aHUtvarpiö
Sunnudagur 21. júIL
Fastir liðir eins og venjulega.
— 9,30 Fréttir og morguntónleik-
ar. — 11.00 Messa í Aðventkirkj-
unni: Óháði söfnuðurinn í
Reykjavík. (Prestur: Séra Emil
Björnsson. Organleikari: Máni
Sigurjónsson). — 15.00 Miðdegis-
tónleikar (plötur). — 16,30 Fær-
eysk guðsþjónusta. (Hljóðrituð í
Þórshöfn): Séra John Weihe pré-
dikar. 17.00 „Sunnudagslögin".
— 18,30 Barnatími (Stefán Sig-
urðsson kennari): a) Margrét
Jónsdóttir rithöfundur les tvær
stuttar sögur: „Einkennilegur
lögregluþjónn" og „Drengurinn,
sem ekki gat hlegið". b) Ævar
Kvaran leikari les upphaf sög-
unnar „Kóngurinn í Gullá“ eftir
John Ruskin. c) Þriðji kafli úr
endurminningum Antons Stieger.
— 19,30 Tónleikar: Hilda Bor
leikur á píanó (plötur). — 20.20
Tónleikar (plötur): „Dolly-svíta“
op. 56 eftir Fauré (Sinfóníu-
hljómsveit Lundúna leikur; Ana-
tole Fistoulari stjórnar). — 20,35
í éföngum; V. erindi: Að fjalla-
baki (Guðmundur Einarsson frá
Miðdal). — 20,50 „Sitt af hverju
tag“: Ýmis konar létt tónlist af
plötum. — 21,25 „Á ferð og
flugi". — Stjórnandi þáttarins:
Gunnar G. Schram. — 22.05 Dans
lög (plötur). — 23,30 Dagskrár-
lok.
Mánudagur 22. júli.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 19,30 Lög úr kvikmyndum
(pl.) — 20,30 Tónleikar: Hljóm-
sveitin Philharmonia í Lundún-
um leikur; George Weldon stj.
(plötur): a) Ungversk rapsódía
nr. 2 eftir Liszt. b) Forleikur
að „Orfeus í undirheimurrv" eftir
Offenbach. — 20,50 Um daginn
og veginn. (Kristján Benedikts-
son kennari). — 21,10 Einsöngur:
Joan Hammond syngur óperuarí-
ur eftir Puccini (plötur). — 21,30
Útvarpssagan: „Hetjulund" eftir
Láru Goodman Salverson; I.
(Sigríður Thörlacius). — 22,15
Fiskimál: Atvinna við siglingar
(Friðrik Ólafsson skólastjóri). —■
22.35 Nútímatónlist: Tónverk eft-
ir Marius Milhaud (plötur). —
23,15 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 23. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
—• 19,00 Hús í smíðum; XIX:
Gísli Jónsson verkfræðingur tal-
ar um rafmagn og lýsingu. —
19,30 Þjóðlög frá ýmsum lönd-
um (pl.) — 20,30 Erindi: Kyn-
þáttavandamáliö í Bandaríkjun-
um; III. (Þórður Einarsson full-
trúi). — 20,55 Tónleikar (plötur):
Rapsódía fyrir píanó og hljóm-
sveit op. 43 eftir Rachmaninoff,
um stef eftir Paganini (Artur
Rubinstein og Sinfóníuhljómsveit
in í Chicago flytja; Fritz Reiner
stjórnar). — 21,20 íþróttir (Sig-
urður Sigurðsson). — 21,40 Kór-
söngur: Samkór Reykjavíkur
syngur undir stjórn Jóns G. Þór-
arinssonar. a) Tvö ísL þjóðlög í
útsetningu Sigfúsar Einarsson,
„Hrafninn flýgur um aftaninn"
og „Keisari nokkur, mætur
mann“. b) Tvö lög eftir Mendels-
sohn: „Nýársljóð" og „Haust
ljóð“. c) Dans eftir Lully. d)
„Quando eorpus morietor" úr
Stabat Mater eftir Rossini. e)
„Vere Langueres" eftir Vittoria.
— 22,10 Kvöldsagan: „ívar hlú-
járn“ eftir Walter Scott; IX. (Þor
steinn Hannesson les). — 22,30
„Þriðjudagsþátturinn". — Jónas
Jónasson og Haukur Morthens
sjá um flutning hans. — 23,20
Dagskrárlok.
Sminn er:
22-4-40
BORGARBlLSTÖÐIN
EGGERT CLAESSEN og
GÚSTAV A. SVEINSSON
hæbtaréUurlögmexin.
Þórshamri við Templarasund.
Hurðanafnspjöld
Bréfalokur
Skiidugvrðin, Skólavörðustíg 8.