Morgunblaðið - 10.09.1957, Blaðsíða 12

12
MOKUUNBL AÐIÐ
!>riðjuclagur 10. sept. 1957
A
uslan
Edens
eftir
John
Steinbeck
127
—□
slcjðr sem skrækti s.f skyndilegri
hræðslu. Kornhani sem rak upp
hvellt aðvörunargarg og korn-
hæna sem svaraði lágt, einhvers
staðar á næstu grosum. í hænsna-
húsinu var allt á ferð og flugi,
-út af einu eggi og fyrirferðarmikil
Rhode Island-hæna, sem vó sín
tvö kíló, gerði sér upp h-æsnisfulla
reiði yfir því að vera klesst og
hnoðuð í gólfið af lostafullum,
litlum hanaræfli, sem hún hefði
getað sópað frá sér með öðrum
vængnum.
Murrið í dúfunum, kailaði minn
ingarnar fram ; hugann. Dessie
minntist þess að faðirinn hafði
sagt, eitt sinn er hann sat við
borðendann: — „Ég sagði "Rahbit
frá því, að ég hefði í hyggju að
koma upp dúfum og vitið þið hvað
hann sagði þá? Hann sagði: Ekki
þó hvítum dúfum? Hvers vegna
ekki hvítum? spurði ég hann þá
og hann sagði: — Þær færa manni
alitaf óhamingju. Ef þú eignast
hóp af hvítum dúfum, þá færa
þær þér sorgir og dauða. Hafðu
þær heldur gráar. - Já, en mér
þykja hvítar dúfur fallegastar,
sagði ég. — Láttu þær vera grá-
ar, endurtók hann. En ekkert get-
ur breytt þeim ásetningi mínum
að eignast hvítar dúfur. Og Liza
sagði: — „Hvers vegna ertu allt-
af að freista forsjónarinnar,
Samúel? Gráar dúfur eru eins
bragðgóðar og þær eru stærri".
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□---------------------□
„Ég læt ekki stjórnast af hjá-
trú og ævintýrum", sagði Samúel.
Og Liza sagði með sínu óhagg-
andi hispursleysi: — „Þú hefur
látið stjórnast af þinni eigin
þvermóðsku. Þú ert þrárri og þver
ar; en nokkur múlasni".
„Einhverjir verða að nota vit-
ið“, sagði hann. — „Annars hefðu
mennirnir búið í trjánum, allt til
þessa dags“.
Og auðvitað fékk hann sér hvít
ar dúfur og beið vígreifur eftir
sorgum og dauða, þar til hann
hafði sannað málstað sinn. Og nú
murruðu barna-barna-börn hvítu
dúfnanna þarna í morgunsárinu
og flugu um í vagnskýlinu.
Dessie mundi eftir orðunum og
röddunum og allt í einu var því
líkast sem húsið fylltist af ölium
þeim sem í því höfðu búið áður.
„Sorg og dauði", hugsaði hún með
sér. — „Dauði og sorg“ og það
fór einhver ónotatilfinning um
hana alla. — „Bíði maður aðeins
nógu lengi, þá kemur það“.
Hún heyrði blásturinn í stóra
fýsibelgnum úti í smiðjunni og
fyrstu hamarshöggin á steðjanum.
Hún heyrði Lizu opna ofninn og
hnoða brauðdegið á borðinu. Svo
fór Joe að rápa um og leita að
skónum sínum, á ólíklegustu stöð-
um og fann þá að lokum, þar sem
hann hafði sett þá kvöldið áður,
undir rúminu.
Hún heyrði mjúka og viðfeldna
rödd Mollie frammi í eldhúsinu,
þar sem hún las texta dagsins upp
úr biblíunni og rólega rödd Unu,
þegar hún leiðrétti hana.
Og Tom hafði skorið sundur
tunguhaftið í Mollie og svo látið
algerlega hugfallast á eftir, þegar
hann gerði sér fullkomlega grein
fyrir dirfskuverki sínu.
„Oh, kæri Tom“, sagði hún og
varir hennar bærðust.
Hún var enn magnlítil eftir
kvalakastið og lá áfram í hálf-
gerðu móki, meðan birtan óx úti
fyrir giugganum.
Hún mundi að Mollie átti að
ganga í fararbroddi skrúðgöngunn
ar, hinn fjórða júlí, með ekki
minni manni en sjálfum Harry
Forbes, þingmanninum. Og Dessie
hafði enn ekki lokið við að leggja
borða og blúndur á kjólinn henn-
ar. Hún varð að drífa sig á fætur.
Kjóllinn þurfti svo mikillar lag-
færingar við og hér lá hún í leti.
„Ég skal ljúka við kjólinn,
Mollie“, kallaði hún. — „Hann
skal verða tilbúinn á réttum
tíma“.
Hún skreið fram úr rúminu,
brá morgunsloppnum yfir axlirn-
ar og gekk beifætt í gegnum hús-
ið sem var troðfullt af litlum og
stórum Hamiltonum. Þegar hún
kom fram r. ganginn, voru þeir all
ir farnir inn í svefnherbergin. í
svefnherbergjunum stóðu rúmin
snyrtilega uppbúin, en þá voru
þeir allir íeldhúsinu. Þar hurfu
þeir og komu ekki aftur. —
Sorg og dauði. — Raddir
hins liðna fjarlægðust og hljóðn-
uðu og þarna stóð hún í eldhúsinu,
ein og glaðvekandi.
Húsið var hreint, skúrað og
flekklaust, gluggatjöldin þvegin,
giuggarnir málaðir — en allt bar
þess merki að karlmaður hefði
leyst það af hendi. Nýstrokin
gluggatjöldin héngu ekki alveg
beint niður og það voru rákir í
gluggunum og ef maður færði bók
úr stað, sást ferhyrntur blettur
eftir hana á borðinu.
Það hafði verið kveiktur eldur
í ofninum og eldhúsklukkan sveifl
aði pendúlnum, innan við glerhlíf-
ina og ganghljóð hennar var lík-
ast því sem litlum tréhamri væri
barið í tóma tréöskju.
Úti heyrðist blístur, hátt og
hvellt, eins og í klarinettu. Svo
heyrðist fótatak Toms úti á tröpp-
unum og nann kom inn með svo
háan hlaða af brenni í fanginu, að
hann sá ekki yfir hann. — Hann
fleygði viðnum í eldiviðarkassann.
„Þú ert bara komin á fætur
svona snemma“, sagði hann. „Ann
ars átti þetta að vekja þig, ef þú
hefðir enn sofið“. Það var létt-
ur gleðisvipur á andliti hans. —
„Morgunninn er hreinn og tær eins
og glitrandi vín og það er helgi-
brot að liggja í rúminu og sofa“.
„Þú talar alveg eins og pabbi“,
sagði Dessie og fór að hlæja með
honum.
Allt í einu varð hann alvarleg-
ur: — „Já“, sagði hann ákafur.
„Og nú skal allt verða eins og
þegar hann var hér. Ég hef dreg-
izt hér um í eymd og Vesældómi,
eins og hryggbrotin slanga. Það
er ekki að furða þótt Will héldi að
ég væri orðinn eitthvað undarleg-
ur á geðsmunum. En nú, þegar
þú ert komin aftur, skal allt breyt
as^ til batnaðar. Ég skal blása
lífi í lífið aftur. Heyrirðu það?
Þetta hús skal aftur öðlast líf og
tilbreytingu".
„Mér þykir vænt um að ég
skyldi koma“, sagði hún og hugs-
aði um leið til þess með hryggð
hversu viðkvæmur hann var,
hversu auðvelt var að særa hann
og hversu mjög hún myndi þurfa
að vernda hann og verja.
„Þú hlýtur að hafa unnið dag
og nótt, til þes að húsið yrði
svona hreint og þriflegt", sagði
hún.
„Þetta tók engan tíma“, sagði
hann. — „Ég var að dunda við
það svona í frístundunum".
„Ég veit alveg hvers konar
dund það er“, sagði hún. — „Og
ef þú ert ekki búinn að finna upp
ráð til þess að gera það með
hænsnakrafti eða vindmyllu, sem
verkar eins og ryksuga, þá hef-
urðu orðið að liggja á hnjánum
klukkustund eftir klukkustund og
hamast, svo að svitinn bogaði af
þér, með skúringafötu, skrúbb og
þvottatusku".
„Nei, ég hef haft öðrum hnöpp
um að hneppa. Ég er búinn að
finna upp lítið verkfæri, sem
smeygir hálsbindinu á einu and-
artaki inn í harðan flibba“.
„En þú notar aldrei harða
flibba".
Öll fjölskyldan verzlar í fgils-kjör
Sími: 2 3 4 5 6
Kjötvörur,
nýlenduvörur,
grænmeti,
hreinlætisvörur
o. fl.
Soðinn
matur.
Sendum
heim
[gils-Kjiir Laugaveg 116
Fyrirliggjandi:
Barnakot
barnabuxur
Kr. Þorvaldsson & Co.
heildverzlun — Þingholtsstræti 11
sími 24478
MARKCS
Eftir Ed Dodd
I THINK 1 HAVE A *
GOOD IDEA ... AND
AS SOON AS IVE AN
OPPORTUNITY, T'M
RIDING OVER TO
THE LEEDS RANCH
1) — Þú ættir að lara að sofa,
Sirrí. Ég skal vaka yfir Bangsa.
— Nei, ég er ekkert orðin
syfjuð.
2) — Ef Bangsi deyr, þá vil ég
vera hjá honum.
3) — Hvernig heldurðu að
Bangsi hafi komizt í eitrið, Sirrí?
— Ég hef nokkurt hugboð um
{
það, Strax og ég fæ tækifæri til
þess, þá ætla ég að fara yfir á bú-
garðinn hennar Lovísu og spyrja
nokkurra spurninga.
„Jú, ég var með einn í gær og
það var einmitt þá sem uppfinn-
ingin varð til. Og hænsnin — ég
ætla að koma mér upp risastóru
hænsnabúi — með litlum hænsna-
húsum um allt. Og á þaki hvers
húss á að vera sterkur hringur,
svo að hægt sé að lyfta því í heilu
lagi, með hjólvindu og dýfa því
niður í stóran kaíkvatnsgeymi.
Og eggin eiga að koma veltandi
út á færibandi. — Sko, ég ætla að
teikna það fyrir þig, svc að þú
fáir hugmynd um hvernig það á
að vera“.
„Gætirðu ekki heldur teilcnað
einhvern ofurlítinn morgunverðar
bita?“ sagði Dessie. — „Manstu
hvernig steikt egg er í laginu? Og
hvernig myndirðu hafa svínsflesk
ið á litinn?"
„Bíddu bara róleg og þá skaltu
fá að sjá það“, hrópaði hann. Svo
tók hann hringina ofan af elda-
vélinni, og skaraði í eldinn með
járnskörungnum, þangað til hár-
i' á höndunum sviðnaði. Að þvi
loknu bætti hann bi nni á eldinn
og fór aftur að blístra, hátt og
skerandi.
„Maður gæti haldið að þú vær-
ir einn af þessum kiðfættu náung
um, sem blása í hljóðpípur á hæð-
unum í Grikklandi", sagði Dessie.
„Hvað heldurðu eiginlega að ég
sé?“ hrópaði hann.
„Hvers vegna get ég ekki verið
glöð eins og hann?“ hugsaði
Dessie með sér, döpur í skapi. —-
„Hvers vegna get ég ekki losað
mig við allt sem angrar og þjá-
ir? Ef hann getur það, þá skal
ég líka gera það, hvað sem það
kostar".
„Tom“, sagði hún.
„Já“.
„Mig langar í purpura-rautt
egg“. —
33. KAFLI.
I.
Hæðirnar héldu græna litnum
langt fram í júní, áður en grasið
byrjaði að gulna. öxin á villihöfr-
unum voru svo þung, að þau
héngu niður með stilkunum. Litlu
lækirnir runnu og sytruðu langt
fram eftir sumrinu. Nautgripirn-
ir voru spikfeitir og það gíjáði
á húðir þeirra. Þetta var eitt af
þeim árum, þegar fólkið sem
byggði Salinas-dalinn, gleymdi
þuri-kasumrunum og óárunum. —■
Bændur keyptu meira land, en efni
þeirra stóðu til og reiknuðu út
væntanlegan hagnaó sinn, á káp-
um sparisjóðsbókanna.
SHÍItvarpiö
Þriðjudagur 10. september:
Fastir liðir eins og venjulega.
19.30 Þjólög frá ýmsum löndum
(plötur). 20.30 Erindi: Upphaf
stjórnfrelsisbaráttu íslendinga á
19. öld (Bergsteinn Jónsson kand.
mag.). 20,55 Tónleikar (plötur).
21.20 fþróttir (Sigurður Sigurðs-
son). 21.40 Tónleikar : Banda-
rískar og franskar hljómsveitir
leika tónverk eftir Ravel (plöt-
ur). 22.10 Kvöldsagan: „Graeska
og getsakir" eftir Agöthu Christ-
ie; III. (Elías Mar les). 22.30
„Þriðjudagsþátturinn". — Jónas
Jónasson og Haukur Morthens sjá
um flutning hans. 23.20 Dagskár-
lok.
Miðvikudagur 11. september:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,'.0 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 19,30 Lög úr óper-
um (plötur). 20,30 Upplestur:
Giordano Bruno á banadægri, —
bókarkafli eftir Gunnar Dal (Er-
lir.gur Gíslason leikari). — 20,50
Tónleikar (plötur). 21,20 Upplest-
ur: „Sprengingin", smásaga eftir
John Pudney (Halldór G. Ólafsson
kennari þýðir og les). 21,45 Tón-
leikar: Hljómsveitin Philharmonia
í Lundúnum leikur vinsæl lög eft-
ir Saint-Saens; George Weldon
stjórnar (plötur). 22,10 Kvöldsag
an: „Græska og getsakir" eftir
Agöthu Christie; IV. (Elías Mar
les). 22,30 Létt lög (plötur). —
23.30 Dagskrárlok.