Morgunblaðið - 10.10.1957, Blaðsíða 16

1«
MORGUWBl AÐ1Ð
Fimmtudagur 10. okt. 1957
A
uslan
i
Edens
eftir
John
Steinbeck
152
mann. I>að, sem er óhreint, sýnist
biksvart og það sem er hreint virð
ist skínandi hvítt. Aron, þetta líð-
ur hjá. Bíddu bara þolinmóður
um hríð og þá líður það hjá, áður
en þig varir. Ég veit að orð mín
verða þér ekki til mikillar hugg-
unar, vegna þess að þú leggur ekki
trúnað á þau, en á annan veg get
ég ekki hjálpað þér. Reyndu að
trúa því að hlutirnir séu hvorki
eins góðir né eins vondir og þér
virðast þeir nú vera. Jú, fg get
hjálpað þér. Farðu nú að hátta og
á morgun skaltu fara snemma á
fætur og segja föður þínum próf-
fréttirnar. Gerðu það á lifandi og
skemmtilegan hátt. Hann er meira
einmana en þú, vegna þess að
hann hefur engp yndislega fram-
tíð til að dreyma um. Leiktu hlut-
verk þitt, eins og Samúel Hamil-
ton var vanur að segja. Láttu sem
þú meinir það og þá verður það
kannske satt. Leiktu hlutverk þitt.
Gerðu það. En farðu nú að sofa.
Ég verð að baka köku — til morg-
unverðar. Og, Aron — faðir
þinn. skildi eftir gjöf á koddanum
þínum“.
XLIV. KAFLI.
Það var ekki fyrr en eftir að
Aron var farinn í burtu til há-
skólanámsins, að Abra kynntist
fjölskyldu hans, að nokkru ráði.
I>au Aron og Abra höfðu einangr-
að sig frá öllum öðrum. Þegar Ar-
on var farinn, leitaði Abra sam-
vista við nánustu ættingja hans.
Hún fann að húr treysti Adam og
unni Lee meira en föður sínum.
Gagnvart Cal gát hún ekki tekið
neina ákveðna afstöðu. Stundum
o-

Þýðing
Sverrir Haraldsson
□-
-□
gerði hann hana reiða, stundum
hrygga og stundum forvitna. Það
var því líkast sem hann stæði sí-
fellt í tríði við hana. Hún vissi
aldrei, hvort heldur honum líkaði
vel eða illa við hana og þar af
leiðandi féll hmni illa við hann.
Þegar hún kom þangað, þótti
henni vænt um, þegar Cal var
ekki heima, því að annars sat
hann allan timann og horfði á
hana, svo að lítið bar á, rannsak-
andi og hugsandi, en flýtti sér
jafnan að líta í aðra átt, þegar
hún stóð hann að verki.
Abra var orðin stór og stæðileg
stúlka, með þroskaðan likama, al-
búin þess að taka á móti því sakra
menti er beið hennar. Hún lagði
það í vana sinn að skreppa heim
til Trask-feðganna, að loknum
skólatíma á daginn og þar sat
hún hjá Lee og las fyrir hann
kafla úr bréfunum frá Aron, sem
hún fékk nær undantekningalaust
daglega.
Aron var einmana á Stanford-
háskólanum. Bréfin hans báru
vitni um hina áköfu þrá hans eftir
Öbru. Þegar þau voru saman, bar
samvera þeirra engan rómantísk-
an blæ, en nú, þegar hann var í
háskólanum, þegar níutíu mílna
vegalengd aðskildi þau, sendi
hann henni ástríðufullar ástai'-
játningar og lokaði sig úti frá
hinni nýju tilveru og því um-
hverfi sem hann nú var kominn í.
Hann las, borðaði, svaf og skrif-
aði öbru og þetta var allt hans
líf.
Á kvöldin sat hún inni hjá Lee
í eldhúsinu og hjálpaði honum við
að hýða baunir eða hreinsa ertur.
Stundum bjó hún til karamellur og
oft borðaði hún kvöldverð í stað
þess að fara heim til foreldra
sinna. Það var ekkert það mál-
efni til sem hún gat ekki rætt við
Lee. Og það litla sem hún gat tal-
að um við föður sinn og móður,
var ómerkilegt, leiðinlegt og sjaldn
ast satt. Þr gegndi öðru máli með
Lee. Abra hafði löngun til að vera
hreinskilin við hann og segja hon-
um einungis það sem satt var, jafn
vel þegar hún vissi ekki hvað var
satt.
Lee var þá vanur að sitja með
veikt bros á vörum og grönnu hend
urnar hans framkvæmdu verk sín,
svo hratt og fimlega, að þær virt-
ust helzt vera sjálfstæðar, lifandi
verur. Abra gerði sér ekki grein
fyrir því, að hún talaði oftast ein-
göngu um sjálfa sig. Og stundum
þegar hún talaði sveimuðu hugs-
anir Lees langt í burtu og komu
aftur og fófu aftur, eins og reik-
andi hundur og öðru hverju kink-
aði Lee kolli og hummaði lágt.
Honum féll vel við öbru og hann
skynjaði styrk hennar og góðvild
og einnig hlýju. Svipur hennar
hafði hin djarfa, stælta kraft,
sem með árunum gat einungis leitt
til annað hvort mikils ljótleika eða
mikillar fegurðar. Lee, sem sat
og hlustaði meðan hún lét móðann
mása, minntist hinna kringluleitu, j
hörundssléttu Kantona^. forfeði'a
sinna. Enda þótt magrir væru,
voru þeir jafnan búlduleitir. Eig-
inlega hefði Lee átt að lítast bezt
á þá andlitsgerð, þar sem það sem
fallegt telst verður á tinhvern
hátt að líkjast okkur sjálfum, en
þannig var því samt ekki farið.
Þegar hann hugsaði um kínverska
fegurð, sá hann fyrir sér járn-
höi'ð ræningjaandlit Manehuanna,
hrokafull og óbugandi andlit þess
fólks sem hlotið hafði að erfðum
óvefengjanlegt vald.
„Það hefur kannske alltaf ver-
Brókaðiefad
mjög glæsilegt úrval
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 11
ið þannig“, sagði hún. — „Ég
veit það ekki. Hann talaði aldrei
mikið um föður sinn. Það var eft-
ir að hr. Trask varð fyrir óhapp-
inu með — þú veizt — meo frysta
grænmetið. Þá varð Aron voðalega
reiður".
„Hvers vegna?“ spurði Lee.
„Flók hlo að honum“.
Athygli Lees var þeegar vakin:
— „Hló fólk að Aroni? Hvers
vegna að honum? Ekki hafði hann
nein afskipti af því“.
„Ja, það fannst honum a. m. k.
sjálfum. Á ég að segja þér hvað
ég held?“
„Já, gerðu.það", sagði Lee.
„Þa8 er dálítið sem ég hef ver-
ið að hugsa um og ég er eiginlega
ekki komin að neinni niðurstöðu
enn þá. En ég held að honum hafi
alltaf fundizt hann vera — ja,
einhvern veginn lamaður — eða i
ófullgerður, éf svo mætti segja, |
vegna þess að hann átti enga
rnömmu".
Augu Lees opnuðust og lokuðust
þegar aftur. Hann kinkaði kolli: |
„Ég veit hvað þú átt við“, sagði
hann. — „Heldurðu að þessu sé
líka þannig farið með Cal?“
„Nei".
„En hvers vegna þá Aron?“
„Það er nefnilega það, sem ég
hef ekki getað gert mér fulla grein
fyrir enn sem komið er. Kannske
þarfnast sumar manneskjur
vissra hluta meira en aðrar, eða
hata þá meira en aðrir. Pabbi
minn hatar til dæmis næpur. Hann
hefur alltaf gert það. Hann hefur
aldrei haft neint sérstaka ástæðu
til þess. En hann má bara ekki
sjá næpu. Þá verður hann alveg
trylltur. Nú, eiriu sinni var
mamma — ja, dálítið gröm við
hann og þá bjó hún til fullan skaft
pott af næpujafningi með miklum
pipar og osti og svo steikti hún
hann í ofni, svo að hann varð ljós
brúnn á litinn. Pabbi borðaði hálf
an disk áður en hann spurði hvaða
matur þetta væri. Mamma sagði
að það væru næpur og þá henti
hann diskinum á gólfið, spratt á
fætur og þaut út. Ég held að hann
hafi aldrei fyrirgefið henni það‘.
Lee hló við: — „Hann gat nú
vel fyrij'gefið henni fyrst hún
sagði honum að það væru næpur",
sagði hann. — „En Abra, ef hann
hefði nú spurt og hún sagt honum
að það væri eitthvað annað og hon
um hefði fallið það vel í geð og
fengið sér aftur á diskinn. Og svo
hefði hann fengið að vita hið
sanna á eftir. Þá hefði hann get-
að myrt hana“.
„Ég býst við því. Jæja, hvað
sem öðru líður, þá býst ég við að
Aron hafi þarfnazt móður meira
Þvottavélar
Nýkomnar
J .Þorláksson & Norðmann hff.
Bankastræti 11 — Skúlagötu 30
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd
m LIKE VOU, CHERRY...
...I DON'T WANT LOUISE
LEEDS TO THINK SHE HAS
RUN US COMPLETELV OUT
OF THE HORSE SHOW /
OKAV PAL,
LET'á 60...
WE HAVEN'T
MUCH TIME/
i GOSH, IT'S HARD TO LOAO
FRITZ WITHOUT BINGO'S
HELP... I WONDER how
THE LITTLE RASCAL'S
DOING/
1) — Það er rétt, við megum
ekki gefast bardagalaust upp fyr-
ir Lovísu.
2) — Við skulum leggja í það,
enda þótt við höfum ekki Bangsa.
— Jæja, þá er það ákveðið mál.
3) Svo teyma þau Freyfaxa
upp í vagn, en það gengur illa af
því að Bangsi er hvergi nálægur.
4) — Við skulum koma við hjá
dýralækninum til að sjá, hvernig
hvolpurinn hefur það.
en Cal. Og ég held að hann hafi
alltaf ásakað föður sinn".
„Hvers vegna?"
„Ég veit það ekki. En ég held
það“.
„Ertu ekki með einhverjum öðr-
um núna, þegar Aron er svona
langt í burtu?"
„Jú, finnst þér það rangt hjá
mér?"
„Nei, það finnst mér alls ekki".
„Á ég að búa til karamellubúð-
ing?"
„Ekki í dag. Við erum ekki búin
að borða þann sem þú bjóst til síð-
ast".
„Hvað get ég þá gert?"
„Þú getur síað eitthvað af mjöli
fyrir mig. Ætlarðu ekki að borða
með okkur kvöldverð?"
„Nei, þakka þér fyrir. Ekki
núna. Ég er boðin í afmælisveizlu.
Heldurðu að hann verði prestur?"
„Hvernig ætti ég að vita það?"
sagði Lee. — „Kannske snýst hon
um hugur".
„Ég vona að hann verði það
ekki", sagði Abra í ákafa, en svo
greip hún fyrir munninn, hrædd
við töluð orð sín.
Lee reis á fætur, dró fram
bakstursborðið og lét á það nokkr-
ar rauðar kjötflögur og, hveiti-
sáldið við hlið þeirra: — „Notaðu
bakhliðina á hnífnum, ekki egg-
ina", sagði hann svo.
„Ég veit það", sagði Abra og
vonaði að hann hefði ekki heyrt
hvað hún sagði.
En Lee spurði: — „Hvers vegna
viltu ekki að hann verði prestur,
Abra?"
„Ég ætti víst ekki að segja það".
„Þú þarft ekki að segja það
frekar en þú vilt". Hann settist
aftur á stólinn og Abra stráði
hveiti yfir kjötsneiðarnar og barði
þær> með stórum hníf. Tap-tap. —
„Ég ætti ekki að tala svona" —
tap-tap.
Lee sneri að henni baki og lét
hana afskiptalausa.
„Hann er svo öfgagjarn í öllu",
sagði hún og hélt áfram að berja
kjötið í ákafa. — „Ef hann geng-
ur í þjónustu kirkjunnar, þá verð-
ur það að vera katólska kirkjan.
Og nú er hann kominn á þá skoð-
un að prestar eigi ekki að kvæn-
ast“.
„Ekki fannst mér það skína út
úr síðasta bréfinu hans", sagði
Lee bi-osandi.
„Nei, ég veit það“, sagði Abra.
— „En þú hefðir átt að hlusta á
hann, áður en hann fór". Hnífur-
inn hætti að berja. Svipur hennar
var raunalegur og kvíðinn: —■
„Lee, ég er ekki nógu góð fyrir
hann".
aiíltvarpiö
Fimmtudagur 10. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 „Á frívaktinni", sjómanna-
þáttur (Sjöfn Sigurbjörnsdóttir).
13.30 Setning Alþingis: a) guðs
þjónusta í Dómkirkjunni (Prest-
ur: Séra Guðmundur Sveinsson.
Organleikad: Páll ísólfsson). b)
Þingsetning. 19,30 Harmonikulög
(plötur). 20,30 Umferðarmáladag-
skrá: a) Erindi: Áfengi og um-
ferðarslys (Kristján Þorvarðsson,
læknir). b) Leikþáttur: „Vakn-
aðu!" eftir Jakob Jónsson (Leik-
stjóri: Helgi Skúlason). 21,05 Tón
leikar (plötur). 21,30 Útvarpssag
an: „Barbara" eftir Jörgen-
Frantz Jacobsen; XI. (Jóhannes
úr Kötlum). 22,10 Kvöldsagan:
„Græska og getsakir" eftir
Aghötu Christie; XXI. (Elías
Mar les). 22,25 Sinfónískir tón-
leikar (plötur). 23,00 Dagskrárlok.
Föstudagur 11. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19.30 Létt lög (plötur). — 20,30
„Um víða veröld". — Ævar Kvar-
an leikari flytur þáttinn. 20,55
Islenzk tónlist: Lög eftir Pál Is-
ólfsson (plötur). 21,20 Upplestur:
Ljóð eftir Tómas Guðmundsson
(Guðrún Guðjónsdóttir). 21,35
Tónleikar (plötur). 22,10 Kvöld-
sagan: „Græska og getsakir" eft-
ir Agöthu Christie; XXII. (Elías
Mar les). 22,25 Harmonikulög:
John Molinari leikur (plötur). —
23,00 Dagskrárlok.