Morgunblaðið - 25.10.1957, Blaðsíða 12

12
MORCVNBIAfílÐ
Föstudagur 25. október 1957
!A
I
i
ustan
Edens
eítir
John
Steinbeck
165
i
i
o-

„Þú ert eitthvað svo atvaileg-
uf“. —
„Ég tala líka í alvöru".
„Hveriær þi.rftu að fara aft-
urr
„Bkki fyrr en á sunnudaginn
kemur".
„Þá höfum við nægan tíma. Ég
þarf iika að s<*gja þér dáiítið. Við
hofum morgundaginr tii umráða,
föstudaginn, iaugardaginn og all-
an sunnudaginn. Er þér sama þó
að þú komir ekki inn með mér í
kvöld?"
„Hvers vegna á ég ekki að koma
inn með þér?“
„Ég skai segja þér það seinna".
„Ég vii fá að vita það núna“.
„Æ, pabbi hefur fengið eitt af
þessum geðvonzkuköstum sínum“.
„Er það ég sem er orsök þess?“
„Já. Ég get ekki borðað miðdeg
isverð með ykkur á morgun, en ég
ætta ekki að borða neitt sérlega
mikið heima, svo að þér er óhætt
að segja Lee að geyma skammt
handa mér".
Hann varð gripinn einhverri ó-
framfærni, sem nálgaðist feimni.
Hún fann það á því hvernig tak
J»ans um handlegg hennar linaðist
eg á þögn hans og hún sá það á
andiitinu, er hann bar hátt. — „Eg
hefði ekki rtt að seg.a þér þetta
í kvöld“.
„Jú, það áttirðu eínmitt að i
gera", sagði hann hægt. — „Segðu
mér alveg eins og t_r. Kærirðu þig
ennþá um að — að vera með
1) — Sjáðu tál Markús, mér
fianst þið fréttaritararnir vinna
ágætt starf. Samt hugsa ég að þið
gætuð gert enn betu-
2) Þess vegna 1 ð
Þýðing
Sverrn Haraldsson
□--------------------□
„Já, Aron. Geturðu efazt um
það?“
„Þá fer þetta líka allt vel. Jæja,
nú er bezt að ég haldi heim aftur.
Sjáumst aftur á morgun".
Hún stóð kyrr við garðshliðið
eftir að hann hafði kvatt hana
með stuttum, iéttum kossi á munn-
inn. Hún fann til vonbrigða vegna
þess að hann hafði ekki sótt það
fastar að koma með henni inn og
hún hló dálitið bitrum hlátri að
sjálfri sér. Þegar hún bað ein-
hvers, þá átti hún ekki að fyiiast
óánægju yfir þvi að fá þá bón
uppfyllta. Hún stóð hrtyfingar-
laus í sömu sporum og horfði á
eftir hávaxna, unga manninum,
sem hún sá fjarlægjast hröðum
skrefum, i fölri birtu götuljós-
anna. — „Ég er ekki með sjálfri
mér“, hugsaði hún, — „ég hef ver-
ic að ímynda mér það, sem ekki
hefur við neitt að styðjast.
2.
Þegar Anna t afði beðið góðrar
nætur og var kominn inn í svefn-
herbergið sitt, settist ban á rúm
stokkinn og hoi'fði niður á hendur
sér, sem hann klemmdi á milli
hnjákollanna. Honum fannst
hann vera yfirgefinn og úrræða-
laus, eins og fuglsegg í bómull-
að ferðast um og ræða við ykk-
ur. —
— Vermundur kemur hingað
líka af annarri ástæðu. Hann
Iru'ga: að fara með þér í veiði-
arumbúðum, sem faðirinn hafði
ofið úr metorðagirnd sinn. og eft-
irvæntingu. Hann hafði ekki vit-
að það fyrr en í lcvöld hversu
lamandi þetta var og hann vissi
ekki hvort hann myndi hafa afl
og kjark til að losa sig úr þessum
mjúku, máttugu viðjum. Hann
gat ekki einbeitt hugsunum sín-
um. Það var einhver kuldi og
þungi í húsinu, sem fyllti hann
óhug og hrolli. Hann stóð á fæt-
ur og opnaði dymar hljóðlega.
Það sást ljósrák miili stafs og
hurðar á herbergi Cals. Aron
drap létt á dyr og gekk inn £
herbergið, án þess að biða svars.
Cal sat við nýtt skrifborð. —
Hann var að fást við silkipappír
og rúllu með rauðum borðum og
þegar Aron kom inn flýtti hann
sér að fela eitthvað undir stórri
þerripappírsörk á borðinu.
Aron brosti: — „Gjafir?"
„Já“, sagði Cal og viidi ekki
ræða það mál nánar
„Má eg tala við þig?"
„Auðvitað. Komdu bara inn, en
talaðu lágt, því að annars kemur
pabbi. Hann vill ekki missa af
neinu".
Aron settist á rúmstokkinn. —
Hann þagði svo lengi að Cal
spurði: — „Hvað er að? Hefur
nokkuð komið fyrir?“
„Nei, ekki svo teljandi sé. Mig
langaði bara að Lala við þig, Cal.
Eg vil ekki halda áfram í há-
skólanum."
Cal sneri sér snöggt að honum.
— „Viltu ekki halda ér'ram í há-
skólanum? Hvers vegna ekki?“
„Eg vil það bara ekki“.
„Þú hefur þó ekki nefnt það við
pabba? Hann verður fyi'ir sárum
vonbrigðum. Það er nógu slæmt
að ég skuli ekki vilja læra. Hvað
viltu þá gera?“
„Eg hefi verið að hugsa um
ferð.
3) — Það er alveg rétt, Elías
sagði mér að þú værir bezti fylgd-
armaður í veiðiferðum sem til
væri.
það, hvort eg myndi ekki geta
stundað búskap heima á gamla
búinu okkar"
„Hvað segir Abra um það?“
„Hún sagði mér það fyrir
löngu, að hún vildi einmitt eiga
þar heima".
Cal horfði rannsakandi á hann.
„En það er búið að leigja jörð-
ina“.
„Já, ég var nú líka bara að
hugsa um þetta“.
„Landbúnaður gefur ekkert í
aðra hönd“, sagði Cal.
„Eg kæri mig ekkert um mikla
peninga", sagði Aron. „Bara
svona til brýnustu nauðsynja".
„Það væri mér ekki nóg“, sagði
Cal. „Eg vil eignast mikla pen-
inga og ég ætla að eignast mikla
peninga".
„Hvernig ætlarðu að fara að
því?“
Cal fann að hann var eldri og
öruggari en bróðir hans og hann
fann til löngunar eftir því að
vernda hann. „Ef þú vilt halda
náminu áfram“, sagði hann, „þá
skal eg sjá um það að við lend-
um ekki á vonarvöl. Og svo þegar
þú* hefur lokið háskólagöngunni,
getum við orðið félagar. Eg ann-
ast þetta og þú hitt. Gæti það
ekki orðið ágætt?“
„Eg vil ekki fara aftur í há-
skólann. Hvers vegna verð eg að
halda náminu áfram?“
„Vegna þess að pabbi vill það“.
„Mig varðar ekkert um það
hvað hann vill“.
Cal starði reiður á bróður sinn,
á Ijósa hárið og stóru, bláu aug-
un og skyndilega vissi hann hvers
vegna faðir þeirra unni Aroni,
vissi það alveg án nokkurs efa.
— „Farðu nú að sofa“, sagði
hann. „Það væri bezt að þú lykir
að minnsta kosti þessu kennslu-
misseri. >ú skalt ek’-i ákveða
neitt strax, að óhugsuðu máli.“
Aron stóð á fætur og gekk til
dyranna. „Hver á að fá þessa
gjöf?“ spurði hann.
„Pabbi. Þú færð að sjá hvað
það er á morgun, eftir miðdegis-
verðinn".
„Jólin eru ekki núna".
„Nei“, sagði Cal. „Það er nokk-
uð, sem er meira en jólin".
Þegar Aron var farinn inn í
herbergið sitt, tók Cal fram gjöf-
ina, sem hann hafði falið undir
þerriblaðinu. Hann taldi hina
— Já, ég hefði án^gju af að
fara með þér, —
4) ...... en því miður hafði
ég lofað a? fara í veiðiferð með
Davíð og dóttur bane Sirrí.
fimmtán nýju peningaseðla aftur
og þeir voru svo stinnir, að það
skrjáfaði og bra.caði í þeim, þeg-
ar hann fletti þeim. Monterey
County Bank hafði orðið að panta
þá frá San Francisco og það var
ekki gert fyrr c.. Cal hafði sagt
hver ástæðan var Það vakti undr-
un og efa í bankanum, að seytján
ara piltur skyldi eiga svo mikla
peninga og vilj bera þá á sér.
Bankamönnum geðjast ekki vel
að því að farið sé kæruleysislega
með peninga, jafnvel þótt orsök-
in sé tilfinningamál. Will Ham-
ilton varð að staðfesta eignarrétt
Cals á peningunum, áður en bank-
inn tók það trúanlegt og gilt. —
Hann varð einnig að votra, að Cal
hefði aflað þeirra á heiðarlegan
hátt og að hann gæti ráðstafað
þeim eftir sinni eigin vild.
Cal vafði seðlana í silkipappír,
batt silkiborða utan um þá og
hnýtti að lokum hnút sem líktíst
helzt slaufu. Maður hefði getað
haldið að í pakkanum væri vasa-
klútur. Cal faldi pakkann undir
skyrtunum í kommóðuskúffunni
sinni og háttaði svo, -,ð því loknu.
En hann gat ekki sofnað. Hann
Var of eftir 'æntingarfullur, en
jafnframt kvíðandi. Hann óskaði
þess að morgundagurinn væri lið-
inn og búið væri að afhenda gjöf-
ina. Hann æfði sig á orðunum,
sem hann ætlaði að s.gja.
„Þetta er til þín“.
„Hvað er það?“
„Gjöf“.
Hann vissi ekki hvað á eftir
þessu myndi svo koma. Hann lá
og bylti sér fram o„ aftur í rúm-
inu og í dögun klæddi hann sig
og læddist varlega 't úr húsinu.
1 Main Street kom hann auga
á Martin gamla, sem var að sópa
götuna með stórum sóp. Borgar-
stjórnin var að ræða um það,
hvort hún ætti að festa kaup á
vélsóp. Martin gamli *Tonaðist eft-
ir því, að nann fengi að stjórna
verkfærinu, en hann óttaðist mjög
um þá von sína. Ungir menn voru
látnir sitja fyrir með öll beztu
störfin. Sorpvagn Bacigalupis ók
framhjá og Martin horfði illgirn-
islega á eftir honum. Þarna var
karl sem fékk peninga fyrir verk
sitt. Þessir ítalir kunnu að koma
á - sinni vel fyrir borf
Main Street var autt og mann-
laust, nema hvað nokkrir hund-
3|tltvarpiö
Föstudagur 25. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,05 Þingfréttir. 19,30 Létt lög
(plötur). 20,30 „Um víða veröld".
Ævar Kvaran leikari flytur þátt-
inn. 20,55 Islenzk tónlist: Lög eft
ir Jórunni Viðar (plötur). 21,20
Erindi: Bamavernd (Aðalbjörg
Sigurðardóttir). 21,45 Tónleikar
(plötur). 22,10 Kvöldsagan: Dreyf
us-málið, frásaga skráð af Nic-
holas Halasz, í þýðingt Braga Sig
urðssonar; IV. — sögulok. —
(Höskuldui Skagfjörð leikari). —
22,35 Harmonikulög (plötur). —.
23,00 Dagskrárlok.
Laugardagur 26. október.
(Fyrsti vetrardagur).
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50 Öskalög sjúklinga. 14.00
Útvarp frá hátíðasal Háskóla Is-
lands. — Háskólahátíðin 1957:
a) Hátíðarkantata Háskólans eft-
ir Pál Isólfsson, við ljóð eftir Þor-
stein Gíslason. Guðmundur Jóns-
Bon og Dómkirkjukórinn syngja;
höf. stjórnar. b) Háskólarektor,
Þorkell Jóhannesson dr. phil. flyt-
ur ræðu og ávarpar einnig nýja
stúdenta. 18.00 Tómstundaþáttur
barna og unglinga (Jón Pálsson).
18.30 Út- arpssaga barnanna. —-
19.00 Tónlistardeildin fagnar
vetri: Tónleikar af plötum. 20.20
Kvöldvaka: a) Hugleiðing um
missiraskiptin (Sér. Sveinbjörn
Högnason prófastur á Breiðaból-
stað), b) Erindi og upplestur:
Matthías Johannessen kand. mag.
talar um „Gunnarshólma' Jónas-
a- Hallgrímssonar og Lárus Páls
son leikari les kvæðið. c) Takið
undir! Þjóðkórinn syngur: Páll
Isólfsson stjórnar. 22.10 Danslög.
02.00 Dagakrárlok
mér?“
Sfyrkið lamaða og fatlaða
Unglinga
vantar til blaðburðar við
Bræðraborgarstíg
og
Hrísateig
Sími 2-24-80
SI i\l G E R
Zig-Zag hraðsaumavél, lítið notuð, til sölu.
Sími 14112.
Skrifstofustúlka
Stúlka óskast til vélritunar- og símavörzlu hjá iðn-
fyrirtæki. Umsóknir ásamt uppl. jxm fyrri störf og
menntun óskast sendar Mbl. merktar: H — 3117.
MARKCS Eftir Ed Dodd
VOU SEE, TRAIL,
I THINK VOU WRITERS ARE
DOING A GOOO JOB, BUT I
BELIEVE YOU COCJLD DO
BETTER /
60, I'M W MR. MILLS IS'
GETTING ZhERE FOR ANOTHER
AROUNO TO ) REASON, MARK...
SEE HONM MYyHE'S ANXlOUS TO
REGIONAL \ HAVE VOU TAKE
EDITORS I HIM INTO THE
OPERATEJ NORTH WOODS ON
A FISHING TRIP/,
I (\
THAT'S RlGHT,
TRAII___ELLIS
HERE TELLS ME c
YOU'RE THE BEST )
FISHING GUIDE HE J ('XtA •
KNOWS /